ตอนที่ 344 เฉินเฮ่าหรานอย่าร้องไห้ (1)
สนามกีฬามหาวิทยาลัยศิลปะการต่อสู้ปักกิ่ง
การแข่งขันรอบชิงชนะเลิศของทีมผู้แพ้มีคนมาดูไม่น้อย
แต่ปรมาจารย์ยอดฝีมือชั้นสองกลับบางตาไปอยู่บ้าง นอกจากวันแรกที่เยอะหน่อย หลายวันนี้ปรมาจารย์บางคนก็เดินทางออกไปแล้ว
หลังจากมหาวิทยาลัยซีซานถูกคัดออก ปรมาจารย์เฝิงก็ออกจากปักกิ่งไป
ตอนนี้ต่อให้ฟางผิงขึ้นชั้นสองก็ไม่ต้องกังวลอะไรแล้ว
—
ขึ้นมาชั้นสอง ฉินเฟิ่งชิงยังอยู่ในอาการสับสน
ประจวบเหมาะกับโจวฉีเยวี่ยจากวิทยาลัยสตรีเซี่ยงไฮ้นั่งอยู่ชั้นสองเช่นกัน
ตอนนี้โจวฉีเยวี่ยเผยท่าทีเย็นชาจ้องมองลงไปด้านล่าง ไม่ได้ทักทายฉินเฟิ่งชิง ในความเป็นจริงทั้งสองฝ่ายไม่ได้สนิทกันอยู่แล้ว จะไม่ทักทายก็ไม่แปลกอะไร
ฟางผิงเห็นแบบนั้นจึงสะกิดฉินเฟิ่งชิง กดเสียงจนแทบไม่ได้ยินว่า “ดูสิ ไม่สนใจนายแล้ว”
ฉินเฟิ่งชิงฟังจบก็เงยหน้ามองโจวฉีเยวี่ยแวบหนึ่ง โจวฉีเยวี่ยกลับตรึงสายตาไว้ที่ด้านล่าง ไม่ได้สนใจเขา
“คงจะเสียใจ”
ฟางผิงส่ายหัว ถอนหายใจเบาๆ “ฉินเฟิ่งชิง นายคิดว่าตัวเองหล่อมาก เป็นที่นิยมนักหรือไง? อุตส่าห์มีผู้หญิงมาชอบนาย นายกลับทำแบบนี้กับเธอ…”
ฉินเฟิ่งชิงปิดปากเงียบ
“ช่างเถอะ คิดว่าเรื่องนี้ไม่เคยเกิดขึ้นแล้วกัน ยังไงหากสู้กันจริงๆ นายอาจไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขาเสมอไป”
“อย่ามายั่วยุฉันให้หน่อยเลย!” ฉินเฟิ่งชิงแค่นเสียง “เขาเพิ่งขั้นสี่ตอนกลาง ฉันฟันเขาตายด้วยดาบเดียวได้ด้วยซ้ำ!”
ฟางผิงเอ่ยออกไปส่งๆ “งั้นนายลังเลอะไร?”
“นายกำลังหลอกล่อฉัน!” ตอนนี้ฉินเฟิ่งชิงได้สติขึ้นมาแล้ว ฉันไม่ได้โง่เหมือนหัวสิงโตนั่น
ฟางผิงชำเลืองมองเขา เอ่ยด้วยรอยยิ้มว่า “นายจะคิดแบบนี้ก็คิดไปเถอะ นายสงสัยว่าฉันพูดโกหกสินะ โจวฉีเยวี่ยไม่ได้ชอบนาย?”
“ไร้สาระ ฉันสัมผัสถึงความรักอะไรไม่ได้ทั้งนั้น นายกำลังปั้นน้ำเป็นตัวอยู่!”
“นายเคยมีความรักหรือเปล่า?”
ฉินเฟิ่งชิงใบหน้าขึ้นสีเล็กน้อย เอ่ยอย่างไม่อาจยอมได้ “แน่อยู่แล้ว”
“งั้นนายรู้หรือเปล่าว่าการที่ผู้หญิงคนหนึ่งชอบผู้ชายคนหนึ่งมีลักษณะสังเกตยังไง?”
ฉินเฟิ่งชิงเบะปาก “จะบอกนายทำไม นายเป็นแค่เด็กน้อย บอกไปนายก็ไม่เข้าใจ”
ฟางผิงแค่นเสียง “อย่างน้อยฉันก็รู้อยู่เรื่องหนึ่ง ถ้าตำหนิผู้ชายที่เธอชอบ เธอต้องไม่พอใจอยู่แล้ว”
พูดจบฟางผิงก็เอ่ยเสียงเบา “ตอนนี้ฉันตะโกนด่านายเสียงดัง นายลองทายว่าโจวฉีเยวี่ยจะมองฉันด้วยสายตาโกรธเคืองหรือเปล่า?”
“จะเป็นไปได้ไง…”
“งั้นพวกเรามาพนันกัน?”
เวลานี้ฉินเฟิ่งชิงลังเลอยู่บ้าง จ้องเขาว่า “นายอยากด่าฉันอยู่แล้วใช่หรือเปล่า?”
“ไร้สาระ ถ้าฉันจะด่านายจริงๆ จำเป็นต้องหาจังหวะอีกหรือไง?”
“ฉันไม่เชื่อ”
ฟางผิงไม่สนใจเขาเช่นกัน จู่ๆ ก็ตะโกนว่า “ฉินเฟิ่งชิง นายมันไอ้โง่สมองหมู ปัญญาอ่อน ไม่เต็มเต็ง!”
เขาเพิ่งจะด่า โจวฉีเยวี่ยที่พุ่งสายตาลงไปด้านล่างตะกี้กลับหันหน้ามา แววตาประกายโทสะ จ้องฟางผิงเขม็ง!
“นายอย่าได้รังแกคนจนเกินไป!”
นอกจากโจวฉีเยวี่ยจะถลึงตาใส่แล้ว ยังด่าฟางผิงด้วยโทสะสุมหัว
ฟางผิงหัวเราะแห้งๆ “ขอโทษทีๆ ครั้งหน้าจะไม่ทำอีกแล้ว”
“เหอะ!”
โจวฉีเยวี่ยแค่นเสียง บิดหน้าหนีไม่สนใจเขาอีก
ฉินเฟิ่งชิงตะลึงงันไป!
ฟางผิง…พูดจริงงั้นเหรอ?
ตอนนี้ฟางผิงไม่พูดอีกแล้ว หาที่นั่งได้ก็ดึงฉินเฟิ่งชิงที่ใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวให้นั่งลง “เอาเถอะ ไม่ต้องคิดมากแล้ว ดูการแข่งขันดีกว่า”
“ฟางผิง…เธอ…แต่ว่าฉัน…ไม่ค่อยชอบแบบนี้เท่าไหร่ ฉันชอบสไตล์ตัวเล็กน่ารัก…”
“นายล้อฉันเล่นหรือเปล่า? ผู้ฝึกยุทธ์มีแบบนั้นด้วยหรือไง?”
“แต่ว่า…”
“ช่างเถอะ นายไม่ต้องบอกฉันแล้ว ฉันไม่สนใจ ยังไงอะไรที่ฉันควรบอกก็บอกไปหมดแล้ว ไม่ว่านายจะชอบหรือไม่ชอบ แต่ที่เธอชอบนายเป็นเรื่องจริง นายคงไม่ปฏิเสธสินะ?”
ฉินเฟิ่งชิงถอนหายใจเบาๆ “ชินแล้ว คนหน้าตาดีก็เป็นแบบนี้แหละ”
“คนของครุศาสตร์หวาตงมาแล้ว นายดูเอาเองเถอะว่าต้องทำยังไง”
ฟางผิงไม่สนใจเขาอีก เริ่มมองไปยังเวทีข้างล่าง
—
ในเวลาเดียวกัน
ปรมาจารย์หลายคนที่อยู่ไม่ไกลพูดกันเบาๆ
“ฟางผิงเหมือนจะใช้พลังจิตใจได้คล่องกว่าเมื่อก่อน ก้าวหน้าไวไม่ใช่เล่น”
หวงจิ่งพยักหน้าเบาๆ “ก้าวหน้าอยู่บ้างจริงๆ แต่ไม่เหมาะสมเล็กน้อย อยู่ดีๆ กลับก่อกวนโจวฉีเยวี่ย…เจ้าเด็กนี้คงไม่ใช่…”
ระหว่างที่พูด หวงจิ่งก็มองไปทางอธิการหญิงของวิทยาลัยสตรีเซี่ยงไฮ้แวบหนึ่ง ฟางผิงชอบเด็กสาวของพวกคุณเข้าแล้ว?


VERIFYCAPTCHA_LABEL
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ระบบจอมยุทธ์สุดโกงแห่งโลกคู่ขนาน