ระบบจอมยุทธ์สุดโกงแห่งโลกคู่ขนาน นิยาย บท 515

ตอนที่ 515 แสดงความยินดีกับมนุษยชาติ (1)

………………..

ไม่นานราตรีก็ผ่านไป

ฟ้าสว่างแล้ว

ตอนนี้เป็นวันที่สามสิบเมษายน ทุกคนเข้าถ้ำใต้ดินเป็นวันที่ห้าแล้ว

ห้าวันนี้ต่อสู้มานับไม่ถ้วน แม้จะเป็นหนานอวิ๋นเยวี่ยและจางเว่ยอวี่ ยอดฝีมือสองคนนี้ก็เมื่อยล้าอ่อนเพลีย บาดเจ็บหนักเช่นกัน

มองเมืองที่อยู่ข้างหลังเมืองเฉียงเวยไกลๆ นั้น

ที่นั่นตอนนี้ยังมีขั้นเก้าสิบคนรวมตัวกันอยู่

ส่วนผู้ฝึกยุทธ์ขั้นเจ็ดขั้นแปดยังไม่เยอะเท่าขั้นเก้า มีแค่เจ็ดแปดคนเท่านั้น

หนานอวิ๋นเยวี่ยฟื้นฟูอาการบาดเจ็บขึ้นมาบ้างแล้ว เอ่ยด้วยแววตาแน่วแน่ “ทุกคน เรื่องมาถึงขั้นนี้ แม้ว่า…สูญเสียไปสองคนแล้ว ก็จำเป็นต้องฆ่าขั้นเก้าเพิ่มอีกสักสองสามคน นี่ถึงจะแตะถึงเป้าหมายที่แท้จริง!”

ถ้ำใต้ดินยังมีอีกสิบเมือง ตอนนี้ไม่นับพื้นที่หวงห้าม ขั้นเก้าที่มีชีวิตอยู่ยังมีอีกสิบสามคน

อย่างน้อยฆ่าอีกสามคน รวมถึงดอกเฉียงเวยถึงจะเพียงพอ

แบบนี้แล้ว เพื่อป้องกันแหล่งแร่พวกนั้น หลังจากนี้ถ้ำใต้ดินเทียนหนานน่าจะไม่เห็นขั้นเก้าเคลื่อนไหวอีกแล้ว

แม้จะยังไม่ได้กำราบเทียนหนานอย่างหมดจด แต่อย่างน้อยในสถานการณ์ที่ไม่มีขั้นเก้านั่งรักษาการณ์ก็สามารถควบคุมถ้ำใต้ดินเทียนหนานได้

พูดจบ จู่ๆ หนานอวิ๋นเยวี่ยก็มองไปทางอู๋ขุยซาน เผยแววตาขัดแย้งในใจอยู่สักพัก เอ่ยว่า “อธิการอู๋ นายและอธิการไป๋ร่วมมือกันสกัดขั้นเก้าคนหนึ่งเป็นยังไง?”

อธิการไป๋ นั่นเป็นอธิการมหาวิทยาลัยศิลปะการต่อสู้ปักกิ่ง ทั้งเป็นยอดฝีมือขั้นแปดสูงสุดเช่นกัน

แต่สองคนนี้ ตอนนี้ต่างบาดเจ็บหนัก

เผชิญหน้ากับขั้นเก้าที่อยู่ในสภาพค่อนข้างดี บางทีทั้งสองคนอาจจะเอาชีวิตไปทิ้งเพราะการต้านศัตรูครั้งนี้ แถมยังมีโอกาสสูงอีกด้วย

อู๋ขุยซานพยักหน้าเล็กน้อย ด้านข้างนั้น ชายชราผมสีดอกเลาคนหนึ่งก็พยักหน้าเช่นกัน

หลู่เฟิ่งโหรวเผยแววตาแดงก่ำ ขัดแย้งในใจอยู่พักหนึ่ง เอ่ยอย่างไม่เต็มใจอยู่บ้าง “เขาฆ่าขั้นแปดไปแล้วสามคน สกัดขั้นเก้าไปตั้งหลายครั้ง พวกนายยังจะส่งเขาไปตายอีก…”

นี่คือส่งไปตายชัดๆ!

อู๋ขุยซานต่อสู้มาถึงตอนนี้ สสารไม่แตกดับแทบจะหมดเกลี้ยงแล้ว

หากเผชิญหน้ากับขั้นเก้าอีก ต้องตายอย่างไม่ต้องสงสัย!

อู๋ขุยซานเอ่ยเสียงดังทันที “เงียบซะ!”

