ระบบจอมยุทธ์สุดโกงแห่งโลกคู่ขนาน นิยาย บท 283

ตอนที่ 283 ไม่กลัวฟางผิง (2)

ฟางผิงเอ่ยด้วยรอยยิ้มภาคภูมิใจ “ไม่ใช่เรื่องน่าตกใจอะไรหรอก แค่ตอนที่ทะลวงด่าน เชื่อมต่อสะพานฟ้าดินทั้งห้าในครั้งเดียวเท่านั้น ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร”

“แค่กๆ!”

จ้าวเหล่ยกระแอมไอออกมา เอ่ยอย่างเหนื่อยใจว่า “ได้ พวกเรารู้แล้ว ยังไงต่อ?”

ฟางผิงชำเลืองมองเขาแวบหนึ่ง เอ่ยด้วยแววตาไม่พอใจว่า “ขั้นสี่ตอนกลางนับว่าเป็นเรื่องธรรมดาๆ สินะ?”

ปู่แกเถอะ นายไม่คิดจะพูดชื่นชมบ้างหรือไง?

จ้าวเหล่ยสีหน้าดำคล้ำอีกครั้ง ผ่านไปพักหนึ่งค่อยเอ่ยว่า “เก่งมาก เก่งสุดๆ ไปเลย นายกล้าต่อยฉัน ฉันรับรองว่าพ่อฉันต้องมามหาลัยแน่ นายระดับกลางแล้ว ฉันยังระดับล่างอยู่เลย!”

ไอ้เวรตะไล คิดว่าฉันจัดการนายไม่ได้จริงๆ หรือไง!

นายระดับล่าง ฉันระดับล่าง ถูกนายต่อยก็แล้วไป

นายระดับกลางแล้ว ฉันยังระดับล่าง นายกล้าต่อยฉันอีก คิดว่าฉันไร้ความสามารถหรือไง?

ฟางผิงตกตะลึงไปเล็กน้อย ไอแห้งๆ ว่า “พูดอะไรกัน การแลกเปลี่ยนความรู้ระหว่างนักศึกษา เรียกว่าต่อยคนได้ที่ไหน? ใช่สิ พ่อนายอยู่ขั้นห้าตอนต้นหรือตอนปลายนะ ฉันลืมถามไป”

“ขั้นห้าสูงสุด!”

จ้าวเหล่ยเอ่ยอย่างไม่สบอารมณ์ แข่งกับนายไม่ได้ งั้นก็แข่งพ่อฉันแทนละกัน ขั้นห้าสูงสุด สู้นายเรื่องนี้น่าจะเพียงพอแล้ว!

“ขั้นห้าสูงสุด…” ฟางผิงเงียบไปพักหนึ่งก่อนเอ่ยว่า “งั้นรออีกไม่กี่เดือน ฉันเข้าสู่ขั้นห้าแล้วค่อยว่ากัน”ไอรีนโนเวล

จ้าวเหล่ยเหนื่อยใจอย่างถึงที่สุด ก้มหน้าดื่มน้ำซุป ฉันไม่อยากคุยกับนายแล้ว

ฟางผิงหัวเราะยกใหญ่ เอ่ยต่อว่า “เอาล่ะ เรื่องพวกนี้ออกนอกประเด็นไปแล้ว ระหว่างนักศึกษาต้องรักและช่วยเหลือซึ่งกันและกัน เรื่องต่อยตีนั้นมีที่ไหน ยังต้องทำถึงขั้นเชิญผู้ปกครองมา ไม่น่าอายหรือยังไง?”

“ครั้งนี้เลี้ยงข้าวทุกคนเพราะอยากจะพูดเรื่องสำคัญ…”

หยางเสี่ยวม่านเงยหน้าขึ้นว่า “นายมั่นใจนะว่านายเลี้ยงข้าว?”

“เหลวไหล ข้าวก็อยู่ที่นี่ไม่ใช่หรือไง? ผู้ฝึกยุทธ์ต้องประหยัดเหมือนกัน จะสิ้นเปลืองไม่ได้”

ฟางผิงวกเข้าประเด็นหลัก เอ่ยทันที “เรื่องของอธิการ ทุกคนน่าจะรู้แล้ว ตอนนี้อธิการบดีมหาวิทยาลัยจะเปลี่ยนเป็นอธิการอู๋ ส่วนสมาคมผู้ฝึกยุทธ์ฉันคิดว่าถึงเวลาต้องเปลี่ยนแล้วเหมือนกัน นักศึกษาปีสี่ไม่อาจทำหน้าที่ประธานสมาคม อันที่จริงเป็นความเห็นร่วมกันของแต่ละมหาวิทยาลัย จางอวี่ควรเป็นฝ่ายถอนตัวจากตำแหน่ง ตอนนี้นึกไม่ถึงว่าเขายังจะวางแผนให้เฉินเหวินหลงมารับช่วงต่อ นี่เป็นการพลิกประวัติศาสตร์อย่างสิ้นเชิง! นักศึกษาปีสี่ใกล้จะเรียนจบ แยกย้ายกันในอนาคตข้างหน้าแล้ว เฉินเหวินหลงกำลังฝึกฝนในหน่วยทหาร เห็นได้ชัดว่าวางแผนเพื่ออนาคต จะมีเวลามาพัฒนาสมาคมผู้ฝึกยุทธ์ให้ดีกว่าเดิมได้หรือไง?”

“แต่อีกไม่กี่วันฉันก็ปีสองแล้ว เวลาที่อยู่ในมหาวิทยาลัยยังมีเยอะ ให้ฉันรับตำแหน่งประธานสมาคมผู้ฝึกยุทธ์แทนจางอวี่ ฉันคิดว่าเหมาะสมเหมือนกัน ส่วนพวกนาย ถือเป็นตัวแทนนักศึกษาปีสองรุ่นนี้ การเลือกประธานสมาคมผู้ฝึกยุทธ์ พวกนายก็มีอำนาจในการพูดเช่นกัน พวกนายเป็นตัวแทนปีสอง มีคุณสมบัตินี้ ส่วนรุ่นพี่พวกนั้นของฉันก็เพียงพอเป็นตัวแทนพูดให้ปีสามปีสี่ได้เหมือนกัน หากพูดให้เห็นภาพชัดเจนอีกหน่อย บางทีฉันอาจจะขั้นห้าเร็วๆ นี้ มหาวิทยาลัยไม่ให้ฉันเป็นประธานสมาคมผู้ฝึกยุทธ์ได้จริงๆ งั้นเหรอ? ฉันไม่ใช่คนที่กำลังจะจบออกไปสักหน่อย ตอนนี้ส่วนมากก็อยู่ในมหาวิทยาลัย คนที่ฝีมืออ่อนด้อยกว่าฉัน ชี้มือชี้นิ้วสั่งการฉัน คิดว่าฉันทนได้หรือไง? ดังนั้นเพื่อความสงบสุขของมหาวิทยาลัย เพื่อให้นักศึกษามีแบบอย่างที่ดีกว่า…”

ฟู่ชางติ่งยกมือตัดบทว่า “ได้ พวกเราเข้าใจความหมายของนายแล้ว อย่าเยินยอตัวเองอีกเลย สนับสนุนให้นายเป็นประธานสินะ ไม่มีปัญหา ประเด็นอยู่ที่ว่าพวกฉันไม่ใช่คนที่ตัดสินใจได้”

“กระแสส่วนใหญ่!”

ฟางผิงเอ่ยด้วยรอยยิ้มบาง “พวกนายเป็นตัวแทนของปีสองหนึ่งพันกว่าคนนี้ การสนับสนุนของพวกนายย่อมมีความหมายอยู่แล้ว”

ฟางผิงมองไปยังจ้าวเหล่ย “นายคิดว่ายังไง?”

“ยังไงก็ได้”

“หยางเสี่ยวม่าน เธอล่ะ?”

“ฉัน…”

หยางเสี่ยวม่านยังพูดไม่ทันจบ ฟางผิงก็เอ่ยด้วยแววตาอันตราย “เธอทำลายชื่อเสียงของฉัน ฉันยังไม่ได้คิดบัญชีกับเธอ ถ้าเธอคัดค้านเรื่องนี้อีก พวกเราถือว่าเป็นศัตรูกัน!”

หยางเสี่ยวม่านเผยสีหน้าขุ่นเคือง ผ่านไปพักใหญ่ค่อยเอ่ยอย่างข่มกลั้นว่า “ไม่คัดค้าน!”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน