ระบบจอมยุทธ์สุดโกงแห่งโลกคู่ขนาน นิยาย บท 529

ตอนที่ 529 คนที่รู้คุณคน มีแค่ฉันฟางผิงเท่านั้น (1)

………………..

รัฐบาลติดหนี้หนึ่งแสนหกหมื่นล้าน แลกเปลี่ยนของไปมากมายขนาดนี้ นับว่าสะสางหมดแล้ว

อันที่จริงฟางผิงพอใจอยู่เหมือนกัน

แม้จะรู้สึกว่าแลกเปลี่ยนของมาไม่ได้เยอะอะไร แต่ของพวกนี้เป็นของที่เงินซื้อไม่ได้จริงๆ หากรัฐบาลจัดการประมูลขึ้นมา ของพวกนี้อย่าพูดว่าหนึ่งแสนหกหมื่นล้านเลย…

เคล็ดวิชาลับต้นกำเนิดที่หลี่เจิ้นคิดค้นเองเล่มหนึ่ง เปิดขายต่อทั่วโลก ยอดฝีมือบางประเทศจ่ายออกมาหลายล้านล้านยังเป็นไปได้เช่นกัน

สามารถศึกษาเส้นทางของขั้นสุดยอดได้!

แม้วิชาลับต้นกำเนิดจะเป็นแค่เส้นทางที่เกี่ยวพันกับต้นกำเนิดเพียงเล็กน้อย แต่เส้นทางของขั้นสุดยอด นั่นทำให้คนใฝ่หาจริงๆ

“บัวทองสวรรค์หนึ่งกลีบ หญ้าจันทร์หม่นสิบต้น ผลบ่มจิตใจห้าสิบลูก ดอกหลอมเส้นเดินปราณหนึ่งร้อยดอก ผลไป๋ชุ่ยหนึ่งร้อยลูก รวมกับ (เคล็ดวิชากระบี่ทะลวงฟ้า)…”

ผู้บัญชาการโจวจดรายการพวกนี้ไว้แล้วก็เอ่ยว่า “ตอนนี้ของไม่ได้เอามา ภายในเวลาสามวันจะจัดคนส่งเข้ามาให้ ฟางผิง แม้จะบอกว่าเป็นของของเธอ ทั้งใช้น้ำแร่ชีวิตของเธอแลกมา แต่ของพวกนี้อย่าสิ้นเปลืองสุ่มสี่สุ่มห้าจะดีที่สุด ของหลายอย่าง ใช้ไปมากเท่าไหร่ก็ลดน้อยลงไปเท่านั้น ใช้หมดก็ไม่มีอีกแล้ว ทั้งใช้จำนวนเยอะขนาดนี้ อันที่จริงไม่ได้มีประโยชน์ขนาดนั้น ทางเมืองเจิ้นซิง เธอก็รู้ว่าพวกเขาใช้ของล้ำค่าไปไม่น้อย นี่ถึงเป็นสาเหตุที่หลังจากพวกเขาหลอมสารจิงกับเลือดแล้ว ทำให้ก้าวหน้าลำบากขึ้นอยู่บ้าง”

ฟางผิงพยักหน้าว่า “ผมรู้ ผู้บัญชาการวางใจ ไม่ใช้ในจุดที่ไม่ควรใช้อย่างแน่นอน”

“แบบนั้นจะดีที่สุด”

ผู้บัญชาการโจวพูดจบก็เตรียมจะออกไปแล้ว ฟางผิงเห็นแบบนั้นก็รีบเอ่ยว่า “ผู้บัญชาการ รัฐมนตรี นี่จะไปแล้วเหรอครับ?”

“ยังมีธุระ…”

“ไม่ใช่!”

ฟางผิงเอ่ยทันที “ยังไม่ได้จัดพิธีรับรางวัลเลย ผมเป็นแม่ทัพแล้ว ยังได้รับเหรียญเกียรติยศปกป้องประเทศ ไม่ว่ายังไงก็ต้องแสดงความสำคัญหน่อยหรือเปล่า? มอบเงียบๆ แบบนี้ ไม่ใช่ว่าตำแหน่งแม่ทัพของหน่วยทหารได้มาอย่างง่ายๆ เหรอครับ?”

ฟางผิงพูดจบก็เอ่ยทันที “ผู้บัญชาการและรัฐมนตรีรอเดี๋ยวครับ ผมจะไปเรียกอาจารย์และนักศึกษาทั้งมหาวิทยาลัยไปร่วมพิธีมอบเหรียญก่อน…”

ผู้บัญชาการและรัฐมนตรีหวังหน้านิ่งอึ้งไปทันที!

เจ้าเด็กนี้…เอาเรื่องจริงๆ!

—

หนึ่งชั่วโมงหลังจากนั้น

โถงพิธีการมหาวิทยาลัยศิลปะการต่อสู้เซี่ยงไฮ้

ฟางผิงสวมชุดทหารแม่ทัพเต็มยศ เผยสีหน้าเคร่งขรึม

ตอนนี้ผู้บัญชาการโจวไม่มีความคิดล้อเล่นเช่นกัน ช่วยติดเหรียญเกียรติยศปกป้องประเทศให้ฟางผิงด้วยสีหน้าจริงจัง เอ่ยเสียงดังว่า “ฟางผิง มหาวิทยาลัยศิลปะการต่อสู้เซี่ยงไฮ้ สร้างผลงานไว้คณานับ ได้รับมอบเหรียญเกียรติยศปกป้องประเทศ และตำแหน่งแม่ทัพ ทำความเคารพ!”

ด้านล่างเวที นักศึกษาและอาจารย์นับพันคนทยอยคารวะ!

บรรยากาศเต็มไปด้วยความจริงจัง!

ฟางผิงเผยสีหน้าดีใจ ข่มกลั้นรอยยิ้มไว้ พยายามรักษาท่าทีเคร่งขรึม เอ่ยเสียงดังว่า “ประเทศจีนต้องชนะ มนุษยชาติต้องชนะ อาจารย์และนักศึกษามหาวิทยาลัยศิลปะการต่อสู้ไม่มีวันหลบหนีสงคราม!”

“ดี!”

ผู้บัญชาการโจวตะโกนเสียงดัง คารวะให้ฟางผิงเช่นกัน เห็นฟางผิงมีความสุขแทบจะเอ่อล้นออกมาก็อดขำในใจไม่ได้

เป็นเมล็ดพันธุ์ดี อนาคตในเส้นทางผู้ฝึกยุทธ์ก็ไร้ขีดจำกัดเช่นกัน

น่าเสียดาย…เวลายังจะพอหรือเปล่า?

ผู้บัญชาการโจวไม่พูดมากอีก พิธีมอบเหรียญรางวัลเป็นอันสิ้นสุดแค่นี้

ด้านล่างเวที นักศึกษาและอาจารย์กลับพากันสะท้อนใจ

ฟางผิงเพิ่งจะปีสองเท่านั้น นี่ยังได้ตำแหน่งแม่ทัพแล้ว!

มหาวิทยาลัยที่ใหญ่อย่างเซี่ยงไฮ้ ก่อตั้งมาหกสิบเอ็ดปี นักศึกษาที่จบไปมีนับไม่ถ้วน

รัฐมนตรีหวังแทบอยากจะซัดฝ่ามือใส่เขาให้ตาย ข่มกลั้นอยู่พักหนึ่งก่อนจะเอ่ยว่า “ก่อนหน้านี้ฉันแค่พูดไปเท่านั้น น้ำแร่ชีวิตหาได้ยาก เป็นของวิเศษที่ช่วยชีวิตคน…”

ฟางผิงหัวเราะว่า “ไม่เป็นไรหรอกครับ รอผมรับตำแหน่งอธิการมหาวิทยาลัยเซี่ยงไฮ้ โอนมหาวิทยาลัยเป็นของตัวเอง รัฐมนตรีหวังอย่าลืมช่วยพูดให้ผมด้วย”

รัฐมนตรีหวังใบหน้าแข็งทื่อ เจ้าเด็กนี้ว่ายังไงนะ?

ด้านข้าง หวงจิ่งที่เงียบมานาน เวลานี้เงียบต่อไปไม่ไหวแล้วจริงๆ ตำหนิว่า “พูดเหลวไหลให้มันน้อยๆ หน่อย!”

ฟางผิงเบะปากหัวเราะ ควักขวดคริสตัลในเสื้อออกมาขวดหนึ่ง ก่อนจะยื่นสัญญาที่เขียนไว้นานแล้วให้อีกครั้ง “รัฐมนตรี เซ็นเถอะครับ”

รัฐมนตรีหวังหัวเราะ เซ็นชื่อไปตรงๆ คว้าขวดไปแล้วก็มองฟางผิงอีกครั้ง ไม่ได้พูดอะไรอีก ทะยานฝ่าอากาศออกไป

เขาไปแล้ว จู่ๆ ผู้บัญชาการโจวเหมือนจะนึกบางเรื่องขึ้นมาได้ เอ่ยด้วยรอยยิ้มว่า “เรื่องโควต้าของเขตหวงห้าม ทางเมืองเจิ้นซิงส่งข่าวมาแล้ว แต่ยังต้องรออีกสักพัก หารือแผนการคร่าวๆ ออกมาแล้ว ถึงเวลานั้นจะแจ้งพวกเธออีกที”

“ขอบคุณผู้บัญชาการ”

“ครั้งนี้ไม่ใช่หน่วยทหารช่วงชิงให้ เป็นกระทรวงการศึกษาช่วงชิงให้พวกเธอ เหล่าหวังตื่นเต้นเกินไปเลยลืมบอกเรื่องนี้ให้เธอ”

ผู้บัญชาการโจวหัวเราะ ตบไหล่ฟางผิงเบาๆ “อย่าลืมล่ะ ครั้งหน้าถ้าฉันอยู่ มีผลประโยชน์อย่าลืมฉันด้วย”

พูดจบ ผู้บัญชาการโจวก็ลอยขึ้นฟ้าไป

ครั้งก่อนที่เมืองหยางเฉิง ฟางผิงแกล้งสลบ ผู้ที่ลงมือช่วยเหลือคือผู้บัญชาการโจวและรัฐมนตรีหวัง

ส่วนเจิ้งหมิงหงที่ลงมือหลังจากนั้น ฟางผิงไม่ได้รับน้ำใจคนๆ นี้ไว้

ผู้บัญชาการโจวเอ่ยเรื่องนี้ขึ้นมา ฟางผิงกลืนไม่เข้าคายไม่ออกอยู่บ้าง อดมองไปทางหวงจิ่งไม่ได้ “อธิการ คุณว่าครั้งหน้าหากผมบาดเจ็บหนักกลับมา จะสามารถหาปรมาจารย์บางส่วนมารักษาตัวให้ผมฟรีได้หรือเปล่า?”

หวงจิ่งคร้านจะต่อบทสนทนา ถามออกไปแทน “เธอวางแผนจะเข้าร่วมการช่วงชิงโควต้าเขตหวงห้ามจริงๆ งั้นเหรอ? ฟางผิง เธอไม่ได้ก้าวหน้าช้าเลย ไม่มีความจำเป็นต้องไปเสี่ยง ฝึกวิชาอย่างสงบไปเรื่อยๆ ถึงจะเป็นเส้นทางที่ถูกต้อง”

———————

………………..