ระบบจอมยุทธ์สุดโกงแห่งโลกคู่ขนาน นิยาย บท 356

ตอนที่ 356 กลบรัศมีรุ่นเดียวกัน (1)

หนานเจียง

เขตชานเมืองรุ่ยอัน เทือกเขาชางซาน

ตอนนี้รอบบริเวณถูกทหารเข้าไปควบคุมแล้ว ทหารจำนวนมากกำลังตรากตรำทำงานหนักในพื้นที่อ้างว้างไร้ผู้คนขนาดใหญ่นี้

ในอนาคตที่นี่จะเป็นพื้นที่สำคัญของทหาร ตอนนี้หนานเจียงเริ่มการก่อสร้างอย่างเป็นทางการแล้ว

ใจกลางพื้นดินปรากฏหลุมลึกยาวนับสิบเมตรขึ้นมา

ใต้หลุมนั้นกระแสน้ำวนขนาดเท่าหัวคนกำลังปั่นป่วนอากาศรอบๆ ไม่หยุดหย่อน ดินหินปลิวกระจัดกระจาย อนุภาคพลังงานอันเข้มข้นพรั่งพรูออกมาจากกระแสน้ำวนไม่ขาดสาย

ด้านบนของหลุมยุบ

จางติ้งหนาน หลิวพั่วหลู่ รวมทั้งปรมาจารย์ห้าหกคนได้เดินทางมาถึงแล้ว ทุกคนพากันขมวดคิ้ว ไม่มีใครส่งเสียงอะไร

อู๋ชวน ผู้บังคับการกองตั้งมั่นเฝ้าระวังเขตทางใต้ก็อยู่ในกลุ่มคนนี้เช่นกัน

ส่วนทางเซี่ยงไฮ้ ตอนนี้ขั้นเก้าที่เดิมทีนั่งรักษาการณ์อยู่ได้กลับไปแล้ว ขึ้นชื่อว่าเป็นผู้บังคับการกองตั้งมั่นเฝ้าระวังเขตทางใต้ ในสถานการณ์ที่หนานเจียงไม่มีขั้นเก้า เขาจำเป็นต้องมานั่งรักษาการณ์

ไม่รู้ว่าผ่านไปนานเท่าไหร่ จางติ้งหนานค่อยเอ่ยว่า “อธิการบดีหูจะกลับมาตอนบ่าย รองผู้บัญชาการโจวจะมาถึงช่วงบ่ายเหมือนกัน ขั้นเก้าหนึ่งคน ขั้นแปดหนึ่งคน ขั้นเจ็ดห้าคน รวมกับขั้นหกอีกสิบยี่สิบคนน่าจะถึงขีดจำกัดแล้ว หากมากไปกว่านี้ ทางเดินจะพังทลายได้”

อู๋ชวนที่อยู่ด้านข้างครุ่นคิดเล็กน้อย “หรือว่าคุณรอสั่งการภาพรวมอยู่ด้านบนจะดีกว่า…”

“ผู้บังคับการอู๋พูดเล่นซะแล้ว”

จางติ้งหนานแค่นยิ้มว่า “ภาพรวมอยู่ที่ถ้ำใต้ดินต่างหาก!”

อู๋ชวนไม่พูดต่อ ภาพรวมอยู่ในถ้ำใต้ดินจริงๆ

จางติ้งหนานพูดจบก็มองไปทางกลุ่มคนที่อยู่ไกลๆ ถอนหายใจว่า “ต่อให้พวกเราเป็นอันตรายก็แข็งแกร่งกว่าพวกเขา ขั้นหก…เข้าไป คงจะอันตรายแล้ว”

อู๋ชวนขมวดคิ้วแน่น ครั้งนี้มีปรมาจารย์เข้าไปเจ็ดคน

เจ็ดคนนี้ต้องทำสงครามเป็นกลุ่มแรก

ปรมาจารย์ไม่อาจจะเยอะไปกว่านี้ได้ ทำได้แค่เลือกยอดฝีมือขั้นหกเข้าไป ด้านหนึ่งเพื่อป้องกันไม่ให้ทางเดินถูกทำลาย อีกด้านหนึ่งก็เพื่อกวาดล้างพวกปลาซิวปลาสร้อย ตอนที่ปรมาจารย์ทำสงครามไม่อาจสนใจพวกนี้ได้ ถ่วงรั้งกำลังต่อสู้เกินไป แม้ว่าจะจัดการได้ในชั่วพริบตาก็เสียเวลาอยู่ดี

แต่ไม่สนใจคงไม่ได้ หากถูกคนของถ้ำใต้ดินทำลายทางเดิน พวกเขาก็จะติดอยู่ภายในนั้น

อู๋ชวนไม่ได้ต่อบทสนทนา หลิวพั่วหลู่มองออกไปไกลๆ เช่นกัน ถอนหายใจว่า “เดินมาถึงสุดเส้นทางผู้ฝึกยุทธ์แล้ว จะเป็นหรือตายให้ขึ้นอยู่กับโชคชะตาเถอะ”

ทุกครั้งที่ถ้ำใต้ดินอุบัติต่างมียอดฝีมือขั้นหกล่วงหน้าเข้าไปก่อน คนพวกนี้เดินมาสุดทางผู้ฝึกยุทธ์แล้ว ไปถ้ำใต้ดินมีอันตราย ทั้งเป็นโอกาสด้วยเช่นกัน

มีชีวิตรอด บางทีอาจสามารถทะลวงด่านได้

“หลี่ฉางเซิงล่ะ?” จู่ๆ จางติ้งหนานก็ถามออกมา หลี่ฉางเซิงไม่อยู่ในกลุ่มคนพวกนั้น

หลิวพั่วหลู่เอ่ยอย่างติดตลกว่า “เดี๋ยวนายก็รู้เอง”

พูดไม่ทันขาดคำ กลางอากาศไกลออกไปนั้นชายชราที่ผมขาวปลิวสยายก็ขี่กระบี่ทะยานเข้ามา!

“สหายทั้งหลาย ฉันมาแล้ว!”

หลี่ฉางเซิงเหินบนกระบี่มาราวกับเทพเซียน หัวเราะเสียงดังว่า “เป็นยังไงบ้าง?”

พวกจางติ้งหนานตกตกลึงในเวลาเดียวกัน!

ทรงผมนี่มัน…

“ว่ายังไงล่ะ? เสียไปสามพันหยวนแลกกับผมขาวนี้มา ฉันคงไม่ได้ถูกคนหลอกสินะ?”

จางติ้งหนานปวดหัวอยู่บ้าง อู๋ชวนยิ้มขื่นว่า “ฉางเซิง นี่ไม่ใช่…”

อยากด่าสักทีว่าว่างจนไม่มีอะไรทำแล้วหรือไง!

แต่พอมาคิดๆ ดู อู๋ชวนก็ไม่ได้พูดออกไป

เขาและหลี่ฉางเซิงต่างเป็นลูกศิษย์ของอธิการเฒ่า แม้ว่าอู๋ชวนจะดูหนุ่มกว่า ในความเป็นจริงกลับอายุมากกว่าตาเฒ่าหลี่ซะอีก

เขาเรียนจบจากมหาวิทยาลัยเซี่ยงไฮ้ หลี่ฉางเซิงเพิ่งจะเข้าเรียนด้วยซ้ำ

หลี่ฉางเซิงเมื่อสิบปีก่อนถือเป็นที่โดดเด่นของยุคจริงๆ แม้จะเป็นแค่ยอดฝีมือขั้นห้าสูงสุด แต่พลังต่อสู้แข็งแกร่งอย่างมาก สาเหตุที่หยุดในขั้นห้าสูงสุดก็เพื่อหลอมร่างทอง

ใครจะรู้ว่าเขายังไม่ทันทำสำเร็จก็เจอกับเจ้าเมืองเทียนหนานซะก่อน

ด้วยเหตุนั้นจึงทำให้พลังเสียหายไร้ทางพลิกฟื้น แม้จะทะลวงถึงขั้นหกสูงสุด แต่พลังจิตใจได้รับบาดเจ็บหนัก อย่าพูดถึงปรมาจารย์เลย ระยะที่สองของขั้นหกสูงสุด ปลดปล่อยพลังจิตใจมาข้างนอกยังทำไม่ได้ด้วยซ้ำ

หากไม่ใช่เพราะแบบนี้ เกรงว่าจะเข้าสู่ร่างทองไปนานแล้ว

หากหลี่ฉางซิงเข้าสู่ขั้นร่างทอง อธิการอู๋ขุยซานของมหาวิทยาลัยเซี่ยงไฮ้ในตอนนี้อาจไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขาเสมอไป

ตาเฒ่าหลี่ไม่สนใจพวกเขา ลูบผมยาวสีขาวของตัวเอง หัวเราะว่า “ไอ้หนูนั่นพูดถูก ยอดฝีมือควรจะเป็นแบบนี้ อย่างน้อยทรงผมก็ต้องดูดีหน่อย!”

ทุกคนกลืนไม่เข้าคายไม่ออกอยู่บ้าง จางติ้งหนานปลอบใจว่า “นายระวังตัวหน่อย อย่ามาถูกพวกเดียวกันฟันเพราะคิดว่าเป็นผู้ฝึกยุทธ์ถ้ำซะล่ะ”

“ไม่ขนาดนั้นหรอกมั้ง อีกอย่างใครจะฟันใครยังพูดยาก!”

ตาเฒ่าหลี่หัวเราะ เอ่ยต่อว่า “จะเข้าไปได้วันไหน?”

“ภายในสามวัน รอทางเดินเสถียรขึ้นกว่านี้หน่อย”

“เข้าใจแล้ว งั้นขอตัวก่อน!”

ทิ้งคำพูดนี้ไว้ ตาเฒ่าหลี่ก็ขี่กระบี่ออกไปทันที กระบี่ไม่ได้ออกจากฝักด้วยซ้ำ

เห็นเขาไปแล้ว ทุกคนต่างส่ายหัวเบาๆ จ้องมองกระแสน้ำวนข้างล่างต่อ ไม่ส่งเสียงออกมาอีก

—

ปักกิ่ง

ฟางผิงรับโทรศัพท์จากน้องสาว

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน