ตอนที่ 163 ไม่สามารถต่อสู้ได้แล้ว (2)
สามนาทีต่อจากนั้น ถังซงถิงก็ถูกยกลงมา
แขนหักทั้งสองข้าง!
ฟางผิงไร้คำจะพูดจริงๆ การแข่งขันรอบตัดสินหมอนี้คงไม่ได้ลงสนามแล้ว
ส่วนฟางเหวินเสียงที่อยู่บนเวทียังคงเผยท่าทีสบายๆ เห็นได้ชัดว่าเมื่อครู่ที่หักแขนทั้งสองข้างของถังซงถิงแทบไม่คณามือเขา
ตอนนี้ถังเฟิงเดินเข้ามา เอ่ยอย่างเคร่งขรึมว่า “อีกฝ่ายยังเหลืออีกสองคน หากต้านไม่ไหว ให้รักษาพลังเป็นหลัก…”
ฟางผิงแค่นเสียงในลำคอ เอ่ยอย่างหงุดหงิดว่า “ถ้ามหาวิทยาลัยให้ยาบำรุงผมมาเยอะกว่านี้ ผมคงลงสนามก่อนเอาชนะพวกเขาไปแล้ว จะเป็นเหมือนตอนนี้ได้ยังไง บาดเจ็บถอนตัวไปตั้งสามคน!”
ถังเฟิงขมวดคิ้ว ผ่านไปสักพักค่อยเอ่ยว่า “อย่าทระนงตัวเกินไป!”
“ไม่ได้ทระนงตัว มั่นใจต่างหาก! แต่ผมก็รู้ว่าไม่เปิดโอกาสให้ทุกคนขึ้นเวที พวกเขาคงไม่พอใจ ในเมื่อเป็นแบบนี้ ผมจะเอาชนะให้เหลือสักสองคนก็ได้ ที่เหลือให้พวกเขาค่อยๆ เล่นกันไป!”
ฟางผิงไม่ได้ดึงดันอยากจะนำทัพเป็นเพราะเหตุผลนี้เหมือนกัน
ทีมเซี่ยงไฮ้เตรียมพร้อมฝึกฝนกันมาตั้งนาน ไม่ให้พวกเขาขึ้นเวที พวกเขาจะยินยอมอย่างนั้นเหรอ?
แม้ว่าตอนนี้จะได้รับบาดเจ็บ แต่ไม่มีคนตาย ไม่ตายก็ถือว่าดีแล้ว เสียเวลาไปเดือนสองเดือนไม่เป็นไรหรอก ก่อนหน้านี้ทุกคนต่างพัฒนาอย่างรวดเร็ว ไม่อาจล้าหลังคนอื่นได้
คนอื่นๆ ล้วนลงสนามสู้กันหมดแล้ว ฟางผิงคิดว่าพอหอมปากหอมคอแล้วเช่นกัน
“ผมจะซัดฟางเหวินเสียงกับอีกคนนั่นให้เละ พรุ่งนี้ให้ทีมพันธมิตรมหาวิทยาลัยศิลปะต่อสู้จัดหนักพวกเขาอีกครั้ง วันมะรืนให้ทีมสำรองแข่งกับพวกเขายังได้เลย”
ทิ้งคำพูดนี้ไว้ ก่อนฟางผิงจะถือดาบเดินออกไปทันที
“เจ้าเด็กนี่…”
ถังเฟิงแทบไม่รู้ว่าเขาเอาความมั่นใจมาจากไหนกัน
แม้ว่าฟางผิงจะแข็งแกร่ง แต่เขาก็ไม่ได้ถึงขั้นที่เก่งเกินมนุษย์มนา เจอกับหานซวี่หรือฟางเหวินเสียง อาจจะเอาชนะอย่างสบายๆ ไม่ได้เสมอไป
นี่เป็นเหตุผลที่เขาไม่ให้ฟางผิงลงสนามก่อนเช่นกัน กลัวว่าฟางผิงจะบาดเจ็บหนัก ไม่สามารถแข่งต่อรอบหลังได้
—
บนเวที
ฟางผิงมองฟางเหวินเสียง ไม่คิดสนใจเรื่องเวลา เอ่ยถามด้วยรอยยิ้ม “ตระกูลฟางตงหู?”
“ใช่”
“แซ่เดียวกับฉัน ตระกูลของพวกนายเกือบทำให้ฉันถูกอาจารย์จัดหนักเพราะความเข้าใจผิดแล้ว อาจารย์น่ะเกลียดแซ่ฟาง”
ฟางเหวินเสียงขมวดคิ้ว เอ่ยอย่างเรียบนิ่ง “งั้นเหรอ? ขอโทษด้วยล่ะกัน”
“ไม่ต้องหรอก วิธีขอโทษที่ดีที่สุดคือซัดนายจนแหลกต่างหาก”
ฟางผิงกัดฟันยิ้ม “อีกอย่างฉันรกหูรกตาสนับแขนของนายมานานแล้ว!”
“หื้ม?”
ฟางเหวินเสียงหลุดขำ ส่ายหัวว่า “นายดูมั่นใจดีนะ”
“เพราะฉันแข็งแกร่งมากยังไงล่ะ การแข่งขันของผู้ฝึกยุทธ์ขั้นหนึ่ง ฉันคิดว่าไม่น่าสนใจเท่าไหร่ เป้าหมายของฉันมันยิ่งใหญ่กว่านั้น…”
—
ชั้นสอง
ปรมาจารย์เฒ่าคนหนึ่งเอ่ยด้วยรอยยิ้มว่า “เหล่าหวง เจ้าเด็กเซี่ยงไฮ้ของพวกนาย พูดพร่ำไร้สาระเยอะขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?”
หวงจิ่งเอ่ยอย่างเรียบนิ่ง “ลูกศิษย์ของหลู่เฟิ่งโหรว ตาเฒ่าฟาง ระวังไว้สักหน่อยดีกว่า หลู่เฟิ่งโหรวนั้นคิดว่าจะจัดการคุณนานแล้ว”
“ฮ่าๆ หลู่เฟิ่งโหรวจะพึ่งเขา…”
“ทำไม? ไม่ยินยอม?”
“ฮ่าๆ ไม่คิดเล็กคิดน้อยกับพวกนายแล้ว ฉันกลับอยากเห็นว่าลูกศิษย์ของหลู่เฟิ่งโหรวจะสักเท่าไหร่กันเชียว”
—
ระหว่างที่ปรมาจารย์ชั้นสองพูดคุยกัน
ด้านล่างเวที ฟางผิงยังคงเอ่ยต่อ “ไม่ใช่ว่านายมั่นใจมากเหมือนกันหรือไง? ไม่เคยคิดหลบหลีกหรือป้องกันตัวมาตลอด ครั้งนี้พวกเราทั้งสองก็อย่าหลบกันเลยดีกว่า คิดว่าไง?”
ฟางเหวินเสียงขมวดคิ้วขึ้นมาอีกครั้ง “ถ้านายอยากทำแบบนั้น ฉันก็ไม่ถือสา”
“ได้ นายพูดแล้วนะ!”
สิ้นเสียงของฟางผิง ดาบยาวก็วาดลงมากลางอากาศแล้ว!
ครั้งนี้อากาศสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง ผู้ชมแถวด้านหน้าคนหนึ่งรับรู้ได้ถึงแรงกดดันในชั่วพริบตา
“กระบวนชั้นยอดของดาบคลั่งโลหิต!”
หลิวหวาหรงตกใจเช่นกัน “ฟางเหวินเสียงรีบถอยออกมา!”
ดาบนี้ปะทุปราณกว่าร้อยแคล!
ดาบยาวยังไม่ทันฟันลงมา ฟางเหวินเสียงกลับรับรู้ได้ถึงแรงกดดันและแรงคุกคามที่เข้มข้นแล้ว
ฟางเหวินเสียงคำรามอย่างโมโห ยกแขนทั้งสองข้างกำบังอย่างรวดเร็ว
ถอยกับผีน่ะสิ ฟางผิงตามติดเป็นเงา การเคลื่อนไหวของเขาช้ากว่าฟางผิง ถอยหลบคงจะถูกฟางผิงฟันขาดเป็นสองท่อนบนเวทีนี่แหละ!
เกิดเสียงกระทบดังลั่น ดาบยาวฟันโดนสนับแขน เสียดสีจนเกิดประกายไฟ
VERIFYCAPTCHA_LABEL
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ระบบจอมยุทธ์สุดโกงแห่งโลกคู่ขนาน