รอวันหย่า คุณสามีร้าย นิยาย บท 620

เธอลุกขึ้นจากเตียงและจ้องไปที่หมายเลขโทรเข้าสักครู่ก่อนที่จะเผลอรับสาย

คิดไม่ถึง หลังจากเชื่อมต่อสายแล้ว หน้าต่างวิดีโอก็ปรากฏขึ้น

“แม่!” เสียงของเสี่ยวหานดังชัดเจน

ฉินอันอันเห็นใบหน้าของเสี่ยวหานและพูดอย่างตื่นเต้น “เสี่ยวหาน! ลูกวิดีโอคอลหาแม่ได้ยังไง?”

“ผมพิชิตเครือข่ายอินเทอร์เน็ตได้แล้วครับ แล้วโทรด้วยบัญชีเสมือน” เสี่ยวหานแสดงรอยยิ้มแบบที่หาได้ยาก “แม่ รุ่ยลากลับมาแล้วรึยังครับ?”

“กลับมาแล้ว แต่เธอเพิ่งออกไปกับลุงไมค์ ยังไม่กลับเข้ามาเลย” ฉินอันอันยิ้มอย่างอ่อนโยน “เสี่ยวหาน ลูกชินกับการอยู่ที่นั่นหรือยัง? เมื่อวานครูโทรหาแม่และบอกว่าลูกรู้จักเด็กต่างชาติสองสามคน”

“แม่ครับ ผมโตแล้ว แม่ไม่ต้องเป็นห่วงหรอก” น้ำเสียงของเสี่ยวหานฟังดูเป็นลูกผู้ชาย

“แม่จะไม่เป็นห่วงลูกได้ยังไงล่ะ? ถึงลูกจะโตแล้ว แม่ก็ยังเป็นห่วงลูกอยู่ดี” ฉินอันอันมองหน้าลูกชายของเธอ มองเท่าไหร่ก็ไม่พอ “อีกตั้งสิบวันกว่าจะได้เจอลูก!”

“แม่ ผมจะโทรหาแม่ทุกคืนเลย ตกลงไหม?”

“แบบนี้ผิดกฏหรือเปล่า?” ฉินอันอันถามอย่างกังวล “ถ้าคุณครูรู้จะโดนดุไหม?”

“ไม่เป็นไรครับ ครูรู้ว่าผมวิดีโอคอลหาแม่ ผมวิดีโอคอลหาแม่ด้วยความสามารถของผมเอง เขาไม่ว่าอะไรหรอก” เสี่ยวหานพูดอย่างภาคภูมิใจ

ฉินอันอันรู้สึกภูมิใจมากและคิดสิ่งหนึ่งในเวลาเดียวกัน “เสี่ยวหาน เดี๋ยวลูกโทรหาลุงไมค์และบอกรุ่ยลาว่าไม่ต้องหาเงินในวงการบันเทิง แม่ไม่ได้ร้อนเงิน ที่เป็นหนี้ฟู่สือถิง แม่คืนเองได้ ไม่ต้องเป็นห่วงเรื่องนั้น สิ่งที่สำคัญที่สุดสำหรับลูกสองคนในตอนนี้ คือการเรียนและเติบโตอย่างมีความสุข”

เสี่ยวหาน “ไว้ผมจะบอกเธอครับ”

ฉินอันอัน “อืม แม่ก็จะคุยกับเธอด้วย แต่แม่คิดว่าเธอน่าจะเชื่อฟังลูกมากกว่า”

เสี่ยวหาน “ครับ ผมจะโทรหาลุงไมค์เดี๋ยวนี้เลย”

ถึงฉินอันอันจะไม่พูดเรื่องนี้ เขาก็โทรหาไมค์อยู่ดี

เพราะเขาเห็นแววตาบวมแดงของฉินอันอันจากการร้องไห้