ตอนที่ 412-2 ใครก็ไม่ยอมให้ใครฉลองปีใหม่ (2)
……….
“มีผู้ฝึกยุทธ์ผ่านมางั้นเหรอ?”
ฟางผิงพึมพำในใจ คลื่นพลังปราณเมื่อกี้เบาบางมาก เขาสงสัยว่าตัวเองอาจรู้สึกคลาดเคลื่อนไปเอง
ครุ่นคิดแล้ว ฟางผิงก็ขยับหูเล็กน้อย
เขาหลอมกระดูกหูเสร็จสิ้นแล้ว ความสามารถในการได้ยินยอดเยี่ยมเช่นกัน
ตอนที่ฟางผิงเริ่มขยับหู เสียงที่อยู่ใกล้ๆ นับไม่ถ้วนก็หลั่งไหลเข้ามาในหูของเขาทันที ดังจนฟางผิงแทบจะเวียนหัว
“สามี สวัสดีปีใหม่!”
“พ่อครับ ผมอยากกินข้าว หิวจะตายอยู่แล้ว”
“…”
เสียงต่างๆ แพร่กระจายจากรอบด้านเข้ามาไม่ขาดสาย
ฟางผิงได้ยินถึงกระทั่งเสียงที่ไม่ควรได้ยิน อดลอบด่าในใจไม่ได้ นี่ยังไม่ดึกเลยเถอะ วันนี้วันส่งท้ายปีนะ พวกคุณสองสามีภรรยาจะฉลองปีใหม่กันแบบนี้หรือไง?
แม้จะด่าไปอย่างนั้น ไม่นานฟางผิงก็มองข้ามเสียงพวกนี้ไป พุ่งเป้าไปยังทิศทางเมื่อครู่
หลังจากนั้นสักพักฟางผิงก็หน้าเปลี่ยนสีเล็กน้อย
เขาไม่ได้ยินเสียงอะไร สิ่งที่ควรค่าพอให้สนใจมีแค่เสียงลมหายใจแผ่วเบา…นี่ยังไม่ใช่ประเด็นหลัก ประเด็นคือลมหายใจนั้นค่อนข้างยืดยาว
เนิ่นนานก่อนจะมีเสียงลมหายใจอีกที
นี่…มีแค่ผู้ฝึกยุทธ์เท่านั้นที่ทำแบบนี้ได้!
สูดลมหายใจเข้าลึกแล้ว ฟางผิงก็ใจเต้นขึ้นมาเล็กน้อย ผู้ฝึกยุทธ์ผ่านทางมางั้นเหรอ?
ไม่แน่เสมอไป!
เห็นฟางหยวนยังมองตัวเอง ฟางผิงก็โบกไม้โบกมือ “เธอไปกินข้าวก่อนเลย”
“พี่…”
“ไป!”
บังคับให้ฟางหยวนออกไปแล้ว ฟางผิงก็ครุ่นคิดเล็กน้อย กดโทรศัพท์ออกไปทันที สายติดแล้วก็เอ่ยอย่างรวดเร็ว “แถวบ้านผมมีผู้ฝึกยุทธ์!”
“ขั้นไหน?”
“ไม่รู้”
“ฉันจะไปเดี๋ยวนี้”
ฟางผิงเงียบไปพักหนึ่ง ก่อนจะเอ่ยอย่างครุ่นคิด “พี่มาพาครอบครัวผมไปที ผมจะสู้ไปด้วยถอยไปด้วย รบกวนแล้ว!”
“ฟางผิง…”
“พี่หวัง รบกวนด้วย!”
“ได้! ฉันจะแจ้งผู้บัญชาการไป๋ที่เฝ้าระวังในรุ่ยอัน รุ่ยอันห่างจากที่นี่แค่หนึ่งร้อยกว่าลี้ ผู้บัญชาการทุ่มสุดกำลัง อย่างมากใช้เวลาสิบนาทีถึงจะตามไปทัน!”
แม้จะพูดแบบนั้น แต่อีกฝ่ายเป็นปรมาจารย์ยอดฝีมือที่เฝ้าระวังในรุ่ยอัน จะเดินทางมาหรือเปล่ายังพูดยาก
ยังไงผู้บัญชาการไป๋ก็ต้องรับผิดชอบต่อถ้ำใต้ดินหนานเจียง
แม้จะรับปากมาจริงๆ ก็ต้องเตรียมตัวเช่นกัน สิบนาที…นั่นเป็นการคาดการณ์ที่ดีที่สุด ยังต้องดูว่าความเร็วของผู้บัญชาการไป๋เป็นยังไง
ฟางผิงไม่พูดมากอีก ไม่นานก็วางสายไป
ครุ่นคิดแล้วก็กดส่งข้อความออกไป
แม้ตอนนี้อาจจะไม่มีอันตรายเสมอไป บางทีผู้ฝึกยุทธ์อาจจะแค่ผ่านทางมา…แต่วันฉลองขึ้นปีใหม่ ผู้ฝึกยุทธ์ไม่ฉลองที่บ้าน กลับมารออยู่นอกชุมชนของเขาเนี่ยนะ?
แต่ไหนแต่ไรฟางผิงก็ใช้ความคิดในแง่ร้ายที่สุดในการคาดเดาคนอื่น
กันไว้ดีกว่าแก้
สำหรับชีวิตน้อยๆ ของเขาและความปลอดภัยของครอบครัว ฟางผิงเห็นความสำคัญอย่างมากเช่นกัน
ตอนแรกหวงปินที่อยู่ชั้นบนอาจจะไม่ชอบขี้หน้าเขาเท่านั้น ฟางผิงไม่ใช่ผู้ฝึกยุทธ์ด้วยซ้ำ แต่ความคิดแรกที่แวบเข้ามาก็คือเป็นฝ่ายลงมือก่อนดีที่สุด
ตอนนี้แม้จะเป็นผู้ฝึกยุทธ์ผ่านทางมาจริงๆ ฟางผิงก็ไม่อาจคลายความกังวลได้เช่นกัน
ทั้งยังล่วงเกินคนไปไม่น้อย
ช่วงเวลาสั้นๆ สิ่งที่ฟางผิงคิดได้เป็นอันดับแรก ไม่ใช่ลัทธินอกรีต แต่เป็นสองบริษัทใหญ่!
ช่วงนี้การเปลี่ยนแปลงบางอย่างของมหาวิทยาลัยเซี่ยงไฮ้ เป็นการล่วงเกินผลประโยชน์ของสองบริษัทใหญ่ เพื่อผลประโยชน์แล้ว คนสามารถทำเรื่องอะไรออกมาได้ทั้งนั้น เป็นเรื่องที่เข้าใจได้เหมือนกัน
สูดลมหายใจเล็กน้อย เห็นว่าพ่อแม่และน้องสาวยังรอตัวเองที่ห้องนั่งเล่น ฟางผิงจึงสาวเท้าออกไป เอ่ยเสียงเบาว่า “พ่อครับแม่ครับ ออกไปข้างนอกก่อนได้หรือเปล่า เดินลงบันไดไป อย่าออกไปจากตึก! รออยู่ที่หน้าบันไดชั้นไหนสักชั้นก็ได้”
“พี่…”
“ผิงผิง…”
ฟางผิงหัวเราะ “ไม่มีอะไร แค่ผมกังวลใจอยู่บ้างเท่านั้น แต่พ่อแม่ออกไปก่อนเถอะครับ ถ้าไม่มีอะไร พวกเราค่อยกลับมากินข้าวอีกที”
ฟางหมิงหรงมองลูกชายแวบหนึ่ง เห็นเขาถือดาบยาว ผ่านไปสักพักก็พยักหน้าว่า “ได้ งั้นลูกระวังตัวด้วย!”


VERIFYCAPTCHA_LABEL
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ระบบจอมยุทธ์สุดโกงแห่งโลกคู่ขนาน