ราชันบัลลังก์เลือด(原血神座) นิยาย บท 153

บทที่ 153 บทส่งท้ายภาค

การสารภาพรักกับกู่ชิงลั่วไม่ใช่สิ่งที่เขาวางแผนไว้มากนัก หากแต่กลับส่งผลลัพธ์เป็นอารมณ์อย่างไม่หยุดหย่อน

วันที่สามหลังจากคืนสำคัญวันนั้น ข่าวหนึ่งก็มาถึงหูเขา

กู่ชิงลั่วกำลังจะกลับไปยังเมืองหลงซี

ข่าวนี้ทำให้เด็กหนุ่มรู้สึกราวกับมีคนฟาดอย่างแรงที่ศีรษะ

เขาไม่รู้ว่านี่เป็นเรื่องที่นางตัดสินใจไว้นานแล้วหรือไม่ หรือเป็นการตัดสินใจที่เกิดหลังจากเรื่องในคืนนั้น

เขาทำบางอย่างผิดไปหรือ? เขาไม่อาจรู้ได้

เขาพยายามติดต่อชิงลั่ว แต่ไร้การตอบกลับจากนาง

เขากลับไปรอยังภูเขาดานหลังคฤหาสน์ทุกวัน แต่กู่ชิงลั่วก็ไม่เคยปรากฏตัวขึ้นมาเลย

ราวกับว่าหลังจากเรื่องวันนั้นจบลง นางก็ไม่ต้องการเห็นหน้าซูเฉินอีก ทำให้ซูเฉินรู้สึกราวกับส่วนหนึ่งในใจตนถูกฉีกกระชากออก

ในที่สุดวันที่ตระกูลกู่ต้องออกเดินทางอย่างเป็นทางการก็มาถึง

ตระกูลหลินส่งคนมากมายออกมาส่งกู่ชิงลั่ว

ซูเฉินนั่งรออยู่ ณ สถานที่ที่เขาสารภาพเรื่องทุกอย่างกับนางเพียงลำพัง

เขาหวังเพียงว่ากู่ชิงลั่วจะมา เขาจะได้พูดคุยกับนางสักสองสามคำ หากแต่นางกลับไม่มา เขารออยู่เช่นนั้นทั้งวัน สุดท้ายก็ต้องพบกับความผิดหวัง นางจากไปโดยไม่ลาเขาสักคำ

และในวันนั้น ซูเฉินก็ได้ลิ้มรสชาติความเจ็บปวดจากการจากถูกตัดสัมพันธ์เป็นครั้งแรก

แท้จริงแล้วไม่อาจเรียกว่าถูกตัดสัมพันธ์ได้ อย่างไรความรักของคนทั้งสองก็จบลงตั้งแต่ยังไม่ทันได้ผลิบานเสียด้วยซ้ำ

ซูเฉินไม่เข้าใจเหตุใดเรื่องราวจึงกลายเป็นเช่นนี้ เขาคิดว่ากู่ชิงลั่วเองก็ชอบเขา แม้เขาจะสารภาพรักและล้มเหลว แต่เขาก็คิดว่านางยังเต็มใจเป็นสหายกับเขาต่อ แต่หากเป็นเช่นนั้นแล้ว เหตุใดนางจึงจากไปไม่เอ่ยคำลาสักคำ ? เรื่องเช่นนั้นไม่ตรงตามหลักเหตุผลยิ่ง

เรื่องเช่นนี้ไม่ได้เป็นไปตรงกับความเข้าใจเรื่องชีวิตมนุษย์ของซูเฉินเลยแม้แต่น้อย

ซูเฉินจึงเริ่มเข้าใจในที่สุดว่าคนบางคนหรือของบางอย่างไม่อาจใช้หลักเหตุผลในการทำความเข้าใจได้