รอวันหย่า คุณสามีร้าย นิยาย บท 627

เสิ่นอวี๋ส่ายหน้า “ฉันมองไม่เห็น… เพราะกว่าที่ฉันจะรู้ตัว ดวงตาของฉันก็โดนควักออกมาแล้ว! ฉันเจ็บปวดจนอยากจะตาย! ฉันได้ยินเสียงอันอันพูดว่านี่คือการลงโทษ... ฉันได้ยินชัดเจน… สือถิง ฉันพูดจริง ๆ นะ ตอนนี้ฉันไม่เหลืออะไรแล้ว ฉันไม่โกหกคุณหรอก!

“เสียงของเธอเหรอ?” ฟู่สือถิงถามด้วยความประหลาดใจ “คุณแน่ใจเหรอว่าฟังไม่ผิด?”

“ไม่ผิดแน่! ฉันไม่มีทางจำเสียงของเธอผิด! เพราะฉันเกลียดเธอมาก!” เสิ่นอวี๋จับมือฟู่สือถิงไว้แน่นราวกับกำลังจับฟางช่วยชีวิต “สือถิง! ฉันไม่กล้าโกหกคุณหรอก! ถ้าฉันโกหก คุณคงดูออกไปนานแล้ว! ฉันขอร้องคุณล่ะ... ช่วยเห็นแก่ความสัมพันธ์ของเราด้วยเถอะนะ สงสารฉันเถอะ…”

ฟู่สือถิงมองไปที่ริมฝีปากสั่นเทาและใบหน้าซีดเซียวของเสิ่นอวี๋ และรู้สึกหนักใจมาก

สัญชาตญาณบอกเขาว่า เสิ่นอวี๋ไม่ได้โกหก

แต่มีอีกเสียงหนึ่งในใจเตือนเขาว่า ไม่มีทางที่ฉินอันอันจะทำเรื่องแบบนั้น!

“เสิ่นอวี๋ ผมจะไปสืบให้เอง” เขาสัญญา “จนกว่าจะรู้ความจริง คุณควรดูแลตัวเองให้ดี”

เสิ่นอวี๋ส่ายหน้าอย่างแรง “ไม่...ฉันไม่มีทางรอดหรอก... เดี๋ยวพ่อของฉันมา ฉันจะกลับไปประเทศบีกับเขา ฉันจะขอความช่วยเหลือจากเพื่อน ๆ และบอกให้เขาการุณยฆาตฉัน ฉันทนเป็นคนตาบอดไม่ได้จริง ๆ...เฮอะ ๆ ๆ..."

เสิ่นอวี๋หัวเราะด้วยน้ำเสียงสะอื้น

“ไม่ว่าคุณจะสืบได้อะไร ก็ไม่ได้มีความหมายกับฉัน เพราะฉันได้ยินเสียงของฉินอันอันแน่นอน! ฆาตกรคือเธอ! เป็นคนอื่นไม่ได้แล้ว!” เสิ่นอวี๋ละล่ำละลัก “ฉันจะรอเธออยู่ในนรก!”

กว่าจะออกมาจากแผนกผู้ป่วยในฟ้าก็มืดสนิทแล้ว

บนท้องฟ้ามีฝนตกปรอย ๆ

บอดี้การ์ดถือร่มตามฟู่สือถิงไป

หลังจากขึ้นรถแล้วบอดี้การ์ดก็ถามว่า “ประธาน คุณจะไปไหนครับ?”

กรามของฟู่สือถิงแน่นขึ้นและเสียงของเขาก็เย็นชา “สตาร์ริเวอร์”

ตอนนี้เสิ่นอวี๋อยากตาย แม้แต่เด็กในท้องของเธอ เธอก็ไม่ต้องการแล้ว

เขาต้องไปหาฉินอันอันและถามให้ชัดเจนว่าเธอทำแบบนั้นจริงไหม

ถ้าไม่ได้ทำ ก็ดี แต่ถ้าทำ ทำไมถึงต้องทำโหดร้ายขนาดนั้น?