ระบบจอมยุทธ์สุดโกงแห่งโลกคู่ขนาน นิยาย บท 173
ตอนที่ 173 คนที่คำนวณเป็นถึงจะมีข้าวกิน (2)
ตาเฒ่าหลี่ถอนหายใจ เอ่ยปากว่า “ครั้งนี้ฉันจะปล่อยไป เธอขายยาบำรุงออกไปมากขนาดนี้ ไม่ช้าก็เร็วจะถูกจับได้!”
ตาเฒ่าหลี่ไม่ได้ขู่ฟางผิง เด็กนี้ขายยาบำรุงจำนวนมาก ไม่นานคงเกิดเรื่องแน่
ตอนนี้ขายระหว่างนักศึกษาด้วยกันเองยังพอว่า หากขายออกไปข้างนอก ยาบำรุงมากมายขนาดนี้ ถูกจับได้ ฟางผิงจะถูกปรับจนสิ้นเนื้อประดาตัว ต่อให้กรีดเลือดขายยังไม่พอนำมาใช้หนี้ด้วยซ้ำ
“ผมจะระวัง จะระวังอย่างแน่นอน!”
ฟางผิงเผยสีหน้าดีใจ หาเงินกองโตเข้ากระเป๋าได้อีกครั้งแล้ว
ตาเฒ่าหลี่ไม่มากความเช่นกัน แลกเปลี่ยนยาบำรุงเลือดและปราณธรรมดาให้ฟางผิงหนึ่งร้อยแปดสิบเม็ด
เวลาชั่วพริบตาค่าทรัพย์สินของฟางผิงก็เพิ่มขึ้นอีกสองล้านสองแสน แตะถึงยี่สิบสองล้านเจ็ดแสน
“ฟินชะมัด!”
ฟางผิงดีใจออกนอกหน้า ไม่พูดพร่ำทำเพลง ได้ยาบำรุงก็วิ่งทันที
“ไอ่หนู ยาชุบร่างกายของเธอ…”
“ขายแล้วผมจะมาอีกที!”
ฟางผิงวิ่งไปพลางพูดไปพลาง ไม่นานก็หายลับไปแทบไม่เห็นเงา
ตาเฒ่าหลี่ส่ายหัว เวลานี้เจ้าหน้าที่ที่ยืนอยู่ด้านข้างกระซิบว่า “ผู้เฒ่าหลี่ นี่เหมาะสมแล้วเหรอ? เขาแลกเปลี่ยนยาบำรุงเลือดและปราณไปนับร้อยเม็ด…”
“นั่นเพราะความสามารถของเขา ขอแค่ไม่รบกวนกลไกตลาดคงไม่เป็นไร ยิ่งไปกว่านั้นแค่ไม่กี่ร้อยเม็ดจะเป็นไรไป”
“แต่ว่า…”
“ฉันรู้จักความเหมาะสมอยู่แล้ว!”
เจ้าหน้าที่คนนั้นไม่กล้าพูดอะไรอีก ตาเฒ่าหลี่ถอนหายใจอีกครั้ง ปล่อยให้ฟางผิงทำแบบนี้ เพราะฐานะทางบ้านของเขาไม่ค่อยดี เด็กที่เกิดในครอบครัวธรรมดา คิดจะลืมตาอ้าปากไม่ใช่เรื่องง่าย
ฟางผิงสามารถช่วงชิงคะแนนได้เยอะขนาดนี้ ทั้งนำมาแลกเปลี่ยนเป็นยาบำรุง ใช้ประโยชน์จากราคาต่าง นี่ถือเป็นความสามารถของตัวเองเช่นกัน
ไม่มีความสามารถ หวังแค่ห้าสิบคะแนนที่มหาวิทยาลัยส่งให้คุณ จะหาเงินจากราคาต่างได้ยังไง
—
“ฮัลโหล ฟู่ชางติ่ง บ้านนายอยากได้ยาบำรุงเลือดและปราณหรือเปล่า?”
“หา?”
“ยาบำรุงเลือดและปราณ จะเอาไหม?”
“มาอีกแล้ว!” ฟู่ชางติ่งที่อยู่ปลายสายเอ่ยอย่างตกใจ “อย่าบอกนะว่านายเป็นบ้าเอาคะแนนรางวัลมาแลกเป็นยาบำรุงอีกแล้ว?”
“นายเดาถูกแล้ว ตอนนี้อยู่มหาวิทยาลัยหรือเปล่า…”
“ไม่อยู่ แล้วก็ไม่ซื้อด้วย บ้านฉันมีพอใช้แล้ว”
“เชอะ จะพูดเยอะทำไม ฉันไปหาคนอื่นละกัน”
“…”
วางสายแล้ว ฟางผิงครุ่นคิดพักหนึ่ง ก่อนจะโทรศัพท์ไปถามจ้าวเสวี่ยเหมย
จ้าวเสวี่ยเหมยไม่ต้องการเหมือนกัน ตอนนี้บ้านเธอมีแค่เธอใช้ยาบำรุงเพียงคนเดียว
ไม่มีทางอื่นแล้ว ฟางผิงจึงโทรไปถามหยางเสี่ยวม่านและเฉินอวิ๋นซี สองคนนี้ก็มีเงินเช่นกัน
ปรากฏว่าโทรหาหยางเสี่ยวม่าน นึกไม่ถึงว่าผู้หญิงคนนี้จะกลับมามหาวิทยาลัยแล้ว
ฟางผิงไม่ชักช้า ไปเคาะประตูห้องข้างๆ ทันที
—
“ยาบำรุงเลือดและปราณธรรมดาหนึ่งร้อยแปดสิบเม็ด ขั้นหนึ่งหกเม็ด ขั้นสองสามเม็ด ตามราคาตลาดยี่สิบเอ็ดล้านเก้าแสน ฉันลดให้เธอเหลือยี่สิบเอ็ดล้านห้าแสน เธอคิดว่าไง?”
หยางเสี่ยวม่านด้านหนึ่งตกใจที่ฟางผิงมียาเยอะถึงขนาดนี้ อีกด้านหน้าก็แค่นเสียงอย่างดูแคลน เอ่ยอย่างหงุดหงิดว่า “นายเห็นฉันเป็นคนโง่หรือไง? ราคาตลาดก็คือราคาตลาด นายคิดว่าฉันเหมือนนายหรือไง ซื้อยาบำรุงต้องอิงราคาตลาด? ฉันรู้มาเหมือนกันว่าก่อนหน้านี้นายขายยาบำรุงให้ฟู่ชางติ่ง ลดสิบสองเปอร์เซ็นต์ใช่ไหม สิบสองเปอร์เซ็นต์ก็สิบเก้าล้านถ้วน…”
ฟางผิงเอ่ยอย่างไม่สบอารมณ์ “ฉันเหมือนคนโง่หรือไง? เห็นชัดๆ ว่าสิบเก้าล้านสองแสนเจ็ดหมื่น…”
“ฟางผิง มันต่างกันด้วยหรือไง? สิบเก้าล้านถ้วน ขายไม่ขายแค่พูดมาประโยคเดียว ไม่ขายก็ช่าง ฉันขี้เกียจจะยุ่งเรื่องพวกนี้เหมือนกัน”
“หยางเสี่ยวม่าน บ้านเธอมีเงิน ลูกหลานคนจนอย่างฉัน เงินกว่าสองแสน เธอรู้ไหมว่าหมายถึงอะไร? ต่อให้แม่ฉันทำงานสามสิบปี พวกเราก็สู้ลูกหลานคนรวยอย่างเธอไม่ได้…”
ฟางผิงเผยท่าทีน่าสงสาร สุดท้ายหยางเสี่ยวม่านจึงยอมแพ้ โอนให้สิบเก้าล้านสามแสนซื้อยาบำรุงของฟางผิงเอาไว้
VERIFYCAPTCHA_LABELบทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ระบบจอมยุทธ์สุดโกงแห่งโลกคู่ขนาน