ระบบจอมยุทธ์สุดโกงแห่งโลกคู่ขนาน นิยาย บท 461
ตอนที่ 461 มิตรภาพเป็นเรื่องหลัก การแข่งขันเป็นเรื่องรอง (2)
………………..
ฉินเฟิ่งชิงเอ่ยต่อ “นายลงสนามก่อน ถือว่าประเมินตัวเองถูกแล้ว ฉันคนนี้ไม่ลงมือหนักกับใคร เหยาเฉิงจวินที่มาจากหน่วยทหารพวกนั้น ฆ่าคนราวกับมด เขาลงสนามฆ่านายตรงๆ แทบจะเป็นเรื่องปกติ ฉันชอบคนที่รู้จักตัวเองดีอย่างนาย หลังจากนี้มาเป็นเพื่อนกันเถอะ!”
“ไม่ได้ลงมือหนัก?”
เจี่ยงเชาตกตะลึงไป เอ่ยอย่างร้องไห้ไม่ออกอยู่บ้าง “พูดแบบนี้…ก่อนหน้านี้คือ…ไม่ได้ลงมือหนัก?”
ฉินเฟิ่งชิงเอ่ยอย่างไม่ใส่ใจ “นี่เรียกว่าลงมือหนักหรือไง? สถานการณ์ทั่วไป เจอกับคนที่แข็งแกร่งกว่าอย่างนาย ฉันคิดจะระเบิดสะพานฟ้าดินของตัวเองด้วยซ้ำ ระเบิดตายหนึ่งคนก็นับว่ากำจัดได้หนึ่งคน แต่ตระหนักว่าพวกนายไม่ใช่คนนิสัยเลวร้ายอะไร ครั้งนี้จึงแล้วไป”
ทุกคนแทบจะตกตะลึง!
พวกเราแค่จะแลกเปลี่ยนความรู้เท่านั้น!
แลกเปลี่ยนความรู้ เข้าใจหรือเปล่า?
เห็นพวกเขามองตัวเอง ฉินเฟิ่งชิงก็เอ่ยเสียงดังว่า “บนสังเวียนไม่มีการแลกเปลี่ยนความรู้ ขึ้นสังเวียนแล้ว แบ่งระดับสูงต่ำ รวมถึงความเป็นความตายด้วยเช่นกัน! พวกนายอย่ามองการแข่งขันบนสังเวียนเป็นเรื่องเล่นๆ ผู้ฝึกยุทธ์ประมือกัน เกิดเหตุไม่คาดฝันได้ทุกเมื่อ! ไม่ว่าจะเป็นการต่อสู้บนสังเวียน การแลกเปลี่ยนความรู้หรือการต่อสู้ในทุกสนาม ให้มองเป็นการต่อสู้ระหว่างความเป็นความตายทั้งหมด! อาศัยความคิดอย่างพวกนาย ออกห่างจากผู้อาวุโสแล้ว ไม่ช้าก็เร็วมีแต่จะตายเท่านั้น คนอย่างพวกนาย หากไม่ตายเป็นเบือ เกรงว่าคงไม่อาจเข้าใจหลักการนี้ได้ชั่วชีวิต!”
เมื่อคำพูดนี้ออกมา ทุกคนก็เงียบลงทันที
ฉินเฟิ่งชิงไม่พูดมากเช่นกัน หมุนกายเตรียมจะเดินออกไป จู่ๆ ร่างกายก็อ่อนแรง กระอักเลือดออกมา!
“นายโล้น นายไม่เป็นไรสินะ?”
“เป็นอะไรไป?”
“อาการบาดเจ็บกำเริบงั้นเหรอ?”
“เจี่ยงเชา นายลงมือหนักเกินไปแล้ว!”
“ไม่ต้องพูดแล้ว ยังมีน้ำแร่ชีวิตไม่ใช่หรือไง? เอาให้เขาดื่มสักหน่อยสิ…”
ทุกคนโหวกเหวกเสียงดัง มีคนควักน้ำแร่ชีวิตออกมา ฉินเฟิ่งชิงที่อยู่ในสภาวะ ‘กึ่งไร้สติ’ แทบจะยื่นปากไปชนข้างบนขวดของอีกฝ่ายแล้ว รีบป้อนฉันสิ ยังจะพูดอะไรกันอีก!
—
บนเวที
รัฐมนตรีหวังที่เตรียมจะประกาศการแข่งรอบที่สอง มองลงไปด้านล่างเวทีแวบหนึ่ง ใบหน้าแข็งทื่ออย่างถึงที่สุด!
ด้านข้าง หลู่เฟิ่งโหรวหันหน้าไปทางอื่น ตาเฒ่าหลี่พึมพำกับตัวเอง “ปีนี้รับสมัครนักศึกษาไปเท่าไหร่นะ? มหาวิทยาลัยขาดแคลนทรัพยากรไปอยู่บ้าง รับนักศึกษาจะรับเยอะเกินไปไม่ได้…”
สองคนนี้เหมือนจะมองไม่เห็นฉินเฟิ่งชิงที่อยู่ทางนั้นโดยสิ้นเชิง ทั้งไม่เห็นสภาพ ‘เจ็บหนักปางตาย’ ของเขาเช่นกัน
หลี่โม่มองพวกเขา ก่อนจะมองฉินเฟิ่งชิง ผ่านไปสักพักก็หัวเราะว่า “นักศึกษามหาวิทยาลัยเซี่ยงไฮ้…น่าสนใจจริงๆ”
ก่อนหน้านี้หลี่โม่เผยสีหน้าอึมครึม
นึกไม่ถึงว่าเจี่ยงเชาจะถูกอัดจนออกจากสนามไป เขารู้สึกแค่ว่าขายหน้าอย่างยิ่ง
แต่ตอนนี้…ยิ่งขายหน้ามากกว่า!
เจ้าเด็กโง่พวกนี้ โง่จนไร้ทางรักษาแล้วจริงๆ
แม้จะโกรธเคือง หลี่โม่ยังคงเอ่ยด้วยรอยยิ้มว่า “เด็กพวกนี้ล้วนมีจิตใจใสซื่อ มิตรภาพเป็นเรื่องหลัก การแข่งขันเป็นเรื่องรอง…”
รัฐมนตรีหวังฟังหูซ้ายทะลุหูขวา ทำเป็นว่าไม่ได้ยินคำปลอบใจของเขา
นายบอกว่าใสซื่อก็ใสซื่อ ตัวเองมีความสุขก็เพียงพอแล้ว
เด็กพวกนี้มามหาวิทยาลัยเซี่ยงไฮ้ เกรงว่าจะเป็นความผิดพลาดที่ร้ายแรงที่สุดของพวกเขาแล้ว
ไม่สนใจเสียงดังวุ่นวายข้างล่างอีก รัฐมนตรีหวังตะโกนว่า “การแข่งรอบที่สองเริ่มได้!”
เหยาเฉิงจวินถือหอกเดินลงสนาม
อีกฟากหนึ่ง ในที่สุดฉินเฟิ่งชิงก็ดื่มน้ำแร่ชีวิตเข้าไปหนึ่งหยด ลอบดีใจอย่างบ้าคลั่ง ดึงตัวเองขึ้นมาขมวดคิ้วว่า “ตื่นตระหนกเกินไปซะได้ บาดเจ็บแค่นี้พวกนายเสียงดังอะไรกัน? นี่แหละคือการแข่งขัน ฉันจะขึ้นไปดูข้างบนก่อน มีโอกาสพวกเราค่อยคุยกันใหม่!”
เจียงซีเหยียนที่อยู่ฝั่งหลี่เฟยยังไม่ทันลงสนาม ฉินเฟิ่งชิงก็หอบกระดูกแขนไปกวัดแกว่งต่อหน้ารัฐมนตรีหวังแล้ว
VERIFYCAPTCHA_LABELบทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ระบบจอมยุทธ์สุดโกงแห่งโลกคู่ขนาน