ระบบจอมยุทธ์สุดโกงแห่งโลกคู่ขนาน นิยาย บท 371

ตอนที่ 371 เข้าสู่เขตแร่ (1)

ในเวลาเดียวกับที่ฟางผิงเข้าพักในโรงเตี๊ยม

ห่างจากเมืองจู้หลิวออกไปร้อยลี้

เงาสามร่างวูบวาบราวกับฟ้าแลบ เคลื่อนที่ผ่านอากาศอย่างว่องไว

หลี่หานซงหอบหายใจอย่างหนัก เอ่ยด้วยใบหน้าขุ่นเคือง “บอกให้พวกนายรักษาบาดแผล รั้นจะทำการใหญ่ให้ได้ ตอนนี้เป็นไงล่ะ!”

ด้านหลังมียอดฝีมือนับสิบคนกำลังไล่ตามฆ่า

หลี่หานซงไม่ใช่คนโง่ อีกฝ่ายสามารถตามหาพวกเขาได้อย่างรวดเร็ว ทั้งไล่ตามไม่ลดละอยู่ตลอด แม้จะซ่อนก็หาเจอได้ทันที อันที่จริงเขาตระหนักถึงอะไรบางอย่างได้เช่นกัน

เห็นหวังจินหยางและฉินเฟิ่งชิงแบกสัมภาระใบใหญ่อยู่ข้างหน้า หลี่หานซงอดเอ่ยไม่ได้ “ทิ้งไปเถอะ ไม่งั้นคงหนีไม่พ้นสักที!”

“ไม่ทิ้ง!”

ฉินเฟิ่งชิงแค่นเสียงอย่างไม่พอใจ

“จะตายเอานะ!”

“ถึงตายก็ไม่ทิ้ง!”

หลี่หานซงเผยสีหน้าขมขื่น อยากได้เงินจนไม่สนใจชีวิตแล้วหรือไง?

หากยังไม่ทิ้งอีก ต้องตายจริงๆ แน่

หวังจินหยางยังดูน่าเชื่อถือกว่าฉินเฟิ่งชิง ตอนนี้หอบหายใจว่า “เอาหินพลังงานก้อนนั้นออกมา พวกเราวิ่งไปด้วยดูดกลืนไปด้วย ดูดกลืนได้มากเท่าไหร่ก็เท่านั้น…”

หลี่หานซงอดเอ่ยไม่ได้ “หินพลังงานก้อนนั้นความบริสุทธิ์ไม่พอ มีสิ่งเจือปนมากเกินไป…”

“ไม่เป็นไร ดูดกลืนให้มากหน่อย ค่อยไปชะล้างพลังงานที่สกปรกออกไปอีกที”

หวังจินหยางเห็นได้ชัดว่ามีประสบการณ์ เอ่ยอย่างรวดเร็ว “แม้จะสิ้นเปลืองอย่างหนัก แต่ไวกว่าฝึกวิชาด้วยตัวเองอยู่แล้ว วางใจเถอะ ไม่มีผลกระทบภายหลังหรอก”

“งั้น…”

หลี่หานซงยังพูดไม่ทันจบ ฉินเฟิ่งชิงก็ควักหินพลังงานออกมา เริ่มดูดกลืนอย่างบ้าคลั่งแล้ว

ส่วนสิ่งเจือปนมีมาก…แล้วจะยังไง!

ตอนนี้ดูดกลืนให้มากหน่อย กลับไปค่อยเสียเวลาชำระล้างก็เพียงพอแล้ว ยังไงก็เร็วกว่าฝึกวิชาเองเป็นไหนๆ

หวังจินหยางไม่ชักช้าเช่นกัน เข้าไปจับหินพลังงานเอาไว้ รีบดูดกลืนพลังงาน

หลี่หานซงเห็นแบบนั้นก็อดเอ่ยไม่ได้ “เหลือที่ว่างให้ฉันหน่อย พวกนายวิ่งเร็วขนาดนั้น ฉันตามไม่ทันแล้ว!”

ฉินเฟิ่งชิงหันหน้ามา เผยสีหน้าดูแคลนอยู่บ้าง พอครุ่นคิดอะไรบางอย่างได้ก็ยิ้มขึ้นมา ไม่มองอย่างดูแคลนอีก

วิ่งช้าถึงจะดี วิ่งเร็วหัวเหล็กของหลี่หานซงก็ไม่เกิดประโยชน์แล้วน่ะสิ

หลี่หานซงวิ่งตามขึ้นมาอย่างยากลำบาก จับหินพลังงานเอาไว้ ดูดกลืนพร้อมหอบหายใจว่า “เดี๋ยวทิ้งหินพลังงานแล้ว หาสักที่ซ่อนตัวสักวันสองวันเถอะ ดูว่าฟางผิงจะมาตามหาพวกเรา…”

“พอเถอะ คาดหวังให้เขาตามหาพวกเรา? นายคิดว่าเขาจะมาหาพวกเราจริงๆ หรือไง? เจ้าหมอนั่นบางทีตอนนี้อาจจะเดินเล่นอย่างสบายใจเฉิบอยู่ที่ไหนสักที่แล้ว”

ฉินเฟิ่งชิงพูดแทงใจดำว่า “รอเขามาหาพวกเรา ยังไม่สู้ไปรอที่ปากทางเดินจะดีกว่า ตอนนี้อาจจะแฝงตัวเข้าไปในเมืองอยู่ดีกินดีแล้วก็ได้”

“ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกมั้ง?”

“ไม่เชื่อก็ช่าง”

ฉินเฟิ่งชิงรู้สึกว่าถ้าตัวเองมีวิชาลับนั้นของฟางผิงคงแฝงตัวเข้าไปในเมืองนานแล้ว ใครยังจะมาวิ่งเตร็ดเตร่อยู่ในป่า

แม้หลี่หานซงจะคิดว่าฉินเฟิ่งชิงพูดเกินจริงไปหน่อย แต่…แต่นึกถึงฉินเฟิ่งชิงและหวังจินหยางสองคนนี้ นึกเชื่อมโยงไปหาฟางผิงที่สนิทกับสองคนนี้อีกที อาจจะเป็นไปได้เหมือนกัน

“เฮ้อ ครั้งนี้ไม่ควรมาจริงๆ!”

หลี่หานซงถอนหายใจ ไว้ใจไม่ได้สักคน

—

ฟางผิงคลานอยู่ใต้เตียง ยกแผ่นหินที่อยู่ใต้เตียงขึ้น ใช้พลังจิตใจหยั่งเชิงเล็กน้อยก่อนจะม่านตาหดเกร็ง

“ใต้ดินมีรากต้นไม้อยู่ ฉันว่าแล้วต้องเป็นแบบนี้!”

เขาใช้พลังจิตใจกวาดสำรวจ รากต้นไม้ที่เปี่ยมด้วยพลังงานใต้ดินเหมือนจะมีปฏิกิริยาเล็กน้อย

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน