ระบบจอมยุทธ์สุดโกงแห่งโลกคู่ขนาน นิยาย บท 342

ตอนที่ 342 ไม่กังวลว่าจะแพ้หรือชนะ (2)

การแข่งขันสี่รอบทั้งสองวันแทบไม่มีอะไรให้กังวล

โรงเรียนเตรียมทหารจิ่วโจว มหาวิทยาลัยเซี่ยงไฮ้ จิงหนานและปักกิ่ง สถาบันทั้งสี่แห่งผ่านเข้ารอบอย่างราบรื่น

วันที่ 4 ธันวาคม ช่วงเช้าเป็นการแข่งขันระหว่างมหาวิทยาลัยศิลปะการต่อสู้หวากั๋วและมหาวิทยาลัยศิลปะการต่อสู้เป่ยเจียง ช่วงบ่ายเป็นการแข่งขันของโรงเรียนเตรียมทหารอันดับหนึ่งและมหาวิทยาลัยครุศาสตร์หวาตง

การแข่งขันสองรอบนี้กลับดุเดือดกว่าก่อนหน้านี้ไม่น้อย

—

สนามกีฬาชั้นสอง

วันนี้อธิการเฝิงจากมหาวิทยาลัยซีซานไม่มา ฟางผิงจึงไม่คิดนั่งเบียดเสียดอยู่ที่ชั้นหนึ่ง ขึ้นไปที่ชั้นสองโดยตรง

ไม่ได้มีแค่เขา ตอนนี้พวกหวังจินหยางและหลี่หานซงต่างอยู่กันที่นี่

สมาชิกทีมคนอื่นๆ ทยอยเข้ามานั่งชมการแข่งขันอยู่อีกฝั่งเช่นกัน

บนเวทีหลิวซื่อเจี๋ยจากมหาวิทยาลัยศิลปะการต่อสู้หวากั๋วกำลังปะทะกับประธานสมาคมผู้ฝึกยุทธ์ของมหาวิทยาลัยศิลปะการต่อสู้เป่ยเจียง

หลิวซื่อเจี๋ยอยู่ขั้นสี่สูงสุด ถูกจัดในอันดับที่สี่สิบแปด ถือว่าไม่ต่ำเลย

มหาวิทยาลัยศิลปะการต่อสู้หวากั๋วเป็นสถาบันในแปดพันธมิตรมหาวิทยาลัยที่แข็งแกร่งที่สุดแห่งหนึ่ง ก่อนหน้านี้ถูกจัดอยู่ในอันดับสามของมหาวิทยาลัยศิลปะการต่อสู้ทั่วประเทศ เป็นรองจากมหาวิทยาลัยชื่อดังทั้งสองแห่ง

ฟางผิงมองอยู่พักหนึ่งก็หันไปเอ่ยกับหวังจินหยางด้วยรอยยิ้ม “หากมหาวิทยาลัยหนานเจียงเจอกับมหาวิทยาลัยหวากั๋วคงจะยุ่งแล้ว”

ฝีมือของหวังจินหยางแข็งแกร่งอยู่แล้ว แต่เจอกับหลิวซื่อเจี๋ย แม้จะได้รับชัยชนะ แต่ตัวเองคงไม่อาจเอาชนะอย่างสบายๆ ทั้งมหาวิทยาลัยหวากั๋วยังมีขั้นสี่อีกสี่คน ในนั้นมีตอนปลายอยู่หนึ่งคน ตอนกลางอีกหนึ่งคน หวังจินหยางอาจเอาชนะรวดไม่ได้เสมอไป

หวังจินหยางพยักหน้าเล็กน้อย แต่ยังคงเอ่ยด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม “ยุ่งอยู่บ้าง แต่น่าจะยังอยู่ในขอบเขตที่รับได้”

แม้หลิวซื่อเจี๋ยจะแข็งแกร่ง แต่ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขาอย่างแน่นอน เรื่องนี้หวังจินหยางมีความมั่นใจอยู่

อย่าพูดถึงหวังจินหยางเลย ฉินเฟิ่งชิงที่อยู่ด้านข้างเอ่ยอย่างมั่นใจเช่นกัน “เจอกับหลิวซื่อเจี๋ย ให้ฉันลงสนามเถอะ ฉันขี้เกียจจะไปแข่งขันการจัดอันดับ เอาชนะเขาแล้ว ฉันก็จะเข้าสู่การจัดอันดับของขั้นสี่ได้”

“นาย?”

ฟางผิงเอ่ยด้วยรอยยิ้ม “เอาเถอะ พวกเราต่างก็รู้ไส้รู้พุงกันแล้ว เว้นเสียแต่ว่าหลิวซื่อเจี๋ยจะออมมือปล่อยให้นายฟัน ไม่งั้นนายยังคงด้อยไปอยู่บ้าง”

ฉินเฟิ่งชิงแค่นเสียงขึ้นจมูก “นายดูถูกฉัน? หากศึกชิงสิบอันดับไม่จำกัดแค่บนเวที ไอ้โง่หลิวซื่อเจี๋ยนี้จะเป็นคู่ต่อสู้ฉันได้ยังไง?”

นอกจากวิชาหนึ่งดาบของเขาแล้ว ความเร็วก็เป็นความได้เปรียบที่ใหญ่ที่สุดเหมือนกัน

ประมือกับหลิวซื่อเจี๋ยซึ่งๆ หน้า เขาอาจไม่ใช่คู่ต่อสู้ของหลิวซื่อเจี๋ยเสมอไป

แต่เทียบเรื่องความเร็ว ความอึด ความอดทน ฉินเฟิ่งชิงยังคงมั่นใจว่าสุดท้ายแล้วหลิวซื่อเจี๋ยต้องเป็นฝ่ายแพ้

ทุกคนไม่สนใจเรื่องพวกนี้ หวังจินหยางกลับเอ่ยอย่างสงสัยอยู่บ้าง “ฉินเฟิ่งชิง นายก้าวหน้าไวจริงๆ ขั้นสี่ตอนปลายแล้ว…”

“แน่อยู่แล้ว!”

ฉินเฟิ่งชิงเอ่ยด้วยใบหน้าระรื่น “นายรอดูเถอะ ไม่ช้าก็เร็วฉันจะล้ำหน้านาย!”

หวังจินหยางอยู่ขั้นหนึ่งสูงสุด เขาก็อยู่ขั้นหนึ่งสูงสุด

หวังจินหยางอยู่ขั้นสามสูงสุด เขาเพิ่งเข้าขั้นสามไม่นาน

หวังจินหยางอยู่ขั้นสี่สูงสุด เขากลับกำลังไล่ตามขึ้นมา ทะลวงขั้นสี่ตอนปลาย ระยะห่างถูกร่นเข้ามาอีกครั้ง

“หวังว่าจะเป็นแบบนั้น”

หวังจินหยางหัวเราะ ฉินเฟิ่งชิงยังคงมั่นใจในตัวเอง

ส่วนไล่ตามเขา…หากไม่เหนือความคาดหมาย หลังการแข่งขันสิ้นสุด เขาคงจะขั้นห้าแล้ว บางทีอาจจะเร็วกว่านั้นด้วยซ้ำ

ฉินเฟิ่งชิงคิดจะทะลวงขั้นห้ายังเร็วไปอยู่บ้าง

พวกเขาพูดคุยกันจนออกประเด็นไป หลี่หานซงเอ่ยขึ้นว่า “อันที่จริงมหาวิทยาลัยเป่ยเจียงไม่อ่อนด้อยเช่นกัน เทคนิคการต่อสู้โดยทั่วไปเฉียบขาดอย่างมาก แต่ครั้งนี้ไม่ค่อยเด็ดขาดเท่าไหร่ น่าจะอยากเหลือแรงไว้ต่อสู้ในการแข่งขันของทีมผู้แพ้ ก่อนศึกชิงสิบอันดับแรก การแข่งขันที่ดุเดือดอย่างแท้จริงน่าจะเป็นการแข่งขันคว้าตำแหน่งทีมผู้แพ้เพียงทีมเดียว”

ฟางผิงพยักหน้าว่า “การแข่งขันทีมผู้แพ้ครั้งนี้ต้องดูกันว่าสมาชิกพันธมิตรแปดมหาวิทยาลัยหรือมหาวิทยาลัยศิลปะการต่อสู้เป่ยเจียงจะเป็นผู้ที่ถูกคัดออก มหาวิทยาลัยแห่งอื่นต่างด้อยไปเล็กน้อย แม้มหาวิทยาลัยศิลปะการต่อสู้เป่ยเจียงจะมีสมาชิกขั้นสี่น้อยไปอยู่บ้าง แต่ประเด็นอยู่ที่คนเยอะไปใช่ว่าจะมีประโยชน์”

หลี่หานซงครุ่นคิดเล็กน้อย “ครั้งนี้ฉางเจียงประชันกับไท่ซาน เหมืองแร่ปักกิ่งกับตงหนาน หนานเจียงกับหวาหนาน มหาวิทยาลัยหกแห่งนี้มีสามแห่งที่ต้องเข้าทีมผู้แพ้ นอกจากนี้โรงเรียนเตรียมทหารอันดับหนึ่งเจอกับมหาวิทยาลัยครุศาสตร์หวาตง ครุศาสตร์หวาตงน่าจะเข้าสู่ทีมผู้แพ้ หากหนานเจียงไม่อยากถูกทีมผู้แพ้ท้าประลอง เกรงว่าพรุ่งนี้รุ่นน้องหวังต้องลงแรงสักหน่อยแล้ว”

มหาวิทยาลัยหนานเจียงเอาชนะมหาวิทยาลัยเทคโนโลยีหวาหนาน หากไม่ชนะขาดลอยหรือมีใครบาดเจ็บ ศึกสิบอันดับมีโอกาสสูงที่จะถูกทีมผู้แพ้ท้าประลองเป็นอันดับแรก

หวังจินหยางหัวเราะ ไม่พูดอะไร พรุ่งนี้ต้องลงแรงจริงๆ นั่นแหละ ไม่งั้นหนานเจียงแทบมีโอกาสถูกท้าประลองถึงร้อยเปอร์เซ็นต์

ระหว่างที่พูดหลิวซื่อเจี๋ยก็เอาชนะไปแล้วสามคน ไม่ได้เลือกสู้ต่อ

ผู้ฝึกยุทธ์ขั้นสี่ตอนปลายคนที่สองของมหาวิทยาลัยหวากั๋วขึ้นเวทีปะทะกับผู้ฝึกยุทธ์ขั้นสี่ตอนต้นและขั้นสามสูงสุดอีกหนึ่งคนแทบจะต้านไว้ได้อย่างสิ้นเชิง ไม่นานการแข่งขันก็สิ้นสุดลง

ฟางผิงดูอย่างง่วงหงาวหาวนอนอยู่บ้าง ความแตกต่างของมหาวิทยาลัยศิลปะการต่อสู้นั้นค่อนข้างชัดเจน

รอบแรกล้วนเป็นผู้แข็งแกร่งสู้กับผู้อ่อนแอ ทั้งทีมอ่อนแอยังไม่ได้ลงแรงเท่าไหร่ ดูเหมือนสู้อย่างครึกครื้นอยู่บ้าง อันที่จริงในสายตาของพวกฟางผิงกลับไม่มีความหมายแม้แต่น้อย

—

พอถึงช่วงบ่ายโรงเรียนเตรียมทหารอันดับหนึ่งพบกับมหาวิทยาลัยครุศาสตร์หวาตง

ฝีมือของครุศาสตร์หวาตงถือว่าไม่อ่อนด้อย ผู้ฝึกยุทธ์ขั้นสี่ห้าคน ไม่มีตอนปลาย ขั้นสี่ตอนกลางสามคน ตอนต้นอีกสองคน

ผลปรากฏว่า…ต่อสู้ได้น่าเบื่อยิ่งกว่ามหาวิทยาลัยศิลปะการต่อสู้ทั่วไปซะอีก!

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน