ระบบจอมยุทธ์สุดโกงแห่งโลกคู่ขนาน นิยาย บท 298

ตอนที่ 298 ฉินเฟิ่งชิง นายวิ่งเร็วแค่ไหนกัน (1)

เจ็บปวดอยู่พักหนึ่ง ฟางผิงก็พยายามฟื้นฟูสภาพจิตใจขึ้นเป็นปกติ ช่างเถอะ จดไว้ในบัญชีก่อน สบโอกาสค่อยอุบเงินจากสมาคมมาชดใช้แทน

เงินก้อนเงินไม่อาจวางแผนเอาจากคนอื่นได้ ครั้งนี้ก็ปล่อยพวกเขาไปละกัน

ดูเวลาแล้ว ฟางผิงจึงฟื้นคืนท่าที ถามออกไป “ฉินเฟิ่งชิงไปตายที่ไหนกัน?”

“อยู่ที่ฝ่ายการเงิน…บอกว่าต้องการส่วนแบ่ง”

“แบ่งกับผีน่ะสิ!”

ฟางผิงด่าออกมา “เขาไปตั้งหลายวัน ระดมทุนได้ห้าร้อยล้าน ฉันโทรไปแป๊บเดียวได้เพิ่มกว่าสองพันล้าน ฉันไม่กล้าเอาส่วนแบ่งด้วยซ้ำ เขายังมีหน้ามาเอา?”

“โทรหาเขา บอกให้รีบเข้ามา ถ้าวุ่นวายจะเอาส่วนแบ่ง ตำแหน่งรองประธานก็ไม่ต้องเอาแล้ว!”

ตอนนี้ตำแหน่งของฟางผิงค่อยๆ มั่นคงขึ้นมาแล้ว

พวกฉินเฟิ่งชิงและจ้าวเหล่ย ที่จริงตอนนี้ก็ไม่ได้ต่อต้านอะไรขนาดนั้นแล้ว

ฟางผิงบอกให้ทำอะไรก็ทำเสร็จอย่างรวดเร็ว

รวมถึงการขยายสายพานการผลิตและระดมเงินทุน แค่พูดสั่งการไม่กี่ประโยคเท่านั้น ฟางผิงดำรงตำแหน่งประธาน ทั่วทั้งมหาวิทยาลัยต่างได้รับผลประโยชน์

คนนอกไม่รู้ แต่พวกเขากระจ่างใจดี

รวมถึงพวกอาจารย์ในมหาวิทยาลัยต่างรู้ทั่วกัน

เวลานี้คิดจะสั่นคลอนตำแหน่งของฟางผิง แม้ว่าพลังต่อสู้จะแข็งแกร่งแค่ไหน ก็ไม่อาจได้รับการยอมรับจากมหาวิทยาลัยเสมอไป

ดำรงตำแหน่งประธานไม่ถึงหนึ่งเดือน ฟางผิงก็ซื้อใจคนไปเกือบครึ่งมหาวิทยาลัยแล้ว

เฉินอวิ๋นซีไม่พูดมากเช่นกัน ต่อสายหาฉินเฟิ่งชิงทันที

—

ไม่นานนัก ฉินเฟิ่งชิงก็เดินเข้ามาในสำนักงาน เอ่ยอย่างไม่พอใจ “ฟางผิง รางวัลที่บอกจะให้ล่ะ? ทำไมไม่มี? ไม่ได้หมายความว่าฉันเทียวไปเทียวมาฟรีๆ หลายวันหรือยังไง?”

“รอสมาคมมีเงินก่อนค่อยว่ากัน ตอนนี้เพิ่งจะมีเท่าไหร่เอง?”

“นี่ยังไม่มีอีก?”

ฉินเฟิ่งชิงแทบจะด่าคนออกมาแล้ว เจ้าฟางผิงเอาเงินหนึ่งพันสองร้อยล้านที่จัดสรรให้สมาคมผู้ฝึกยุทธ์ปีนี้เข้าบัญชีไปแล้ว ไม่คิดแม้แต่จะเอาคะแนนสักนิด หลักๆ เพราะกลัวว่าคะแนนจะเสื่อมค่าลง

รวมถึงเงินที่ระดมทุนมากับเงินค่าเช่าหอพักก่อนหน้านี้

สมาคมผู้ฝึกยุทธ์ก็ร่ำรวยอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อนแล้ว!

มีเงินคงคลังห้าพันล้าน!

ตอนที่จางอวี่ดำรงตำแหน่ง ประหยัดอดออมทั้งปี สมาคมผู้ฝึกยุทธ์ยังมีเงินเก็บไม่ถึงสามร้อยล้านเท่านั้น

ตอนนี้สมาคมผู้ฝึกยุทธ์กำลังมีเงินล้นเหลือ เงินบริจาค มหาวิทยาลัยก็ไม่ได้เก็บคืนไป แม้การขยายสายพานการผลิตจะต้องใช้เงิน แต่มหาวิทยาลัยก็ไม่ให้สมาคมผู้ฝึกยุทธ์ควักจ่าย มหาวิทยาลัยมีเงินช่วยเหลือเช่นกัน

ห้าพันล้านตอนนี้พูดได้ว่าขึ้นอยู่กับฟางผิงเท่านั้น อธิการทั้งสองคนทำเพียงมองอย่างเงียบๆ นอกเสียจากว่าฟางผิงจะเอาเข้ากระเป๋าตัวเอง ไม่งั้นเขาจะใช้ยังไงล้วนได้ทั้งนั้น

แต่นึกไม่ถึงว่าฟางผิงจะยังบอกว่าไม่มีเงินอีก

ฟางผิงคร้านจะสนใจเขา โบกมือว่า “ไม่ต้องพล่ามแล้ว นั่งลงก่อนสิ ช่วงนี้ยุ่งเกินไป ไม่ทันได้ถามเรื่องที่บอกครั้งก่อนอย่างละเอียด ตกลงเรื่องถ้ำใต้ดินมันยังไงกันแน่?”

“งั้นส่วนแบ่งของฉันล่ะ…”

“ถ้านายยังพล่ามอีก สองร้อยคะแนนทุกเดือนก็ไม่ต้องเอาแล้ว!”

ฉินเฟิงชิงหน้าดำหน้าแดง กัดฟันว่า “นายเหี้ยมได้ใจจริงๆ อย่าให้ถึงทีฉันละกัน…”

“พูดเกทับคนอื่นมีประโยชน์หรือไง? ถ้ามีประโยชน์ฉันคงได้เป็นอธิการบดีไปนานแล้ว”

ฟางผิงเอ่ยอย่างดูแคลน เจ้าฉินเฟิ่งชิงอยู่ขั้นสี่ตอนต้น ยังกล้ายั่วยุเขาที่อยู่ขั้นสูงกว่าหนึ่งช่วง ใจกล้าจริงๆ

“ฉันเชื่อมสะพานฟ้าดินสี่สายแล้ว”

ฉินเฟิ่งชิงพูดพึมพำแฝงด้วยการข่มขู่

“มีประโยชน์หรือไง?”

ฟางผิงไม่ได้ใส่ใจ ช่วงนี้เขาก้าวหน้าเร็วเกินไปจึงจงใจประวิงเวลา ไม่งั้นคงหลอมหัวใจไปแล้ว

หายใจฟึดฟัดอยู่พักหนึ่ง ฉินเฟิ่งชิงก็ละทิ้งประเด็นนี้ไป ฟางผิงไม่ใช่จางอวี่ ไม่ใช่เด็กธรรมดาที่ยืนอยู่หน้าประตูมหาวิทยาลัยในวันนั้นอีกแล้ว ตอนนี้ลำดับขั้นยังสูงกว่าตัวเองด้วยซ้ำ สร้างปัญหาอาจไม่มีประโยชน์เสมอไป

“งั้นพักเรื่องนี้ไว้ก่อน”

ฉินเฟิ่งชิงวนกลับมาที่เรื่องถ้ำใต้ดิน กดเสียงว่า “อันที่จริงฉันค้นพบครั้งก่อนเมื่อที่ไปถ้ำกับหวังจินหยาง แต่เจ้าหวังจินหยางขี้เหนียวเกินไป เอาส่วนแบ่งให้ตัวเองเยอะกว่า ไม่อยากจะร่วมมือกับเขาแล้ว ตอนนั้นฉันเพิ่งจะขั้นสาม…”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน