ร้านอสูรดวงดาว (Astral Pet Store) ร้านขายอสูรดวงดาว นิยาย บท 1043

ผู้ชมค่อยๆ ออกจากลานประลองหลังจากที่ซูผิงออกไปแล้ว ไม่นานข่าวการต่อสู้ก็แพร่กระจายไปทั่วสถาบันวิถีสวรรค์
　　ผู้สืบทอดอีกคนของตระกูลสายฝนตายด้วยน้ำมือของเทพสวรรค์ ข่าวถูกส่งกลับไปที่ตระกูลสายฝน และไปยังตระกูลอื่นในทวีปอื่น พวกเขาทุกคนต่างตกใจกลัว
　　มนุษย์!
　　เผ่าพันธุ์บริวารที่อ่อนแอในแดนเทพอาเคี่ยนกลายเป็นที่รู้จัก
　　ชื่อของซูผิงก้องกังวานในตระกูลเหล่านั้น กลายเป็นตำนานที่เผ่าพันธุ์อ่อนแอต่างเฝ้ามอง!
　　อย่างไรก็ตามซูผิงไม่ได้สนใจเรื่องนั้นในตอนนี้ เขากลับไปที่วังของเขาทันที
　　สาวใช้ที่รับใช้ซูผิงไม่อยู่ที่วัง เธอเฝ้าดูการต่อสู้อยู่ที่ลานประลอง ดังนั้นเธอจึงยังกลับมาไม่ถึง
　　ซูผิงไม่คิดว่าเป็นเรื่องใหญ่ เขารีบเข้าไปในห้องฝึก สร้างม่านพลัง และเรียกมังกรเพลิงนรกออกมา
　　“โฮฮฮฮฮฮ!”
　　มังกรเพลิงนรกแทบจะคลานออกมา มันถูกมัดด้วยหมอกสีดำ และเห็นได้ชัดว่ามันเจ็บปวด
　　ซูผิงสัมผัสได้ถึงความเจ็บปวดที่อสูรของเขาต้องทนอยู่ในขณะนี้ เขาขมวดคิ้วและส่งกลิ่นอายเซียนเข้าสู่ร่างกาย ช่วยระงับหมอกดำและบรรเทาความเจ็บปวด
　　“นี่เป็นโอกาสที่ดีในการพัฒนาความมุ่งมั่นของแก อย่าผ่อนคลาย!” ซูผิงกล่าว เขาคิดว่าความเจ็บปวดที่เกิดจากคำสาปโบราณเป็นการฝึกฝน
　　มังกรนรกตระหนักถึงเจตนาของซูผิง มันหมอบลงกับพื้นและทนต่อความเจ็บปวดในความเงียบโดยไม่ส่งเสียงกรีดร้อง มันสั่นและเป็นตะคริวเพราะความเจ็บปวด แต่ไม่มีเสียง มีความมุ่งมั่นในสายตาของมัน มันมีความไว้วางใจอย่างไม่มีเงื่อนไขในตัวซูผิง และจะทำทุกอย่างตามที่เขาบอก
　　อดทน!
　　อดทนต่อไป!
　　พลังจากคำสาปกลืนร่างกายของมัน มันรักษาตัวเองด้วยกฎแห่งชีวิต ในเวลาเดียวกัน ซูผิงก็ช่วยมันด้วยกฎแห่งชีวิต การทรมานที่ถูกทำลายและรักษาให้หายนั้นเจ็บปวดกว่าความตายร้อยเท่า!
　　อย่างไรก็ตาม มังกรเพลิงนรกเคยทนกับความทรมานแบบนี้มาก่อน
　　มัน สุนัขมังกรดำ โครงกระดูกน้อยและซูผิงทนเรื่องแบบนี้ร่วมกันมาเป็นเวลานาน!
　　นั่นคือเหตุผลที่พวกมันสามารถต่อสู้และเอาชนะคู่ต่อสู้ที่อยู่เหนือระดับของพวกมันได้!
　　ความแข็งแกร่งและก้าวหน้าทั้งหมดของพวกมันแลกมากับเลือด หยาดเหงื่อ ความเจ็บปวดและความจงรักภักดี
　　จะเอาชนะความเจ็บปวดที่ไม่มีนัยสำคัญนี้ได้หรือไม่?
　　ยังไงก็ต้องได้!
　　ดวงตาของมังกรเพลิงนรกแดงก่ำ พยายามระงับความเจ็บปวดไว้อย่างดีที่สุดแล้ว!
　　มันจะเอาชนะความเจ็บปวดด้วยความแข็งแกร่งของมันเอง!
　　ซูผิงส่งกลิ่นอายเซียนมาอย่างไม่ขาดสาย เขาไม่ลังเลแม้เขาจะหมดแรงก็ตาม
　　ห้องฝึกเงียบมาก
　　ไม่ว่าจะเป็นสิ่งมีชีวิตใด ก็จะต้องกรีดร้องเสียงดังหากต้องทนกับความเจ็บปวดแบบนี้ อย่างไรก็ตามไม่มีเสียงใดดังออกมาให้ได้ยินจากมังกรเพลิงนรก
　　“นี่มันคำสาปอะไรกัน? มันทั้งชั่วร้ายและน่าขนลุก…”
　　ซูผิงเองก็ได้รับความรู้สึกถึงความชั่วร้ายจากคำสาปในขณะที่ช่วยมังกรเพลิงนรกระงับความเจ็บปวด เขาไม่เคยมีความรู้สึกอย่างนี้แม้แต่ตอนที่เขาเผชิญกับแรงกดดันจากเงาของเทพโบราณ
　　ซูผิงพยายามจะส่งคำสาปเข้าสู่ร่างกายของเขา เพื่อที่จะสามารถแบ่งเบาความเจ็บปวดของมังกรเพลิงนรกบางส่วนได้
　　อย่างไรก็ตามมังกรเพลิงนรกดูเหมือนจะตระหนักถึงความตั้งใจของเขา มันเริ่มเผาผลาญเลือดของตัวเองและพยายามมากขึ้นที่จะระงับความเจ็บปวดโดยไม่แบ่งให้กับซูผิง
　　คำสาปนั้นดูฉลาดพอที่จะรู้สิ่งที่อยู่ในใจของมังกรเพลิงนรก มันไม่เคลื่อนไหวเลย ไม่ว่าซูผิงจะทำอะไร มันมุ่งมั่นที่จะโจมตีมังกรเพลิงนรก!
　　“ไม่เป็นไร เราจะแบ่งปันสิ่งนี้ด้วยกัน!” ซูผิงกระซิบ
　　มังกรเพลิงนรกหันหัวมามองซูผิง จากนั้นมันก็เบี่ยงตาไปมองที่อื่น มันไม่มีเรี่ยวแรงที่จะหันหัวอีกต่อไป แต่ดวงตาของมังกรบอกกับซูผิงว่าไม่จำเป็น!
　　มันไม่ยอมแบ่งปันความเจ็บปวดกับซูผิง!
　　ซูผิงกัดปากตัวเอง จากนั้นแตะเกล็ดของมันและกำหมัด “งั้นก็ต้องอดทนไว้!”
　　มังกรเพลิงนรกร้องไห้และหายใจแรงขึ้นเรื่อยๆ มันสั่นสะท้านขณะที่เลือดดูเหมือนจะปนกับเหงื่อ ไม่แน่ใจว่าเป็นเหงื่อหรือเลือดที่ไหลออกมา!
　　อสูรจับหัวของมันด้วยกรงเล็บแล้วกุม มันสั่นไม่หยุด หมอกดำก็ไม่ปล่อยมันเช่นกัน เลื้อยเข้าและออกจากร่างกายเหมือนงูดำหลายตัว
　　ซูผิงไม่สามารถทำอะไรได้ เขาทำได้เพียงส่งกลิ่นอายเซียนเข้าสู่ร่างกายเพื่อช่วยบรรเทาความเจ็บปวด
　　เวลาผ่านไปเรื่อยๆ
　　ไม่มีใครบอกได้ว่าผ่านไปนานแค่ไหนแล้ว แต่มังกรเพลิงนรกก็ค่อยๆ หยุดสั่น หมอกสีดำบนร่างกายของมันก็อ่อนแอลงอย่างมากเช่นกัน มันหายไปอย่างสมบูรณ์หลังจากผ่านมานาน มังกรเพลิงนรกหยุดกระตุกและหายใจเข้าอย่างแรง
　　ซูผิงรู้สึกโล่งใจหลังจากหมอกสีดำหายไปในที่สุด ดูเหมือนว่ามังกรเพลิงนรกจะเอาชนะคำสาปได้
　　เขาคิดที่จะระเบิดอสูรของเขาถ้ามันไม่สามารถเอาชนะคำสาปได้ เพื่อที่มันจะเป็นอิสระจากผลกระทบนี้
　　อย่างไรก็ตามไม่จำเป็นต้องวิ่งหนีอีกต่อไปเนื่องจากมังกรทำสำเร็จ
　　โฮกกกก!
　　ทันใดนั้น มังกรเพลิงนรกก็ส่งเสียงคำรามออกมา เสียงนั้นดุดัน โมโหร้าย และกระหายเลือด!
　　ดวงตาของมันเปลี่ยนเป็นสีดำสนิทและชั่วร้าย ไม่มีดวงตาใดที่จะน่ากลัวได้เท่านี้แล้ว
　　เจตนาฆ่าอันน่าสะพรึงกลัวแผ่กระจายออกมา แม้แต่ซูผิงก็ยังรู้สึกว่าต้องถอยออกมา
　　ซูผิงมึนงงชั่วขณะ และเรียกมัน “มังกรเพลิงนรก!”
　　เขารู้สึกว่าจิตใจของมังกรว่างเปล่า เต็มไปด้วยความปรารถนาที่จะฆ่า มันไม่มีความรู้สึกหรือความคิดอื่นใด
　　มังกรเพลิงนรกค่อยๆ หันมามองเมื่อได้ยินเสียงเรียกของซูผิง จากนั้นจึงจับจ้องไปที่ซูผิงด้วยดวงตาสีดำและน่ากลัว มันดูค่อนข้างก้าวร้าว
　　อย่างไรก็ตาม มันหยุดชั่วคราวเมื่อซูผิงสะท้อนอยู่ในรูม่านตาสีดำของมัน
　　ภาพสะท้อนในดวงตาของมันราวกับเทียนไขในความมืดมิด!
　　วินาทีต่อมา มังกรเพลิงนรกก็ทรุดตัวลงและปิดปาก จากนั้นค่อย ๆ โน้มตัวเข้าใกล้ซูผิง
　　ซูผิงเงยหน้าขึ้น รู้สึกสบายใจเมื่อมองอสูรของเขา “แกเอาชนะความเจ็บปวดได้ แกทำได้ดีแล้ว”
　　มังกรเพลิงนรกกระพริบตา จากนั้นมันดันหัวใส่ซูผิง ซึ่งไม่ใช่การโจมตีแต่เป็นการอ้อน
　　ซูผิงวางมือบนหัวของมัน เป็นอีกครั้งที่เขาสัมผัสได้ถึงความสุขและความทุกข์ทั้งหมดที่ส่งมาจากจิตสำนึกของมัน เขายิ้ม ดูเหมือนว่ามังกรเพลิงนรกจะเอาชนะคำสาปโบราณได้จริงๆ
　　หลังจากนิ่งกันอยู่ครู่หนึ่ง มังกรก็นอนลงข้างๆ ซูผิงและกระดิกหางของมัน ความมืดในดวงตาของมันถูกแทนที่ด้วยสีแดงเข้มเหมือนก่อนหน้านี้อีกครั้ง
　　ซูผิงรู้สึกหมดหนทางเมื่อเขามองหางที่กระดิกไปมา “แกไม่ควรเรียนรู้ตามสุนัขมังกรดำจริงๆ แกควรจะเติบโตเป็นมังกรที่แข็งแกร่งที่สุดสิ”
　　มังกรเพลิงนรกเหมือนเด็กไร้เดียงสา มันเชิดหน้าขึ้นด้วยแรงกระตุ้นที่น่ากลัวเมื่อได้ยินสิ่งที่ซูผิงพูด มันดูน่าเกรงขามมาก
　　ซูผิงรู้สึกตลก เขาไม่ได้พูดอะไรอีก เขากดร่างกายของมันและเติมกลิ่นอายเซียนให้กับมัน โดยหวังว่าจะตรวจสอบสภาพของอสูร
　　เทพชราสภาวะเทพดวงดาวได้เตือนเขาเป็นพิเศษถึงคำสาปโบราณ ซึ่งเป็นทักษะสูงสุดของโม่เฟิง มันไม่น่าง่ายแบบนี้ซูผิงหวังเพียงว่าจะไม่มีการกระจายของคำสาป
　　ในไม่ช้าซูผิงก็ตระหนักว่าไม่มีสิ่งใดผิดปกติกับมังกรเพลิงนรก ค่อนข้างจะอยู่ในสภาพที่ดีขึ้น พลังงานภายในร่างกายดูเหมือนจะได้รับการขัดเกลาและเพิ่มเป็นสองเท่า
　　ในทางกลับกัน พลังจิตของมันก็ดีขึ้นอย่างเห็นได้ชัดเช่นกัน พลังจิตของมันนั้นแข็งแกร่งพอๆ กับครึ่งหนึ่งของเขาแล้ว
　　ซูผิงรู้ดีว่าพลังจิตของเขานั้นวิเศษเพียงใด ก่อนที่เขาจะเข้าสู่ทะเลมายามันก็อยู่ที่ค่าเฉลี่ยแล้ว ท้ายที่สุดพลังจิตของเขานั้นดีที่สุดแม้แต่ในอันดับราชาเทพหลังจากกลืนวิญญาณจำนวนมากในทะเล ใครก็ตามที่มีพลังจิตเพียงครึ่งเดียวของเขาก็พอเอาชนะอัจฉริยะเจ้าดวงดาวหลายคนในอับดับราชาเทพได้แล้ว
　　”ฮะ?”
　　ซูผิงสำรวจและพบสิ่งแปลก ๆ ลึกลงไปในมหาสมุทรดวงดาวของมังกรเพลิงนรก มีบางอย่างที่คล้ายกับหนอนดำซุ่มซ่อนอยู่ภายใน มันมีกลิ่นอายเหมือนคำสาป
　　กลิ่นอายแห่งความมืดเคลื่อนตัวราวกับสัมผัสได้ถึงการตรวจสอบและหลบหลีกของซูผิง
　　เขาประหลาดใจกับการค้นพบนี้ มังกรเพลิงนรกกลั่นและย่อยคำสาปได้จริงไหม?
　　“แกสามารถควบคุมสิ่งนี้ได้ไหม?” ซูผิงถามมังกรเพลิงนรกทางกระแสจิต
　　มังกรเพลิงตระหนักถึงสิ่งที่ซูผิงถาม กลิ่นอายสีดำก็เพิ่มขึ้นและเข้าสู่กระแสน้ำวนที่ใจกลางมหาสมุทรดวงดาว พลังงานหมุนเวียนที่บริสุทธิ์ก็ถูกย้อมเป็นสีดำในไม่ช้า จากนั้นรัศมีที่น่าสะพรึงกลัวเริ่มแผ่ออกมาจากมังกรเพลิงนรก ขณะที่ดวงตาของมันก็เปลี่ยนเป็นสีดำสนิท
　　อย่างไรก็ตามคราวนี้มังกรเพลิงนรกมีสติแม้ตาจะเป็นสีดำ ซูผิงสามารถสัมผัสได้ถึงอารมณ์ของมัน
　　มังกรเพลิงนรกก้มหัวลงและเอาจมูกดันซูผิงเบาๆ จากนั้นแสงสีดำในดวงตาก็จางหายไปและกลับมาเป็นปกติ
　　ซูผิงเห็นว่ากลิ่นอายสีดำเล็ดลอดออกมาจากใจกลางมหาสมุทรดวงดาวและอาศัยอยู่ที่ขอบอย่างเชื่อฟัง
　　ดูเหมือนว่าพลังแห่งคำสาปจะถูกดูดซับโดยมังกรเพลิงนรก ดวงตาของซูผิงเป็นประกาย เขาไม่รู้ว่ามันเป็นสิ่งที่ดีหรือไม่ มันดูไม่เป็นอันตรายเท่าที่เขาเห็น ซูผิงยังสัมผัสได้ว่ามังกรแข็งแกร่งกว่าเมื่อก่อนมากเมื่อพลังแห่งคำสาปปกคลุมร่างกายของมัน
　　ฉันหวังว่าทุกอย่างจะดี ถ้าไม่งั้น ฉันจะกลับมาที่สนามบ่มเพาะและเอามันออกไป ซูผิงคิด
　　เขาทำการตรวจสอบอีกสองสามครั้งเพื่อให้แน่ใจว่ามังกรเพลิงนรกสบายดี จากนั้นในที่สุดก็ส่งมันกลับไปที่พื้นที่สัญญาเพื่อพักผ่อน
　　จากนั้นเขาก็ออกจากห้องฝึก
　　เขาบรรลุวัตถุประสงค์ของเขาในการมาแดนเทพอาเคี่ยนแล้ว ซึ่งก็คือการควบแน่นโลกใบที่สอง ต่อไปเขาตั้งใจที่จะค้นหารากฐานเพื่อสร้างโลกใบที่สาม ถ้าเป็นไปได้เขาต้องการที่จะไปถึงสภาวะเทพดวงดาวพร้อมกับโลกใบเล็กเจ็ดใบ!
　　โลกใบที่สองสร้างขึ้นจากกฎแห่งมายาที่ได้จากทะเลมายา โลกใบที่สามต้องการพลังและกฎที่เป็นอิสระ ฉันควรใช้อะไร ซูผิงคิดอย่างรอบคอบ
　　ตอนนั้นสาวใช้ของเขากลับมาแล้ว เธอรออยู่นอกวัง ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความเคารพและชื่นชมเมื่อเห็นซูผิงออกมา เธอเฝ้าดูการท้าทายด้วยความเป็นห่วง และเธอก็รู้สึกเกรงกลัวเขามาก
　　แม้ว่าชายหนุ่มจะเป็นแค่มนุษย์ แต่เธอก็รู้สึกว่าหัวใจของเธอเต้นแรงเพราะเขา
　　“นายท่านจะไปไหน?” สาวใช้ถามซูผิงด้วยความเคารพ..