ตอนที่ 480 ทดลองคุณสมบัติใหม่ (1)
………………..
ทะเลเขตทางใต้
ฟางผิงลอยตัวอยู่กลางทะเลเริ่มตั้งคำถามกับการใช้ชีวิตขึ้นมา
ถูกหวงจิ่งโยนมาถึงทะเล เขาไม่ได้คิดอะไรมาก ยังไงก็ไม่เสียเลือดเสียเนื้อสักหน่อย
ตอนนี้ฟางผิงเสียใจอยู่บ้าง
คุณสมบัติพลิกฟ้านั้นไม่มีอีกแล้ว!
ม่านพลังงานใช้กับหวงจิ่งไม่ได้!
ในเมื่อเป็นแบบนี้ เกรงว่าเลียนแบบกลิ่นอายคงไร้ประโยชน์แล้ว
“มีข้อจำกัดเรื่องความสามารถจริงๆ งั้นเหรอ? งั้นจะจำกัดกับผู้ฝึกยุทธ์ขั้นห้าหรือเปล่า?”
ก่อนหน้านี้ทดลองแค่เฉินอวิ๋นซี เฉินอวิ๋นซีเพิ่งขั้นสี่เท่านั้น
นึกมาถึงตรงนี้ ฟางผิงไม่คิดชักช้าอีก ไม่นานก็ขึ้นมาจากทะเล สะบัดตัวเล็กน้อย ร่างกายแห้งขึ้นมาชั่วพริบตา ก่อนจะวิ่งไปทางพื้นที่ที่มีคนรวมตัวกัน
—
ครึ่งชั่วโมงหลังจากนั้น
ในมุมหนึ่ง
ฟางผิงพึมพำว่า “อย่างมากก็ได้แค่ระดับเดียวกับฉัน!”
เขาลองดูแล้ว มากที่สุดคือปิดบังกลิ่นอายผู้ฝึกยุทธ์ขั้นหกตอนต้นได้เท่านั้น ตอนกลางไม่ได้
“แม่งเหอะ ดีใจเก้อซะแล้ว!”
ฟางผิงลอบด่าในใจ น่าเสียดายเกินไปแล้ว ไม่งั้นพาขั้นเก้าขั้นสุดยอดไปพเนจรในถ้ำใต้ดิน เขาอาจจะสามารถปั่นป่วนถ้ำใต้ดินจนวุ่นวายไปทั่วได้ด้วยซ้ำ!
ขั้นสุดยอดสิบสี่คนของประเทศจีน รวมเข้าด้วยกันแล้ว นั่นคือฆ่าได้ไม่เลือกหน้า
แม้จะไม่จำเป็นต้องถึงสิบสี่คน พาไปคนเดียวก็สามารถกำราบถ้ำใต้ดินแต่ละแห่งได้อย่างรวดเร็วอยู่ดี ลอบฆ่าเจ้าเมืองขั้นเก้าและพืชปีศาจสัตว์ปีศาจพวกนั้น
“น่าเสียดายเกินไปแล้ว!”
ฟางผิงรู้สึกเสียดายอย่างมาก ดูจากแนวโน้มในตอนนี้ เขาต้องถึงขั้นเก้าขั้นสุดยอดถึงจะสามารถพาขั้นสุดยอดพวกนี้ออกไปด้วยกันได้
นี่ไว้ใจไม่ได้อยู่บ้าง ใครจะรู้ว่าเขาจะแตะถึงระดับขั้นนั้นได้เมื่อไหร่
ส่วนม่านพลังงานจำกัดให้พาคนไปเท่าไหร่ ฟางผิงยังไม่ได้ลอง
พาไปสามคน สิบล้านต่อหนึ่งนาที หนึ่งชั่วโมงก็หกร้อยล้าน ทั้งวันทั้งคืนหนึ่งหมื่นกว่าล้าน ฟางผิงคิดว่าตัวเองแทบจะล้มละลายได้
เครื่องหมายบวกยังอยู่ น่าจะยังเพิ่มจำนวนคนได้อีก แต่พาไปสี่คน ดูจากที่เพิ่มการสิ้นเปลืองครั้งละสิบเท่า หนึ่งนาทีหนึ่งร้อยล้าน หนึ่งชั่วโมงก็หกพันล้านแล้ว!
นึกมาถึงตรงนี้ ฟางผิงก็เลิกล้มความคิดนี้ไปทันที
ล้อเล่นแล้ว!
ค่าทรัพย์สินหนึ่งแสนล้านของตัวเอง พาไปสี่คน ไม่ถึงหนึ่งวันก็เกือบเกลี้ยงแล้ว เขาร้องไห้เป็นสายเลือดได้ด้วยซ้ำ
“ยังมีเลียนแบบกลิ่นอายอีก…สามารถเลียนแบบกลิ่นอายของระดับสูงได้งั้นเหรอ?”
ฟางผิงลองคุณสมบัติใหม่ต่อ หลังจากนั้นสักพัก ฟางผิงก็ถอนหายใจอีกครั้ง
ระบบสร้างข้อจำกัดกับตัวเองจริงๆ ด้วย
เลียนแบบกลิ่นอายก็ทำได้แค่ระดับเดียวหรือต่ำกว่าตัวเอง
แต่ว่า…
ฟางผิงแววตาเป็นประกาย คุณสมบัตินี้น่าสนใจอยู่บ้าง ตอนที่ฟางผิงลองเลียนแบบกลิ่นอาย ในหัวก็ปรากฏกลิ่นอายของหลายคน ล้วนเป็นพวกที่เขาเคยพบเจอมาก่อน
แต่ว่ากลิ่นอายของผู้ฝึกยุทธ์ระดับสูง เขาไม่สามารถเลียนแบบออกมาได้
แต่คนอื่นๆ ยังพอทำได้
—
ซ่งอิ๋งจี๋รับรู้ได้ถึงกลิ่นอาย หันกลับไปด้วยรอยยิ้ม “ฉินเฟิ่งชิง ทำไมวันนี้มาสระปราณได้ล่ะ…”
พูดไม่ทันจบ เขาก็ตกตะลึงไป
เห็นแค่แผ่นหลังคนๆ นั้น สวมวิกผมอยู่ จู่ๆ ก็ยื่นมือ…มาดีดหน้าผากเขา
“เหอะๆ อาจารย์ ผมคือฟางผิง ผมมาอัดคุณแล้ว!”
พูดจบคนๆ นั้นก็วิ่งหนีอย่างรวดเร็ว หายแวบไปในชั่วพริบตา!
ด้านข้างนั้น อาจารย์ที่ดูแลสระปราณเอ่ยอย่างอึ้งๆ ว่า “เหล่าซ่ง…นายถูกคนดีดหน้าผากแล้ว?”
“ชะ…ใช่ไหมนะ?”
ซ่งอิ๋งจี๋ตกตะลึงไป!
ฉันถูกคนดีดหน้าผากแล้ว?
“ฟาง…ไม่ใช่ฟางผิง!”
ครู่ต่อมาซ่งอิ๋งจี๋ก็โมโหแทบคลั่ง เอ่ยอย่างมีโทสะว่า “ไอ้เวรฉินเฟิ่งชิง รนหาที่ตาย!”
แม่งเหอะ นายคิดว่าฉันปัญญาอ่อนหรือไง?
นายสวมวิกผม ฉันก็จำนายไม่ได้แล้ว?


VERIFYCAPTCHA_LABEL
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ระบบจอมยุทธ์สุดโกงแห่งโลกคู่ขนาน