ตอนที่ 434 ผู้ฝึกยุทธ์ถ้ำใสซื่อดีจริงๆ (2)
…………….
ฟางผิงหัวเราะอย่างดูแคลน “นายจะรู้อะไร ข้อมูลพวกนี้ดูเหมือนไม่มีประโยชน์ แต่อาจมีโอกาสได้ใช้ประโยชน์เหมือนกัน อย่างอื่นไม่พูดถึง ฉันถามข้อมูลพวกนี้ออกมาได้อย่างสบายๆ เมืองความหวังอาจไม่รู้เสมอไป ระดับสูงสิบเก้าคน นายคิดว่าเมืองความหวังจะรู้เรื่องนี้หรือเปล่า? ไม่แน่เสมอไป! ระดับสูงบางส่วนไม่เข้าร่วมสงคราม พวกเขาไม่กระจ่างชัด ระดับสูงในตระกูลและสำนักถ้ำใต้ดินบางส่วนไม่ได้ทำสงครามอยู่ตลอด เมืองเทียนเหมินกลับรบรามานานแล้วถึงได้เข้าใจสถานการณ์อย่างชัดเจน”
“นี่ก็ถูก ไม่รู้ว่าจะขายได้เงินเท่าไหร่…”
ฟางผิงได้ฟังก็เอ่ยอย่างหงุดหงิดว่า “ฉันเป็นคนแบบนั้นหรือไง? ข้อมูลแบบนี้ต้องรายงานให้ฟรีๆ อยู่แล้ว จะเก็บเงินได้ยังไงกัน”
ฉินเฟิ่งชิงยักไหล่ เอ่ยอย่างไม่ใส่ใจ “แล้วแต่นายเถอะ ทางที่ดีพวกเราต้องเร็วหน่อย ไม่งั้นคงถึงที่นั่นมืดๆ แล้ว”
“ฉวยโอกาสที่ฟ้ามืดเคลื่อนไหวสิ หรือจะขุดแร่กลางวันแสกๆ?”
ระหว่างที่ฟางผิงพูด จู่ๆ ก็กดเสียงว่า “นอกจากเรื่องพวกนี้ ยังมีอีกข้อมูลหนึ่งที่น่าสนใจ”
“อะไร?”
“เมืองถ้ำใต้ดิน ทุกปีจวนเจ้าเมืองจะจัดการแข่งขันต่อสู้ของผู้ฝึกยุทธ์หนุ่มสาวหนึ่งครั้ง ผู้ฝึกยุทธ์ที่ฝีมือโดดเด่น มีเบื้องหลังใหญ่โต จะมีโอกาสปีนขึ้นไปในตำแหน่งสูง…เจ้าหมอนี้รู้ไม่เยอะเท่าไหร่ แต่จากที่เขาพูด เขามีเพื่อนหรือพี่น้องคนหนึ่ง หลายปีก่อนคว้าตำแหน่งได้ จากนั้นก็ถูกส่งไปบ่มเพาะในพื้นที่ลับ จนถึงตอนนี้ยังไม่กลับมา”
“เขตหวงห้าม?”
ฉินเฟิ่งชิงเดาได้เหมือนกัน ขมวดคิ้วว่า “ก็หมายความว่าแท้ที่จริงแล้ว พวกอัจฉิรยะของถ้ำใต้ดินแทบไม่อยู่ที่นี่?”
“ก่อนหน้านี้ก็เดาได้แล้วไม่ใช่หรือไง?” ฟางผิงไม่แปลกใจเช่นกัน เอ่ยอย่างสนใจว่า “นายว่าถ้าฉันไปเข้าร่วมการแข่งขัน จากนั้นผ่านเกณฑ์เข้าไป จะถูกส่งไปที่เขตหวงห้ามหรือเปล่า?”
“ให้มันน้อยๆ หน่อย นายปิดบังขั้นเก้าได้หรือไง?”
ฟางผิงเก็บงำลมหายใจได้ ทั้งรวบรวมอนุภาคพลังงานไว้ที่นอกร่างกาย แต่ยอดฝีมือระดับสูงไม่ใช่ว่าจะมองไม่ออกเสมอไป ฟางผิงเอ่ยด้วยรอยยิ้ม “นั่นก็พูดยาก อีกฝ่ายอาจจะมองความผิดปกติไม่ออกเหมือนกัน แต่เรื่องแบบนี้ปกติต้องมีฐานะที่ขาวสะอาด ตัวตนของฉันไม่สามารถจะตรวจสอบอย่างละเอียดได้”
ยิ่งไปกว่านั้นเขตหวงห้ามต้องอันตรายอย่างแน่นอน ตอนนี้เขายังไม่อยากไป ไปแล้วกลับมาไม่ได้ก็เป็นปัญหาแล้ว
ระหว่างที่พูด ฟางผิงก็ขมวดคิ้วว่า “มีคนมาอีกแล้ว นายออกไปก่อน”
ฉินเฟิ่งชิงไม่ชักช้า หายวับไปอย่างรวดเร็ว
—
ผ่านไปพักใหญ่ ฟางผิงก็จัดแจงเสื้อผ้าให้เข้าที่เข้าทาง ถอนหายใจว่า “ไม่เป็นมิตรเท่าไหร่ ฉันบอกว่าจะเป็นบริวารให้เขา นึกไม่ถึงว่าจะดูแคลนขั้นสามอย่างฉัน สมควรถูกซ้อมตายแล้ว!”
ตอนนี้ฉินเฟิ่งชิงคร้านจะรับบทสนทนาแล้ว
ในใจกลับมีความคิดว่าหลอกคนได้ราบรื่นขนาดนี้ บางทีกลับไปอาจจะหลอกผู้ฝึกยุทธ์ขั้นหกหลายคนได้จริงๆ ยังไงฟางผิงก็เป็นกำลังต่อสู้หลัก เขาแทบไม่ต้องทำอะไรด้วยซ้ำ
ตอนนี้ใกล้จะถึงเวลาที่ฟ้ามืดแล้ว
ฉินเฟิ่งชิงเดินอยู่พักหนึ่ง จู่ๆ ก็เอ่ยว่า “ถึงเขาสุนัขเม่นแล้ว!”
ฟางผิงมองไปข้างหน้า เอ่ยอย่างตกใจอยู่บ้าง “ฉันยังคิดว่าเป็นเนินเขาเล็กๆ ซะอีก นึกไม่ถึงว่าจะเป็นเขาที่ใหญ่ขนาดนี้!”
ข้างหน้านั้นเป็นภูเขาที่ตั้งตระหง่านสูงเด่น ยิ่งใหญ่กว่าที่เขาคาดการณ์ไว้ซะอีก
ที่นี่ห่างจากเมืองความหวังห้าร้อยถึงหกร้อยลี้
“ฉินเฟิ่งชิง นายคิดยังไงถึงวิ่งมาที่นี่?”
ฉินเฟิ่งชิงยิ้มตาหยีว่า “ถ้าฉันบอกว่าออกมาเที่ยวนอกเมือง นายจะเชื่อหรือเปล่า?”
“ไสหัวไป!”


VERIFYCAPTCHA_LABEL
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ระบบจอมยุทธ์สุดโกงแห่งโลกคู่ขนาน