ตอนที่ 319 เท่ไม่เกินสามวิ (1)
เมืองเจี้ยนอัน
ตอนนี้ทั่วทั้งเจี้ยนอันต่างได้ยินเสียงสนั่นหวั่นไหวจากข้างนอกเมือง
ผู้ที่อาศัยอยู่ใกล้ชานเมืองถึงกระทั่งสามารถเห็นแสงสีทองในอากาศอย่างเลือนราง
ในระหว่างที่หลายคนหวีดร้อง มีคนไม่น้อยเห็นกลุ่มแสงสีทองสองก้อนเคลื่อนย้ายมาทางในเมือง
“โค่วเปียนเจียง ปล่อยฉันออกไป ไม่งั้นวันนี้ฉันจะสังหารหมู่ทั้งเมือง!”
เสียงดังกึกก้องนั้นสั่นสะเทือนขวัญของทุกคน!
“สังหารหมู่!”
บทพูดที่แต่ไหนแต่ไรก็เห็นอยู่ในละครทีวี ถือเป็นครั้งแรกที่คนเจี้ยนอันได้ยินเต็มสองรูหู
นี่คือยอดฝีมือกำลังต่อสู้กัน!
“ผู้ฝึกยุทธ์นอกรีต!”
ไม่นานก็มีคนได้สติ ชั่วขณะนั้นจึงตกสู่ความหวาดผวา ทั่วทั้งเมืองโกลาหลวุ่นวายขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัด
—
ฟางผิงที่กำลังวิ่งอย่างบ้าคลั่ง ได้ยินเสียงคำรามของยอดฝีมือขั้นแปดของลัทธินอกรีตคนนั้นเช่นกัน
ก่อนหน้านี้ไม่ทันได้สังเกต ตอนนี้พอมองดู อีกฝ่ายล่อโค่วเปียนเจียงไปทางในเมืองจริงๆ
ทั้งสงครามด้านหลัง ตอนนี้ยังไม่ถึงที่สิ้นสุดเหมือนกัน
ขั้นแปดสังหารขั้นเจ็ด ไม่ได้ฆ่ากันง่ายๆ ขนาดนั้น แม้ตอนนี้เถียนมู่จะระเบิดพลังเต็มที่ คิดจะสังหารอีกฝ่ายก็ไม่ใช่เรื่องที่ใช้เวลาสั้นๆ เช่นกัน
“ทำยังไงดี? ผู้เฒ่าโค่วเหมือนจะไม่สามารถสกัดได้ นี่หากเข้าไปถึงเขตเมือง…”
ยอดฝีมือขั้นแปดสองคนลงมือเต็มกำลัง หากไปถึงเขตเมือง นั่นคงเป็นปัญหาใหญ่แล้ว
เจี้ยนอันไม่ใช่เมืองใหญ่อะไร ที่มี่มียอดฝีมือไม่เยอะ อย่างมากก็ขั้นหกไม่กี่คนเท่านั้น
ยอดฝีมือขั้นแปดมาโจมตีจะต้านไหวได้ยังไง
“ฉันเพิ่งจะขั้นสี่…ฉันก็ต้านไม่ไหว!”
ฟางผิงไร้หนทาง ประเด็นหลักอยู่ที่ถึงฉันจะมีปราณไร้ขีดจำกัดก็ไม่มีประโยชน์เหมือนกัน ได้แต่หวังให้ผู้เฒ่าโค่วสกัดอีกฝ่ายได้
ในระหว่างที่ฟางผิงกำลังหนีตาย ข้างหน้าก็มีเงาคนปรากฏขึ้น ฟางผิงออกหมัดโจมตีโดยแทบไม่ต้องคิด!
“ฉันเอง!”
ฟางผิงไม่ได้ชักหมัดกลับ แต่โจมตีโดนอากาศแทน
ตาเฒ่าหลี่ไม่มากความ เข้าไปคว้าคอเขาก่อนจะเคลื่อนกายอย่างว่องไว ลอยถลาไปข้างหน้า
“ไอ้หนู อยากทำการใหญ่หรือเปล่า?”
“ผู้เฒ่าหลี่ คุณมาได้ยังไง?”
“ไม่ต้องพูดมากแล้ว อยากทำการใหญ่หรือเปล่า?”
“ทำอะไร?”
“ตาเฒ่าโค่วเปียนเจียงอายุมากร่างกายถดถอย ใช้การไม่ได้แล้ว อาจสกัดอีกฝ่ายไม่ได้เสมอไป พวกลัทธินอกรีตกำเริบเสิบสานเพราะสาเหตุนี้ด้วยเช่นกัน มีคนเยอะ พวกเราก็ไม่กล้าลงมือส่งเดช…แต่นับว่าเขาโชคร้ายที่มาเจอหลี่ฉางเซิงอย่างฉัน!”
ตาเฒ่าหลี่ชมตัวเองก่อนจะเอ่ยด้วยรอยยิ้ม “พลังจิตใจเธอไม่อ่อนด้อย อีกเดี๋ยวให้ฉันยืมหน่อยเป็นยังไง?”
“หา?”
“ไม่ต้องพูดเหลวไหลแล้ว เดี๋ยวพวกเราหาที่ซ่อนกันก่อน รอพวกเขาผ่านมาพวกเราค่อยเข้าไป เธอระเบิดพลังจิตใจได้เยอะเท่าไหร่ก็เท่านั้น รอดูตาเฒ่าฟันเขาตายด้วยกระบี่เดียวได้เลย!”
“ผมระเบิดพลังจิตใจให้คุณยืมแรง?”
ฟางผิงยังคงสับสนอยู่บ้าง แต่ยังคงเอ่ยไป “ได้”
“งั้นไปกัน!”
ตาเฒ่าหลี่คว้าฟางผิงเคลื่อนตัวไปอย่างรวดเร็ว ชั่วพริบตาก็ปรากฏตัวอยู่บนตึกแห่งหนึ่งในเขตชานเมือง
ร่วงสู่ตึกแล้ว ตาเฒ่าหลี่มองไกลๆ ไปยังกลุ่มแสงสีทองสองก้อนที่กำลังใกล้เข้ามา
หลี่ฉางเซิงที่ไม่เคยพกพาอาวุธ ตอนนี้กลับมีกระบี่อยู่ที่เอว ตบลงเบาๆ กระซิบว่า “เดี๋ยวถ้าฉันบอกว่าปล่อย เธอก็ระเบิดพลังจิตใจสุดกำลังแนบไปบนกระบี่ของฉัน!”
ฟางผิงชำเลืองมองกระบี่ของเขาไปแวบหนึ่ง พยักหน้าว่า “ได้ แต่พลังจิตใจของผมไม่แข็งแกร่งเท่าไหร่…”
“ไม่เป็นไร”
ตาเฒ่าหลี่ไม่ได้สนใจ ฟางผิงเอ่ยขึ้นอีกครั้ง “อาจารย์ คุณเพิ่งจะขั้นหก…”
“ดูถูกฉัน?”


VERIFYCAPTCHA_LABEL
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ระบบจอมยุทธ์สุดโกงแห่งโลกคู่ขนาน