ระบบจอมยุทธ์สุดโกงแห่งโลกคู่ขนาน นิยาย บท 259
ตอนที่ 259 เป้าหมายเดียวกัน ทางเดินแตกต่าง (1)
หมัดจินกังเป็นเคล็ดวิชาระดับกลาง ไม่ใช่เคล็ดวิชาที่คิดค้นโดยผู้ฝึกยุทธ์สมัยปัจจุบัน
นี่เป็นวิชาหมัดที่เก่าแก่วิชาหนึ่ง เล่ากันว่าสืบทอดมาจากนิกายพุทธเมื่อพันปีก่อนซึ่งศาสดาคนหนึ่งในเวลานั้นเป็นผู้คิดค้น
แน่นอนว่าเป็นแค่ตำนาน บอกว่าเป็นศาสดา เพราะในสายตาของคนปัจจุบันมองว่าผู้ที่เรียกได้ว่าเป็นยอดฝีมือก็คือคนที่เข้าสู่ขั้นปรมาจารย์
หมัดจินกังจำเป็นต้องหลอมรวมร่างกาย คำพูดและความคิดเข้าด้วยกัน หากเปลี่ยนเป็นคำสอนของลัทธิเต๋า สามารถเข้าใจได้ว่าการรวมกันของร่างกาย ลมปราณและจิตวิญญาณ
นี่เป็นเคล็ดวิชาระดับกลางที่ผู้ฝึกยุทธ์ขั้นสามตอนปลายหลายคนเลือกเรียน มีส่วนช่วยในการทะลวงขั้นสามสูงสุดอย่างมาก
“พระโพธิสัตว์จินกังหน้าตาถมึงทึง พระโพธิสัตว์โกรธเป็นด้วย…”
ฟางผิงอ่านข้อมูล วิชาหมัดจินกังคือความดุดัน แข็งแกร่งและดุดัน วิชาหมัดทั้งหมดอธิบายถึงความเด็ดขาดโหดเหี้ยม หมัดเร็วเหมือนพระโพธิสัตว์จินกัง บุกทะลวงเหมือนผ่าไม้ไผ่
ฟางผิงอ่านอยู่สักพัก ก่อนจะเปรียบเทียบหมัดจินกังกับดาบคลั่งโลหิต
อานุภาพจะรุนแรงหรือไม่ ขึ้นอยู่กับฝีมือแต่ละคน ดาบคลั่งโลหิตอันที่จริงไม่นับว่าไปทางดุดันเพียงอย่างเดียว ในนั้นยังมีกลเม็ดค่อนข้างเยอะ ฟันติดต่อกันทบแรงระเบิดถือว่าเป็นเคล็ดวิชาที่ค่อนข้างยากเช่นกัน
แต่หมัดจินกังไม่จำเป็นต้องมีความรู้เคล็ดวิชามากมาย สิ่งที่สำคัญมากกว่านั้นคือพลัง
“ไร้คู่ต่อสู้ในระดับเดียวกัน ต่อให้นายแข็งแกร่งแค่ไหน ฉันก็ทะลวงได้ในหนึ่งหมัด!”
ฟางผิงพึมพำ จู่ๆ ก็หยัดกายขึ้นเข้าสู่สภาวะจวงกง ใบหน้าบิดเบี้ยว ก่อนจะคำรามอย่างโมโห ชกหมัดออกมา!
‘ปัง!’
เสียงระเบิดแหวกอากาศดังขั้น ในห้องเหมือนกับสั่นสะเทือนขึ้นมา
ฟางผิงส่ายหัวเบาๆ “ยังไม่ถึงขั้นพลังหมัดรวมเป็นหนึ่งเดียว หากถึงขั้นนั้น อานุภาพคงไม่น้อยแบบนี้”
แน่นอนว่าเกี่ยวข้องกับเรื่องที่เขายังไม่เข้าใจเคล็ดวิชาต่อสู้อย่างทะลุปรุโปร่งเช่นกัน
ฝึกวิชาครั้งแรกต้องบกพร่องไปบ้างอยู่แล้ว
“อาจารย์ไม่อยู่ วันหลังต้องไปถามตาเฒ่าหลี่สักหน่อย”
—
เวลาชั่วพริบตาเดียวท้องฟ้าก็สว่างขึ้นอีกครั้ง
เข้าสู่เดือนกรกฏาคมอย่างเป็นทางการ
นักศึกษาบางคนยังคงเข้าเรียนตามปกติ บางคนก็หยุดพัก ถึงเดือนกรกฏาคมแล้วหลายคนเก็บสัมภาระเตรียมตัวกลับบ้าน
ชีวิตปีหนึ่งของฟางผิงก็สิ้นสุดไปเช่นนี้
ตอนเช้าฟางผิงเปิดมือถือที่ชาร์จแบตเต็มแล้วขึ้นมา ข้อความดังขึ้นอย่างไม่ขาดสาย
มาจากหลายๆ คน ในนั้นมีฟางหยวนน้องสาวของเขาที่ส่งมาเยอะที่สุด
ฟางผิงอ่านข้อความของฟางหยวนก่อน ไล่อ่านลงมาก็อดเผยรอยยิ้มไม่ได้
“ฟางผิง เห็นแล้วตอบกลับด้วย!”
“ฟางผิง นายไปไหนกัน?”
“ถ้ายังไม่โทรกลับอีก ฉันจะไปหานายที่เซี่ยงไฮ้!”
“ฟางผิง นายไปไหน? พ่อแม่ร้อนใจกันใหญ่ ฉันก็เป็นห่วงนาย…”
“…”
“พี่ ถ้ายังไม่โทรกลับอีก ฉันจะไปเซี่ยงไฮ้จริงๆ แล้วนะ ฉันอดอาหารจนผอมแล้ว จะไม่ให้นายบีบแก้มอีก!”
“…”
“ฉันสอบเสร็จแล้วจะไปเซี่ยงไฮ้ พ่อบอกว่านายคงจะงานยุ่ง แต่นายไม่มีข่าวคราวมาสิบวันแล้ว…”
“พี่ ฉันจองตั๋วรถแล้วนะ…”
รอจนเห็นข้อความสุดท้ายเพิ่งถูกส่งมาเมื่อวาน ฟางผิงก็รีบต่อสายหาฟางหยวนทันที เด็กแสบนั่นมาเซี่ยงไฮ้จริงๆ แล้ว
—
“พี่?”
เสียงฟางหยวนที่ดังออกมาจากปลายสายถามด้วยความไม่มั่นใจเท่าไหร่
ฟางผิงเอ่ยด้วยรอยยิ้ม “ใช่ฉันเอง เธอ…”
“บ้าที่สุด โง่เง่า ต่ำทราม ฟางผิง นายไปตายที่ไหนมา!” เสียงสะอึกสะอื้นของฟางหยวนเต็มไปด้วยความโมโห เอ่ยอย่างมีโทสะ “ทำไมนายไม่รับโทรศัพท์ ไม่อยู่ในพื้นที่ให้บริการอีก น่าโมโหชะมัด!”
ฟางผิงเอ่ยด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม “บอกไปแล้วไม่ใช่หรือไง มีเรื่องต้องไปทำนิดหน่อย? นี่เพิ่งจะกี่วันเอง เธอร้อนใจอะไร…”
“ใครร้อนใจ!” ฟางหยวนสูดน้ำมูก แค่นเสียงว่า “พ่อแม่ต่างหากที่ร้อนใจ ไม่งั้นฉันคงไม่สนใจนายหรอก!”
“พ่อแม่อยู่ด้วยหรือเปล่า?”
VERIFYCAPTCHA_LABELบทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ระบบจอมยุทธ์สุดโกงแห่งโลกคู่ขนาน