ระบบจอมยุทธ์สุดโกงแห่งโลกคู่ขนาน นิยาย บท 450

ตอนที่ 450 ความเศร้าหลั่งไหลเป็นสายน้ำ (1)

………………..

หลู่เฟิ่งโหรวอ่อนโยนขึ้นมา กลับน่าตกใจเป็นพิเศษ

เดินคุยกันไป รอจนได้ฟังฟางผิงเล่าเรื่องอย่างละเอียด หลู่เฟิ่งโหรวก็ขมวดคิ้วขึ้นมา “อู๋ขุยซานมีอาวุธวิเศษ?”

ฟางผิงเอ่ยทันที “ทำจากกิ่งก้านของต้นเทียนเหมิน”

หลู่เฟิ่งโหรวสีหน้าเปลี่ยนแล้วเปลี่ยนอีก ตาเฒ่าหลี่ที่อยู่ด้านข้างเอ่ยด้วยรอยยิ้ม “ไม่ใช่ว่าเหล่าอู๋จะไม่ทำ แค่ไม่ได้บอกเธอเท่านั้น…”

หลู่เฟิ่งโหรวหันไปมองเขา เอ่ยด้วยน้ำเสียงเยือกเย็นว่า “นายตามพวกเรามาทำไม?”

ตาเฒ่าหลี่เอ่ยด้วยใบหน้าไร้คำพูด “เธอทะลวงด่านแล้ว!”

“แล้วไงต่อ?”

“…”

ตาเฒ่าหลี่แทบจะลืมไปแล้วว่าตัวเองจะพูดอะไร

แล้วไงต่อล่ะ?

เธอทะลวงด่านแล้ว ฉันตามมา…เหมือนจะไม่มีประโยชน์อะไรเหมือนกัน

แต่เธอทะลวงด่าน ยังไงก็ต้องมีความเคลื่อนไหวบ้างอยู่แล้ว?

อย่างเช่น…กินเลี้ยงฉลองสักมื้ออะไรแบบนี้?

ถูกหลู่เฟิ่งโหรวพุ่งเป้ามา จู่ๆ ตาเฒ่าหลี่ก็มองไปทางฉินเฟิ่งชิงที่ตามมาอย่างเงียบเชียบ ตำหนิว่า “ฉินเฟิ่งชิง เธอตามพวกเรามาทำไม?”

ฉินเฟิ่งชิงชะงักสีหน้า คุณมาหาเรื่องผมทำไมล่ะเนี่ย?

เห็นผมรังแกได้ง่ายๆ หรือไง?

ที่นี่มีคนตั้งมากมาย จ้าวเสวี่ยเหมย เฉินอวิ๋นซี เหลียงเฟิงหวา เย่ฉิง หลิวเมิ่งเหยา เหลียงหวาเป่า คนอยู่เยอะขนาดนี้ แม้ฟางผิงจะไม่ได้รังแกง่าย คุณก็อย่ามารังแกผมสิ!

ฟางผิงกลั้นขำจนปวดท้อง พยายามไม่หัวเราะออกมา

ฉินเฟิ่งชิงอัดอั้นตันใจ ไม่สบอารมณ์เอาซะเลย

“แล้วไงต่อ?” ตาเฒ่าหลี่ทำหน้าไม่แยแส เธอทะลวงด่านก็ดีกับเธอเท่านั้น

ฉินเฟิ่งชิงเหนื่อยใจ อธิบายว่า “ผมจะใช้น้ำแร่พลังงานทะลวงด่านก็คือจะบดหินพลังงานทั้งหมด หลอมรวมพลังงานเป็นของเหลว ประเด็นอยู่ที่ห้องแหล่งพลังงานยังทำไม่ถึงขั้นนี้ได้ ดังนั้นผมเลยอยากให้คุณและอาจารย์หลู่ช่วยผมสักหน่อย บดขยี้หินพลังงานแปรสภาพเป็นของเหลวให้ผม”

ตาเฒ่าหลี่หนังตากระตุก ไอ้หนูนี้ใจเด็ดขนาดนี้เลยหรือไง?

เธอจะใช้วิธีนี้ทะลวงด่าน?

หลู่เฟิ่งโหรวรู้สึกว่าตัวเองรั้งท้ายอีกครั้ง เจ้ายาจกฉินเฟิ่งชิงฟุ่มเฟือยได้ขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่?

ระหว่างที่พูดฉินเฟิ่งชิงก็เอ่ยว่า “ผมมีหินพลังงานระดับสูงหกจิน ไม่รู้ว่าจะพอหรือเปล่า”

ฟางผิงเอ่ยอย่างหงุดหงิด “อย่ามาอวดต่อหน้าฉัน ฉันมีสองล้านคะแนนยังไม่เอามาอวดเลย นายจะแกล้งเป็นเศรษฐีกับฉันเนี่ยนะ?”

ฉินเฟิ่งชิงเอ่ยอย่างไม่ได้รับความยุติธรรม “ฉันไปแกล้งเป็นเศรษฐีตอนไหน? ฉันแค่รู้สึกว่าอาจจะไม่พอจริงๆ นายเอาแต่หาเรื่องฉัน ฉันไปทำอะไรนายหรือไง?”

“พวกเธอทั้งสองคนหุบปาก!”

หลู่เฟิ่งโหรวตำหนิออกมา เธอรับไม่ไหวอยู่บ้าง

พวกเธอมั่นใจนะว่าไม่ได้จงใจ?

อีกอย่างเมื่อกี้จู่ๆ ฟางผิงก็แจกสองแสนกว่าคะแนนออกไปฟรีๆ มีเงินให้ผลาญเยอะขนาดนั้นเลย?

แต่ว่า…เจ้าเด็กนี้ได้มาตั้งสองล้านคะแนน?

ตอนนี้มาถึงจุดที่ใช้หลักล้านนับเป็นคะแนนได้แล้ว?

ทำไมถึงรู้สึกว่าสองเดือนนี้เหมือนตัวเองพลาดอะไรไปมากมาย

กวาดตามองฉินเฟิ่งชิงแวบหนึ่ง หลู่เฟิ่งโหรวครุ่นคิดเล็กน้อย “ช่วงนี้ฉันจะปรับสภาพให้เข้ากับขั้นใหม่สักหน่อย รออีกสองสามวันจะช่วยเธอละกัน”

“ไม่ต้องหรอกครับ คุณทำธุระของคุณไปเถอะ อาจารย์หลี่ คุณไม่มีอะไรให้ทำอยู่แล้ว ช่วยผมหน่อยสิครับ”

ตอนนี้ฉันเป็นผู้มีอำนาจสูงสุดในมหาวิทยาลัย จะไม่มีเรื่องให้ทำได้ยังไง?

แต่คิดดูแล้ว เหมือนจะไม่มีอะไรจริงๆ ทำได้แค่เอ่ยว่า “ได้ๆๆ ฉันจะช่วยเธอเอง ตอนนี้พวกนักศึกษาแทบจะสั่งการอาจารย์อยู่แล้วนี่ ยังมีความเคารพต่อครูบาอาจารย์บ้างหรือเปล่า?”

ฉินเฟิ่งชิงมักรู้สึกว่าคำพูดนี้พุ่งเป้ามาที่ตัวเองยังไงไม่รู้ เอ่ยอย่างไม่สบอารมณ์ “ฟางผิงก็ชอบสั่งการอยู่บ่อยๆ”

“เจ้านั่นให้อาวุธวิเศษ ให้น้ำแร่ชีวิต ให้หินพลังงาน เธอจะให้สักหน่อยไหมล่ะ?”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน