ระบบจอมยุทธ์สุดโกงแห่งโลกคู่ขนาน นิยาย บท 516

ตอนที่ 516 ฟางผิงที่คุณธรรมสูงส่ง (3)

………………..

ฉินเฟิ่งชิงเห็นแบบนั้นก็กดเสียงว่า “หนึ่งขวดหนึ่งร้อยล้าน!”

ฟางผิงเบะปาก เอ่ยอย่างไม่ใส่ใจ “ไปเอากับพวกผู้อำนวยการหนานสิ ฉันไม่ได้ใช้สักหน่อย”

ฉินเฟิ่งชิงปิดปากลงฉับทันที แม่งเหอะ ใครจะไปกล้า!

ฟางผิงแบ่งน้ำแร่ชีวิตออกมาประมาณสามสิบจิน ผู้ฝึกยุทธ์เทียบน้ำหนักได้ค่อนข้างแม่นยำอยู่แล้ว

น้ำแร่ชีวิตพวกนี้ ไม่นานหนานอวิ๋นเยวี่ยก็แบ่งให้กับยอดฝีมือขั้นเก้าพวกนั้น

ขั้นเก้าสิบคน ทุกคนต่างมีอาการบาดเจ็บ

ฟื้นฟูพลังต่อสู้ทั้งหมด สามสิบจินอาจไม่พอเสมอไป แต่ก็ใช้ไปพอดิบพอดีเหมือนกัน

ส่วนขั้นเจ็ดขั้นแปดคนอื่นๆ ตอนนี้กลับไม่มีความจำเป็นต้องฟื้นฟูอย่างเร่งด่วน

แต่อู๋ขุยซานที่อยู่ขั้นแปดสูงสุดสามารถฟื้นฟูอาการบาดเจ็บบางส่วนได้ยังคงไม่เลว

หนานอวิ๋นเยวี่ยกำลังคิดจะแบ่งให้อู๋ขุยซาน จู่ๆ ก็ชำเลืองมองฟางผิงแวบหนึ่ง เจ้าเด็กนั่นยังมีอีกสิบกว่าจินในมือ!

ให้อธิการพวกเธอสักหน่อย คงไม่มีปัญหาหรอกมั้ง?

ประหยัดได้ก็ต้องประหยัด!

หนานอวิ๋นเยวี่ยคิดแบบนี้ ช่วงเวลาสั้นๆ นั้นจึงไม่ได้พูดว่าจะให้อู๋ขุยซาน ไม่ใช่ปัญหาเรื่องเงิน แต่เจ้าเด็กนี้ยังมีอยู่ในมือไม่น้อย ตอนนี้พวกเขาไม่พอใช้กันจริงๆ

อีกอย่างอู๋ขุยซานก็บาดเจ็บหนัก น้อยไปคงฟื้นฟูไม่ไหว

หนานอวิ๋นเยวี่ยยังกำลังครุ่นคิด ปรมาจารย์ขั้นเจ็ดขั้นแปดพวกนั้นต่างจ้องฟางผิงตาเป็นมัน

รัฐมนตรีหวังจงใจเผยร่างกายที่เละเทะของตัวเองให้ดู ครั้งก่อนไปมหาวิทยาลัยเซี่ยงไฮ้ เจ้าฉินเฟิ่งชิงก็ทำแบบนี้เหมือนกัน

ยังไงฟางผิงก็ต้องเกรงใจเขาบ้างสินะ?

เจ้าเด็กนี้ครั้งก่อนที่เมืองหยางเฉิง ฉันยังเคยถ่ายทอดสสารไม่แตกดับให้เธอ เจ้าเด็กฉินเฟิ่งชิงนั้นก็เหมือนกัน

ฟางผิงไม่มองเขา รัฐมนตรีหวังเอาไว้ทีหลัง

ฟางผิงถอนหายใจ อาการบาดเจ็บนี้ร้ายแรงจริงๆ

“ผมน่าจะยังแหลืออีกสิบห้าจิน อธิการ ขายให้คุณสิบสามจิน ราคามิตรภาพ ให้ผมห้าหมื่นล้านก็พอแล้ว แน่นอนว่าคุณไม่มีเงิน เซ็นสัญญาไว้เถอะ…”

อู๋ขุยซานยังไม่ทันเอ่ยปาก รัฐมนตรีหวังก็เอ่ยขึ้นก่อน “ฉันไม่ต้องการเยอะขนาดนั้น ที่เหลือให้ฉัน ฉันจะเซ็นสัญญา…”

ฟางผิงมองข้ามเขาไป เอ่ยต่อว่า “อาจารย์ คุณและอาจารย์ถังต่างบาดเจ็บไม่น้อย อ่อ ยังมีผู้เฒ่าเฉินอีกคน เป็นสองจินที่เหลือแล้วกัน…พวกคุณสามคนน่าจะพอใช้สินะครับ? แบบนี้ละกัน แต่ละคนเซ็นสัญญาหนี้สองพันล้าน ราคามิตรภาพ…”

หลู่เฟิ่งโหรวมองเขาด้วยใบหน้าดำคล้ำ นายให้ฉันเซ็นสัญญาหนี้?

ฟางผิงทำหน้าไร้เดียงสา ผมอับจนหนทางนี่นา!

ระบบไม่สรุปผลให้ผม ไม่เซ็นสัญญา กลับไปไม่ได้อะไรสักอย่างจะทำยังไง?

ขวดนี้แลกกับสัญญาหนี้หนึ่งแสนเจ็ดหมื่นหกพันล้าน เทียบกับระบบยังให้มากกว่า กลับไปหากไม่คำนวณสัญญาหนี้เป็นเงิน เขาก็แค่ไปทวงเงิน

ยังไงก็มีหลักฐานอ้างอิง!

อู๋ขุยซานมองเขาแวบหนึ่ง เอ่ยด้วยรอยยิ้ม “เธอมั่นใจนะว่าจะให้ฉันยืมน้ำแร่ชีวิตเยอะขนาดนี้ อย่าลืมว่าของพวกนี้ที่เธอได้มาไม่ใช่ว่าจะมีโอกาสแบบนี้ทุกครั้ง…”

ฟางผิงเอ่ยเสียงเบาว่า “ไม่เป็นไร ของพวกนี้มีเยอะจะตาย เดี๋ยวผมออกไปตระเวนอีก บางทีอาจจะเอากลับมาได้หลายสิบจิน”

ตอนนี้ใช้ไปหมดแล้ว เร็วกว่าที่เขาใช้ในตอนแรกซะอีก

กลับไป…บางทียังต้องเอาออกมาอีกสักขวด

ได้ยินเขาพูดถึงน้ำแร่ชีวิตราวกับเป็นน้ำแร่ทั่วไป เหล่าอู๋จึงไม่ปริปากอีก

รอฟางผิงส่งสัญญาหนี้มา เหล่าอู๋ไม่คิดชักช้า เซ็นชื่อลงไปทันที

หลู่เฟิ่งโหรวถลึงตาใส่เขาด้วยใบหน้าดำคล้ำ เห็นฟางผิงจะให้เธอเซ็นชื่อจริงๆ ก็โมโหแทบเป็นแทบตาย ยังไงฉันก็เป็นอาจารย์นาย สองพันล้านไม่เซ็นไม่ได้หรือไง?

แต่ถังเฟิงกลับเซ็นอย่างไม่ลังเล!

ไม่นาน ฟางผิงก็แลกเปลี่ยนน้ำแร่ชีวิตทั้งหมดกับสัญญาหนี้หนึ่งแสนเจ็ดพันหกหมื่นล้าน

พวกรัฐมนตรีหวังมองด้วยความรู้สึกปวดใจ!

อธิการเฒ่าของมหาวิทยาลัยปักกิ่ง ตอนที่มองหลี่หานซงแทบจะเผยสีหน้าท้อแท้

ดูนักศึกษาของมหาวิทยาลัยเซี่ยงไฮ้สิ!

อู๋ขุยซานยาจกนั่น จะเอาเงินห้าหมื่นล้านที่ไหนมาคืน นี่ไม่ใช่ว่าลูกศิษย์ตอบแทนให้อธิการหรือไง?

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน