ระบบจอมยุทธ์สุดโกงแห่งโลกคู่ขนาน นิยาย บท 521

ตอนที่ 521 คำเชิญจากเมืองเจิ้นซิง (1)

………………..

คนของเมืองเจิ้นซิงมาค่อนข้างเร็ว

ยอดฝีมือขั้นเก้าตายไปหนึ่งคน ขั้นเจ็ดตายไปห้าคน ขั้นเก้าสองคนอยู่ในสภาพปางตายเช่นกัน

ความสูญเสียแบบนี้ แม้จะเป็นเมืองเจิ้นซิงก็ยากจะรับได้

ตอนที่พวกฟางผิงออกมา ท้องฟ้าเกือบจะมืดแล้ว พอความมืดคืบคลานเข้ามา คนของเมืองเจิ้นซิงก็มาถึง

ครั้งนี้ผู้ที่มาไม่ได้มีแค่คนสองคน

ตอนที่พวกฟางผิงยังกำลังจัดการกับของที่เอากลับมา ไม่ก็รักษาบาดแผล อู๋ขุยซานกลับขมวดคิ้วขึ้นมา เอ่ยว่า “เมืองเจิ้นซิงมาแล้ว! สมแล้วที่ควบคุมเขาต้านสมุทรมาหลายร้อยปี ขั้นเก้าสองคน!”

ไม่ใช่แค่ขั้นเก้าสองคน!

ครั้งนี้เมืองเจิ้นซิงให้ความสำคัญอย่างมาก นอกจากยอดฝีมือขั้นเก้าสองคน ยังมีระดับสูงอีกสิบเอ็ดคน!

ทั้งหมดสิบสามคน!

เมืองเจิ้นซิงสิบสามตระกูล ทุกตระกูลต่างส่งคนมา

ตอนที่หนานอวิ๋นเยวี่ยเห็นคนมาเยอะขนาดนี้ก็ขมวดคิ้วขึ้นเล็กน้อย ดูท่าเมืองเจิ้นซิงจะให้ความสำคัญกับเรื่องนี้จริงๆ

เกรงว่าจะไม่ใช่แค่เรื่องที่ขั้นเก้าตายเพียงอย่างเดียวแล้ว

สิ่งที่สำคัญกว่านั้นเกรงว่าจะเป็นเรื่องของพื้นที่ระหว่างเขตแดน รวมถึงร่างของผู้อาวุโสตระกูลหยางคนนั้นด้วย

เห็นคนมา หนานอวิ๋นเยวี่ยพยักหน้าเล็กน้อย เอ่ยด้วยรอยยิ้มว่า “ประมุขซูและประมุขเหวยมาพร้อมกันแล้ว เข้าไปคุยข้างในเถอะ”

ขั้นเก้าสองคนยังไม่ทันเอ่ยปาก ในฝูงชนนั้นก็มีเด็กหนุ่มคนหนึ่งเอ่ยด้วยแววตาแดงก่ำกว่า “ผู้อำนวยการหนาน ปู่ของผม เขา…”

หนานอวิ๋นเยวี่ยมองเด็กหนุ่มแวบหนึ่ง ลอบถอนหายใจว่า “ประมุขหยางตายแล้วจริงๆ ตอนนี้ร่างอยู่ที่หน่วยทหารทางนั้น…”

“ปู่…จากไปแล้วจริงๆ…”

เด็กหนุ่มดวงตาแดงก่ำ!

ไม่ใช่แค่ปู่ ก่อนหน้านี้ผู้อาวุโสจากไป รากฐานที่ใหญ่ที่สุดของตระกูลหยางก็หายไปแล้ว

แต่ผู้อาวุโสตระกูลหยางและพวกเขาไม่ได้สนิทชิดเชื้อกันเท่าไหร่ ช่วงเวลาคลุกคลีกันก็น้อย ผู้อาวุโสหยางจากไป เด็กหนุ่มรู้สึกแค่ว่าฟ้าพังทลาย ไม่ได้เศร้าโศกจนเกินไป

แต่หยางเต้าหงเป็นปู่ของเขา ตั้งแต่เด็กก็รักและเอ็นดูเขามาตลอด นึกไม่ถึงว่าครั้งนี้ปู่ต้องมาตายเสียแล้ว

นอกจากปู่ ครั้งนี้ยังมีขั้นเจ็ดตายอีกห้าคน เป็นตระกูลหยางถึงสามคน!

ปรมาจารย์จากเมืองเจิ้นซงก็ไม่ได้มีเยอะมากมาย ผู้อาวุโสขั้นสุดยอดหนึ่งคนต่อหนึ่งตระกูล ขั้นเก้า…หลายตระกูลยังแทบไม่มี

ยอดฝีมือขั้นเจ็ดขั้นแปด ตระกูลหนึ่งก็สี่ห้าคน มากสุดห้าหกคนเท่านั้น

ครั้งนี้ตระกูลหยางนับว่าพินาศย่อยยับแล้ว!

ตอนนี้ตระกูลใหญ่อย่างตระกูลหยาง ระดับปรมาจารย์มีแค่เด็กหนุ่มเบื้องหน้าและยอดฝีมือร่างทองขั้นแปดอีกคนเท่านั้น

เมืองเจิ้นซิงสิบสามตระกูล ตระกูลหยางนับว่าได้ถอนตัวออกจากเวทีประวัติศาสตร์อย่างสิ้นเชิงแล้ว

เด็กหนุ่มรู้สึกโศกเศร้ามาจากใจ แม้จะเป็นยอดฝีมือขั้นเจ็ดแล้ว ตอนนี้ก็ยังคงน้ำตารินไหล ตระกูลหยางสิ้นสุดจริงๆ แล้ว!

ระยะเวลาสั้นๆ ไม่กี่ปี ยอดฝีมือล้มหายตายจากจนเกลี้ยง!

ความรุ่งโรจน์นับร้อยปี วันนี้ถูกทำลายลงในวันเดียว!

เสี้ยวพริบตานี้ เด็กหนุ่มร้องไห้ไม่ออกเสียง เจ็บปวดจากข้างใน

ยอดฝีมือขั้นเจ็ดคนหนึ่ง ร้องไห้ต่อหน้าทุกคนเช่นนี้ คนของเมืองเจิ้นซิงก็เผยสีหน้าซับซ้อนเช่นกัน

ก่อนที่จะมายังมีความหวังอยู่เล็กน้อย…ตอนนี้ความหวังนับว่าถูกทำลายจนหมดสิ้นแล้ว

หยางเต้าหงไม่สามารถหาร่างของผู้อาวุโสตระกูลหยางกลับมา ทั้งไม่สามารถเดินในเส้นทางขั้นสุดยอด พลิกฟื้นตระกูลหยางได้ใหม่อีกแล้ว

ไม่มีพวกหยางเต้าหงแล้ว แม้คนของเมืองเจิ้นซิงจะไม่ใช้อำนาจรังแกคนอ่อนแอ ไม่กดหัวตระกูลหยาง แต่ไม่มีผู้อาวุโสขั้นสุดยอดหนุนหลัง ใครจะให้ทรัพยากรฝึกวิชากับตระกูลหยางกัน?

ผู้ฝึกยุทธ์ใช้ทรัพยากรฝึกวิชา นอกจากตัวเองก็มีคนในครอบครัวที่จัดสรรให้คุณโดยไม่หวังผล

บางทีตระกูลหยางยังอาจมีเก็บสะสมไว้ส่วนหนึ่ง แต่ปรมาจารย์หลายคนตายในสนามรบ ของหลายอย่างต้องขาดแคลนอยู่แล้ว

เด็กหนุ่มสะอึกสะอื้นอยู่สักพัก ไม่นานก็ดึงสติกลับมา เอ่ยด้วยน้ำเสียงขมขื่นว่า “ผู้อำนวยการหนาน พาผมไปดูปู่และคนอื่นๆ ได้หรือเปล่า?”

“ได้ ทุกคนไปพร้อมกันเถอะ”

หนานอวิ๋นเยวี่ยไม่พูดมากเช่นกัน พาทุกคนเดินไปยังฐานทัพที่อยู่ไม่ไกล

รอเข้ามาในฐานทัพ การเฝ้าระวังรอบนอกค่อนข้างเข้มงวด ถึงกระทั่งมีปรมาจารย์จำนวนหนึ่งนั่งรักษาการณ์ด้วยตัวเอง

คนของเมืองเจิ้นซิงมองอยู่สักพัก จมดิ่งในความเงียบอยู่เล็กน้อย ที่นี่ไม่ได้มีแค่คนของเมืองเจิ้นซิงที่ตายในสนามรบ ยังรวมถึงปรมาจารย์ที่ทำสงครามตายในถ้ำใต้ดินครั้งนี้ด้วยเช่นกัน ร่างของพวกเขาล้วนอยู่ที่นี่

ประมุขซู หรือก็คือปู่ของซูจื่อซู่ เอ่ยด้วยใบหน้าหนักอึ้งว่า “ครั้งนี้สูญเสียไปเท่าไหร่?”

“ราชาขวานตายในสนามรบ ยอดฝีมือร่างทองตายไปเจ็ดคน ยอดฝีมือขั้นเจ็ดตายไปสิบสี่คน”

เมื่อคำพูดนี้ออกมา ซูเฮ่าหรานก็อดถอนหายใจไม่ได้ ไม่เอ่ยอะไรอีก

ด้านข้าง เหวยหย่งประมุขตระกูลเหวย ชายชราที่รูปร่างไม่สูงคนหนึ่ง ถอนหายใจติดต่อกัน “สองปีมานี้นับวันระดับสูงก็ตายในสงครามมากขึ้นเรื่อยๆ”

“…”

หนานอวิ๋นเยวี่ยไปแล้ว ซูเฮ่าหรานก็เอ่ยเรียบนิ่ง “พวกนายว่า…ผู้อาวุโสหยาง…”

เขายังไม่ทันพูดจบ เหวยหย่งก็เอ่ยก่อน “ถามดูก็รู้แล้ว จริงสิ หลี่โม่และเจิ้งอวี่ยังมีชีวิตอยู่ เดี๋ยวต้องไปดูสักหน่อย…ไม่รู้ว่าอาการบาดเจ็บเป็นยังไงบ้าง…”

“เกรงว่าจะท่าไม่ค่อยดี” ซูเฮ่าหรานส่ายหัว อันที่จริงเขาสัมผัสถึงทั้งสองคนได้แล้ว อยู่ไม่ไกลจากที่นี่เท่าไหร่

แต่ทั้งสองคน…แทบไม่ต่างอะไรกับคนตาย

พวกเขาไม่พูดกันอีกแล้ว ไม่สนใจเด็กหนุ่มตระกูลหยางเช่นกัน เริ่มมองไปยังทิศทางของพวกหลี่โม่

—

ในห้องของพวกฟางผิง

หนานอวิ๋นเยวี่ยมาหาด้วยตัวเอง เข้าประตูก็เอ่ยออกมาทันที “ฟางผิง พวกเธอตามไปกับฉันสักหน่อย คนของเมืองเจิ้นซิงมาแล้ว”

ฟางผิงตื่นเต้นอยู่บ้าง แต่ไม่ถือว่ากระชั้นชิดเช่นกัน พยักหน้าว่า “ได้ พวกเราต้องไปกันหมดหรือเปล่า?”

หนานอวิ๋นเยวี่ยมองพวกฉินเฟิ่งชิงไปแวบหนึ่ง พยักหน้าว่า “ไปทั้งหมดเถอะ ฉินเฟิ่งชิงยังเข้าไปในพื้นที่ระหว่างเขตแดน บางเรื่องพวกเราก็อยากเข้าใจเช่นกัน”

ด้านหน้านั้น อู๋ขุยซานลุกขึ้น เดินตามออกไปข้างนอก

หนานอวิ๋นเยวี่ยเห็นแบบนี้ก็กลืนไม่เข้าคายไม่ออก “อธิการอู๋ ไม่มีความจำเป็นต้องจริงจังขนาดนี้ ที่นี่คือฐานทัพ! รัฐมนตรีจางยังไม่ได้ไปไหน ยิ่งไปกว่านั้นคนของเมืองเจิ้นซิงก็ไม่ใช่ศัตรู แค่อยากถามสถานการณ์บางอย่างเท่านั้น”

อู๋ขุยซานเอ่ยอย่างเรียบนิ่ง “ขึ้นชื่อว่าเป็นผู้อำนวยมหาวิทยาลัยศิลปะการต่อสู้เซี่ยงไฮ้ กระทั่งอำนาจในการรับรู้เรื่องราวยังไม่มีเลยงั้นเหรอ?”

“นี่…”

หนานอวิ๋นเยวี่ยเพิ่งอยากพูดอะไรสักอย่าง ฟางผิงกลับเอ่ยขึ้นก่อน “ถึงไม่พูดตอนนี้ กลับไปผมยังต้องไปอธิบายให้อธิการฟังอีกครั้ง ผู้อำนวยการ ให้อธิการไปด้วยเถอะครับ”

มียอดฝีมือขั้นแปดสูงสุดหนุนหลัง ฟางผิงรู้สึกปลอดภัยขึ้นมาอยู่บ้าง

อู๋ขุยซานฝีมือไม่อ่อนด้อย แม้ยอดฝีมือเมืองเจิ้นซิงจะมีอาวุธวิเศษขั้นเก้า แต่อาจจะทำอะไรอู๋ขุยซานไม่ได้เสมอไป

ยิ่งไปกว่านั้น เหล่าอู๋ที่เป็นขั้นแปดสูงสุด มีหวังเป็นยอดฝีมือขั้นเก้า ทั้งยังเป็นคนของกระทรวงการศึกษา เป็นกำลังสำคัญอย่างแท้จริง

หากคนของเมืองเจิ้นซิงวางแผนจะทำอะไรจริงๆ เหล่าอู๋ออกหน้า เกรงว่ารัฐมนตรีจางคงไม่นั่งดูดายเหมือนกัน

เห็นอู๋ขุยซานยืนกรานแบบนั้น หนานอวิ๋นเยวี่ยจึงไม่พูดมากอีก พาทุกคนไปห้องประชุมด้วยกัน

—————

………………..