ระบบจอมยุทธ์สุดโกงแห่งโลกคู่ขนาน นิยาย บท 547
ตอนที่ 547 ความหวังดีจากตระกูลหยาง (1)
………………..
“โรซิธ ดูท่านายก็แค่ไม่เท่าไหร่เอง!”
ในขณะที่ทุกคนกดเสียงซุบซิบกัน ฟางผิงก็ตะโกนเสียงดังแฝงด้วยความประชด
“ตายไปซะ!”
สิ้นเสียงของฟางผิง ดวงอาทิตย์สีเลือดก็ขยายใหญ่หลายเท่า ร่วงลงมาทันที!
กระบี่ที่ใหญ่ราวกับบานประตู เสี้ยวพริบตานี้ถูกทุบร่วงกับพื้น เข้าไปอยู่ในเมืองขนาดเล็กนั้น
ประกายดวงอาทิตย์สีเลือดหม่นแสงไปอยู่บ้าง
โรซิธคำรามอย่างโมโห “นายกล้าดูถูกฉัน!”
“แก่นแท้การปรากฏพลังจิตใจก็กล้าใช้ รนหาที่ตาย!”
โรซิธตะโกนเสียงดัง ทำลายแก่นแท้การปรากฏพลังจิตใจ ฟางผิงต้องบาดเจ็บหนักอย่างแน่นอน
ชั่วพริบตาที่ดวงอาทิตย์สีเลือดทุบลงมา โรซิธก็เงยหน้าขึ้นฟ้าแผดเสียงร้อง ร่างกายขยายใหญ่ถึงขีดจำกัดอีกครั้ง ราวกับมนุษย์สมัยโบราณ
กระบี่ขนาดใหญ่เท่าบานประตูถูกทุบไปแล้ว โรซิธไม่ใช้กระบี่อีก ยืดแขนสองข้างออกมาตรงๆ ทะยานไปบนฟ้า ต้านดวงอาทิตย์ไว้
แม้จะถูกดันจนถอยหลังไปไม่หยุด โรซิธกลับเผยสีหน้าดุดัน ฟางผิงอวดดีเกินไป นึกไม่ถึงว่าจะกล้าใช้แก่นแท้การปรากฏพลังจิตใจมาสัมผัสกับเขาโดยตรง
“แหลก!”
โรซิธคำรามอีกครั้ง ปราณทั่วร่างเผาไหม้จนถึงขีดจำกัด แขนสองข้างคว้าดวงอาทิตย์นั้นโดยตรง เริ่มฉีกทึ้งออกจากกัน
“กึก…”
ดวงอาทิตย์สีแดงที่หลอมรวมจากพลังจิตใจ เวลานี้มีเค้าลางจะแหลกสลายแล้ว
ฟางผิงหน้าเปลี่ยนสี กลับกัดฟันแน่น สิ่งก่อสร้างภาพลวงตาในเมืองค่อยๆ เลือนหายไป ครู่ต่อมาก็หลอมรวมเข้าไปสู่ดวงอาทิตย์สีแดงทั้งหมด
โรซิธหน้าซีดเผือดในชั่วพริบตา แขนสองข้างเลือดเนื้อปลิวกระจัดกระจาย กระดูกมือแตกหักนับไม่ถ้วน
“อ๊าก!”
โรซิธแผดร้องโหยหวน นึกไม่ถึงว่าฟางผิงจะระเบิดแก่นแท้การปรากฏพลังจิตใจตรงๆ ไอ้เวรนี้ไม่กลัวตายหรือไง?
ในเมื่อไม่กลัวตาย ก่อนหน้านี้ทำไมถึงแสดงสีหน้าร้อนตัวแบบนั้น?
สารเลว!
เขาล่อให้ฉันลงมือกับเขา!
โรซิธคำรามอย่างโมโหติดต่อกัน ฟางผิงหน้าซีดอย่างถึงที่สุด กลับทะยานขึ้นฟ้า กวัดแกว่งดาบฟันลงมา!
เปรี้ยงๆๆ!
โรซิธถอยหลังไม่หยุดหย่อน กัดฟันแน่น “พอได้แล้ว! สู้ต่อไป ฉันและนายต่างจะกลายเป็นเป้าของคนอื่น!”
“น่าขำ ฆ่านายแล้ว ใครยังจะรนหาที่ตายท้าประลองกับฉัน?”
ฟางผิงบ้าคลั่งอย่างถึงที่สุด โรซิธคำรามอย่างโมโห ครู่ต่อมาจู่ๆ ก็ไม่สนใจฟางผิงอีก พุ่งหมัดจู่โจมดวงอาทิตย์ที่ปริแตกนั้น
ตู้มๆๆ!
ดวงอาทิตย์ที่สภาพไม่สมบูรณ์ ภายใต้การปะทะของโรซิธ ยิ่งเละเทะขึ้นไปกว่าเดิม
ฟางผิงเผยแววตาเป็นกังวล ยังคงไม่ยอมละทิ้ง ระเบิดเสียงคำราม ดวงอาทิตย์ที่พังยับเยินนั้นปริแตกกว่าครึ่งใหญ่อีกครั้ง
เวลานี้ดวงอาทิตย์สีแดงหม่นแสงลงแล้ว
โรซิธเวียนหัวตาลายเช่นกัน ในเวลานี้ฟางผิงฟันดาบออกไปอย่างรวดเร็ว
เสียงปะทะของโลหะดังขึ้น ก่อนจะตามมาด้วยเสียงกระดูกหัก แขนซ้ายของโรซิธร่วงลงมา
“ไอ้เวร นายอย่าคิดว่าจะได้ใช้ชีวิตดีๆ เหมือนกัน!”
ชั่วพริบตานั้นโรซิธก็ดึงสติกลับมา หมัดขวาชกไปที่ดวงอาทิตย์สีเลือดอีกครั้ง โจมตีจนแสงหม่นลงไปอีก ฟางผิงเลือดพรั่งพรูทั้งเจ็ดทวาร ใบหน้าไร้สีเลือด
ข่มกลั้นความเจ็บปวด ฟางผิงยังคงกวัดแกว่งดาบฟันหัวของอีกฝ่าย
ทั้งสองคนประมือกลางอากาศไม่หยุดหย่อน
ในความว่างเปล่าเห็นแค่เงาสองร่างโรมรัมกันไม่ขาดสาย
ในเวลานี้ ดวงอาทิตย์ที่หม่นแสงก็ร่วงหล่นอีกครั้ง โรซิธตะเบ็งเสียงดัง “นายไม่ต้องการชีวิตแล้วสินะ!”
“ฉันจะฆ่านาย!”
“สารเลว!”
โรซิธคิดเสียใจอยู่บ้างจริงๆ แม่งเหอะ หากรู้ว่าจะเป็นแบบนี้คงไม่ท้าประลองไอ้เวรนี้
เจ้าหมอนี้กล้าใช้แก่นแท้การปรากฏพลังจิตใจมาโยนเล่นราวกับลูกบอล หากถูกทำลายขึ้นมา เขาก็ต้องได้รับบาดเจ็บหนัก
นี่การแข่งขันเพิ่งจะเริ่มเอง หลังจากนี้ยังมียอดฝีมือที่หลอมสารจิงกับเลือดอีกหลายคน เขาไม่กลัวว่าพังพินาศไปด้วยกันทั้งคู่แล้ว พวกเขาสองคนจะถูกคนอื่นฉวยผลประโยชน์หรือไง?
เสียทีที่เขาคิดว่าเจ้าหมอนี้ขี้ขลาดกลัวตาย ครั้งนี้ผิดแผนแล้วจริงๆ
VERIFYCAPTCHA_LABELบทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ระบบจอมยุทธ์สุดโกงแห่งโลกคู่ขนาน