ระบบจอมยุทธ์สุดโกงแห่งโลกคู่ขนาน นิยาย บท 423

ตอนที่ 423 ควรจะตั้งฉายาดีๆ ได้แล้ว (1)

……….

ระหว่างที่คุยเล่นกัน ภายใต้การเชื้อชวนที่กระตือรือร้นของฟางผิง พวกเขาเหนื่อยอยู่บ้างจริงๆ จึงไปที่ตระกูลฟางด้วยกัน

ระหว่างทางฟางผิงเจอผู้ฝึกยุทธ์ของหยางเฉิงหลายคนจึงเอ่ยปากขอชุดคลุมทหารมาหนึ่งตัว คลุมร่างตัวเองเอาไว้อย่างมิดชิด

ส่วนมือก็สวมถุงมือหนังเช่นกัน

สภาพที่เหมือนผีของเขา ฟางผิงจนใจอยู่บ้างจริงๆ ตอนที่เดินขึ้นตึกก็เอ่ยอย่างอิจฉาว่า “เจิ้งหมิงหงเจ๋งจริงๆ ถูกตบจนกลายเป็นโครงกระดูกยังฟื้นฟูขึ้นมาง่ายๆ”

“เธอถึงขั้นแปดก็ทำได้เหมือนกัน”

อู๋ขุยซานเอ่ยอย่างไม่ใส่ใจนัก ฟางผิงหยอกว่า “อาจารย์หลี่ไม่เห็นทำได้”

ตาเฒ่าหลี่ไม่พูดอะไรเช่นกัน ยื่นมือมาลูบหัวฟางผิง ‘เบาๆ’ ก่อนจะบิดหัวเขาเกิดเป็นเสียงดังลั่น

คนอื่นๆ ไม่มีใครคิดแปลกใจ ฟางผิงรนหาที่ตายเอง

ว่างจนไม่มีอะไรทำ จะยั่วโทสะตาเฒ่าหลี่ให้ได้

รอจนฟางผิงเคาะประตู คนในบ้านยังไม่มีใครนอน ทั้งไม่มีใจจะนอนเช่นกัน

พอเห็นฟางผิงกลับมา พ่อและแม่ต่างถอนหายใจอย่างโล่งอก ฟางหยวนก็วิ่งวุ่นอยู่รอบๆ ฟางผิงอย่างดีใจ

ครอบครัวของเขาแทบไม่รู้จักใคร แต่พวกเขาเคยเห็นตาเฒ่าหลี่ ทั้งยังรู้จักอยู่บ้าง

เห็นตาเฒ่าหลี่ น่าจะเดาได้ว่าเป็นพวกอาจารย์ที่มหาวิทยาลัยของลูกชาย หลี่อวี้อิงจึงรีบต้อนรับขับสู้ เข้าไปในครัวลงมือทำอาหาร

เดิมทีอาหารคืนส่งท้ายปีก็ต้องทำเยอะอยู่แล้ว อันที่จริงจนถึงตอนนี้พวกเขายังไม่ได้กินข้าวกันเลย

พวกอู๋ขุยซานไม่เกรงใจเช่นกัน คนที่อยู่ตรงนี้ นอกจากหวังจินหยางแล้ว คนอื่นๆ ต่างอายุมากกว่าพ่อแม่ของฟางผิงซะอีก รวมถึงถังเฟิงด้วย ดูเหมือนยังอายุน้อย จริงๆ ก็ปาเข้าไปห้าสิบปีแล้ว

เห็นฟางหยวนยังยุ่งอยู่รอบๆ ไม่หยุด จู่ๆ ฟางผิงก็เอ่ยด้วยรอยยิ้มว่า “พูดตามตรง แผนเก็บเมล็ดพันธุ์ อันที่จริงก็ไม่เลวเหมือนกัน”

อู๋ขุยซานมองเขาแวบหนึ่ง

ฟางผิงเอ่ยเสียงเบาว่า “หากเวลานั้นมาถึงจริงๆ ผมก็อยากให้ครอบครัวผมเข้าไปเหมือนกัน”

ตัวเขาไม่หนีอยู่แล้ว แต่ครอบครัว…ใครไม่มีความเห็นแก่ตัวบ้าง?

เขาจะไม่อยากให้ครอบครัวปลอดภัยได้ยังไง?

ก่อนหน้านี้อู๋ขุยซานโมโห อันที่จริงฟางผิงรู้สึกไม่ชอบใจเท่าไหร่เหมือนกัน

แต่ตอนนี้คิดดูแล้ว ไม่ให้ผลประโยชน์บางอย่างกับตัวเอง เขาอาจไม่สามารถต่อสู้จนตัวตายได้อย่างสบายใจ

อู๋ขุยซานกดเสียงว่า “แม้จะนำมาใช้จริงๆ น้องสาวเธอยังมีหวัง แต่คนอื่นๆ…”

เขาไม่ได้พูดต่อ ไม่สามารถพาคนไปเยอะเกินไปได้

ฟางหยวนยังมีหวัง แต่พ่อแม่ฟางผิงอายุมากแล้ว ไม่อาจพาไปด้วยแน่นอน

ฟางผิงหัวเราะไม่ได้พูดอะไรอีก

คุยกันสักพัก หลี่อวี้อิงก็ยกอาหารขึ้นโต๊ะ จู่ๆ ฟางผิงก็เอ่ยว่า “พ่อครับ ที่บ้านมีเหล้าหรือเปล่า?”

“มี พ่อจะไปเอามาให้”

ฟางหมิงหรงทำตัวไม่ถูกอยู่บ้าง รีบลุกขึ้นไปหยิบเหล้าทันที ฟางผิงก็ไม่ขวางเช่นกัน รอพ่อไปแล้วจึงถอนหายใจว่า “ดื่มเหล้าสักหน่อยก็พอแล้ว ไม่รู้จะรั่วออกมาหรือเปล่า”

“แค่กๆ…”

ทุกคนนึกถึงสถานการณ์ของเขาต่างอดหัวเราะออกมาไม่ได้

ฟางหยวนที่เพิ่งตามเข้ามา ทำหน้าแปลกใจว่า “อะไรรั่วเหรอ?”

ฟางผิงใช้คางชี้ไปที่หวังจินหยาง หัวเราะว่า “หมายถึงพี่หวัง ท้องเขาเป็นรูใหญ่ กินข้าวอาจจะรั่วออกไปได้”

หวังจินหยางไม่พูดอะไร นายก็ไม่ได้ดีไปกว่าฉันเท่าไหร่เถอะ

หยอกล้อไม่กี่ประโยคแล้ว เวลานี้ฟางผิงค่อยเอ่ยอย่างจริงจังว่า “อธิการ ก่อนหน้านี้พี่หวังฟื้นฟูสสารไม่แตกดับขึ้นมาแล้ว”

“หืม?”

พวกยอดฝีมือย้ายสายตาไปที่หวังจินหยางทันที หวังจินหยางยังคงรักษาความสงบนิ่ง

อู๋ขุยซานเอ่ยเสียงทุ้มว่า “ฟื้นฟูแล้วจริงๆ?”

“น่าสนใจแล้ว!”

อู๋ขุยซานขมวดคิ้วว่า “พูดแบบนี้ ยอดฝีมือสมัยโบราณคืนชีพกันจริงๆ แล้ว!”

เฉินเย่าถิงไม่ค่อยเข้าใจสถานการณ์เท่าไหร่ ฟางผิงเห็นเขางุนงงจึงอธิบายให้ฟังพักใหญ่

ได้ฟังเรื่องพวกนี้ เฉินเย่าถิงก็เอ่ยอย่างตกใจ “ยอดฝีมือสมัยโบราณคืนชีพ?”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน