ระบบจอมยุทธ์สุดโกงแห่งโลกคู่ขนาน นิยาย บท 153

ตอนที่ 153 ก่อนการแข่งขัน (1)

สถานีรถไฟ

ฟู่ชางติ่งถอนหายใจว่า “ฟางผิงและน้องสาวสนิทกันจริงๆ นะ!”

“ใช่สิ นายดูเขาทำท่าปวดใจ ไม่เห็นน้องสาวเขาจะผอมตรงไหน?”

—

ทุกคนพากันถอนหายใจ ยอมใจในความสัมพันธ์แน่นแฟ้นของสองพี่น้องฟางผิง

ส่วนฟางผิงกลับหยิกแก้มกลมของฟางหยวน ถอนหายใจไม่หยุดหย่อนว่า “ผอมลงจริงๆ บอกให้เธอกินข้าวเยอะๆ ทำไมถึงไม่ฟังกันบ้าง!”

“เมื่อก่อนเวลาดึงแก้ม ฉันจำได้ว่ายืดได้ตั้งเท่านี้…”

ฟางผิงใช้มือหนึ่งยื่นออกมาเปรียบเทียบ ทำท่าว่าเมื่อก่อนแก้มยืดได้ตั้งไกล

ก่อนจะเริ่มทำการทดลอง ดึงแก้มกลมของฟางหยวน เอ่ยอย่างเสียดาย “เธอดูสิ ตอนนี้ยืดได้ถึงแค่นี้เอง!”

ฟางหยวนพองแก้มถลึงตามองเขา แต่ก็ไม่พูดอะไรเช่นกัน

ฉันว่าแล้ว!

เสี่ยวหลิงที่อยู่ด้านข้างกลับเอ่ยอย่างอิจฉาว่า “หยวนหยวน พี่ชายดีกับเธอจริงๆ!”

“ฮ่าๆ”

ฟางหยวนกลอกตา ถ้าตอนนี้ฟางผิงไม่หยิกแก้มเธอ เธอยังจะเชื่อ แต่พี่ชายเธอตั้งแต่เจอหน้ากันจนถึงตอนนี้กลับหยิกแก้มมากว่าสิบนาทีแล้ว

ดีที่ยังมีคนอื่นๆ อยู่ ฟางผิงจึงแสดงความ ‘ห่วงใย’ น้องสาวแค่ครู่เดียว ก่อนจะนำทุกคนไปยังที่จอดรถ

เขาไม่ได้รีบร้อนทักทายพวกอู๋จื้อหาว ฟางผิงมองไปทางถานเจิ้นผิงด้วยรอยยิ้ม “ครั้งนี้รบกวนลุงถานแล้ว”

“อย่าเกรงใจเลย ไม่ใช่เรื่องเหนือบ่ากว่าแรง ฉันต้องเข้ามาที่นี่พอดี”

ถานเจิ้นผิงว่าแล้วก็เป็นฝ่ายถามก่อน “สองคนนี้คือ…”

“อ๋อ ผมลืมแนะนำไป ขอโทษด้วยครับ”

ฟางผิงรีบแนะนำทันที “นี่คือฟู่ชางติ่ง ส่วนนี่จ้าวเสวี่ยเหมย พวกเขาเป็นเพื่อนร่วมชั้นที่เซี่ยงไฮ้ของผม”

“ที่แท้ก็เป็นอัจฉริยะของเซี่ยงไฮ้ เสียมารยาทซะแล้ว!”

ถานเจิ้งผิงทำหน้าเกรงใจ ในใจหวาดหวั่นเล็กน้อย สองคนนี้ให้ความรู้สึกน่าเกรงขามอย่างยิ่ง

นักศึกษาของเซี่ยงไฮ้แข็งแกร่งขนาดนี้เลยหรือ?

ส่วนเรื่องปราณ เขาสัมผัสไม่ได้ แม้ว่าเขาจะอยู่ขั้นหนึ่งสูงสุด แต่ขั้นหนึ่งสูงสุดของพวกเขานั้นไม่เหมือนกัน

พวกฟู่ชางติ่งแข็งแกร่งกว่าพวกเขา จงใจปิดบังไว้ ถานเจิ้งผิงก็สัมผัสอะไรไม่ได้อยู่ดี

เขายังสัมผัสไม่ได้ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงคนอื่น คนธรรมดาไม่อาจสัมผัสได้อยู่แล้ว

ฟางผิงแนะนำพวกฟู่ชางติ่งให้คนอื่นรู้จัก

ไม่นานทุกคนก็คุ้นเคยกันขึ้นมา ขณะที่เดินไปฟู่ชางติ่งถามขึ้นมาว่า “พวกนายมาดูการแข่งขันแลกเปลี่ยนงั้นสินะ?”

อู๋จื้อหาวพยักหน้า “ใช่แล้ว ได้ยินอาจารย์พวกเราว่า ครั้งนี้ล้วนเป็นการแข่งของอัจฉริยะในมหาวิทยาลัยศิลปะการต่อสู้ทั่วประเทศ ทุกคนต่างโดดเด่นเหนือคนอื่น…แม้ว่าพวกเราจะห่างไกลจากพวกเขา แต่สามารถเห็นฝีมือของพวกเขาได้ ก็กระตุ้นให้พวกเราอยากพัฒนาตัวเองแล้ว”

“แค่กๆ…”

ฟู่ชางติ่งไอแห้งๆ คำพูดนี้ เอ่ยเยินยอต่อหน้าพวกเขาไม่ค่อยดีเท่าไหร่มั้ง?

อู๋จื้อหาวไม่ได้สังเกตเห็นความผิดปกติ กลับสอบถามอย่างสงสัยว่า “พี่ฟู่ พวกนายก็เป็นนักศึกษาของเซี่ยงไฮ้ ปีนี้นักศึกษาที่เข้าร่วมการแข่งของมหาวิทยาลัยเซี่ยงไฮ้ พวกนายก็คงรู้จักสินะ?”

“รู้จักๆ…”

ฟู่ชางติ่งชำเลืองมองฟางผิงแวบหนึ่ง เห็นได้ชัดว่ากำลังถามว่าอยากให้พูดหรือเปล่า?

อยากให้พูดหรือเปล่างั้นเหรอ?

อยากพูดสิ!

แต่พูดไปแล้ว คนพวกนี้ก้มหัวกราบตรงนี้ทำยังไง?

ฟางผิงกลอกตา ไม่สนใจเขาอีก

ตอนนี้ฟางผิงไม่ได้เตรียมพร้อมจะบอกเรื่องนี้กับพวกเขา บอกไปแล้ว คงไม่พ้นถูกถามจนปวดหัว

รอถึงพรุ่งนี้เริ่มการแข่งขันอย่างเป็นทางการ ทุกคนคงรู้เองแล้ว

ถึงเวลานั้นไม่อยู่ข้างๆ ก็ไม่จำเป็นต้องรับมือกับความวุ่นวาย

เรื่องจริงเผยให้เห็นตำตาแล้ว อธิบายง่ายๆ อีกไม่กี่ประโยค คงไม่มีอะไรยุ่งยากอีก

ฟู่ชางติ่งเห็นแบบนี้จึงทำได้แค่ตอบไปอย่างคลุมเครือ ก่อนอู๋จื้อหาวจะถามถึงผู้เข้าแข่งขันที่มีรายชื่อแพร่หลายในอินเทอร์เน็ต อย่างเช่นจ้าวเหล่ย…

แววตาของฟู่ชางติ่งซับซ้อนอย่างถึงที่สุด เอ่ยกระอึกกระอักว่า “ใช่แล้ว จ้าวเหล่ยเก่งจริงๆ…”

ตอนนี้กระทั่งหลิวรั่วฉียังสนใจขึ้นมา ถามเบาๆ ว่า “จ้าวเหล่ย…ตัวจริงเหมือนรูปในอินเทอร์เน็ตหรือเปล่า?”

พวกผู้หญิงจะหลงใหลคนรุ่นเดียวกันที่แข็งแกร่งกว่าถือเป็นเรื่องปกติ

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน