ราชันบัลลังก์เลือด(原血神座) นิยาย บท 150

บทที่ 150 อันดับ

หลังจากสามารถกดให้จีหานเยี่ยนถอยไปได้แล้ว การสอบในครั้งนี้ก็เป็นไปด้วยความราบลื่น

กลุ่มคน 3 คนท่องเที่ยวไปทั่วสนามสอบอย่างสบายอกสบายใจ พากันเดินทางข้ามแต่ละเขตพร้อมจัดการคู่ต่อสู้ทุกคนที่พบระหว่างทางไม่เหลือ

ไม่ว่าใครก็ไม่อาจรอดพ้นเงื้อมือพวกเขาไปได้ ไม่…แม้แต่จะต้านทาน

มีอยู่บ้างที่พวกเขาเผชิญหน้าเข้ากับเหล่าผู้มีฝีมือ แต่หากเทียบกับจีหานเยี่ยนก็ไม่นับว่ามีฝีมือเท่าไรนัก ความมั่นใจของคนทั้งสามพุ่งสูงขึ้นเรื่อย ๆ ยามจัดการศัตรูที่ขวางทางทั้งซ้ายและขวา

ในวันนั้น คนทั้งสามสามารถเก็บคะแนนได้มากที่สุดนับตั้งแต่เข้าสู่สนามสอบมา

ในช่วงนี้ ซูเฉินอยากหาลี่ชิงอวิ๋นและไป๋หลี แต่ทว่าเด็กหนุ่มไม่เจอคนทั้งคู่เลย ดังนั้นจึงไม่อาจรู้ได้ว่าสองคนนั้นฝ่ามาถึงเขต 1 หรือไม่

แสงอาทิตย์แรกส่องสว่างที่เส้นขอบฟ้า เสียงนกหวีดหนึ่งดังขึ้น เป็นสัญญาณการจบการสอบสามวันสามคืนของสถาบันมังกรซ่อนเร้น

เหล่าผู้เข้าสอบร่างกายกลายเป็นแสง ก่อนจะปรากฏตัวขึ้นอีกครั้ง ณ ลานกว้าง

พวกเขาต่างเงยหน้ามองแผ่นแสงขนาดใหญ่ที่อยู่เบื้องบน บนแผ่นแสงนั้นแสดงคะแนนของผู้เข้าสอบแต่ละคนเรียงตามลำดับความมากน้อย

หลังจากการประลองสามวันผ่านพ้นไป ในที่สุดผลลัพธ์จากความยากลำบากที่ลงแรงไปก็ผลิดอกออกผลเสียที เหล่าผู้เข้าสอบที่สามารถยืนหยัดอยู่จนการสอบจบลงต่างพากันมองหาชื่อตนบนแผ่นแสง

บางครั้งก็จะมีเสียงตะโกนออกมาว่า “ข้าติด 1 ใน 6 ! ข้าได้เข้าสถาบันแล้ว !” หรือไม่ก็ “บัดซบ! 3 คะแนน ! อีก 3 คะแนนข้าก็ชนะมันแล้วแท้ ๆ!”

น้ำเสียงของแต่ละคนต่างเจือไปด้วยความสุข ความกังวล ความตื่นเต้น และความโกรธ

แต่ด้วยการสอบหฤโหดของสถาบันมังกรซ่อนเร้น คนส่วนมากจึงถูกคัดออก ดังนั้นจึงมีแต่น้ำเสียงเศร้าโศกเสียใจและผิดหวังเสียมากกว่า มีเพียงคนไม่กี่คนที่แสดงความตื่นเต้นยินดีออกมา

คนส่วนมากมุ่งหวังเพียงเข้าสถาบันได้ก็เพียงพอ หากแต่บางคนก็หวังสูงกว่านั้น

จินหลิงเอ้อร์ไล่มองรายชื่อตนเองด้วยความประหม่า

นางเงยหน้ามองรายชื่อแถบบนสุด จากนั้นไล่ต่ำลงมาไม่นานก็พบว่าชื่อนางอยู่อันดับที่สิบ !

จินหลิงเอ้อร์ 722 คะแนน

“เฮ้อ ! ข้าทำได้แล้ว” จินหลิงเอ้อร์ถอนหายใจโล่งอกออกมา

เป็นเพราะซูเฉินชิงคะแนนนางไปมากพอสมควร จินหลิงเอ้อร์จึงมีคะแนนน้อยกว่าที่คาดคิดไว้มาก แม้ตอนท้ายนางจะต่อสู้ดุเดือดเพื่อชิงเอาคะแนนที่เสียไปกลับคืนมา หากแต่ก็แตะได้ถึงอันดับสิบเท่านั้น

แต่ถึงกระนั้นจินหลิงเอ้อร์ก็พอใจแล้ว

แท้จริงแล้วสามอันดับแรกนับว่าแตกต่างจากอันดับอื่น ๆ ที่เหลือในสิบอันดับ หากแต่ความแตกต่างนั้นก็ไม่ได้มากมายนัก สำหรับจินหลิงเอ้อร์แล้ว หากติดหนึ่งในสิบได้นางก็ยอมเสียอย่างอื่น

นางเงยหน้าไล่สายตาดูรายชื่ออีกครั้ง ก่อนจะพบกับชื่อของซูเฉินที่อยู่อันดับที่ห้า

ซูเฉิน 814 คะแนน

“นี่ ยินดีด้วยนะ” จินหลิงเอ้อร์กล่าวกับซูเฉิน “เจ้าติดหนึ่งในห้า”

“ไม่ต่างจากอันดับสิบมากนักหรอก” ซูเฉินตอบอย่างไม่ยินดียินร้าย

ที่เขาพูดเป็นความจริง อันดับห้าและอันดับสิบไม่แตกต่างกันมากเท่าไหร่

“นี่ อย่างน้อยพวกเจ้าก็ติดหนึ่งในสิบ น่าเสียดายที่ข้าได้แค่อันดับที่สิบหก” เจ้าอ้วนหวังถอนหายใจ แรกเริ่มการสอบเขาทำอันดับได้ไม่ดีนัก ทำให้ไม่อาจตามอีกสองคนได้ทัน

“คะแนนเจ้าก็ไม่ได้แย่ นับได้ว่ายังเป็นหน่ออ่อนของสถาบันได้ แม้จะลำดับต่ำไปหน่อยก็ตามที” จินหลิงเอ้อร์เอ่ยปลอบ

ทั้ง 3 คนเงยหน้ามองประกาศคะแนนอีกครา จีหานเยี่ยนคือผู้ที่ได้รับคะแนนสูงสุด แม้จะพ่ายแพ้ให้แก่คนทั้งสาม แต่ก็ไม่ส่งผลกระทบต่อนางมากนัก นางยังคงไล่ล่าชิงคะแนนต่อไป

นางได้มากถึง 1345 คะแนน มากกว่าซูเฉินอยู่ 500 คะแนน กระทั่งอสูรโลหิตจงติ่งที่ได้อันดับที่สองยังตามนางอยู่ถึง 400 คะแนน

บนแผ่นแสงบอกคะแนน จีหานเยี่ยนเป็นผู้ที่ได้คะแนนสูงที่สุด คะแนนของนางไม่ว่าผู้ใดก็ได้แต่มองตามอย่างสิ้นหวัง นอกจากนางแล้ว อีกเก้าอันดับอื่น ๆ ล้วนได้คะแนนไม่ต่างกันมากนัก