ระบบจอมยุทธ์สุดโกงแห่งโลกคู่ขนาน นิยาย บท 303

ตอนที่ 303 ไม่ทันไรก็แยกกันซะแล้ว (2)

ฟางผิงยังไม่ทันร่วงสู่พื้น ดาบของฉินเฟิ่งชิงก็ฟันลงมาแล้ว

ยอดฝีมือระดับกลางกำลังจะถอนตัวกลับ พลังจิตใจฟางผิงกลับระเบิดอานุภาพขึ้นอีกครั้ง แช่ค้างฝีเท้าเขาไว้ครู่หนึ่ง

ในชั่วพริบตานี้ ดาบของฉินเฟิ่งชิงก็วาดผ่านลำคออีกฝ่ายทันที!

เสียงใบมีดตัดผ่านดังขึ้นอย่างแผ่วเบา คล้ายว่าดาบยาวไม่ได้ให้ผลนัก อีกฝ่ายยังคงถอยหลังต่อหลายก้าว ความเร็วกลับค่อยๆ ลดลงแล้ว

ฉินเฟิ่งชิงไม่ตามโจมตีต่อ ตกสู่พื้นแล้วก็วิ่งไปทางฟางผิงทันที

ยอดฝีมือวัยกลางคนไม่ได้ไล่ตามมา แววตาคล้ายเผยความสับสนงุนงง

หลังจากนั้นไม่นานจู่ๆ ลำคอก็มีน้ำพุเลือดพวยพุ่งออกมาอย่างไม่ขาดสาย

หัวที่ยังประกบติดกันเมื่อครู่ ตอนนี้ถูกน้ำพุเลือดดันกระเด็นออกไปตกสู่พื้น

—

ฉินเฟิ่งชิงหอบหายใจอย่างหนัก ฟางผิงใช้พลังปราณฟื้นฟูบาดแผลแขนขวาตัวเองไม่ขาดสาย แค่นเสียงว่า “ครั้งหน้าพวกเราร่วมมือกัน นายสกัดบ้าง ฉันจะระเบิดพลัง!”

ทุกครั้งล้วนเป็นฉินเฟิ่งชิงที่ระเบิดพลัง ส่วนคนที่บาดเจ็บก็เป็นเขาตลอด

ปะทะกับยอดฝีมือขั้นห้าซึ่งๆ หน้า ฟางผิงยังด้อยไปกว่าเล็กน้อย แม้ว่าพื้นฐานร่างกายของเขาจะแตะถึงขั้นสี่สูงสุดแล้ว แต่ไม่ได้หลอมอวัยวะตันทั้งห้า หากไม่ระวังจะถูกยอดฝีมือขั้นห้าสั่นสะเทือนอวัยวะภายในได้ง่าย

ฉินเฟิ่งชิงหอบหายใจ “นาย…นายฆ่า…เขาด้วยกระบวนท่าเดียวได้หรือไง?”

“ถ้าฉันไม่สกัดให้ นายจะฆ่าเขาได้งั้นเหรอ?”

ฉินเฟิ่งชิงออกดาบว่องไว อานุภาพก็ไม่ได้อ่อนด้อย แต่ไม่มีฟางผิง เขาไม่สามารถหาโอกาสออกกระบวนท่าได้อยู่แล้ว

“ถ้าฉันไม่ฆ่าเขา นายจะทนไหวหรือไง?”

“ไม่มีฉันต้านเขาไว้ นายจะฆ่าเขาได้ยังไง?”

“ฉันไม่ฆ่าเขา คนที่ตายก็ต้องเป็นนาย”

“ฉันวิ่งเร็วกว่าเขา พลังอึดกว่าเขา หากจะมีคนตายก็ต้องเป็นนาย!”

“…”

ฉินเฟิ่งชิงชำเลืองตามองเขา แม่งเหอะ คนตายไปแล้วมาแข่งเรื่องพวกนี้กันมีประโยชน์หรือไง?

เขากำลังคิดเรื่องพวกนี้ ฟางผิงกลับเอ่ยว่า “หัวใจเขาเป็นของฉัน”

“แม่แกสิ!”

ฉินเฟิ่งชิงหลุดด่าออกไป สรุปแล้วที่ร่ายมายืดยาวเพราะเรื่องนี้?

“เป็นของนายก็ได้…”

ครั้งนี้ฉินเฟิ่งชิงพูดง่ายเป็นพิเศษ ก่อนจะเอ่ยอย่างรวดเร็ว “พวกข้างหลังนั่นก็ของนายเหมือนกัน รีบหน่อย ฉันต้องทำเวลา!”

สาเหตุที่ตัดสินใจฉับไวเพราะข้างหลังยังมีขั้นสี่พวกนั้นไล่ตามมาอีก

ตอนนี้เขาระเบิดพลังไปเต็มที่แล้ว หนึ่งดาบใช้ปราณไปครึ่งใหญ่ กำลังกายแทบจะหมดเกลี้ยง

ฟางผิงไม่ลงมือ เขาทำได้เพียงวิ่งหนีเท่านั้น ทั้งยังต้องระวังถูกไล่ตามอีก

ฟางผิงมองแขนขวาที่เลือดเนื้อผสมปนเปกันไปหมดแวบหนึ่ง อดด่าออกมาไม่ได้ หากเป็นคนธรรมดา แขนขวาน่าจะพิการไปแล้ว

ไอ้เวรฉินเฟิ่งชิง นอกจากดาบที่ออกเมื่อครู่ดาบเดียวแล้ว แทบจะเป็นคนไร้ประโยชน์อย่างสิ้นเชิง

“แบ่งกำไรกับนาย ทุกครั้งล้วนเอาเปรียบฉัน ช่วยชีวิตไร้ค่าของนาย ดาบนั่นของนายต้องยกให้ฉัน!”

ฟางผิงไม่สนใจว่าเขาจะตอบรับหรือไม่ ดาบนั่นเป็นเงินกว่าห้าสิบล้าน ไม่ช้าก็เร็วต้องเป็นของฉัน!

ฉินเฟิ่งชิงเผลอจับดาบแน่นทันที แม่งเหอะ ฉันยังไม่วางแผนกับนายเลย เขากลับจับจ้องสมบัติล้ำค่าเพียงชิ้นเดียวของฉันได้?

ตอนนี้ฟางผิงถลาตัวออกไปแล้ว มือซ้ายกำหมัด ระเบิดเสียงคำราม บนหมัดก็ประกายแสงสีแดงจ้า

ผู้ฝึกยุทธ์ขั้นสี่สี่คนที่ไล่ตามมามีตั้งแต่ขั้นตอนต้นถึงตอนปลาย

แต่เทียบกับฟางผิงแล้ว คนพวกนี้ยังคงฝึกเคล็ดวิชาระดับกลาง พื้นฐานร่างกายและปราณต่างสู้ฟางผิงไม่ได้ รวมกับพลังจิตใจที่ข่มขวัญคนอื่นได้ของฟางผิง แทบจะฆ่าพวกเขาได้ง่ายๆ ราวกับหั่นแตงโม ไม่ถึงสามสิบวินาทีก็สังหารเรียบทั้งสี่คน

“กระจอก!”

ฟางผิงทุบหมัดที่หัวคนสุดท้าย ถ่มน้ำลายออกมา เอ่ยอย่างดูแคลนว่า “ยังสู้สหายหลิงไม่ได้!”

ตอนนี้พลังของฉินเฟิ่งชิงฟื้นฟูขึ้นมาบ้างแล้ว คลำร่างของยอดฝีมือขั้นห้าพร้อมเอ่ยไปพลาง “ใครคือสหายหลิง?”

“หลิงอีอี”

“หา?”

ฉินเฟิ่งชิงชะงักไปเล็กน้อย ฟางผิงกลับไม่สนใจเขาอีก เริ่มลงมือเก็บสินสงคราม

—

ไม่ถึงหนึ่งนาที

สินสงครามทั้งหมดก็วางกองตรงหน้าทั้งสองคน

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน