ระบบจอมยุทธ์สุดโกงแห่งโลกคู่ขนาน นิยาย บท 136

ตอนที่ 136 เติบโตและคุ้นชิน (2)

ฟางผิงสูดลมหายใจเข้าลึก เอ่ยว่า “ตอนนี้ภารกิจยังไม่ได้ยากจนเกินไป มหาวิทยาลัยให้รางวัลมาเยอะเหมือนกัน เวลานี้ไม่พยายาม ภายหลังอาจจะไม่มีโอกาสแบบนี้แล้วก็ได้ หากความสามารถถดถอยลง หลังจากนี้ต้องเข้าไปในถ้ำใต้ดินจะทำยังไง? ก่อนหน้านี้ฉันกลัวตายเหมือนกัน ไม่อยากทำภารกิจ แต่ตอนนี้…ตอนนี้ต้องทำเท่านั้น! เวลานี้ภารกิจยังไม่ถือว่ายาก พวกเราต้องรับภารกิจขั้นหนึ่งสูงสุดมาทำก่อน รอพวกเราหลอมกระดูกเยอะแล้ว มีอาวุธโลหะผสมกันครบทุกคน ค่อยไปทำภารกิจขั้นสอง มีแค่ต้องรีบฉวยโอกาสตอนนี้ถึงจะได้รางวัลมากขึ้น เตรียมพร้อมสำหรับใช้ในอนาคต เจตจำนงของมหาวิทยาลัยนั้นชัดเจนแล้ว ผู้แข็งแกร่งมีโอกาสรอด ผู้อ่อนแอต้องถูกคัดออก ทุกคนต่างเป็นอัจฉริยะของมหาวิทยาลัยเซี่ยงไฮ้ ไม่มีใครอยากให้ตัวเองเดินล้าหลัง เดินล้าหลังหนึ่งก้าว ก็จะล้าหลังลงไปเรื่อยๆ มีคนอยากถอนตัวรึเปล่าล่ะ?”

ทุกคนต่างเงียบกริบ ถังซงถิงถอนหายใจว่า “ในเมื่อมาเซี่ยงไฮ้แล้ว ยังจำเป็นต้องพูดเรื่องถอนตัวอะไรอีก!”

ตอนนี้ฟางผิงรู้สึกดีกับเขาขึ้นมาเล็กน้อย หมอนี้อาจจะเป็นพวกใจร้อน แต่ไม่ใช่คนที่มีความคิดเลวทรามต่ำช้า

ครั้งก่อนที่สู้กับสือเฟิง ฟางผิงให้เขาส่งดาบให้ตัวเอง

เวลานั้นอีกฝ่ายแทบไม่ชักช้า โยนให้เขาทันที อย่างน้อยทุกคนยังคงมีความเชื่อใจให้กัน

นึกมาถึงตรงนี้ ฟางผิงเอ่ยทั้งพยักหน้า “วันนี้ควรเตรียมพร้อมกันสักหน่อย อาวุธที่ควรเปลี่ยนก็ต้องเปลี่ยน ยาบำรุงที่ควรซื้อก็ต้องซื้อ พรุ่งนี้มาลุยกันต่อ! อีกอย่าง บาดแผลพวกนายเป็นไงบ้าง?”

“ฉันไม่ร้ายแรงอะไร” จ้าวเสวี่ยเหมยตอบ

“ฉันเหมือนกัน ไม่เป็นอะไรมาก”

“ฉัน…ฉันกลัวว่าต้องรักษาอีกหลายวัน…” จ้าวชิงกระดูกมือหัก ไม่ได้หายเร็วขนาดนั้น

“ไม่เป็นไร ทุกคนรักษาตัวไปด้วยทำภารกิจไปด้วย ผู้ฝึกยุทธ์ขั้นหนึ่งไม่ได้ต่อกรยากอะไร”

“ขอบคุณ…”

จ้าวชิงไม่อยากถอนตัวเหมือนกัน หากเวลานี้ไม่ลุย คงไม่ได้คะแนนกลับมาแน่

—

วันที่ 6 พฤศจิกายน ฟางผิงนำทีมออกไปข้างนอก

ครั้งนี้ทุกคนไม่เหลาะแหละเหมือนครั้งก่อน พวกเขาไม่ได้ขับรถกันมาเอง แต่ยืมรถเจ็ดที่นั่งของมหาลัยมาสองคันแทน

ส่วนฟางผิง ครั้งนี้กลับมหาวิทยาลัยได้สิบหกคะแนนจากภารกิจ จึงใช้สี่สิบคะแนนแลกดาบสี่กิโลมาเล่มหนึ่ง บางครั้งการทำลายล้างของดาบนั้นแข็งแกร่งกว่ารองเท้าบูทอยู่มาก จุดนี้ฟางผิงมีประสบการณ์ด้วยตัวเองอย่างลึกซึ้ง

—

ใกล้กับเซี่ยงไฮ้

เมืองชางฝาน

โรงงานร้างแห่งหนึ่ง

ฟางผิงตัดมีดสั้นอีกฝ่ายด้วยดาบเดียว ก่อนจะเตะไปยังอกของอีกฝ่าย เสียงกระดูกแตกดังลั่นไปทั่ว

“หักมือหักเท้าแล้วเอาตัวไป!”

ถังซงถิงเดินเข้ามาทุบมือและเท้าอีกฝ่ายอย่างรวดเร็ว ยกตัวคนผู้นี้พลางเอ่ยว่า “ฝีมือของพวกเราพัฒนาขึ้นแล้ว คิดเรื่องรับภารกิจขั้นสองหรือยัง?”

“ไม่รีบ”

ฟางผิงเดินไปพลางเอ่ยไปพลาง “ตอนนี้เพิ่งวันที่สิบ ฉันมีความคิดจะเสนอ นายและจ้าวเสวี่ยเหมยแบ่งคนไปจำนวนหนึ่ง ฉันแบ่งไปอีกทีม แยกกันเป็นสองทีมทำภารกิจขั้นหนึ่ง รอวันที่ยี่สิบพวกเรามารวมตัวอีกครั้งทำภารกิจขั้นสอง นายคิดว่าไง? ตอนนี้พวกเราเคลื่อนไหวพร้อมกันสิบคน แบ่งรางวัลได้น้อยเกินไป”

ถังซงถิงขมวดคิ้วเล็กน้อย “อาจารย์มีแค่คนเดียว…”

“นายคิดว่าเขาจะช่วยพวกเรางั้นเหรอ? มีก็เหมือนไม่มี”

ฟางผิงพูดประชด ก่อนหน้านี้โจวสือผิงยังโผล่หน้าออกมา ตอนนี้แทบไม่เห็นแม้แต่เงา

“เอางั้นก็ได้!”

ถังซงถิงกัดฟัน พนักหน้าว่า “ถึงวันที่ยี่สิบ บางทีฉันอาจหลอมกระดูกสี่สิบห้าชิ้นแล้ว ช่วงนี้พัฒนาค่อนข้างเร็ว”

“ฉันเหมือนกัน”

จ้าวเสวี่ยเหมยเอ่ยต่อ มองไปยังฟางผิง “ความจริงนายน่าจะรับมือกับผู้ฝึกยุทธ์ขั้นหนึ่งสูงสุดด้วยตัวคนเดียวได้ด้วยซ้ำ”

ฟางผิงโบกไม้โบกมือ “ไม่ใช่รับภารกิจแล้วจะหาคนเจอได้ทันที ยังต้องค้นหา สอบถามข้อมูล วางแผนจัดการ ทำคนเดียวช้าเกินไป”

คำพูดนี้ถูกเสียทีเดียว จ้าวเสวี่ยเหมยไม่พูดอะไรอีก

ทุกคนแยกไปทำภารกิจสองทีม จ้าวเสวี่ยเหมยและถงซงถิงแบ่งไปสี่คน ฟางผิงนำทีมไปอีกสามคน

ฟางผิงไม่รู้เหมือนกันว่าโจวสือผิงตามทีมไหน หากอาจารย์ขั้นหกพวกนี้ไม่คิดจะเปิดเผยร่องรอย พวกฟางผิงคงไม่อาจเจอเบาะแสอะไรได้

ส่วนเรื่องประเมินภารกิจ ฟางผิงไม่สนเช่นกันว่าโจวสือผิงจะจัดการยังไง

รอจนแบ่งทีมทำภารกิจครั้งแรกแล้ว ฟางผิงค่อยรู้ว่าโจวสือผิงไม่ได้ตามตัวเอง

แต่มหาลัยยังคงส่งอาจารย์ขั้นห้าที่ไม่ค่อยคุ้นหน้ามาให้คนหนึ่ง เพื่อให้สามารถแบ่งคะแนนแก่ทุกคนได้

—

วันที่ 15 พฤศจิกายน นับตั้งแต่พวกฟางผิงแบ่งทีมกันได้ผ่านภารกิจมาสองครั้งแล้ว

ออกมาจากมหาวิทยาลัยครบสิบวันพอดี

ต้นเดือนฟางผิงหลอมกระดูกสี่สิบชิ้น ตอนนี้อัตราการหลอมกระดูกของฟางผิงอยู่ที่สองวันต่อหนึ่งชิ้น

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน