ระบบจอมยุทธ์สุดโกงแห่งโลกคู่ขนาน นิยาย บท 427

ตอนที่ 427 ตกลงมหาวิทยาลัยเซี่ยงไฮ้เป็นอะไรไป (2)

…………….

“นายลองพูดเหลวไหลอีกสิ!”

“ใครพูดเหลวไหล!”

“หลี่ฉางเซิง นายอยากตายหรือไง?”

“ใครกลัวกัน! เธออายุมากกว่าตาแก่หลายสิบปี ตาแก่ถูกใจเธอก็ไม่เลวแล้ว ยังจะเรื่องมากอีก…”

“รนหาที่ตาย!”

“…”

ทั้งสองคนประมือกันในชั่วพริบตา

พวกฟางผิงทำหน้าสนอกสนใจเรื่องชาวบ้านอยู่บ้าง ตกใจกันอย่างหนัก ยังมีเรื่องแบบนี้ด้วย?

อู๋ขุยซานใบหน้าดำทะมึนจนดูแทบไม่ได้!

หลี่ฉางเซิงไอ้เวรนี่ บ้าไปแล้วหรือไง!

ก่อนหน้านี้เพราะอีกฝ่ายต้องช่วยเหลือฟางผิง ตาเฒ่าหลี่จึงทำเป็นไม่เห็นหญิงชุดดำไป

ตอนนี้ฟางผิงฟื้นฟูขึ้นแล้ว ตาเฒ่าหลี่จึงแตกหักลืมคุณคนทันที ตาเฒ่าไม่ได้ใจกว้างอยู่แล้ว รวมกับมั่นใจในตัวเองว่าไม่ด้อยกว่าอีกฝ่าย จึงหักหน้าอย่างตรงๆ

สำหรับยัยปีศาจเฒ่านี้ เขารู้สึกขัดหูขัดตาตั้งนานแล้ว

ส่วนทำไมถึงขัดหูขัดตา พวกฟางผิงไม่ชัดเจนเท่าไหร่ อู๋ขุยซานกลับรู้มาบ้าง

เห็นทั้งสองคนประมือในชั่วพริบตา มีแนวโน้มจะลงมือกันอย่างจริงจัง อู๋ขุยซานก็โมโหจนหน้าแดง ครู่ต่อมาก็ไปปรากฏคั่นกลางระหว่างทั้งสองคน ไม่ได้พุ่งเป้าไปที่หญิงชุดดำ แต่ซัดฝ่ามือไปหาตาเฒ่าหลี่

หลังจากนั้นสถานการณ์ก็สงบลง

ฟางผิงมองไปบนท้องฟ้า ก่อนจะเอ่ยอย่างสงสัย “อาจารย์หลี่จะร่วงลงมาเมื่อไหร่เหรอครับ?”

อู๋ขุยซานโมโห ซัดฝ่ามือใส่ตาเฒ่าหลี่ลอยไปบนฟ้า จนถึงตอนนี้ยังไม่เห็นแม้แต่เงา

อู๋ขุยซานคร้านจะสนใจเขา แค่นเสียงในลำคอ ก่อนจะมองคนอื่นๆ ยิ้มเจื่อนว่า “ทำให้ทุกคนเห็นเรื่องตลกซะแล้ว”

ระหว่างที่พูดก็มองไปทางหญิงชุดดำ เอ่ยอย่างจงใจ “ขอเจ้าสำนักจงให้อภัยด้วย หลี่ฉางเซิงเขา…สติเลอะเลือนอยู่บ้าง อย่าถือสาเลย”

หญิงชุดดำไม่พูดมากเช่นกัน มองอู๋ขุยซานด้วยแววตาแปลกออกไป

ไม่ได้มีความคิดแอบแฝงอะไร แค่รู้สึกว่าอธิการมหาวิทยาลัยเซี่ยงไฮ้คนนี้ ฝีมือแข็งแกร่งกว่าที่คาดไว้มาก

อู๋ขุยซานอยู่อันดับที่สิบสองของการจัดอันดับร่างทองในประเทศจีนเท่านั้น

นับว่าไม่ต่ำ แต่หญิงชุดดำถูกจัดในอันดับที่สิบสี่ ตามหลักแล้วไม่ต่างกันมาก

แต่ตอนที่อู๋ขุยซานปรากฏตัวขึ้นระหว่างที่สองคนประมือกัน เข้าสู่วงล้อมการต่อสู้อย่างง่ายดาย ทั้งซัดหลี่ฉางเซิงกระเด็นออกไปอย่างสบายๆ

แม้ทุกคนจะไม่ได้คิดสู้สุดชีวิต ทั้งฝีมือหลี่ฉางเซิงยังอ่อนแอไปบ้าง แต่ต่อให้หลี่ฉางเซิงอ่อนแอยังไง ก็ไม่อ่อนแอกว่ายอดฝีมือขั้นแปดตอนต้นพวกนั้นเท่าไหร่ ผลปรากฏว่ายังไม่ทันตั้งตัวก็ถูกอู๋ขุยซานซัดจนตัวลอยแล้ว

หญิงชุดดำตกตะลึงในใจ กลับไม่ได้พูดออกมา เอ่ยด้วยรอยยิ้มว่า “ไม่เป็นไร สมองเขามีปัญหา ฉันรู้ตั้งแต่ตอนนั้นแล้ว”

อู๋ขุยซานกระแอมไอแห้งๆ ดูพูดเข้า

ไม่มากความอีก อู๋ขุยซานไม่อยากให้มหาวิทยาลัยเซี่ยงไฮ้ขายหน้าต่อ ครู่ต่อมาก็พาขั้นแปดไปที่เรือนเล็กของตัวเอง

แม่งเหอะ หลี่ฉางเซิงและฟางผิงไอ้เวรพวกนี้ถ้าครั้งหน้าทำเขาขายหน้าอีก เขาจะสับเจ้าพวกนี้ทั้งเป็นให้ดู

พวกฟางผิงไม่ได้ตามไป รอพวกเขาไปแล้ว ฟางผิงก็รีบมองไปทางหวงจิ่ง “อธิการ เกิดเรื่องอะไรขึ้นเหรอครับ เหมือนจะมีเรื่องราวอยู่ไม่น้อย อาจารย์หลี่มีบัญชีแค้นกับเธอ?”

หวงจิ่งกลืนไม่เข้าคายไม่ออก ส่ายหัวไม่ยินดีที่จะบอก

เวลานี้แสงสีทองสว่างวาบบนฟ้าเล็กน้อย ตาเฒ่าหลี่ตกลงมาแล้ว

เห็นพวกเขาจากที่ไกลๆ ตาเฒ่าหลี่ก็แค่นเสียง มองไปทางฟางผิงว่า “ครั้งหน้าเจอยัยปีศาจนี้ จัดการเธอไปเลย! ไม่ใช่ของดีอะไร อาจารย์ของฉันไม่ได้แต่งงานชั่วชีวิตก็เพราะเธอทำเรื่องงามหน้าเอาไว้…”

“ฉางเซิง!”

หวงจิ่งตำหนิออกมา ไม่พอใจอยู่บ้าง เรื่องผ่านไปแล้ว อาจารย์ก็ตายไปแล้ว ยังจะเอ่ยขึ้นมาอีก

ตาเฒ่าหลี่แค่นเสียงอีกครั้ง กลับไม่พูดอะไรแล้ว

เห็นฟางผิงทำหน้าสนใจเรื่องชาวบ้าน ตาเฒ่าหลี่เพิ่งข่มกลั้นโทสะมา จู่ๆ ก็ตบฝ่ามือลงบนหัวของเขา ใช้แรงถูอย่างหนักหน่วง ก่อนจะอารมณ์ดีขึ้นไม่น้อย หัวเราะว่า “ไม่ต้องไว้ผมแล้ว แบบนี้แหละลื่นมือดี ลูบแล้วเต็มไม้เต็มมือ”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน