ระบบจอมยุทธ์สุดโกงแห่งโลกคู่ขนาน นิยาย บท 75

ตอนที่ 75 เป็นผู้ใหญ่แล้ว (1)

วันที่ 7 ช่วงเช้าสอบภาษาจีน ช่วงบ่ายสอบคณิตศาสตร์

วันที่ 8 ช่วงเช้าสอบสังคม ช่วงบ่ายสอบวิทยาศาสตร์

ใช่แล้ว ไม่มีสอบภาษาอังกฤษ!

ปกติพวกเขาเรียนภาษาอังกฤษเหมือนกัน แต่จะจัดอยู่ในกลุ่มวิชาดนตรี ศิลปะจำพวกนั้น

แค่เรียนรู้ไว้ก็พอแล้ว ไม่ได้เอามาสอบวัดระดับแต่อย่างใด

วิชาภาษาจีน คณิตศาสตร์ และสังคมเต็มหนึ่งร้อยห้าสิบคะแนน ส่วนวิทยาศาสตร์สามร้อยคะแนน

ดูจากคะแนน คงรู้แล้วว่าให้ความสำคัญกับวิทยาศาสตร์มากกว่า

การสอบเข้ามหาวิทยาลัยแบ่งหลักๆ เป็นสายสังคมและศิลปะการต่อสู้

สายสังคมที่ทุกคนพูดถึง คือสายสังคมรวมกับสายวิทยาศาสตร์ในชาติก่อน หรือจะพูดอีกอย่างว่าวิชาวัฒนธรรมนั้นไม่ได้แบ่งสาย

อันที่จริงนี่เป็นเรื่องปกติ สายสังคมและสายศิลปะการต่อสู้แยกจากกันแล้ว ไม่จำเป็นต้องแยกสอบวิชาวัฒนธรรมอีก

—

ฟางผิงค่อนข้างผ่อนคลายกับการสอบวัฒนธรรม

ตอนนี้ค่าจิตใจอยู่ที่สองร้อยเฮิรตซ์ แทบจะสูงเกินคนทั่วไปหนึ่งเท่า

ค่าจิตใจที่สูงขึ้น ไม่ได้หมายว่า จะมีความจำและความเข้าใจมากกว่าคนอื่นสองเท่า

เช่นเดียวกัน แม้ปราณของฟางผิงจะน้อยกว่าปราณของวัยรุ่นทั่วไปรวมกันสองคน

แต่ถ้าตอนนี้ฟางผิงถีบสองคนนั้นไปหนึ่งที คงส่งพวกเขาไปสวรรค์ได้ไม่ยาก

เพราะความจำและความเข้าใจแข็งแกร่งกว่าคนอื่น ฟางผิงจึงคิดว่าการสอบครั้งนี้ไม่ได้ยากนัก

ข้อสอบแบบเดียวเคยทำมาหนึ่งครั้ง จะปรับเปลี่ยนยังไง เขาก็จำได้อยู่ดี

—

รอจนถึงบ่ายวันที่ 8 การสอบเกาเข่าจึงสิ้นสุดอย่างเป็นทางการ

ฟางผิงเพิ่งจะกลับถึงบ้าน โทรศัพท์จากอู๋จื้อหาวก็ดังขึ้นทันที

“อยู่ไหน?”

“เพิ่งถึงบ้าน…”

“ให้ตายเถอะ!”

อู๋จื้อหาวทำเสียงไม่อยากจะเชื่อ “สอบเกาเข่าเสร็จ แต่นายกลับบ้านเนี่ยนะ!”

ราวกับการกลับบ้านของฟางผิงเป็นเรื่องผิดบาปมหันต์เสียอย่างนั้น

ไม่รอให้ฟางผิงพูดต่อ อู๋จื้อหาวเอ่ยทันที “พวกเราอยู่ที่โรงเรียน เย็นนี้จะผ่อนคลายกันสักหน่อย กินดื่มเที่ยวเล่น ฉันเลี้ยงเอง!”

คนพวกนี้ถูกเข้มงวดมานาน

นักเรียนสายศิลปะการต่อสู้ยิ่งแล้วใหญ่ เพื่อการสอบแล้ว ต้องยอมสูญเสียหลายอย่างในชีวิต

ไม่ใช่ว่าทุกคนจะเหมือนกับฟางผิง ช่วงสั้นๆ กลับทำให้ปราณเพิ่มสูงลิ่วได้

เพื่อที่จะรักษาระดับปราณ บำรุงร่างกาย พวกอู๋จื้อหาวแทบไม่กินขนมน้ำหวาน ไม่แตะของข้างทาง เหล้าบุหรี่ก็เช่นกัน…

สรุปคือวันหนึ่งคล้ายยาวนานเป็นปี ใช้ชีวิตผ่านไปอย่างน่าสงสาร

ตอนนี้การสอบศิลปะการต่อสู้สิ้นสุดลงแล้ว ต่อไปรอแค่ผลคะแนนเท่านั้น คนพวกนี้จึงอยากผ่อนคลายกันสักหน่อย

ฟางผิงไม่ได้สัมผัสถึงความขื่นขมแบบนี้อยู่แล้ว แต่อู๋จื้อหาวอุตส่าห์ชวน เขาเลยไม่ปฏิเสธ “ได้ เดี๋ยวฉันออกไป”

“รีบมา ทุกคนรอนายอยู่ วันนี้โต้รุ่งกัน!”

พวกอู๋จื้อหาวโห่ร้องอย่างบ้าคลั่ง ฟางผิงได้ยินเสียงคนข้างๆ เขาตะโกนราวกับระบายความทุกข์ด้วย

—

หลังจากนั้นสิบห้านาที

ฟางผิงมาพบพวกอู๋จื้อหาวที่หน้าประตูโรงเรียน

ไม่ได้มีแค่นักเรียนสายศิลปะการต่อสู้ ยังมีนักเรียนสายสังคมกว่าสิบคน

นอกจากนักเรียนห้องสี่ ยังมีกลุ่มนักเรียนจากห้องอื่น ทุกคนกำลังคุยเล่นรอที่หน้าประตู

พอเห็นฟางผิง จางฮ่าวค่อยตะโกนว่า “ฟางผิง สอบเสร็จไม่ออกมาปลดปล่อยสักหน่อย นึกไม่ถึงว่าจะเป็นเด็กดีตรงดิ่งกลับบ้านทันที?”

ฟางผิงเอ่ยทั้งหัวเราะ “ปลดปล่อย? หยางเฉิงมีที่ไหนให้ปลดปล่อยกัน?”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน