ระบบจอมยุทธ์สุดโกงแห่งโลกคู่ขนาน นิยาย บท 439

ตอนที่ 439 ถ้ำใต้ดินที่ยุ่งวุ่นวาย (1)

…………….

“ราชาเจี่ยว มั่นใจนะว่าจะให้ฉันฟันท่าน?”

ฟางผิงถือกระบี่สั้น กระบี่สั้นสั่นคลอนไม่หยุด ฟางผิงจับไว้ในมือกลับรู้สึกเหมือนว่าในมือว่างเปล่า

อาวุธวิเศษแตกต่างออกไปจริงๆ

เจี่ยวไม่ตอบอะไร อันที่จริงมันก็พูดไม่ได้เหมือนกัน

ฟางผิงเห็นมันจ้องมองแต่กระบี่สั้น ในใจก่นด่าไม่หยุด นี่จะหาโอกาสให้เหล่าหวงเป็นแพะรับบาป

ประเด็นอยู่ที่จำเป็นด้วยหรือไง?

หรือว่ามันทำผิดพลาดอะไรไป?

ฟางผิงไม่ลังเลอีก หยิบกระบี่สั้นแทงไปที่ร่างของเจี่ยว

ครั้งนี้ใช้แรงน้อยมาก เขากลัวว่าเจี่ยวเจ็บแล้วจะกลืนเขาในคำเดียว

ผลปรากฏว่า…กระบี่สั้นกลับลื่นแฉลบ แทงไม่เข้าหนังสีทองชั้นนอกด้วยซ้ำ

เจี่ยวราวกับไม่พอใจอยู่บ้าง ตบกรงเล็บลงมา ฟางผิงจมไปใต้ดินอีกครั้ง

“นายรนหาที่เองนะ!”

ฟางผิงกัดฟัน ออกแรงแทงไปที่เจี่ยว!

‘เปรี้ยง!’

เกิดเสียงดังลั่น ฟางผิงถอยไปหลายก้าว แววตาของเจี่ยวแฝงท่าทีเย้ยหยัน นายอยากจะแทงทะลุการป้องกันของฉัน?

แม้จะถืออาวุธที่เกี่ยวข้องกับเจ้าต้นไม้โง่นั่น ฝีมืออ่อนแอเกินไป นั่นก็เป็นไปไม่ได้อยู่ดี

เจี่ยวกำลังเยาะเย้ยตัวเองอยู่!

ฟางผิงก่นด่าในใจ ได้ นายเยาะเย้ยฉัน งั้นฉันไม่เกรงใจจริงๆ แล้ว!

แทงมันไปสองครั้ง เจี่ยวกลับไม่ขยับเขยื้อน แสดงว่ามันอยากหาเรื่องจริงๆ ยืนปล่อยให้เขาแทง เขาก็จะไม่เกรงใจกับมันแล้ว

ถูกยั่วโทสะซะได้ เวลานี้จะใช้พลังฟ้าดินเพื่ออะไร!

มองเจี่ยวไปอีกที ดวงตาของมันเผยท่าทีแปลกใจขึ้นมา อ้าปากกว้างเหมือนจะอยากดูดกลืน

“ฉันว่าแล้ว…ฉันมันโง่จริงๆ!”

ฟางผิงปวดหัวอยู่บ้าง รู้แล้วว่าตัวเองทำเรื่องโง่ลงไปจริงๆ

“ไม่สนแล้ว! ฟันมันสักร้อยครั้งแล้วค่อยว่ากัน!”

นึกมาถึงตรงนี้ ฟางผิงก็ปล่อยพลังฟ้าดินขึ้นมาอีกครั้ง เริ่มฟันไปที่เจี่ยว!

‘ฉึก!’

เจี่ยวไม่มีความคิดจะปัดป้อง ปล่อยให้ฟางผิงแทงไป ผลปรากฏว่า…แม้จะมีพลังฟ้าดิน ก็แทงผิวหนังสีทองเป็นรูเล็กๆ เท่านั้น ครั้งนี้เจี่ยวรู้ว่าพ่อครัวยังเป็นแค่ตัวไร้ประโยชน์จึงไม่คาดหวังเขาอีก

ครู่ต่อมา กระบี่สั้นก็ลอยขึ้นเอง

กระบี่ประกายสีทองวูบวาบ ก่อนจะแทงเข้าไปในผิวหนังของเจี่ยว เลือดสีทองค่อยๆ ไหลออกมา

ดวงตาขนาดใหญ่ของเจี่ยวปรากฎความไม่ยินยอมอยู่บ้าง กลับไม่มีความลังเลมากมาย กระบี่สั้นแทงเข้าไปหลายครั้ง ฟางผิงถึงกระทั่งเห็นกระดูกสีทองของมันถูกทำลายหลายชิ้น!

“ใจเด็ดชะมัด!”

ฟางผิงสั่นสะท้านในใจ สัตว์ปีศาจพวกนี้มีสติปัญญาแค่เล็กน้อยจริงๆ งั้นเหรอ?

เจี่ยวตัวนี้เหมือนจะมีสติปัญญาไม่น้อย

ฟางผิงมั่นใจว่า มันกำลังจะใช้เรื่องนี้หลอกคน…ไม่สิ หลอกปีศาจอย่างแน่นอน!

ทำตัวเองเจ็บหนักแบบนี้ มันคิดจะหลอกใครกัน?

ยังจงใจใช้กระบี่สั้นเล่มนี้ด้วย อาจจะมีส่วนเกี่ยวข้องกับกระบี่เล่มนี้เช่นกัน

“กระบี่สั้นเล่มนี้เป็นอาวุธวิเศษของใคร?”

ความคิดผุดขึ้นมาในหัวฟางผิงไม่ขาดสาย ยืนมองเจี่ยวกำลังทรมานตัวเอง

เจ้านี้บ้าไปแล้ว!

นอกจากแทงกระดูกตัวเองหัก ยังทำลายอวัยวะภายในไปไม่น้อย รวมถึงหัวสิทอง มันก็ยังสร้างความเสียหาย

เห็นว่าลมหายใจของมันแผ่วเบาลงเรื่อยๆ ฟางผิงก็อยากจะลองสักตั้ง

นี่…ถ้าหวงจิ่งออกมาจะฆ่ามันได้หรือเปล่า?

แม้จะเจอเจี่ยวหลายครั้งแล้วมีชีวิตรอดกลับมา แต่เมื่อกี้อีกฝ่ายผูกบัญชีแค้นกับเขาแล้ว ฟางผิงยังจำไม่ลืม

ในขณะที่ฟางผิงครุ่นคิด เจี่ยวก็หยุดการกระทำลง

ฟางผิงหยุดความคิดพวกนี้ไว้ในชั่วพริบตา มองกระบี่สั้นที่ลอยอยู่กลางอากาศ เจี่ยวคงไม่เอาไปหรอกนะ?

เจี่ยวนั้นเอาไปด้วยจริงๆ ทั้งยังพาฟางผิงไปด้วย!

ครู่ต่อมาเจี่ยวก็ทะยานขึ้นฟ้า พาฟางผิงบินไปทางเขาสุนัขเม่น

ไกลออกไปนั้น หวงจิ่งเผยท่าทีราวกับว่าเป็นเหมือนที่คาดไม่ผิด ครั้งนี้แพ้พนันแล้ว!

เจี่ยวไม่คิดจะปล่อยคน มันแค่อยากได้อาวุธวิเศษเท่านั้น

หวงจิ่งรอเจี่ยวออกไปสักพักแล้วก็ติดตามไปอย่างรวดเร็ว

—

เขาสุนัขเม่น

ฟางผิงตกสู่พื้นแล้ว เจี่ยวก็ควบคุมกระบี่สั้นให้กวัดแกว่งไปทั่ว ร่างของสัตว์ปีศาจขั้นเจ็ดก็ถูกกระบี่สั้นแทงไปหลายครั้งเหมือนกัน

ทางเดินใต้ดินถูกเจี่ยวทำลายอย่างราบคาบ

ในตอนที่ฟางผิงกำลังคาดเดาว่าต่อไปมันจะทำอะไร จู่ๆ กระบี่สั้นก็ลอยมาอยู่ตรงหน้าฟางผิง

ครู่ต่อมา พลังจิตใจของเจี่ยวก็ปรากฏเป็นภาพของป่าแห่งหนึ่ง

“ราชา ท่านจะให้ฉันกลับไปรอที่บ้านของท่านก่อน?”

เจี่ยวเผยสีหน้าคล้ายกับว่าเป็นแบบนั้นจริงๆ หลังจากนั้นพลังจิตใจก็ห่อหุ้มฟางผิงเอาไว้ ก่อนจะแทรกซึมเข้าไปในร่างของฟางผิง

ฟางผิงหน้าเปลี่ยนสีอย่างต่อเนื่อง แม่งเหอะ นายกำลังทำอะไรอยู่?

ไม่นานพลังปราณในร่างกายของฟางผิงก็ถูกดึงออกไปเล็กน้อย เจี่ยวดูดเข้าไปในเขาทองของตัวเอง

พ่อครัวคนนี้ มีประโยชน์อยู่บ้างแล้ว!

นึกไม่ถึงว่าเขาจะสามารถปิดบังร่องรอยของตัวเองได้!

แค่เรื่องนี้เจี่ยวก็ตัดสินใจไม่กินเขาแล้ว ประเด็นยังอยู่ที่เหมือนกับอีกฝ่ายจะมีพลังงานเยอะขึ้น!

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน