ระบบจอมยุทธ์สุดโกงแห่งโลกคู่ขนาน นิยาย บท 532

ตอนที่ 532 เกิดความผิดปกติ (2)

………………..

“นี่ประธานไม่พอใจที่ตัวเองถูกจัดในอันดับที่สิบแปดของขั้นหกหรือเปล่า หลังจากประธานพวกเราเข้าสู่ขั้นสาม มีครั้งไหนบ้างที่ไม่ใช่ที่หนึ่ง ฉันว่าประธานวางแผนจะพุ่งสู่ที่หนึ่งให้เร็วที่สุด เป็นอันดับหนึ่งสี่ครั้งติดต่อกัน!”

เริ่มตั้งแต่ขั้นสาม ฟางผิงก็เป็นที่หนึ่งของการจัดอันดับ ทุกครั้งจะพยายามแตะถึงจุดนั้นโดยเร็วที่สุด

ตอนนี้สิบอันดับแรกของขั้นหกยังไม่สามารถขึ้นไปได้ นักศึกษามหาวิทยาลัยเซี่ยงไฮ้ยังรู้สึกไม่พอใจแทนฟางผิงเลย

แม้ผู้ฝึกยุทธ์ที่ถูกจัดอันดับอยู่ข้างหน้าเขาเหล่านั้นจะเป็นตาแก่ยายแก่กันแล้ว พวกนักศึกษาก็ยังคิดว่าฟางผิงควรได้อันดับหนึ่งอยู่ดี

มีคนเอ่ยด้วยรอยยิ้มขึ้นว่า “ประธานทะลวงแล้ว พวกเราอย่าลืมอวยพรก็พอ กอบโกยได้ครั้งใหญ่อีกแล้ว”

เมื่อคำพูดนี้ออกมา จากหนึ่งเป็นสิบ จากสิบเป็นร้อย บอกต่อกันไปอย่างรวดเร็ว นักศึกษาทั้งมหาวิทยาลัยต่างกระจ่างแจ้งขึ้นมา

โอกาสกินฟรีมาอีกแล้ว!

พวกนักศึกษาแทบจะปรารถนาให้ฟางผิงทะลวงวันละขั้นด้วยซ้ำ ประธานมีเงินจะตายไป!

ทุกครั้งที่ทะลวงด่านหรือมีเรื่องยินดีอะไร นั่นก็จะทุ่มทุนอย่างหนัก ตอนนี้พวกนักศึกษาคุ้นชินกับธรรมเนียมแบบนี้นานแล้ว

—

คนอื่นๆ กำลังกระซิบกระซาบกัน

ฟางผิงกลับกินสมุนไพรต่อ

ครั้งนี้เขาแลกหญ้าจันทร์หม่นมาสิบต้น

หญ้าจันทร์หม่นเป็นสิ่งที่ผู้ฝึกยุทธ์ขั้นเจ็ดใช้ ให้ประสิทธิภาพดีเยี่ยม

ตอนแรกพลังจิตใจฟางผิงพุ่งสูงถึงเก้าร้อยสี่สิบเก้าเฮิรตซ์ ใช้หญ้าจันทร์หม่นไปหนึ่งต้นก็แตะถึงเก้าร้อยแปดสิบเฮิรตซ์

ใช้ต้นที่สองกลับเพิ่มแค่เก้าร้อยเก้าสิบสองเฮิรตซ์!

ประสิทธิภาพของต้นที่สองลดน้อยลงไปช่วงใหญ่ในเสี้ยวพริบตา นี่ทำให้ฟางผิงอดขมวดคิ้วไม่ได้ ดูท่าใกล้ถึงขีดจำกัดอีกครั้งแล้ว

แต่กังวลว่าอีกเดี๋ยวพลังตอบสนองจะไม่เพียงพอ ฟางผิงกัดฟัน กินหญ้าจันทร์หม่นเข้าไปเป็นต้นที่สาม

หญ้าจันทร์หม่นห้าพันล้าน เขากินรวดเดียวไปสามต้น!

ดีที่หลังจากใช้หญ้าจันทร์หม่นติดต่อกันสามต้น แม้ยิ่งใช้มากเท่าไหร่ก็ยิ่งเพิ่มพลังจิตใจน้อยลงเรื่อยๆ กลับทำให้พลังจิตใจของฟางผิงแตะถึงเก้าร้อยเก้าสิบเก้าเฮิรตซ์

ถึงเวลานี้แล้ว ฟางผิงรู้ว่าต่อให้กินเข้าไปขนาดไหนก็คงไม่สามารถเพิ่มได้อีกแล้ว

ปราการมีเพียงต้องอาศัยตัวเองทะลวงไปเท่านั้น

ระบบไม่ปรากฏเครื่องหมายบวกอีกเช่นกัน ไม่งั้นระบบคงสามารถฝืนทะลวงปราการนี้ไปได้แล้ว

“ปราณเจ็ดพันเก้าร้อยเก้าสิบเก้าแคล พลังจิตใจเก้าร้อยเก้าสิบเก้าเฮิรตซ์ต่างแตะถึงขีดจำกัดแล้ว!”

“ปิดผนึกประตูแห่งปราณสามารถทำให้พลังจิตใจปรากฏได้งั้นเหรอ?”

ฟางผิงร้อนรุ่มในใจอยู่บ้าง

ผู้ฝึกยุทธ์ขั้นหก ปรากฏพลังจิตใจ ปัจจุบันเหมือนไม่เคยได้ยินมาก่อน

ก่อนหน้านี้เพราะหลู่เฟิ่งโหรวไม่สามารถหลอมสารจิงกับเลือดได้จึงพยายามฝืนปรากฏ แต่หลังจากนั้นก็ไม่ได้ปรากฏขึ้นมา แต่ทำได้หลังจากหลอมรวมเป็นหนึ่งแล้ว

ขั้นหกคนอื่นๆ แม้จะไม่สามารถหลอมรวม ปกติพลังจิตใจก็ไม่แตะถึงขั้นที่ปรากฏได้

แม้ในใจจะร้อนรุ่ม แต่ฟางผิงไม่ได้กังวลมากจนเกินไป ถึงครั้งนี้จะปรากฏไม่สำเร็จก็คงอีกไม่นานนี้เหมือนกัน

เขาเพิ่งขั้นหกตอนต้น ถึงตอนกลางจะไม่สำเร็จ งั้นขั้นหกตอนปลายล่ะ?

“ไม่จำเป็นต้องกังวลเกินไป แม้จะปรากฏไม่ได้ก็ไม่เป็นไร”

ฟางผิงปลอบตัวเองในใจ ทั้งอดคิดฟุ้งซ่านขึ้นมาไม่ได้ การปรากฏพลังจิตใจของฉันจะเป็นอะไรกันแน่?

ตาเฒ่าหลี่บอกเขาว่านี่เป็นการแสดงความยึดติดอย่างหนึ่ง

เขามีความยึดติดด้วยงั้นเหรอ?

ฟางผิงไม่รู้!

เขาไม่รู้จริงๆ ตกลงตัวเองมีความยึดติดอะไร ความยึดติดของมนุษย์ บางทีหากไม่ถึงช่วงเวลาสำคัญ ตัวเองก็คงไม่ชัดเจนเหมือนกัน

“จะสนใจเพื่ออะไร!”

ข้างล่างหอประวัติศาสตร์ พวกปรมาจารย์กรูกันเข้ามาแล้ว

“จะทะลวงแล้ว!”

“เจ้าเด็กนี้…อยากจะลองชำแหละเขาดูจริงๆ!”

หวงจิ่งพึมพำออกมา ความเร็วของการฝึกวิชาไม่มีใครเทียบได้แล้ว

ตาเฒ่าหลี่ถลึงตามองเขาแวบหนึ่ง ไม่ได้พูดอะไร หวงจิ่งกลับรับรู้ถึงความนัย อดก่นด่าไม่ได้ “หลี่ฉางเซิง ฉันเป็นรุ่นพี่ของนาย สายตาที่ราวกับจะเชือดเฉือนฉันของนายมันหมายความว่ายังไง?”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน