ระบบจอมยุทธ์สุดโกงแห่งโลกคู่ขนาน นิยาย บท 288

ตอนที่ 288 เหิมเกริมทำให้คนตายได้ (1)

การปฏิรูปของมหาวิทยาลัยเซี่ยงไฮ้ บอกว่าจะเริ่มก็เริ่มทันที!

ไม่นาน นักศึกษาปี 2009 ทั้งหมดก็ได้รับประกาศจากมหาวิทยาลัย…(แผนการแบ่งหอพักนักศึกษาใหม่ปี 2009)

ตอนที่แผนฉบับนี้ถูกเด็กนักศึกษาใหม่บางส่วนเผยแพร่ออกมาก็เกิดประเด็นร้อนขึ้นมาในสังคมชั่วพริบตา!

—

“หนึ่งปีห้าแสน นี่เซี่ยงไฮ้จะปล้นกันหรือไง!”

“ขึ้นชื่อว่าเป็นหนึ่งในสองมหาวิทยาลัยชื่อดัง มหาวิทยาลัยเซี่ยงไฮ้พยายามอย่างหนักที่จะขูดรีดขูดเนื้อจากการแบ่งหอพัก แทนที่จะทำแบบนั้น ให้ความสำคัญกับการเรียนการสอนไม่ดีกว่าเหรอ!”

“อย่าหลงกลจ่ายเงินเข้าพักเลย คนโง่เท่านั้นที่จะเสียเงินห้าแสนเช่าหอพักหนึ่งปี!”

—

ในสังคมหลายคนต่างเรียกร้องนักศึกษาใหม่พวกนั้น อย่าได้เป็นคนโง่เด็ดขาด

เงินห้าแสนสามารถซื้อห้องในเมืองระดับที่สองได้ด้วยซ้ำ

แต่คนพวกนี้ประเมินกำลังใช้จ่ายของผู้ฝึกยุทธ์ต่ำเกินไป

ตอนที่คนบางส่วนเห็นหอพักรวมที่สกปรกพวกนั้น…ในความเป็นจริงศิษย์เก่าบางคนที่จบการศึกษาไปแล้วต่างออกมาตำหนิคนในอินเทอร์เน็ตว่าสร้างข่าวลือ หอพักรวมของมหาวิทยาลัยเซี่ยงไฮ้มีสภาพแวดล้อมที่ดีเหมือนกัน เป็นเตียงเดี่ยวทั้งนั้น ไม่ได้เอาเตียงมาต่อกันอย่างที่เห็น!

แน่นอนว่านักศึกษาใหม่จะเชื่อหรือไม่เชื่อนั่นเป็นเรื่องของพวกเขา รูปภาพที่มหาวิทยาลัยส่งมา ยังจะเป็นเรื่องโกหกได้หรือไง?

ดังนั้นยังไม่ทันเปิดเรียน ฝ่ายรับนักศึกษาก็ได้รับคำถามมากมายจากผู้ปกครองแล้ว

นักศึกษาปี 2009 สองพันคน มาจากครอบครัวผู้ฝึกยุทธ์และนักธุรกิจกว่าครึ่งใหญ่

เงินห้าแสนจะว่าเยอะก็เยอะ แต่เพื่อให้ลูกหลานของตัวเองมีสภาพแวดล้อมที่พักดีๆ เหมาะสมกับการฝึกวิชา คนที่จ่ายเงินจึงมีจำนวนไม่น้อย

ไม่นานโควต้าสองร้อยห้องก็เต็มหมด!

แน่นอนว่าเต็มก็ไม่เป็นไร

ฟางผิงไม่คิดปฏิเสธใครอยู่แล้ว ไม่นานจึงให้คนไปเก็บกวาดหอพักบางส่วนที่ปิดไว้ เปิดให้ข้างนอกเช่าต่อ

มหาวิทยาลัยเซี่ยงไฮ้จะขาดแคลนเรื่องไหนก็ได้ แต่ไม่ใช่เรื่องสถานที่อย่างแน่นอน

ก่อนหน้านี้ที่ให้คนพวกนั้นอยู่หอพักรวม อันที่จริงเพราะอยากกระตุ้นทุกคน

แน่นอนว่าภายหลังก็ไม่ควบคุมเข้มงวดแล้ว

พวกอาจารย์ไม่ได้มีเป้าหมายในเรื่องนี้ พวกนักศึกษาไม่มีใจจะพัฒนา ก็จะเป็นแค่สระน้ำเรียบนิ่ง

บนอินเทอร์เน็ตหลายคนไม่ค่อยพอใจกับสถานการณ์ของเซี่ยงไฮ้ กรมสามัญศึกษาและกระทรวงการศึกษาของเซี่ยงไฮ้ต่างได้รับการร้องเรียน

แน่นอนว่าเรื่องพวกนี้ฟางผิงไม่สนใจแม้แต่น้อย

พวกอู๋ขุยซานและหวงจิ่งต่างก็ปิดปากเงียบ ปล่อยให้ฟางผิงทำตามเรื่องตามราวไป

ฟางผิงเพิ่งรับตำแหน่ง ตอนนี้เข้าไปแทรกแซงเรื่องของสมาคมผู้ฝึกยุทธ์ไม่ใช่เรื่องดีเสมอไป

รอฟางผิงทำเละเทะจนไม่อาจเก็บกวาดได้แล้ว มีปรมาจารย์ออกหน้า ต่อให้ภายในมหาวิทยาลัยจะมีปัญหาแค่ไหนก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่ แต่ฟางผิงต้องถูกไล่ออกไปเช่นกัน กำลังจะเปิดภาคเรียน ทุกคนต่างมีเรื่องมากมายต้องจัดการ สมาคมผู้ฝึกยุทธ์แทบจะตกเป็นสิทธิ์ของฟางผิงคนเดียว

—

มหาวิทยาลัยศิลปะการต่อสู้เซี่ยงไฮ้

“ฟางผิง หอพักมหาวิทยาลัยพวกนายแพงขนาดนี้เลยเหรอ น่าตกใจชะมัด!”

ในโทรศัพท์มีเสียงของน้องสาวลอบชมออกมา ฟางผิงเอ่ยด้วยรอยยิ้มว่า “ใช่แล้ว แผนนโยบายนี้พี่เธอเป็นคนตั้งขึ้นเอง”

ฟางหยวนเงียบกริบไปทันที

ผ่านไปสักพักค่อยเอ่ยอย่างยากจะเชื่ออยู่บ้าง “นายเป็นคนตั้ง?”

“ใช่ ตอนนี้พี่เธอเป็นผู้นำของนักศึกษามหาวิทยาลัยเซี่ยงไฮ้แล้ว รู้จักความหมายของผู้นำหรือเปล่า? สมาคมหยวนผิงอะไรนั่นของเธอแทบไม่มีอนาคตแม้แต่น้อย ตอนนี้ฉันกำลังควบคุมนักศึกษากว่าเจ็ดพัน ทั้งยังเกือบจะเป็นผู้ฝึกยุทธ์ทั้งหมด เทียบกับฉัน เธอจะอ่อนเกินไปแล้ว!”

ฟางผิงเอ่ยด้วยน้ำเสียงโอ้อวด เธอจะรวมเด็กผู้หญิงที่เป็นวรยุทธ์สามพันคนไม่ใช่หรือไง?

ดูเอาไว้ซะ!

อย่าพูดว่าไม่เป็นวรยุทธ์เลย ถ้าเป็นแล้วจะยังไง ตอนนี้พี่เธอควบคุมผู้ฝึกยุทธ์ตั้งเจ็ดพันคน ตกใจแล้วล่ะสิ!

“นาย…เพิ่งจะปีสองไม่ใช่หรือไง?”

“ปีสองแล้วทำไม?”

ฟางผิงเอ่ยด้วยรอยยิ้ม “ปีนี้มองที่ความสามารถเป็นหลัก พี่เธอแข็งแกร่ง ฉันเลยได้เป็นผู้ตัดสินใจ”

“งั้นนายเก็บค่าสมาชิกหรือเปล่า?” ฟางหยวนละล่ำละลักถาม “พี่ ผู้ฝึกยุทธ์อย่างพวกนายมีเงินขนาดนั้น คนหนึ่งเก็บหนึ่งหมื่น นั่นก็เป็นเจ็ดสิบล้านแล้ว หากเก็บหนึ่งแสน…”

ฟางหยวนราวกับตกตะลึงไป พึมพำว่า “เจ็ดร้อยล้าน! พี่ งั้นนายก็เป็นเศรษฐีอันดับหนึ่งของหยางเฉิงแล้ว!”

“ปีหนึ่งเก็บหนึ่งครั้ง ผ่านไปหลายปีนายก็จะเป็นเศรษฐีอันดับหนึ่งของรุ่ยหยาง ถึงกระทั่งหนานเจียงเลยด้วยซ้ำ!”

“พี่ นายจะหาเงินเก่งไปแล้ว!”

“เจ๋งจริงๆ”

“ฉันเก็บคนหนึ่งแค่สิบหยวนเท่านั้น หนึ่งปีได้แค่ห้าหมื่น…”

“เดี๋ยวก่อน!”

ฟางผิงตัดบท “เด็กน้อย ต้องเป็นสามหมื่นไม่ใช่หรือไง?”

“ฮ่าๆ อะไรล่ะ ก็แค่ประมาณไป…”

ฟางหยวนเอ่ยอย่างไม่เป็นธรรมชาติเท่าไหร่ รีบเบี่ยงไปประเด็นอื่น “พี่ งั้นค่าหอพัก นายได้ส่วนแบ่งคนเดียวเหรอ?”

“คิดอะไรอยู่ เงินก็เป็นของมหาวิทยาลัยสิ”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน