รอวันหย่า คุณสามีร้าย นิยาย บท 733

บ้านตระกูลฟู่

เว่ยเจินเข้าไปในห้องของอิ๋นอิ๋น

อิ๋นอิ๋นกำลังนอนหลับ ส่วนเว่ยเจินยืนอยู่ข้างเตียงมองดูใบหน้าของเธอ

ป้าหงพูดอยู่ข้าง ๆ ว่า “เช้านี้เธอตื่นตอนหกโมงเช้า บ่นว่าอยากไปดูจื่อชิวที่โรงพยาบาล ปกติแล้วเธอไม่ตื่นเช้าแบบนี้ ดิฉันว่าตื่นเช้าเกินไป ทำให้ดูอ่อนเพลียกว่าเดิม”

“เช้านี้เธอพูดอะไรหรือเปล่า?” เว่ยเจินรู้สึกขมขื่น

เมื่อคืนนี้เขาและอิ๋นอิ๋นทำข้อตกลงกันว่าเธอจะไม่บอกใครเรื่องที่บริจาคเลือดให้กับจื่อชิว

ไม่ใช่ว่าเขากลัวว่าฟู่สือถิงจะตำหนิ แต่อิ๋นอิ๋นไม่อยากให้ฟู่สือถิงกังวล

“เธอบอกว่าเธอหิว ก็เลยอยากรีบกินอาหารเช้าแล้วไปโรงพยาบาล” ป้าหงกล่าวต่อว่า “ช่วงนี้คุณผู้ชายไม่กลับบ้าน เธอบอกว่าเธออยากเจอจื่อชิว แต่อาจจะอยากไปดูคุณผู้ชายมากกว่า”

เว่ยเจินพยักหน้า “ให้เธอหลับให้เต็มอิ่มก่อนนะครับ! รอเธอตื่นแล้วค่อยว่ากัน”

เมื่อออกจากห้อง เว่ยเจินก็มาที่ห้องนั่งเล่นแล้วส่งข้อความถึงฉินอันอัน

อิ๋นอิ๋นกำลังหลับอยู่ ป้าหงบอกว่าเธอตื่นตั้งแต่หกโมงเช้า คงเพราะตื่นเช้าเกินไปเลยรู้สึกไม่ค่อยสบาย

ฉินอันอันเห็นข้อความแล้วตอบว่า : ดีเลย ช่วงนี้ฟู่สือถิงไม่ได้กลับบ้านเลย อิ๋นอิ๋นคงต้องฝากพี่แล้ว

เว่ยเจิน : เธอไม่ต้องการการดูแลมากนักหรอก มีข่าวเรื่องแหล่งเลือดใหม่บ้างไหม?

ฉินอันอัน : ไมค์ไปหาที่ประเทศบี แต่ยังไม่มีข่าวจากฟู่สือถิงเลย

เว่ยเจิน : ไม่ต้องกังวลนะ ต้องมีหวังแน่

ฉินอันอัน : อืม ถ้าหาแหล่งเลือดไม่ได้จริง ๆ ฉันก็ทำได้แค่ต้องยอมรับผลลัพธ์นี้

ตอนที่ส่งข้อความนี้ เธอคิดว่าเธอเข้าใจแล้วจริง ๆ

เพราะเมื่อแม่ของเธอจากไป เธอคิดว่าฟ้าถล่มลงมาแล้ว และเธอคิดว่าคงไม่อาจก้าวผ่านมันไปได้ และภายภาคหน้าก็คงไม่อาจมีชีวิตที่ดีได้แล้วแต่เมื่อเวลาผ่านไป ความเจ็บปวดจากการจากไปก็ค่อย ๆ จางหายไปทีละน้อย