ระบบจอมยุทธ์สุดโกงแห่งโลกคู่ขนาน นิยาย บท 256
ตอนที่ 256 อยากกลับไปดูอีกสักครั้งจังเลยนะ (1)
“เติมพลังงาน”
บนกำแพง คล้อยหลังจากเสียงตะโกนของผู้บัญชาการกอง พวกฟางผิงก็เริ่มรวบรวมปราณ แนบติดไปกับลูกธนูทันที
รอผ่านไปพักหนึ่ง ผู้บัญชาการกองคำรามอีกครั้ง ลูกธนูสีแดงพุ่งออกไปในชั่วพริบตา ทะลวงเกราะทหารคนหนึ่ง
“แฮ่กๆ…”
พวกที่อยู่ด้านข้างฟางผิงพากันหอบหายใจ ผู้บัญชาการกองส่ายหัว “ไม่ใช่ระดับกลาง”
ตอนนี้ทหารของอีกฝ่ายเข้ามาประชิดกำแพงเมืองแล้ว
ทุกคนแนบปราณติดกับอาวุธไปนับสิบครั้ง โจมตีได้แค่ยอดฝีมือที่ลอยมาทางอากาศคนหนึ่งเท่านั้น
ทหารเมืองตงขุยเตรียมพร้อมตั้งนานแล้ว ยอดฝีมือที่ลอยในอากาศถือโล่กำบังไว้ ลูกธนูพุ่งมาหลายระลอก ทะลวงสังหารได้ไม่กี่คนเท่านั้น
ฟางผิงขมวดคิ้ว ก่อนด้านหน้าไม่กี่เมตรจะมีผู้ฝึกยุทธ์ระดับกลางคนหนึ่งกระโดดลงจากกำแพงไปต่อสู้กับยอดฝีมือของศัตรู
ฟางผิงอยากจะเข้าไปช่วย มองไปทางผู้บัญชาการกอง
ผู้บัญชาการกองส่ายหัวว่า “ภารกิจของพวกเราคือรับผิดชอบหน้าไม้…”
“แต่ว่า…”
“ปราณเธอยังเหลือหรือไง?”
ผู้บัญชาการกองยิ้มอย่างเจื่อนๆ อันที่จริงไม่ใช่ว่าไม่อยากเข้าไปช่วย แต่ตอนนี้คนส่วนมากที่กระโดดจากกำแพงได้ล้วนเป็นผู้ฝึกยุทธ์ระดับกลาง
ปราณพวกเขาใช้แทบเกลี้ยงแล้ว เข้าไปตอนนี้รังแต่จะเพิ่มความวุ่นวายเท่านั้น
ฟางผิงพยักหน้าอย่างจริงจัง “มี อีกอย่างผมเคยฆ่าระดับกลางมาหลายคนแล้ว”
ทุกคนมองไปที่เขาอย่างพร้อมเพรียงกัน
ฟางผิงสูดลมหายใจเข้าลึก “ผมไปฆ่าศัตรูตอนนี้ คงไม่ได้กระทบถึงทุกคนหรอกนะครับ?”
“น้องชาย…”
ผู้ฝึกยุทธ์วัยกลางคนที่สูบบุหรี่ก่อนหน้านี้ขมวดคิ้วเล็กน้อย “อย่าเอาชีวิตไปทิ้งเลย แม้จะตายก็ควรตายอย่างคุ้มค่า…”
“จริงๆ นะครับ ผมชื่อฟางผิง รู้จักหรือเปล่า? อัจฉริยะที่ฆ่าขั้นห้า…” ฟางผิงแสยะยิ้ม พึมพำในใจ ฉันกลัวตายเหมือนกัน แต่เห็นผู้ฝึกยุทธ์ที่อยู่ข้างหน้าหลั่งเลือดต่อสู้อย่างไม่คำนึงถึงความตาย เหมือนว่าฉันจะไม่มีสิทธิ์จะกลัวตายอีกแล้ว!
“ฟางผิง…”
ทุกคนเพิ่งจะรู้ชื่อของเขา ผู้บัญชาการกองตาเป็นประกายขึ้นมา “ฟางผิงจากมหาวิทยาลัยเซี่ยงไฮ้?”
“ผมเอง”
ฟางผิงเอ่ยด้วยรอยยิ้ม “งั้นผมไปนะ?”
เขาพูดถึงขนาดนี้ เป็นเพราะว่าในช่วงศึกสงครามต้องทำตามคำสั่งผู้บังคับบัญชา ผู้บัญชาการกองไม่พูดอะไร เขาไปเท่ากับว่าฝ่าฝืนคำสั่ง
ผู้บัญชาการกองไม่มีความลังเลอีกแล้ว เอ่ยทันที “ไปเถอะ รอปราณพวกเราฟื้นฟูขึ้นมาอีกหน่อย จะเข้าไปช่วยเธอทันที!”
“ครับ”
ฟางผิงเคลื่อนไหวฝีเท้าเล็กน้อย ก่อนจะไปปรากฏตัวด้านหน้าผู้ฝึกยุทธ์ขั้นสามตอนปลายที่เพิ่งจะกระโดดขึ้นกำแพงมาในเวลาชั่วพริบตา เขาคำรามเสียงดัง ดาบประกายแสงสีแดงขึ้นอย่างรวดเร็ว ฟันอีกฝ่ายจนขาดเป็นสองท่อน!
ทุกคนที่อยู่ด้านหลัง ผู้ฝึกยุทธ์วัยกลางคนหอบหายใจว่า “ให้ตายเถอะ ผู้ฝึกยุทธ์อัจฉิรยะนี่ไม่เหมือนคนอื่นจริงๆ พวกเราแก่เกินไป แต่รอปราณฉันฟื้นฟูแล้ว ฉันก็ฟันได้ในดาบ…”
“หุบปากนายไปซะ ดาบเดียวของนายเท่ากับผู้ฝึกยุทธ์ขั้นหนึ่งเท่านั้น!”
ปราณของพวกเขาพร่องไปกว่าครึ่ง จึงพูดคุยเล่นกันไป ไม่สนใจฉากห้ำหั่นตรงหน้าเท่าไหร่
มองไกลออกไปนอกเมือง ผู้บัญชาการกองถอนหายใจว่า “ทหารตงขุยกำลังใจดีไม่ใช่เล่น ครั้งนี้คงยากแล้ว”
“กลัวอะไร ก็แค่ฆ่า…”
“ฉันกลัว? ฉันไม่ได้กลัว ฉันแค่เป็นห่วงเมืองความหวัง…”
ผู้บัญชาการกองส่ายหัว ฉันจะกลัวอะไร?
ในใจกลับเกิดความสงสัย พวกแม่ทัพยังไม่เริ่มอีกเหรอ?
—
ประตูเหนือ
สวี่โม่ฟู่ไม่พูดอะไร เอาแต่มองไปทางทิศตะวันตกเฉียงเหนือ
ที่นั่นมีพลังงานอันแกร่งกล้ากระจัดกระจายอยู่
“ทำได้อยู่แล้ว…ต้องทำได้…”
พึมพำอยู่ในใจ ยอดฝีมือที่อยู่ด้านข้างก็มองไปทางตะวันตกเฉียงเหนือเช่นกัน “พวกผู้อาวุโสจะกลับมาเมื่อไหร่?”
“กลับมา…”
สวี่โม่ฟู่พึมพำเบาๆ ทอดสายตาไปยังตะวันตกเฉียงเหนือเนิ่นนาน เอ่ยอย่างเนิบนาบ “ต้องกลับมา…”
—
ทางตะวันตกเฉียงเหนือ
VERIFYCAPTCHA_LABELบทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ระบบจอมยุทธ์สุดโกงแห่งโลกคู่ขนาน