รอวันหย่า คุณสามีร้าย นิยาย บท 718

ความเคียดแค้นชิงชังในดวงตาของเธอล้นทะลักออกมา และเสียงของเธอก็ดังขึ้นอย่างช่วยไม่ได้

ไมค์และเด็กทั้งสองคนหันมามองพวกเขาในทางเดียว

ฟู่สือถิงรีบพาเธอเดินไปที่ห้องนอนทันที

“เกิดอะไรขึ้น? ทำไมพวกเขาถึงทะเลาะกันอีกล่ะเนี่ย?” ไมค์บ่นแล้วควักโทรศัพท์ออกมาส่งข้อความถึงโจวจื่ออี้

โจวจื่ออี้ : คุณดูแลเด็ก ๆ ให้ดี เรื่องอื่นไม่ต้องยุ่งหรอก

ไมค์ : มิน่าล่ะ คืนนี้คุณถึงไม่ยอมมา เจ้านายของคุณตัดสินใจปล่อยถังเชี่ยนไปเหรอ?

โจวจื่ออี้ : คุณอย่าพูดเหลวไหล ไม่ว่าเจ้านายของผมจะตัดสินใจยังไง เขาก็มีเหตุผลของเขา

ไมค์ : น่ารังเกียจ! ผมไม่ควรเอาหลักฐานให้พวกคุณดูเลย!

โจวจื่ออี้ : ตอนนี้ถังเชี่ยนไม่ได้อยู่ในประเทศแล้ว คุณจะให้พวกเราตามหาเธอยังไง? ถ้าคุณเก่งขนาดนั้น คุณก็ไปหาสิ

ไมค์ : โอ้ ถ้าเป็นแบบนั้น อันอันไม่มีทางโกรธหรอก

ห้องนอนใหญ่ชั้นหนึ่ง

ฟู่สือถิงปิดประตูลงแล้วมองเธอด้วยสายตาลึกล้ำ “อันอัน คุณเคยเห็นผู้ป่วยทางจิตหรือเปล่า?”

คำพูดของเขาทำให้เธอขมวดคิ้วแน่น “คุณกำลังพยายามบอกว่าถังเชี่ยนป่วยทางจิตงั้นเหรอ?”

“เปล่าเลย ผมอยากถามคุณว่าเคยเห็นคนที่เป็นแบบนี้ไหม” เมื่อเห็นว่าอารมณ์ของเธอสงบลงแล้วจึงประคองเธอไปนั่งที่ขอบเตียง

เธอครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพยักหน้า “เคยเห็น ทำไมคุณถึงถามคำถามนี้ล่ะคะ?”

“ถ้ามีคนป่วยทางจิตคนหนึ่งฆ่าคนโดยไม่สนใจบทบัญญัติของกฎหมาย คุณจะรังเกียจเขาหรือเปล่า?” เขายืนอยู่ตรงหน้าเธอ ดวงตามองเธออย่างลึกซึ้ง สังเกตสีหน้าบนใบหน้าของเธออย่างละเอียด

“มันขึ้นอยู่กับเขาฆ่าใคร ถ้าเขาฆ่าคนชั่ว ฉันไม่รังเกียจ ถ้าหากคนที่เขาฆ่าคือ…”