มองไปทางหนานอวิ๋นเยวี่ยด้วยรอยยิ้มว่า “วางใจเถอะ ฉันกับผู้เฒ่าไป๋จะพยายามเต็มที่ ไม่ปล่อยให้อีกฝ่ายหลุดไปจากพวกเรา”

อธิการเฒ่าจากมหาวิทยาลัยปักกิ่งก็เอ่ยเสียงเบาว่า “ฆ่าขั้นเก้าเพิ่มสองสามคนก็คุ้มค่าแล้ว”

ขั้นเจ็ดขั้นแปดตายไปหลายคน กำราบถ้ำใต้ดินเทียนหนานไปครึ่งหนึ่ง ถือว่าคุ้มค่าจริงๆ

ยิ่งไปกว่านั้นเขาและอู๋ขุยซานยังใช้สสารไม่แตกดับจนหมดเกลี้ยงแล้ว เกรงว่าเส้นทางของขั้นเก้าคงไปต่อไม่ได้แล้ว

ไม่ใช่แค่เขา ยอดฝีมือขั้นแปดที่อยู่ตรงนี้ หลายคนก็ไม่ต่างกัน

ยอดฝีมือขั้นแปด คนที่แข็งแกร่งก็แข็งแกร่งมาก คนที่อ่อนแอก็อ่อนแอมากเช่นกัน

สสารไม่แตกดับเป็นรากฐานของความแข็งแกร่งพวกเขา

ความแข็งแกร่งของร่างทองมีส่วนเกี่ยวข้องกับสสารไม่แตกดับอย่างมาก

อาการบาดเจ็บฟื้นฟูได้ไว ประคองพลังต่อสู้ได้นานขึ้นก็เกี่ยวข้องกับสสารไม่แตกดับเช่นกัน หลังจากบาดเจ็บปางตายหลายครั้งยังคงรักษาพลังต่อสู้ได้อย่างแข็งแกร่งก็ยังคงเกี่ยวกับสสารไม่แตกดับ

แต่จุดอ่อนก็ชัดเจนมากเช่นเดียวกัน

สสารไม่แตกดับหมดแล้ว บาดเจ็บถึงรากฐาน งั้นเส้นทางภายหน้าก็แทบถูกตัดขาดอย่างสิ้นเชิง

อธิการมหาวิทยาลัยชื่อดังทั้งสองต่างตัดสินใจพร้อมจะตาย วางแผนถ่วงเวลาขั้นเก้าหนึ่งคน นี่ทำให้ทุกคนที่นี่ไม่รู้ว่าในใจเป็นความรู้สึกยังไงเช่นกัน

ต่อสู้มาถึงตอนนี้ ผู้ฝึกยุทธ์ขั้นเจ็ดแทบไม่มีแรงจะสู้ต่ออีกแล้ว

ผู้ฝึกยุทธ์ขั้นเก้าต่างมีภารกิจของตัวเอง

ด้านข้าง เฉินเย่าถิงสูดลมหายใจเบาๆ เอ่ยด้วยรอยยิ้มว่า “นับฉันไปอีกคนเถอะ สามคนสกัดอีกฝ่ายน่าจะไม่มีปัญหาอะไร”

“ผู้เฒ่าเฉิน…”

ตอนนี้เฉินเย่าถิงบาดเจ็บหนักเช่นกัน กลับยังคงเอ่ยด้วยรอยยิ้ม “อะไรกัน ทั้งสองคนดูแคลนฉันหรือไง?”

อีกฝั่งหนึ่ง รัฐมนตรีหวังที่บาดเจ็บหนักยิ่งกว่า จู่ๆ ก็ถ่มน้ำลาย กัดฟันว่า “อธิการมหาวิทยาลัยศิลปะการต่อสู้ทั้งสามของพวกเราไปกันหมดแล้ว ฉันที่เป็นหัวหน้าก็ควรต้องพาพวกนายไปด้วยกัน…”

“คุณอย่าดีกว่า” อู๋ขุยซานเอ่ยหยอกว่า “ถ้าคุณไปจริงๆ ไม่สร้างปัญหาเพิ่มก็ถือเป็นเรื่องดีแล้ว”

รัฐมนตรีหวังน่าอนาถจริงๆ เดิมทีฝีมือก็สู้อู๋ขุยซานและอธิการไป๋ไม่ได้ ก่อนหน้านี้ยังบาดเจ็บหนัก ตอนนี้อาการร่อแร่แล้ว อาจไม่ได้ดีไปกว่าพวกหลี่โม่สักเท่าไหร่

“เหลือไว้ส่วนหนึ่งเถอะ”

หวังจินหยางเอ่ยอย่างครุ่นคิด “น้ำแร่ชีวิตเก็บไว้ส่วนหนึ่ง แต่ศพของเจ้าเมืองเฉียงเวยเอาออกไปได้ ยังไงก็เป็นศพของขั้นเก้า อันที่จริงไม่มีประโยชน์ต่อพวกเราเท่าไหร่ แต่สำหรับยอดฝีมือขั้นแปด มีมูลค่าให้พิจารณาไม่น้อย บางทีอาจสามารถวิจัยเพื่อวางแผนเข้าสู่ขั้นเก้าได้ โดยเฉพาะศพที่สมบูรณ์แบบนี้ น่าจะเป็นประโยชน์ต่อการเรียนรู้ของขั้นแปด”

ศพยอดฝีมือขั้นเก้าที่สมบูรณ์ เลือดเนื้อยังอยู่ มีแค่พลังจิตใจดับสูญ ศพแบบนี้สามารถเป็นข้อมูลอ้างอิงของขั้นแปดได้

ฟางผิงครุ่นคิดแล้วก็พยักหน้าว่า “ตอนนี้ฉันไม่ได้ใช้ประโยชน์จริงๆ นั่นแหละ ก่อนหน้านี้ได้ยินว่าวัดว่านซานมีแกนหัวใจของขั้นเก้า เวลานั้นฉันยังคิดว่ายอดเยี่ยมมากแล้ว ตอนนี้คิดดูกลับไม่เท่าไหร่แล้ว งั้นแบบนี้เถอะ ครั้งนี้ศพยอดฝีมือฉันจะเอาออกไป รวมถึงศพพืชปีศาจสัตว์ปีศาจขั้นเจ็ดสองตัวนั้นด้วย หินพลังงานและของอื่นๆ ก็เหมือนกัน ของพวกนี้ยอดฝีมือระดับสูงไม่สนใจอยู่แล้ว กลับเป็นน้ำแร่ชีวิต…นายว่าเอาออกไปเท่าไหร่ถึงจะเหมาะสม?”

ฉินเฟิ่งชิงมองเหล่าหวังพักหนึ่ง เอ่ยด้วยมุมปากกระตุกว่า “เหล่าหวัง นายล้อฉันเล่น?”

สี่ห้าสิบจิน?

บ้านนายถึงกระทั่งใช้หน่วยของน้ำแร่ชีวิตเป็นจินได้แล้ว?

เขายังไม่รู้ว่าฟางผิงคว้าน้ำแร่ชีวิตมาได้ ตอนนี้เหล่าหวังเริ่มเรียนรู้ที่จะโม้เป็นซะแล้ว?

ฟางผิงกลับไม่สนใจเขา เอ่ยอย่างครุ่นคิดว่า “สงครามใหญ่ครั้งนี้ เกรงว่าคงจะมีปรมาจารย์บาดเจ็บไม่น้อย คนอื่นๆ ไม่พูดถึง ปรมาจารย์ของมหาวิทยาลัยเซี่ยงไฮ้ ฉันต้องให้น้ำใจสักหน่อย หลังจากนี้ฉันก็อาจจำเป็นต้องใช้เหมือนกัน ต้องเอาออกมาส่วนหนึ่งจริงๆ ป้องกันเผื่อว่าหลังจากนี้หากเอาออกมาจะเป็นที่สงสัยของคนอื่นได้ งั้นก็เอาออกมาขวดหนึ่งเถอะ”

น้ำแร่ชีวิตสามขวดใหญ่ หนึ่งขวดมีประมาณห้าสิบจิน ขวดหนึ่งในนั้นฟางผิงใช้ไปบ้างแล้ว

นึกมาถึงตรงนี้ ฟางผิงก็ควักขวดขนาดใหญ่ใบหนึ่งออกมา นี่คือขวดที่ใช้ไปบางส่วนแล้ว

ใช้ไปไม่ถึงหนึ่งในสามด้วยซ้ำ!

แม้ครั้งนี้จะกลับไปแบ่งให้ทุกคน เขาเองยังต้องเก็บไว้ครึ่งใหญ่เหมือนกัน

เห็นฟางผิงควักขวดใหญ่แบบนี้ออกมา ฉินเฟิ่งชิงกลืนน้ำลายอึกใหญ่ ก่อนจะไอแห้งๆ ว่า “ขวดใหญ่ขนาดนี้ ก่อนหน้านี้พวกเขาไม่เห็นนายเอาอะไรเข้ามา…”

“โง่ พวกเราทำลายเมืองเล็กๆ ไปหนึ่งแห่งไม่ใช่หรือไง?”

ฟางผิงเผยสีหน้าดูแคลน ถ้ำใต้ดินมีอุปกรณ์ภาชนะที่สร้างจากคริสตัลพลังงานแบบนี้เหมือนกัน ไม่เป็นที่สงสัยอยู่แล้ว

อันที่จริงฉินเฟิ่งชิงไม่ได้คิดเรื่องนี้ ไอแห้งๆ ว่า “ความหมายของฉันคือสามารถแบ่งออกมาใส่ขวดเล็กๆ ได้ ฉันมีอยู่เยอะแยะ จะช่วยใส่ให้นาย…”

ขวดใหญ่ขนาดนี้มีน้ำแร่ชีวิตเท่าไหร่กัน!

ฟางผิงเจ้าหมอนี้ต้องไม่ได้เอาออกมาทั้งหมดแน่ นี่ต้องรวยขั้นมหาศาลจริงๆ แล้ว!

นึกถึงเขา…ฉินเฟิ่งชิงตัดผมตัวเองต่อ เผยใบหน้าเศร้าซึม ฉันกินได้แค่ดิน!

—————

………………..