ระบบจอมยุทธ์สุดโกงแห่งโลกคู่ขนาน นิยาย บท 359

ตอนที่ 359 มาถึงหนานเจียง (1)

วันที่ 20 ธันวาคม

ใต้ตึกสมาคมผู้ฝึกยุทธ์มหาวิทยาลัยเซี่ยงไฮ้

นักศึกษาที่เตรียมจะออกเดินทางทยอยมาถึงแล้ว

ฉินเฟิ่งชิงพกดาบยาวที่เพิ่งเปลี่ยนมาใหม่ ไม่มีชีวิตชีวาอยู่บ้าง ช่วงนี้ใช้ชีวิตได้อย่างน่าสมเพชเหลือเกิน นี่ทำให้ฉินเฟิ่งชิงรู้สึกว่าได้รับแรงโจมตีที่ร้ายแรงที่สุดในชีวิตแล้ว

ตอนที่เห็นฟางผิง ฉินเฟิ่งชิงห่อเหี่ยวลงอย่างเห็นได้ชัด นี่ไม่ใช่ฟางผิงตัวจริง

เขาไม่สนใจฟางผิง ฟางผิงกลับเดินมาหาเขา ตบไหล่เขาด้วยรอยยิ้มว่า “รุ่นพี่ฉิน ไม่เป็นไรสินะ ยังโกรธเรื่องเมื่อวาน?”

ฉินเฟิ่งชิงรับรู้ถึงเจตนาร้ายอันเข้มข้น!

“เปล่า เป็นเรื่องที่สมควรแล้ว แค่หนึ่งพันคะแนนเท่านั้น ไม่นับเป็นเรื่องใหญ่อะไร!”

ฉินเฟิ่งชิงตอบอย่างว่องไว ฉันไม่แค้นเคืองหรอก ตอนนี้กระทั่งนายยังกลายเป็นนักบุญแล้ว ฉันแค้นนายอีกก็กลายเป็นคนใจแคบน่ะสิ

ฟางผิงหัวเราะ พยักหน้าแล้วกดเสียงเบาว่า “การเดินทางครั้งนี้ให้ความร่วมมือฉันด้วยล่ะ ไม่งั้นครึ่งปีที่เหลือฉันจะกดขี่นายต่อแน่!”

“หา?”

ฉินเฟิ่งชิงไม่เข้าใจเท่าไหร่ ร่วมมืออะไรกับนาย?

“อย่ามาแกล้งโง่ คนอื่นไม่เหมาะ แต่นายไม่มีปัญหา ถึงหนานเจียงแล้วอย่าลืมบอกผู้ว่าการมณฑลรวมถึงผู้ฝึกยุทธ์ของหนานเจียงว่าครั้งนี้ฉันยังควักเงินส่วนตัวหลายร้อยล้านเพื่อช่วยเหลือหนานเจียง! อย่าทำให้ดูจงใจเกินไป เป็นธรรมชาติหน่อย อีกอย่างเจอกับคนของมหาวิทยาลัยปักกิ่งแล้วก็ประโคมข่าวให้ฉันสักหน่อย”

ฉินเฟิ่งชิงอ้าปากค้าง นายกำลังรอแบบนี้อยู่สินะ!

นี่คือซื้อใจคนของเซี่ยงไฮ้ไม่พอ ยังจะซื้อใจผู้ฝึกยุทธ์หนานเจียงอีก? กระทั่งมหาวิทยาลัยปักกิ่ง นายก็คิดจะวางแผนด้วย!

ไอ้สารเลวฟางผิง ตกลงคิดจะทำอะไรกันแน่?

ปกครองโลกของผู้ฝึกยุทธ์?

ประเด็นอยู่ที่ว่าแม่งจะให้ฉันร่วมมือกับนาย ยังมาทำท่าว่าคนอื่นไม่เหมาะจะทำเรื่องนี้ หมายความว่ายังไง?

ฉันเหมาะสมตรงไหน?

“ฉันไม่ทำ!”

ฉินเฟิ่งชิงปฏิเสธทันที ฉันใกล้จะเรียนจบแล้ว พอเรียนจบก็ไม่กลัวนายอีกต่อไป!

“ไม่ทำ? ไม่ทำงั้นก็คืนยาฟื้นคืนชีวิตและยาบำรุงเลือดและปราณที่เอาไปเมื่อวานให้ฉัน!”

ฉินเฟิ่งชิงเอ่ยอย่างโมโหว่า “นั่นนายเป็นคนแจกเอง ไม่เกี่ยวกับฉัน คนอื่นยังเอาไปได้ ทำไมฉันเอาไม่ได้!”

“เบาๆ หน่อย!”

ฟางผิงเห็นคนรอบๆ เริ่มมองเข้ามาก็กระซิบเสียงเบา ก่อนจะค่อยตะโกนว่า “รุ่นพี่ฉิน ไม่มีความจำเป็นต้องทำแบบนี้ ทุกคนรับไปหมดแล้ว นี่ก็ไม่ใช่ของส่วนตัวของฉัน หนานเจียงก็ให้การจุนเจือเช่นกัน นายจะคืนให้ฉัน นี่จะไม่ให้ฉันลำบากใจได้ยังไง?”

“…”

ฉินเฟิ่งชิงตกตะลึงไปเล็กน้อย นายเล่นละครอยู่คนเดียว เหมาะสมจริงๆ หรือไง?

จางอวี่ที่กำลังส่งพวกเขาออกจากประตู แปลกใจอยู่บ้าง รีบเอ่ยว่า “ฉินเฟิ่งชิง รับไว้เถอะ นี่ถือเป็นความปรารถนาดีจากฟางผิง เมื่อวานหักนายไปหนึ่งพันคะแนนก็เพื่อรักษาความยุติธรรมให้สมาคม นายอย่าแค้นเคืองฟางผิงเลย…”

ฉินเฟิ่งชิงไม่ใช่คนที่จะปฏิเสธผลประโยชน์ที่มาถึงมือแล้ว แต่ตอนนี้กลับไม่คิดจะเอาผลประโยชน์ เห็นได้ชัดว่าเกลียดฟางผิงเข้าไส้จริงๆ

เวลานี้หลายคนต่างเข้ามาช่วยเกลี้ยกล่อม

ฉินเฟิ่งชิงเห็นฟางผิงเผยสีหน้าไร้เดียงสา ผ่านไปพักหนึ่งจึงกัดฟันพยักหน้าว่า “ได้!”

คำว่า ‘ได้’ นั้น ไม่ใช่ ‘ได้’ อย่างที่ทุกคนเข้าใจ เขากำลังบอกฟางผิงว่านับว่านายยอดเยี่ยม รับปากก็ได้!

ฟางผิงหัวเราะขึ้นมาทันที “ทุกคนเป็นนักศึกษาเซี่ยงไฮ้เหมือนกัน ต่างทำเพื่อมหาวิทยาลัยเซี่ยงไฮ้ รุ่นพี่ฉินเข้าใจก็ดีแล้ว”

ระหว่างที่พูด เฉินอวิ๋นซีก็วิ่งเข้ามาอย่างรีบร้อน ตะโกนว่า “ประธาน แลกของมาแล้ว!”

ฟางผิงเดินเข้าไปหาทันที รับดาบยาวรูปแบบธรรมดาเล่มหนึ่งส่งให้เหลียงเฟิงหวา “ดาบรุ่นพี่เหลียงก่อนหน้านี้ถูกฉันทำพังแล้ว ดาบกวนอูเล่มนั้นของฉันไม่ค่อยเหมาะกับรุ่นพี่เหลียงเท่าไหร่ ฉันให้อวิ๋นซีไปแลกเปลี่ยนที่ฝ่ายบริการมา ครั้งนี้รุ่นพี่เหลียงต้องนั่งรักษาการณ์ที่มหาวิทยาลัยเซี่ยงไฮ้ แม้มหาวิทยาลัยจะมีพวกอธิการอยู่ แต่สมาคมผู้ฝึกยุทธ์ถึงเวลาที่ต้องใช้ประโยชน์ก็ต้องใช้ประโยชน์เช่นกัน ดาบเล่มนี้รุ่นพี่เหลียงรับไว้เถอะ หวังว่าตอนที่พวกเราเสร็จภารกิจกลับมา มหาวิทยาลัยเซี่ยงไฮ้จะดีขึ้นกว่าเดิม”

“ฟางผิง นี่…”

เหลียงเฟิงหวาเกรงใจอยู่บ้าง ฉินเฟิ่งชิงที่อยู่ด้านข้างเบะปาก จู่ๆ ก็รู้สึกเจ็บจี๊ดที่หัว ความรู้สึกนี้…คุ้นเกินไปแล้ว!

พลังจิตใจ!

ฉินเฟิ่งชิงโมโหจนใบหน้าเขียวคล้ำ ผ่านไปสักพักจึงพึมพำว่า “รับไว้เถอะ ดาบระดับ C เปลี่ยนเป็นระดับ B ฉันอยากได้ยังไม่ได้เลย ไม่เอาก็เสียของเปล่า ฟางผิงหันไปใช้อาวุธระดับ A นู้นแล้ว”

ฟางผิงหันไปถลึงตาใส่เขา ไม่ได้พูดอีก ยัดดาบใส่มือเหลียงเฟิงหวา เอ่ยเสียงดังว่า “ขึ้นรถ ออกเดินทาง!”

“ฟางผิง…”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน