รอวันหย่า คุณสามีร้าย นิยาย บท 629

เขาจ้องมองเธอเดินออกไปด้วยความสับสน ในใจไม่ทันได้ตอบสนอง ร่างกายของเขาก็เดินไปหาเธอก่อนแล้ว!

เขาอุ้มเธอขึ้นแล้วเดินเข้าไปในห้อง

แม้ว่าเธอจะเผชิญกับสายฝนเพียงไม่กี่วินาที แต่ใบหน้าของเธอก็เต็มไปด้วยหยาดน้ำฝน...หรืออาจจะเป็นน้ำตา!

“อันอัน ผมไม่ได้สงสัยคุณ ถ้าคุณบอกว่าไม่ได้ทำ ก็แปลว่าคุณไม่ได้ทำ” เขาอุ้มเธอไปที่โซฟา วางเธอลง แล้วเขาก็นั่งยอง ๆ ข้างเธอ แล้วอธิบาย “เสิ่นอวี๋ยืนยันว่าเป็นคุณเป็นคนทำร้ายเธอ ถ้าเธอแจ้งตำรวจ ตำรวจจะต้องมาหาคุณแน่ ผมไม่อยากให้คุณถูกสอบปากคำในฐานะผู้ต้องสงสัย หากเราสามารถแสดงหลักฐานตอนที่คุณไม่อยู่ในเหตุการณ์ไว้ล่วงหน้าได้ ตำรวจจะได้ไม่ต้องมาหาคุณ”

ฉินอันอันเห็นสภาพเขาที่เปียกผอนมอมแมมแล้วทำให้เธอโกรธไม่ลง

“วันนี้ฉันไปหาเว่ยเจินมา” น้ำเสียงของเธอนิ่งเฉย “ฉันอยู่บ้านเขาทั้งวัน”

“คุณอยู่บ้านเขาทั้งวันเลยเหรอ?” ความอ่อนโยนในดวงตาของฟู่สือถิงหายไป และน้ำเสียงของเขาก็ดูกังวลอย่างเห็นได้ชัด

“ใช่ คุณอยากถามใช่ไหมว่าฉันไปทำอะไรที่บ้านของเขา?” เธอมองสีหน้าของเขาที่เปลี่ยนไปเป็นความกังวลและเจ็บปวด “นั่นมันเรื่องส่วนตัวของฉัน ฉันบอกคุณไม่ได้”

ฟู่สือถิงรู้สึกราวกับว่าเขาถูกโจมตีอย่างรุนแรงในความมืด เขาได้แต่ส่งเสียงครวญครางอันเจ็บปวดในใจ

เธอกับเว่ยเจินมีเรื่องส่วนตัวที่เป็นความลับซึ่งแม้แต่เขา เธอก็ยังบอกไม่ได้

ร่างกายของเขาสั่นเทาเพราะความหนาวเย็น

เมื่อเขายืนขึ้น เขาก็มองเธอด้วยสายตาเสียใจและผิดหวัง หมัดของเขากำแน่นพลันหายตัวไปจากสายตาของเธออย่างรวดเร็ว

คราวนี้เขาไปแล้ว เขาจากไปโดยไม่หันกลับมามอง

ยามดึกรถไมค์ก็ขับมาที่ลานหน้าบ้าน

หลังจากจ่ายเงินให้คนขับแล้ว ไมค์ก็เดินโซเซลงจากรถ

เมื่อเดินไปที่ประตูคฤหาสน์ เขาเห็นทันทีว่าประตูเปิดอยู่ มีโคมไฟทำความร้อนในห้องนั่งเล่นเปิดอยู่ และฉินอันอันก็นอนอยู่บนโซฟาราวกับศพที่ไร้ชีวิต!

“ฉินอันอัน!” ไมค์สร่างเมาทันที