ระบบจอมยุทธ์สุดโกงแห่งโลกคู่ขนาน นิยาย บท 190

ตอนที่ 190 ปวดใจเหลือทน (1)

หยางเฉิง

ฟางผิงกลับมาถึงหยางเฉิงก็เกือบหกโมงเย็นแล้ว

เหล่าหวังไม่ได้ส่งข่าวสารอะไรมาเลย ฟางผิงเดาว่าน่าจะคว้าน้ำเหลว

“หนีก็หนีไปเถอะ ฉันไม่ได้ขาดทุนอยู่แล้ว”

ระหว่างที่พึมพำ มือถือกลับสั่นขึ้นมา

ฟางผิงคว้ามือถือมาดู เป็นแจ้งเตือนข้อความ…

“เหล่าหวังใจถึงจริงๆ!”

ฟางผิงมองจำนวนเงินที่เพิ่งถูกโอนเข้ามาในบัญชีอย่างตกตะลึงอยู่บ้าง เหล่าหวังพูดคำไหนคำนั้นจริงๆ ด้วย!

“ห้าล้าน!”

ดูท่าจะจับคนได้แล้ว นึกไม่ถึงว่าเหล่าหวังจะแบ่งผลประโยชน์ให้ตัวเองตั้งครึ่งหนึ่ง ชั่วขณะนั้นฟางผิงก็รู้สึกว่าหวังจินหยางใจกว้างอย่างกับอะไรดี

ปากบอกว่าจะให้ส่วนเดียว ผลปรากฏว่ากลับโอนมาให้ห้าล้าน

ครุ่นคิดดูแล้ว ฟางผิงจึงตัดสินใจโทรกลับไป

พอสายติด ฟางผิงก็เอ่ยอย่างกระตือรือร้น “พี่หวัง จะเกรงใจเกินไปแล้ว ผมแค่ให้เบาะแสนิดหน่อย พี่กลับโอนให้เยอะขนาดนี้ ทำเอาซะผมลำบากใจ”

“ไม่หรอก นายสมควรได้อยู่แล้ว”

“บอกว่าจะให้ส่วนเดียว กลับแบ่งให้ผมตั้งครึ่งหนึ่ง เฮ้อ เกรงใจจริงๆ เลย…”

“ครึ่งหนึ่ง?”

หวังจินหยางเอ่ยอย่างงุนงงอยู่บ้าง “ครึ่งหนึ่งอะไร? แบ่งให้สิบเปอร์เซ็นต์ ห้าล้านถูกแล้วนี่”

ฟางผิงตะลึงงันไปพักใหญ่ ก่อนจะเอ่ยอย่างตกใจ “พี่หวัง พี่หมายความว่า…”

“พานเสี่ยวหยางถูกฉันจับนานแล้ว แต่เขาไปอู้หยางเพราะบ้านเกิดอยู่ที่นั่น ทรัพย์สินของเขาซ่อนอยู่ที่บ้านเกิดเหมือนกัน ขนาดภรรยาเขายังไม่รู้ ฉันเทียวไปแล้ว ถือโอกาสเอาของกลับมาด้วย เพิ่งจะจัดการเสร็จ…”

“มะ…มูลค่าห้าสิบล้านเลยเหรอ?” ฟางผิงรู้สึกแค่ว่าในปากเต็มไปด้วยรสขมปร่า

“ซื้อตัวผู้ฝึกยุทธ์ขั้นสามสูงสุด ราคาต้องไม่ใช่น้อยๆ อยู่แล้ว หรือนายไม่เคยคิดเรื่องนี้มาก่อน?”

หวังจินหยางตกใจยิ่งกว่าเขาซะอีก นี่ไม่ใช่เรื่องปกติหรือไง?

ผู้ฝึกยุทธ์ขั้นสามสูงสุด ทั้งยังเป็นสมาชิกสถาบันวิจัยที่มีชื่อเสียง ต่อต้านผู้มีอำนาจหลายฝ่ายอย่างมหาวิทยาลัยศิลปะการต่อสู้ตงหลิน

การซื้อตัวบุคคลเช่นนี้ ถ้ามีไม่ถึงสิบล้านจะกล้าเสนอออกมาได้ยังไง?

ในเมื่อได้เงินมาเยอะขนาดนี้ พานเสี่ยวหยางไม่กล้าใช้จึงเก็บไว้แทน ก็เป็นเรื่องปกติไม่ใช่หรือไง?

หวังจินหยางเอ่ยแค่ไม่กี่ประโยค ให้เขาเลือกว่าจะติดคุกที่หนานเจียง หรือให้ส่งกลับตงหลิน…

พานเสี่ยวหยางไม่พูดยืดเยื้อ ทำเรื่องที่เห็นว่าสมควรทันที ให้สิ่งแลกเปลี่ยนที่ชัดเจน ใช้เงินซื้อชีวิตของตัวเอง

ต้องรั้งอยู่ที่หนานเจียงสิ! ส่งเขากลับไปตงหลิน นั่นคือตายสถานเดียว

ดังนั้นเหล่าหวังจึงเทียวไปอู้เฉิงเพื่อเอาผลประโยชน์ เพิ่งจะกลับมามหาวิทยาลัยนี่เอง

“ห้าสิบล้าน…”

ฟางผิงยังอยู่ในภวังค์ แม่งเหอะ ฉันทำพลาดไปใช่หรือเปล่า?

นึกไม่ถึงว่าฉันจะยังอิ่มอกอิ่มใจ!

นึกไม่ถึงว่าฉันจะตื่นเต้นที่ตัวเองได้เงินค่าผ่านทาง!

ใช่แล้ว ผู้ฝึกยุทธ์ขั้นสามสูงสุดจะไม่มีทรัพย์สินบ้างเลยหรือไง?

เห็นได้ชัดว่าพานเสี่ยวหยางมีฝีมือธรรมดา หากฟางผิงสู้สุดใจจริงๆ เติมปราณสักหน่อย ก็เอาชีวิตเขาได้แล้ว

ตัวเองใช้เวลาหนึ่งเดือน ไม่สิ สามเดือนทำภารกิจยังไม่เห็นภารกิจไหนจะทำเงินได้มากกว่าคดีของพานเสี่ยวหยางด้วยซ้ำ

ฉันกลับส่งไปให้เหล่าหวังซะแล้ว? นับว่าส่งขุมทรัพย์กองโตอย่างนั้นสินะ?

ฟางผิงรู้สึกขมปร่า พูดไม่ออกอยู่บ้าง ฉันโง่เกินไปหรือเปล่า?

“ฉันยังมีธุระ วางก่อนละนะ ครั้งหน้าถ้ามีเรื่องแบบนี้อีกติดต่อฉันได้”

เหล่าหวังค่อนข้างมีความสุขเช่นกัน เก็บเงินก้อนโตจากขั้นสามมาอย่างฟรีๆ

ไม่จำเป็นต้องหาคนด้วยซ้ำ แค่วิ่งเต้นไม่กี่ชั่วโมง ฟางผิงมีน้ำใจจริงๆ

—

วางสายแล้ว ฟางผิงก็ทำหน้าเจ็บปวดรวดร้าว

“มีเงินห้าสิบล้านกองอยู่ตรงหน้า ฉันเลือกจะทิ้งไป พอได้เงินห้าล้านมากลับดีใจเป็นบ้าเป็นหลัง…นี่มันเรื่องอะไรกัน?”

“ปวดใจชะมัด!”

ปวดใจจนยากที่จะบรรยาย!

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน