ระบบจอมยุทธ์สุดโกงแห่งโลกคู่ขนาน นิยาย บท 236

ตอนที่ 236 เมืองแห่งความหวัง (1)

เมืองความหวัง

นี่เป็นชื่อของฐานทัพ

พวกเขาต่างเรียกที่นี่ว่าเมืองความหวัง ความหวังของมวลมนุษยชาติ ความหวังของผู้ฝึกยุทธ์ ความหวังของคนทั้งหมด

พวกฟางผิงกำลังอยู่ในเมืองความหวัง

เมืองเล็กๆ ที่ใช้หยาดเลือดนับไม่ถ้วนก่อตั้งขึ้นมา หรือจะเรียกอีกอย่างว่ากองทหารรักษาการณ์

ยาวห้าพันเมตร กว้างสี่พันกว่าเมตร ขนาดสองพันกว่าตารางเมตร ยี่สิบกว่าตารางกิโลเมตร

ในความเป็นจริงก็ใหญ่พอๆ กับมหาวิทยาลัยเซี่ยงไฮ้

ที่นี่มีกำลังทหารประจำกว่าห้าหมื่นคน ช่วงสงครามกองกำลังจากข้างนอกจะเข้ามาภายในเกินกว่าหนึ่งแสนคน อีกส่วนหนึ่งจะรักษาการณ์อยู่นอกเมือง

ด้านหน้าและด้านข้างของเมืองความหวังล้วนมีค่ายทหาร ทางนั้นก็มีกองกำลังประจำอยู่บางส่วน

ประตูหลักของเมืองความหวังหันไปทางทิศเหนือ เดินจากประตูทิศเหนือไปข้างหน้าเรื่อยๆ ห่างออกไปแปดสิบกิโลเมตรก็เป็นเมืองเทียนเหมินแล้ว

ส่วนค่ายทหารของมนุษย์ จำกัดอยู่ในรัศมีสิบกิโลเมตรเท่านั้น บางครั้งจะดำเนินการกวาดล้างสิ่งมีชีวิตหรือมนุษย์ถ้ำภายในรัศมีสามสิบกิโลเมตรเช่นกัน

เกินสามสิบกิโลเมตรออกไป นั่นเป็นอาณาเขตของเมืองเทียนเหมินแล้ว

—

ภายในเมืองเล็กๆ มีการจัดแต่งอย่างเรียบง่าย สิ่งก่อสร้างก็ไม่สลับซับซ้อน

ขึ้นชื่อว่าเป็นกองทหารรักษาการณ์ ทุกอย่างจึงเอื้ออำนวยไปกับการรบ

ไม่มีตึกสูงใหญ่ มีแค่บ้านที่สร้างด้วยหินขนาดใหญ่ไม่ก็โลหะ เป็นสิ่งก่อสร้างเตี้ยๆ สูงสุดไม่เกินสามชั้นเท่านั้น

ฐานที่มั่นอยู่เขตทางเหนือของเมือง นั่นเป็นทิศทางที่อยู่ตรงข้ามกับเมืองเทียนเหมินโดยตรง สามแห่งอื่นๆ ก็มีฐานที่มั่นเช่นกัน แต่ไม่ได้เยอะเหมือนทางเหนือ

หลังจากที่พวกผู้ฝึกยุทธ์เข้ามา ต้องถูกส่งมาอยู่รวมกันใจกลางเมือง ที่นี่ถูกแบ่งออกเป็นเขตเล็กๆ หลายแห่ง

—

ตอนนี้พวกฟางผิงเข้ามาในถ้ำใต้ดินประมาณหนึ่งชั่วโมงแล้ว

ทุกคนรวมตัวกันที่ห้องประชุมโล่งกว้างซึ่งคล้ายกับโรงงงานร้าง…พูดว่าเป็นห้องประชุมเหมือนจะชมเกินไปหน่อย

ฟางผิงไร้เรี่ยวแรงอยู่บ้าง ขนโต๊ะตั่งเก้าอี้จากโลกข้างนอกเข้ามาคงไม่เหนือบ่ากว่าแรงหรอกมั้ง?

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน