ตอนที่ 272 ทำลายความภาคภูมิใจ (2)
ตอนนี้ฟางผิงดึงตัวออกมาจากตาเฒ่าหลี่ได้แล้ว กวาดสายตามองหลิวต้าลี่แวบหนึ่ง หมอนี่รนหาที่ตายเอง
ที่แรกยังคิดจะช่วยปกป้องชีวิตเขา นึกไม่ถึงว่าจะเบียดตัวเองมาข้างหน้า ตั้งใจถ่ายซูมหน้าตัวเอง ถ้าเขาไม่ตายแล้วใครจะตายอีก
ฟางผิงเห็นเขาเริ่มกระเสือกกระสน แต่กลับดึงขาออกมาไม่ได้ จึงเอ่ยเสียงเบาว่า “อวิ๋นซี อธิการอวิ๋น…คงไม่คิดจะฝังเขาไว้ตรงนี้ไปตลอดหรอกนะ?”
เฉินเย่าถิงที่อยู่ด้านข้างเผยรอยยิ้มไม่พูดอะไร
ตาเฒ่าหลี่กลับเอ่ยอย่างไม่ใส่ใจ “ฟ้ามืดก็น่าจะออกมาได้แล้ว หยุดพล่ามสักที กลับไปสถาบันวิจัยกับฉันดีกว่า!”
ฟางผิงกลืนน้ำลายอึกใหญ่ ละล่ำละลักส่ายหัวว่า “ผมจะไปท้าประลองกับเฉินชิวเฟิงที่หน่วยทหาร!”
“หมอนั่นไปทำภารกิจ ไม่อยู่”
“งั้นผมจะไปท้าประลองกัวซวน!”
“ไปทำภารกิจเหมือนกัน”
“งั้นผม…งั้นผม…”
“ตอนนี้เธอยังจำเป็นต้องตกตะกอนสิ่งที่ได้รับจากการประลอง เจ็ดดาบรวมเป็นหนึ่งเป็นเรื่องยาก ทั้งเจ็ดดาบต่อเนื่อง เธอก็ทำได้ไม่ดี ต้องทำความคุ้นชินเสียก่อนแล้วค่อยไปท้าคนอื่น ลองใช้เจ็ดดาบรวมเป็นหนึ่ง นี่ถึงจะเป็นเป้าหมายในการประลองของเธอ ไม่ใช่เอาแต่สู้เพื่อท้าประลองอย่างเดียว”
“งั้นผมจะกลับบ้าน!”
ให้ตายยังไงฟางผิงก็ไม่ยอมไปสถาบันวิจัยหรอก ตาเฒ่าหลี่มีแผนร้ายในใจ ตอนแรกก็มาวัดน้ำหนักเขา ตอนนี้จะมาพาตัวเองไปสถาบันวิจัยอีก
ฟางผิงคลาแคลงใจอย่างยิ่งว่าเขาอาจจะเอาตัวเองเป็นหนูทดลอง
ตาเฒ่าหลี่มองเขาด้วยรอยยิ้ม เฉินเย่าถิงที่เงียบอยู่ตลอดกลับเอ่ยว่า “เข้าใจสถานการณ์ของร่างกายตัวเองเป็นประโยชน์ต่อเธอเช่นกัน นักศึกษาฟางผิง อย่าบ่ายเบี่ยงการรักษาเลย…”
ฟางผิงเผยสีหน้าอมทุกข์ ฉันไม่ได้ป่วยสักหน่อย!
ร่างกายฉันเป็นยังไง หรือฉันจะไม่รู้อีก?
ตาเฒ่าหลี่กลับเบะปากว่า “ไปตรวจสักหน่อย ยังไงก็ต้องให้คำตอบกับคนอื่น ตอนนี้อาจจะไม่มีคนมาหาเธอ นั่นเป็นเพราะว่าไม่กล้า แต่รอตาเฒ่าอย่างพวกเราตายกันหมดแล้ว ใครยังจะสนใจว่าเธอคิดอะไร? ตอนนี้ตรวจออกมาให้ชัดเจน ปิดปากพวกเขาไป ภายหลังจะได้ไม่เกิดปัญหาอีก”
ฟางผิงถอนหายใจอีกครั้ง เอ่ยเบาๆ ว่า “งั้นคงไม่ชำแหละผมหรอกนะครับ?”
“คิดไปกันใหญ่แล้ว!”
ตาเฒ่าหลี่เอ่ยอย่างหงุดหงิด “อย่างมากก็ผ่ากระดูกเอาไขกระดูกนิดหน่อยเท่านั้น มีตัวอย่างก็เพียงพอแล้ว ยังจะให้ผ่าเอาสมองเธอมาจริงๆ หรือไง?”
ฟางผิงมุมปากกระตุก ยิ่งคุณพูดแบบนี้ผมยิ่งกลัวไปใหญ่!
เห็นกันตำตาว่าเขาเพิ่งเอาชนะหลิงอีอีได้ ฉันกำลังดีใจอยู่ พวกคุณกลับไม่คิดจะแบ่งปันความดีใจกับฉันสักนิดเลยหรือไง?
ตาเฒ่าหลี่ราวกับรู้ว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่ เอ่ยเสียงเบา “ถ่อมตัวหน่อย อยู่ในถิ่นของคนอื่น พวกตาเฒ่าเจ้าเล่ห์ล้วนอยู่ใกล้ๆ ถ้าไม่ใช่ว่าผู้เฒ่าเฉินอยู่ที่นี่ อาจจะมีตาแก่หน้าหนาที่ไหนไม่รู้มาคิดบัญชีกับฉันแล้วก็ดะ…”
เขาเพิ่งจะพูดจบ หน้ากลับเปลี่ยนสีทันที พื้นดินถล่มลงไป ครู่ต่อมาครึ่งร่างก็จมอยู่ในนั้น
ฟางผิงอ้าปากค้าง!
เฉินเย่าถิงหัวเราะออกมาเช่นกัน เอ่ยอย่างจนใจ “ปากหมอตายเพราะปาก รนหาที่เอง”
รู้ว่าคนเขาอยู่ใกล้ๆ ยังจะพูดออกมา นี่ไม่ใช่หาเรื่องให้ตัวเองหรือไง?
ตาเฒ่าหลี่หน้าแดงขึ้นมา แค่นเสียงในลำคอ ผ่านไปสักพักจึงกระโดดขึ้นจากพื้นดิน พึมพำว่า “เสือร่วงสู่ที่ราบถูกสุนัขรังแก นึกถึงปีนั้น…”
เขาเพิ่งจะพูดขึ้นมากลับจมลงไปในดินอีกครั้ง!
เฉินเย่าถิงปวดหัวไม่น้อย ตอนนี้เซี่ยงไฮ้มีแต่คนแบบนี้?
อยู่ต่อหน้าปรมาจารย์หลายคน บอกว่าตัวเองเป็นเสือ ให้อีกฝ่ายเป็นสุนัข ไม่ตีหลี่ฉางเซิงให้ตาย นับว่าไว้หน้ามากแล้ว
มองไปที่หลานสาวตัวเองทีหนึ่ง จู่ๆ เฉินเย่าถิงก็กังวลอยู่บ้าง เขาปล่อยให้หลานสาวไปเรียนเซี่ยงไฮ้ เป็นตัวเลือกที่ถูกต้องจริงๆ งั้นเหรอ?
ฟางผิงที่อยู่ด้านข้างแทบไม่กล้ากระดิกตัว กลัวจะถูกฝังลงไปเหมือนกัน
พวกฟู่ชางติ่งก็เหลียวซ้ายแลขวา ทำเป็นมองไม่เห็นตาเฒ่าหลี่ที่แทบจะจมลงไปกับดินอยู่แล้ว


VERIFYCAPTCHA_LABEL
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ระบบจอมยุทธ์สุดโกงแห่งโลกคู่ขนาน