ตอนที่ 535 หกดินแดนศักดิ์สิทธิ์ทั่วโลก (3)
………………..
ฟางผิงอดไม่ได้อยู่บ้าง เอ่ยทันที “เป็นตัวแทนของแต่ละทวีปแบบนั้นเหรอครับ?”
“ไม่ถูกเสียทีเดียว ประเทศเล็กๆ บางแห่งถูกแทนที่โดยตรง พวกเขาไม่มีอำนาจในการพูด”
เหวยชิ่งครุ่นคิด ก่อนจะเอ่ยเสริมว่า “ประเทศที่ฝีมืออ่อนแอ งั้นทำได้แค่อาศัยยอดฝีมือพวกนี้มาคุ้มครอง ดังนั้นเรื่องพวกนี้พวกเขาจึงไม่เข้าร่วม พวกเราพูดได้ว่าเป็นตัวแทนประเทศจีน ทั้งเป็นตัวแทนของเอเชียตะวันออกเช่นกัน ประเทศในเอเชียตะวันออกไม่ใช่น้อยๆ แต่เพราะว่าเอเชียตะวันออกทางนั้นมีดินแดนศักดิ์สิทธิ์ของพระพุทธเจ้าอยู่ ดังนั้นพวกเราจึงไม่เอ่ยถึงเรื่องนี้ ไม่งั้นก็พูดได้ว่าเป็นตัวแทนทวีปเอเชียไปแล้ว”
“ทวีปออสเตรเลีย ทวีปแอนตาร์กติกา…”
ฟางผิงยังพูดไม่จบ เหวยชิ่งก็ส่ายหัวว่า “ประชากรมีน้อย จะเอายอดฝีมือมาจากไหน ยอดฝีมือเกิดบนพื้นฐานของจำนวนประชากร คนน้อยไป ยอดฝีมือย่อมน้อยตาม ประเทศจีนมียอดฝีมือเยอะ นั่นเพราะพวกเรามีคนมาก คนมาก พวกเราก็สามารถคัดเลือกกลุ่มยอดฝีมือออกมาจากผู้ฝึกยุทธ์จำนวนมากได้ เนื่องด้วยทวีปเอเชียมีประชากรมากจึงทำให้ปากทางเข้าถ้ำใต้ดินเยอะตาม ประชากรเยอะหมายถึงได้รับทรัพยากรที่มากกว่า ดังนั้นทางเอเชียเลยถือกำเนิดสองประเทศที่พลังต่อสู้แข็งแกร่ง แต่ดินแดนศักดิ์สิทธิ์ของพระพุทธเจ้านั้น จะว่ายังไงดีล่ะ…”
เหวยชิ่งครุ่นคิดก่อนจะเอ่ยว่า “บอกว่าเป็นดินแดนศักดิ์สิทธิ์ของพระพุทธเจ้า อันที่จริงค่อนข้างโหดร้ายไม่น้อย ผู้ฝึกยุทธ์ระดับล่างบางส่วนและคนทั่วไปแทบจะมีโอกาสตายสูง ช่างเถอะ ไม่พูดเรื่องพวกนี้แล้ว แต่ละพื้นที่ต่างมีวิธีการบ่มเพาะที่แตกต่างกัน โดยทั่วไปพวกเราไม่อาจเข้าไปข้องเกี่ยวกิจธุระของรัฐบาลแต่ละพื้นที่ ขอแค่รัฐบาลยินดีต่อต้านการรุกรานของถ้ำใต้ดิน งั้นก็ไม่มีใครสนใจว่ารัฐบาลจะจัดการยังไงแล้ว การชิงโควตาครั้งนี้ก็คือพวกเราทั้งหกฝ่าย โควตาเข้าสู่เขตหวงห้ามมีทั้งหมดสามสิบโควตา เงื่อนไขไม่ได้ยาก อายุต่ำกว่าสามสิบปีก็ได้แล้ว”
“ไม่ได้จำกัดลำดับขั้น?” ฟางผิงถามออกไป
“ไม่อยู่แล้ว…” เหวยชิ่งเอ่ยอย่างกลืนไม่เข้าคายไม่ออก “ชิงโควตานั่นเป็นการเรื่องของยอดฝีมือที่อายุต่ำกว่าสามสิบปี โดยทั่วไปมักจะเป็นขั้นหก แทบไม่มีขั้นเจ็ดเข้าร่วม เพราะมีโอกาสที่จะกลายเป็นขั้นเจ็ดในอายุต่ำกว่าสามสิบปีน้อยมาก แน่นอนว่าเวลานั้นรุ่นของผู้บัญชาการหลี่ ผู้บัญชาการหลี่ก็เข้าร่วม เขาถือเป็นผู้ฝึกยุทธ์ขั้นเจ็ดในไม่กี่คนที่เข้าร่วมการแข่งในหลายปีมานี้”
“ฉันบอกว่าไม่มีขั้นเจ็ด ไม่ได้หมายความว่าไม่มีเลย การชิงโควตาสามปีหนึ่งครั้ง อันที่จริงพวกเราจัดมาสามสิบเก้าครั้งแล้ว รวมครั้งนี้ก็เป็นสี่สิบพอดี เป็นเวลาหนึ่งร้อยยี่สิบปีแล้ว! หนึ่งร้อยยี่สิบปีนี้ ทุกๆ สามปีพวกเราจะจัดหนึ่งครั้ง สามสิบเก้ารอบ หนึ่งร้อยยี่สิบปี มักจะมีปีศาจอยู่เหมือนกัน ดังนั้นจึงมีขั้นเจ็ดอยู่ แต่ว่าน้อยจริงๆ อย่างน้อยที่ฉันรู้เหมือนจะมีสามหรือสี่คน ไม่กี่สิบปีถึงจะปรากฏครั้งหนึ่ง ปีนี้เหมือนจะไม่มี ถึงมีเธอก็ไม่จำเป็นต้องกังวล เพื่อให้มั่นใจว่าจะคว้าโควตาได้ ผู้ฝึกยุทธ์ขั้นเจ็ดไม่อาจท้าประลองเธออยู่แล้ว เข้าใจหรือเปล่า?”
ฟางผิงถามอีกครั้ง “การชิงโควตาเป็นรูปแบบการท้าประลองตัวต่อตัวงั้นเหรอครับ?”
เหวยชิ่งพยักหน้า “ไม่ใช่เฉลี่ยแต่ละฝ่าย แต่ใครแข็งแกร่งคนนั้นก็เอาไป! จำกัดแค่จำนวนผู้เข้าแข่งขันเท่านั้น ทางประเทศจีนโควตาเข้าร่วมคือยี่สิบคน พื้นที่อื่นๆ โควตาน้อยกว่าพวกเราอยู่บ้าง เฉลี่ยน่าจะประมาณสิบโควตา หมายความว่าน่าจะมีคนเข้าร่วมทั้งหมดเจ็ดสิบคนเพื่อช่วงชิงสามสิบโควตานี้ กฏเกณฑ์หลักๆ ทุกปีจะไม่เหมือนกัน ถึงเวลานั้นค่อยว่ากันเถอะ ยังไงเธอก็ได้โควตาหนึ่งที่อย่างแน่นอน จุดนี้ฉันรับประกันได้”
เหวยชิ่งเชื่อมั่นในตัวฟางผิงอย่างมาก ล้อกันเล่นแล้ว ยอดฝีมือที่ปรากฏพลังจิตใจได้คนหนึ่งจะคว้าโควตาไม่ได้ งั้นประเทศจีนอย่าไปเข้าร่วมเลยดีกว่า อายคนเขาเปล่าๆ
แต่เหวยชิ่งยังคงเอ่ยว่า “แต่ครั้งนี้พวกเราไม่ได้กำหนดตายตัวว่าจะได้โควตาหนึ่งหรือสองที่ ปีนี้เพราะพวกเธอเข้าร่วมด้วย…อย่างน้อยจะคว้าให้ได้สักสิบสองที่!”
“ฝีมือของอีกฝ่ายคือขั้นหกทั้งหมดเหรอครับ?”
“ประมาณนั้น แทบไม่มีขั้นห้าเลย ยังไงอายุสามสิบปี ข้อจำกัดก็ไม่ได้มากมายอะไร แต่ละขั้วอำนาจ ขั้นหกที่อายุต่ำกว่าสามสิบปียังคงมีไม่น้อย”
“เริ่มเมื่อไหร่? จัดที่ไหนเหรอครับ?”
“ประเทศจีน!”
ฟางผิงใบหน้านิ่งค้าง เอ่ยอย่างหมดคำพูดอยู่บ้าง “ผมยังคิดว่าจัดต่างประเทศซะอีก กลายเป็นว่าจัดที่นี่ซะได้”


VERIFYCAPTCHA_LABEL
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ระบบจอมยุทธ์สุดโกงแห่งโลกคู่ขนาน