ตอนที่ 249 ฉันฆ่าศัตรูแนวหน้ามานับไม่ถ้วน (2)
“ตายไม่ได้หรอก!”
ฟางผิงไม่สนใจเขา เดินไปข้างหน้าอย่างทุลักทุเล เก็บดาบระดับ C และหอกยาวที่ทิ้งไว้ขึ้นมา แต่ตอนนี้อาวุธทั้งสองชิ้นต่างได้รับความเสียหาย
ฟางผิงมองไปข้างหน้าอีกครั้ง ลังเลเล็กน้อย “ผมยังมีอาวุธอีกหลายชิ้นที่ทำตกระหว่างทาง…”
ถังเฟิงแทบจะระเบิดโทสะออกมา “ไม่อยู่แล้ว ทำอาวุธตก อีกฝ่ายก็เก็บไปนานแล้ว กระทั่งคนยังหนีไปเลย!”
“ไม่ช้าก็เร็วต้องไปเอากลับมา!”
ฟางผิงถือดาบมือขวา อยากจะใช้มือซ้ายคว้าหอก ปรากฏว่าแขนซ้ายแทบไม่อาจขยับได้ ปวดจนฟางผิงไม่อยากจะมีชีวิตอยู่
“คุณมาได้ยังไง?”
“บังเอิญผ่านมา”
“ผมเอาชนะข้ามขั้นได้ ชนะขั้นหก คุณเอาชนะขั้นเก้าได้หรือเปล่า?”
ถังเฟิงปิดปากเงียบ
“ผมฆ่าขั้นสี่ราวกับเชือดคอไก่ ขั้นห้าสูงสุดก็เคยฆ่าเหมือนกัน คุณบอกว่าผมไม่กล้าเสี่ยงชีวิต?”
ถังเฟิงขมวดคิ้ว เอ่ยเสียงทุ้ม “เดินไหวหรือเปล่า? อยากให้ฉันช่วยก็พูดออกมา!”
“ไม่จำเป็น”
ฟางผิงแค่นเสียง ก่อนจะครุ่นคิดเล็กน้อย “แบกผมไปถึงหน้าประตูเมือง ห่างสักสองร้อยเมตรค่อยปล่อยลง”
ถังเฟิงไม่สนใจเช่นกัน แบกตัวเขาขึ้นมา มุ่งหน้าสู่เมืองความหวังที่อยู่ไม่ไกลทันที
“ปล่อยผมลง!”
รอจนใกล้ถึงประตูเมือง ฟางผิงก็รีบตะโกนออกมา
ถังเฟิงขมวดคิ้วอีกครั้ง ทำได้แค่ปล่อยเขาลงพื้น
ฟางผิงซวนเซเล็กน้อย จู่ๆ กลับเอ่ยเสียงดังว่า “ขั้นหกแล้วยังไง วันนี้ขั้นสามอย่างฉันกล้าต่อสู้กับนาย วันหน้าอยู่ขั้นสี่แล้วคงฆ่าได้เหมือนกัน!”
เสียงตะโกนเปี่ยมไปด้วยพลัง!
ทางประตูเมืองมีการเคลื่อนไหวทันที
ถังเฟิงขมวดคิ้วว่า “เธอทำอะไร?”
“คุณคิดว่าไงล่ะ?” ฟางผิงเอ่ยอย่างแหบแห้ง “ผมสู้กับขั้นหกจนบาดเจ็บหนัก คุณก็เห็นแล้ว คุณจะชดใช้ค่ารักษาให้ผม? ตอนนี้ผมตะโกนออกมาให้รู้ทั่วกันว่าผมต่อสู้กับผู้ฝึกยุทธ์ขั้นหก ทางการน่าจะชดใช้ให้ผมสินะ?”
“เธอ…”
ถังเฟิงแทบไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไรดี ฟางผิงกลับไม่สนใจเขาอีก เปิดกระเป๋าที่ไม่หล่นระหว่างออก เอาป้ายสถานะผู้ฝึกยุทธ์ขั้นสี่ขั้นห้าพวกนั้นออกมาติดที่บนกระเป๋าแล้วหมุนไว้ข้างหน้าแทน
ถังเฟิงม่านตาขดเกร็งเล็กน้อย เป็นป้ายสถานะขั้นห้าจริงๆ!
“เธอฆ่าขั้นห้าจริงๆ?”
“ของจริงอยู่แล้ว ฆ่าไปสองคน ดาบยาวเป็นของหนึ่งคนในนั้น อีกคนใช้สนับมือ น่าเสียดายที่ทำหาย ยังมีหินพลังงานอีกหลายก้อน หล่นหายไปหมดแล้ว ถ้าไม่เจอผู้ฝึกยุทธ์ขั้นหก ครั้งนี้ผมคงจะบุกฆ่าผ่านแนวป้องกันของพวกเขามาได้!”
ตอนนี้ฟางผิงเผยท่าทีองอาจ จัดเสื้อผ้าที่หลุดลุ่ยของตัวเอง ก่อนจะสาวเท้าไปทางประตูเมือง
—
หน้าประตูเมือง ตอนที่เห็นว่าฟางผิงมีรอยเลือดเต็มตัว ป้ายสถานะบนกระเป๋าที่แขวนหน้าอกส่องแสงสว่างวาบ พวกทหารที่อยู่บนและล่างประตูเมืองต่างเกิดความรู้สึกนับถือขึ้นมา ทำความเคารพให้ทันที! ตอนนี้ที่ประตูเมืองมีคนทยอยวิ่งเข้ามาเช่นกัน
มีคนเห็นฟางผิงก็เอ่ยอย่างตกใจว่า “สหาย ข้างนอกถูกล้อมไว้หมดแล้ว นี่นาย…”
“ทะลวงแนวป้องกันของศัตรูกลับมาส่งข่าว!”
ฟางผิงพูดไปก็กระอักเลือดออกมา เผยรอยยิ้มอย่างไม่ใส่ใจ “ฉันเป็นผู้ฝึกยุทธ์ แม้ว่าจะรบจนตัวตายก็ไม่อาจหันหลังกลับได้!”
“สุดยอด!”
ฟางผิงหัวเราะ สาวเท้าเดินไปข้างหน้าอย่างเชื่องช้าอยู่บ้าง มีคนที่เขากำลังรอคอยอยู่
ไม่นานฟางผิงก็ตาเป็นประกาย คนที่เขารอมาถึงแล้ว!
“เสวี่ยเหมย!”
“ฟางผิง?”
จ้าวเสวี่ยเหมยวิ่งเข้ามาอย่างร้อนใจ รอจนฟางผิงเอ่ยขึ้น เธอค่อยจะจำฟางผิงได้
ไม่รอให้เธอเอ่ยปาก ฟางผิงหัวเราะว่า “ภารกิจลุล่วงด้วยดี ฆ่าขั้นห้าสูงสุดหนึ่งคน ขั้นห้าตอนต้นหนึ่งคน ขั้นสี่อีกนับไม่ถ้วน ในที่สุดฉันก็มีหน้ากลับมาแล้ว!”

VERIFYCAPTCHA_LABEL
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ระบบจอมยุทธ์สุดโกงแห่งโลกคู่ขนาน