ตอนที่ 112 การวางอำนาจของสมาคมผู้ฝึกยุทธ์ (1)
วันที่ 1 ตุลาคม วันชาติจีน
เพราะวันหยุดที่มาถึง บรรยากาศในมหาวิทยาลัยจึงเงียบเหงาอย่างมาก
เดือนก่อนมีนักศึกษาใหม่เข้ามา ทำให้มหาวิทยาลัยคึกคักอยู่พักหนึ่ง
ตอนนี้นักศึกษาใหม่ส่วนมากเลือกที่จะกลับบ้าน มหาวิทยาลัยที่กว้างขวางแห่งนี้ บางครั้งผ่านไปค่อนวันแล้วยังแทบมองไม่เห็นใครสักคน
—
ทิศเหนือของมหาวิทยาลัย
สิ่งก่อสร้างทางทิศเหนือมีไม่เยอะ สถานที่สะดุดตาที่สุดเห็นจะเป็นตึกใหญ่หกชั้นที่กินพื้นที่กว่าสิบหมู่!
ที่นี่ก็คือกองบัญชาการหลักของสมาคมผู้ฝึกยุทธ์มหาวิทยาลัยเซี่ยงไฮ้
เวลาแปดโมงเช้า
หยางเสี่ยวม่านเอ่ยด้วยรอยยิ้มเบิกบาน “พี่เหยียน งั้นฉันขอตัวก่อน รอวันหยุดหมดแล้วจะมาใหม่”
โจวเหยียนพยักหน้าด้วยรอยยิ้ม สมาชิกใหม่รุ่นนี้มีเพียงหยางเสี่ยวม่านที่พอจะคุยกันถูกคอ
จ้าวเหล่ยเย่อหยิ่งเกินไป ฟู่ชางติ่งแสบเกินไป เฉินอวิ๋นซีก็เงียบเกินไป
สมาชิกปีหนึ่งที่เพิ่งรับเข้ามา สรุปแล้วมีแค่หยางเสี่ยวม่านที่ร่าเริงสดใส น่าไว้ใจกว่าคนอื่น
บางเรื่องโจวเหยียนวางใจให้หยางเสี่ยวม่านจัดการมากกว่า
แม้ว่าสมาคมผู้ฝึกยุทธ์จะเป็นสมาคมที่ก่อตั้งขึ้นเป็นแห่งแรกของมหาวิทยาลัยเซี่ยงไฮ้ แต่กลับไม่ได้มีสมาชิกมากมาย
ตอนนี้จางอู่จำศีล รองประธานส่วนมากก็ยุ่งกับธุระของตัวเอง งานกองใหญ่ล้วนทิ้งไว้ให้โจวเหยียนจัดการ
พวกปีสูงแทบจะเอาแต่ผลประโยชน์ไม่ยอมทำงาน มีแค่นักศึกษาใหม่ที่เรียกใช้งานง่ายหน่อย
โจวเหยียนเดินไปส่งหยางเสี่ยวม่านข้างนอก พลางเอ่ยด้วยรอยยิ้มว่า “ถึงจะหยุด กลับไปก็อย่าได้ขี้เกียจ ทางสมาคมนอกจากเด็กปีหนึ่ง สมาชิกคนอื่นล้วนอยู่ขั้นสองกันทั้งนั้น สมาชิกปีสูงยิ่งอยู่ขั้นสาม แม้พวกเธอจะยังเป็นเด็กใหม่ แต่ถือว่าเป็นนักศึกษาแนวหน้าของรุ่นนี้ อย่าเอาตัวเองไปเทียบกับนักศึกษาทั่วไป พยายามทะลวงขั้นสองให้เร็ว…”
“อืม ไม่อยู่แล้ว พี่เหยียนวางใจเถอะ”
ระหว่างที่พูดคุยกัน หน้าประตูสมาคมพลันปรากฏคนเดินเข้ามากว่าสิบคน หยางเสี่ยวม่านแปลกใจอยู่บ้าง “พี่เหยียน วันนี้มีประชุมเหรอ?”
“ไม่…”
โจวเหยียนกวาดสายตามอง รอจนเห็นหลิวหย่งเหวินที่เดินนำหน้าก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย “ไม่มีอะไร เธอกลับไปก่อนเถอะ เดี๋ยวจะตกรถเอา”
เธอรู้ทันทีว่าหลิวหย่งเหวินมาด้วยเรื่องอะไร
วันนี้เป็นวันประลองแลกเปลี่ยนความรู้ของพวกขั้นหนึ่ง ในสายตาของสมาคม ขั้นหนึ่งไม่ได้สลักสำคัญอะไร การแลกเปลี่ยนความรู้ไม่ใช่เรื่องใหญ่เช่นกัน
ขึ้นชื่อว่าเป็นสมาคมที่รักษาความสงบเรียบร้อยของมหาวิทยาลัย การแลกเปลี่ยนความรู้จึงอยู่ในความรับผิดชอบของสมาคมผู้ฝึกยุทธ์
พวกอาจารย์ภาระงานล้นมือ คงไม่อาจสนใจเรื่องพวกนี้
สมาคมอื่นๆ ไม่มีคุณสมบัติและความสามารถพอที่จะยุ่งเช่นกัน มีแค่สมาคมผู้ฝึกยุทธ์เท่านั้นที่สามารถรักษาความเรียบร้อย เฝ้าระวังไม่ให้พวกนักศึกษาต่อสู้ตามใจชอบ
ที่นี่คือมหาวิทยาลัยศิลปะการต่อสู้เซี่ยงไฮ้ เป็นสถานศึกษาระดับสูงสุดของผู้ฝึกยุทธ์
พวกนักศึกษาหาที่ประลองกันตามใจชอบ นี่เป็นเรื่องส่งผลกระทบร้ายแรงต่อภาพลักษณ์ของมหาวิทยาลัย
โจวเหยียนเพิ่งพูดจบ หยางเสี่ยวม่านพลันพูดว่า “พี่เหยียน มีอาจารย์มาด้วย!”
โจวเหยียนหันไปทางประตูทันที ประตูใหญ่ฝั่งลานกว้าง มีอาจารย์สี่ห้าคนตามมาด้วย
“อาจารย์มาประสมโรงอะไรกัน…”
โจวเหยียนไม่พอใจอยู่บ้าง การแลกเปลี่ยนความรู้ของพวกขั้นหนึ่ง อาจารย์ที่อยู่ขั้นสี่ขึ้นไปพวกนี้ถือเป็นปัญหาอย่างหนึ่ง
ถ้าหากลูกศิษย์ของพวกเขาเกิดอันตรายระหว่างการประลองบนเวที อาจจะสอดมือยุ่งโดยพลการ นั่นถือเป็นการแหกกฎ!
VERIFYCAPTCHA_LABEL
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ระบบจอมยุทธ์สุดโกงแห่งโลกคู่ขนาน