ระบบจอมยุทธ์สุดโกงแห่งโลกคู่ขนาน นิยาย บท 366

ตอนที่ 366 ฟางผิงไว้ใจได้ที่สุดแล้ว (1)

ห่างจากปากทางเข้าถ้ำนับร้อยลี้

กลางหุบเขาเล็กๆ แห่งหนึ่ง

ฟางผิงฟันหมาป่าอสูรธรรมดาตัวหนึ่งแล้วก็ไม่คิดชักช้า เก็บร่างของมันมาหยดเลือดใส่อีก ‘ร่าง’ หนึ่ง

‘ร่าง’ นี้ราวกับมีความรู้สึก ตอนนี้สั่นไหวขึ้นมาเล็กน้อย เห็นได้ชัดว่าต่อต้านอยู่บ้าง

ฟางผิงไม่สนใจเขา แค่นเสียงว่า “ไม่รู้ว่าสมองคุณอยู่ไหน ดื่มเลือดไปก่อนแล้วกัน”

ตอนนี้หลี่ฉางเซิงมีสภาพราวกับก้อนเนื้อ ทั้งยังเป็นก้อนเนื้อที่ถลกหนังแล้ว ดูน่าสะอิดสะเอียนไม่น้อย

“อวดเก่ง กระแดะจริงๆ แกล้งตายสินะ?”

“เมื่อกี้ว่ายังไงนะ วันนี้ฉันฟันขั้นแปดด้วยกระบี่เดียว เก่งเอาเรื่องนี่!”

“แม่งเหอะ ผมพาก้อนเนื้อนี้กลับไป คุณลองเดาดูเถอะ คนอื่นจะจำคุณได้หรือเปล่า?”

ฟางผิงหลุดด่าออกมา ก่อนจะเอ่ยอย่างร้อนใจ “คุณว่าควรทำยังไงดีล่ะ! กะโหลกแตกหมดแล้ว อะไรที่ควรระเบิดก็ระเบิดไปหมดแล้ว ไม่เหลืออะไรสักอย่าง คุณยังจะมีชีวิตรอดทำไมก่อน!”

“คุณว่าตอนนี้ผมควรจะช่วยคุณยังไงดี?”

“คุณพูดสิ! หาปากตัวเองไม่เจอสินะ พูดไม่ออกแล้ว?”

ระหว่างที่ฟางผิงพูดก็รู้สึกหดหู่อยู่บ้าง นวดขมับเอ่ยอย่างจนใจว่า “คุณเหลือทางหนีทีไล่ไว้บ้างไม่ได้หรือไง? กระดูกแทบจะแหลกไปหมดแล้ว ตอนนี้เป็นแค่เนื้อเละก้อนหนึ่ง นี่ยังจะช่วยยังไงอีก คุณมีลมหายใจอยู่ ผมก็คาดไม่ถึงพอแล้ว เป็นเพราะมีความปรารถนาสุดท้ายที่ไม่สำเร็จผลใช่หรือเปล่า?”

“หรือคุณลองเขียนออกมาดี ผมจะช่วยทำให้คุณสมปรารถนา แล้วคุณก็สิ้นลมไปเลย?”

คำพูดนี้ราวกับไปกระตุ้นตาเฒ่าหลี่

ก้อนเนื้อขมุกขมัวนั้นขยับเล็กน้อย…ไม่รู้ว่าเป็นส่วนนิ้วมือหรือเปล่าที่กำลังขีดเขียนบนดิน…

ไม่นานฟางผิงก็ก้มหน้าดู

ผ่านไปสักพักค่อยจับคางตัวเองว่า “โห ถูกผมกระตุ้นจนเขียนตัวหนังสือได้? ไม่ง่ายเลยนะเนี่ย เขียนว่าอะไร…ไสหัวไป? ตาเฒ่านี่ ไม่รำลึกถึงกันยังพอว่า ยังจะให้ผมไสหัวไป? ถ้าผมไสหัวไป คุณก็กลายเป็นอุจจาระของสัตว์ประหลาดไปแล้ว มั่นใจนะว่าจะให้ผมไป?”

ก้อนเนื้อบนพื้นนั้นดิ้นขยุกขยิกต่อ เขียนคำว่า ‘ไสหัวไป’ ที่ชุ่มไปด้วยเลือดชัดเจนขึ้นกว่าเดิมซะอีก

ฟางผิงตบก้อนเนื้อนั่นไปที เอ่ยอย่างหงุดหงิดว่า “อย่าขยับสุ่มสี่สุ่มห้า นี่ถ้าจมูกของคุณจมเข้าไปอยู่ในปาก ผมคงหาไม่เจอแล้ว ดึงออกมาไม่ได้จะทำยังไง?”

ไม่สนใจตาเฒ่าหลี่อีก ฟางผิงเงียบไปพักหนึ่ง “อาการบาดเจ็บของคุณจะหนักเกินไปแล้ว ยาฟื้นคืนชีวิตก็เอาให้กินไปแล้ว ตอนนี้ผมก็ใช้ชีวิตอย่างลำบากเหมือนกัน ตรงทางเข้านั้นไม่รู้ว่าพวกผู้ว่าจางเป็นยังไงกันบ้าง เฮ้อ คุณฆ่าไปหนึ่งคนละยังไงล่ะ ยังมีอีกตั้งสอง! ขั้นเจ็ดยังมีอีกเจ็ดคน ทางฝั่งพวกคุณมีแค่กี่คนเอง? หัวหน้าโจวตายแล้ว ผู้เฒ่าหลิวก็ไม่รู้เป็นยังไง จางติ้งหนานตอนที่ผมออกมา เหมือนว่าเขาจะต้านได้อีกไม่นาน อธิการเฉินก็ไม่น่ารอด…”

ฟางผิงพูดจบก็มองออกไปไกลๆ เอ่ยต่อว่า “บางทีอาจจะมีโอกาส เหล่าอู๋เหมือนจะไม่ตาย ต่อสู้ดุเดือดอยู่ไม่น้อย แต่เหล่าอู๋ก็ไร้ประโยชน์อยู่บ้างจริงๆ อยู่ตั้งสิบอันดับแรกของขั้นเก้า สู้กับขั้นเก้าหนึ่งคนยากขนาดนั้นเลยหรือไง! หากรู้ว่าจะเป็นแบบนี้ ตามอันดับหนึ่งของขั้นเก้าเข้ามาไม่ดีกว่าเหรอ ให้ผู้บัญชาการหลี่นำทัพ! หากผู้บัญชาการหลี่มา ยังจะมีคนตายมากขนาดนี้หรือไง? ยอดฝีมือพวกนี้คิดอะไรอยู่? คงไม่ได้เป็นพวกลัทธินอกรีตหรอกนะ จงใจส่งพวกเราเข้ามาตาย?”

คำพูดนี้ราวกับกระตุ้นโทสะของ ‘ก้อนเนื้อ’ จนถึงขีดสุดแล้ว ขยุกขยิกขึ้นอีกครั้ง เขียนคำว่า ‘ไสหัวไป’ ออกมา

“ไสหัวกับผีน่ะสิ ไสหัวไปไหน? ผมไสหัวไปไหนไม่ได้ คุณต่างหากลองไสหัวไปดูสิ!”

ฟางผิงพูดเหน็บแนมออกมา ถอนหายใจว่า “รู้หรอกคุณจะพูดว่าต้องมีเหตุผลจำเป็นบางอย่างหรือเดิมทีผู้บัญชาการหลี่ก็ไม่อาจลงมือได้ บางทีผู้บัญชาการหลี่มา อาจจะทำให้ทั้งสองโลกเปิดสงครามกันเต็มกำลังอย่างนี้สินะ? ทั้งสองโลกทำสงคราม ต้องบาดเจ็บล้มตายมากขึ้น ดังนั้นคนอย่างพวกเราตายหน่อยไม่เป็นไร เพื่อมนุษยชาติ เพื่อประเทศชาติงั้นสิ”

ระหว่างที่ฟางผิงพูดก็ส่ายหัวว่า “สรุปแล้วยังคงอ่อนแอนั่นแหละ! คุณอย่าเคารพนับถือพวกผู้บัญชาการหลี่เกินไป นั่นก็ไก่อ่อนเหมือนกัน หากแข็งแกร่งจริงๆ คงมากำราบถ้ำใต้ดินแล้ว จำเป็นต้องประนีประนอมหรือไง! เขาจะประนีประนอมไปทำไม? สู้ไม่ได้ซะมากกว่า! พวกถ้ำใต้ดินบอกว่าจะสู้ยังไง เขาก็ทำได้เพียงสู้อย่างนั้น พวกถ้ำใต้ดินบอกว่าไม่อนุญาตให้ขั้นเก้าของพวกเราเข้ามา เขาก็ไม่กล้าเข้ามาแล้ว!”

“รุ่นพี่อู๋ถูกจัดในอันดับเก้าของขั้นเก้า ผมว่าน่าจะเรื่องไร้สาระ อันดับเก้าของขั้นเก้าอ่อนแอขนาดนี้ ประเทศจีนของเราคงจะถูกซัดจนไม่เหลือตั้งนานแล้ว! ยังไงก็รู้สึกว่ารุ่นพี่อู๋ฝีมือธรรมดาอยู่ดี สู้กับเจ้าเมืองๆ หนึ่งยากถึงขนาดนี้ ทั้งยังสู้แค่ถ้ำใต้ดินเดียว? สิบอันดับแรกของขั้นเก้าร่วมต่อสู้พร้อมกัน หรือจะสยบถ้ำใต้ดินเดียวไม่ได้อีก? นั่นยังจะสู้เพื่ออะไรกัน! ดังนั้นผมเดาว่าต้องมียอดฝีมืออีก แน่นอนว่าไม่เกี่ยวกับคุณ แต่เกี่ยวกับผม หลังจากนี้ผมจะกำราบถ้ำใต้ดิน บางทีอาจจะยังหารือกับพวกเขาได้ด้วย”

ฟางผิงพูดพึมพำกับตัวเอง “หากผมเป็นผู้บัญชาการทหารใหญ่ หรือเป็นผู้นำของมุนษยชาติ ผมต้องแข็งแกร่งกว่าพวกผู้บัญชาการหลี่อย่างแน่นอน คนพวกนี้ไม่อาจเชิดหน้าชูตาในถ้ำใต้ดินด้วยซ้ำ ผมเป็นผู้นำแล้ว ยอดฝีมือถ้ำใต้ดินยังต้องก้มหัวให้ผม ผมอยากสู้กับถ้ำใต้ดินเมืองไหนก็จะสู้กับเมืองนั้น นี่ถึงจะเรียกว่าสะใจ”

พูดน้ำไหลไฟดับอยู่พักใหญ่ ฟางผิงก็เอ่ยอย่างไร้เรี่ยวแรงอยู่บ้าง “เอาเถอะ กลับมาที่ประเด็นหลักดีกว่า คุณยังจะสามารถฟื้นฟูได้หรือเปล่า?”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน