ระบบจอมยุทธ์สุดโกงแห่งโลกคู่ขนาน นิยาย บท 79

ตอนที่ 79 ตัดสินใจ

เหล่าหวังหัวเราะแทนคำตอบ เห็นได้ชัดว่าเป็นการปฏิเสธ

ฟางผิงเงียบพักใหญ่ ก่อนจะถามคำถามสุดท้ายออกมา “พี่หวัง ทรัพยากรฟรีที่พูดถึงสามารถให้ทีเดียวเลยได้หรือเปล่า?”

“จะเป็นไปได้ไง!”

หวังจินหยางส่ายหัว “ทรัพยากรมีโควตาจำกัดเหมือนกัน ไม่ใช่ว่านายอยากได้เท่าไหร่ก็ได้เท่านั้น จะให้ทรัพยากรขั้นพื้นฐานที่ผู้ฝึกยุทธ์ต้องการใช้เพื่อทะลวงขั้นนั้นๆ นอกจากนี้ ถ้านายไม่อาจทะลวงขั้นได้ ประวิงเวลาอยู่นาน สิทธิพิเศษนี้จะถูกยกเลิกเหมือนกัน…”

ฟางผิงคล้ายจะโล่งอก หวังจินหยางเห็นแบบนี้จึงยิ้มขึ้นมา “เลือกได้แล้ว?”

“น่าจะอย่างนั้น”

ฟางผิงถอนหายใจเบาๆ “ถ้ามหาวิทยาลัยศิลปะการต่อสู้หนานเจียงให้ทรัพยากรนับสิบล้านกับผมในครั้งเดียว ผมคงจะเลือกไปแล้ว”

สิ่งที่ฟางผิงขาดแคลนคือทุนและทรัพยากรในช่วงแรก พอผ่านช่วงนั้นมาเรื่องความสามารถและเวลาล้วนไม่ใช่ปัญหาทั้งสิ้น

ถ้ามหาวิทยาลัยศิลปะการต่อสู้หนานเจียงให้ทรัพยากรมากมายกับเขาในครั้งเดียว ค่าทรัพย์สินของฟางผิงคงจะทะลุสิบล้าน ในมือจะมียาบำรุงจำนวนไม่น้อย

ถ้าเป็นแบบนั้นช่วงแรกเขาแทบไม่มีความจำเป็นต้องต่อสู้กับอะไรเลย เคี่ยวเข็ญอย่างช้าๆ ก็ทะลวงขั้นสามได้แล้ว

หลังจากทะลวงขั้นสาม ฟางผิงไม่คิดว่าเขาจะเป็นเหมือนตอนนี้แล้ว

แต่มหาวิทยาลัยศิลปะการต่อสู้หนานเจียงกลับแบ่งทรัพยากรให้เขาเป็นรอบๆ ตามลำดับขั้น นี่ไม่สอดคล้องกับความคิดของฟางผิง

เมื่อเป็นแบบนี้ มหาวิทยาลัยชื่อดังเลยเป็นตัวเลือกที่ดีกว่า

อันที่จริงฟางผิงรู้สึกเสียดายในใจ เหล่าหวังค่อนข้างมีอำนาจในมหาวิทยาลัยศิลปะการต่อสู้หนานเจียง มีเหล่าหวังคอยดูแล คงลดปัญหาไปได้เยอะ

ทั้งพวกอู๋จื้อหาวก็น่าจะสมัครมหาวิทยาลัยศิลปะการต่อสู้หนานเจียงเหมือนกัน มีคนที่สนิทคุ้นเคยต้องสนุกกว่าอยู่แล้ว

แต่ถึงจะเป็นอย่างนั้น ข้อดีของสองมหาวิทยาลัยกลับทำให้ฟางผิงใจสั่นคลอน

โดยเฉพาะเรื่องที่เกี่ยวข้องกับการผลิตยาบำรุง ความคิดจะเป็นนายหน้าขายยาของเขายังไม่จางหายไปไหน

ถ้าอยู่ที่มหาวิทยาลัยหนานเจียงคาดว่าเรื่องแบบนี้คงไม่มีโอกาส แต่ว่าสองมหาวิทยาลัยอาจพอมีลู่ทางอยู่บ้าง

ฟางผิงพูดออกมา หวังจินหยางก็รับรู้ตัวเลือกของเขาทันที

อันที่จริงเขาสามารถพูดข้อดีของสองมหาวิทยาลัยอย่างไม่เอนเอียงได้ นั่นเป็นเพราะมาจากความคิดของเขาส่วนหนึ่งเหมือนกัน

สองมหาวิทยาลัยดังเหมาะกับฟางผิงมากกว่า

เขาเสนอเงื่อนไขออกไป เพราะอยากจะรั้งเมล็ดพันธ์ชั้นยอดไว้ให้หนานเจียงเท่านั้น

ฟางผิงมีตัวเลือกแล้ว หวังจินหยางไม่คิดจะหว่านล้อมอีก เส้นทางของผู้ฝึกยุทธ์ต้องพึ่งตัวเองอยู่แล้ว

“เซี่ยงไฮ้หรือปักกิ่ง?”

“น่าจะเซี่ยงไฮ้ ธุรกิจค่อนข้างคึกคัก เมืองหลวงมีบรรยากาศการเมืองที่เข้มข้นไปหน่อย”

หวังจินหยางพยักหน้าเล็กน้อย “มหาวิทยาลัยศิลปะการต่อสู้เซี่ยงไฮ้เป็นตัวเลือกที่ไม่เลว สังคมค่อนข้างยุติธรรมกว่าเมืองหลวง…”

“หื้ม?” ฟางผิงงุนงงเล็กน้อย

หวังจินหยางเอ่ยด้วยรอยยิ้ม “พูดง่ายๆ ก็คือในเมืองหลวงจะมีตระกูลผู้ฝึกยุทธ์ ลูกผู้ลากมากดีอยู่มากกว่า อาจารย์ในมหาวิทยาลัยปักกิ่งจำนวนไม่น้อยต่างมาจากตระกูลพวกนี้ แต่เซี่ยงไฮ้นั้นไม่เหมือนกัน ร้อยพ่อพันแม่ปะปนกันไปหมด สำหรับพวกเราที่ไม่มีเส้นสาย อยู่ในเซี่ยงไฮ้บางเรื่องอาจจะพึ่งความสามารถของตัวเองได้ แต่เมืองหลวงคงไม่ง่ายแบบนั้น กิจการคึกคักรุ่งเรือง นั่นหมายความว่าผู้ฝึกยุทธ์เป็นเจ้าของธุรกิจ นายน่าจะรู้แล้วว่าผู้ฝึกยุทธ์ที่ทำการค้าพูดเก่งขนาดไหน”

ฟางผิงอยากจะพูดว่า เขาไม่รู้จริงๆ

แต่มาคิดดูสังคมของคนทำการค้า บางทีอาจจะเป็นอย่างที่หวังจินหยางว่า พูดง่ายเป็นมิตรกว่า

ทั้งบรรยากาศการค้าขายที่คึกคักของเซี่ยงไฮ้ ทำให้ฟางผิงสามารถทำอะไรหลายอย่างได้ด้วยเหมือนกัน

ฟางผิงเห็นหวังจินหยางไม่เผยท่าทีขุ่นเคืองอะไร ค่อยโล่งอกเล็กน้อย เอ่ยด้วยเสียงรู้สึกผิด “พี่หวัง ผมไม่ได้เลือกมหาวิทยาลัยหนานเจียง…”

“ไม่เป็นไร!”

หวังจินหยางไม่ได้คิดมาก เอ่ยด้วยหน้าเปื้อนยิ้ม “น้ำไหลจากที่สูงลงที่ต่ำ มนุษย์ต่างใฝ่หาความก้าวหน้า นั่นเป็นเรื่องปกติ ถ้าตอนแรกฉันทำคะแนนถึงเกณฑ์สองมหาวิทยาลัยดัง คงจะเลือกสองมหาวิทยาลัยดังเหมือนกัน แต่ในเมื่อนายเลือกเส้นทางนี้เอง ก็อย่าได้ทำคะแนนออกมาให้ขายหน้าฉัน พอจะฝืนพูดได้อยู่บ้างว่าฉันเป็นอาจารย์คนแรกของนาย นายทำขายหน้า ฉันคงต้องขายหน้าไปด้วย แน่นอนว่า ไม่มีความจำเป็นต้องเอ่ยถึงฉันในมหาวิทยาลัยเซี่ยงไฮ้…”

เหล่าหวังเตือนออกมาอย่างเรียบนิ่ง ช่วงต้นปีมีบางคนไปเที่ยวเล่นมหาวิทยาลัยศิลปะการต่อสู้เซี่ยงไฮ้มาครั้งหนึ่ง

เหล่าหวังไม่คิดสนใจพวกปีสามปีสี่อยู่แล้ว

แต่พวกปีหนึ่งปีสองที่ระดับต่ำกว่าขั้นสอง แทบจะถูกท้าออกมาทั้งหมด

นักศึกษาปีหนึ่งของมหาวิทยาลัยศิลปะการต่อสู้เซี่ยงไฮ้ ใช่ว่าจะไร้ผู้ฝึกยุทธ์ขั้นสอง แม้แต่ขั้นสามก็ยังมี!

ตอนนั้นเหล่าหวังยังเป็นผู้ฝึกยุทธ์ขั้นหนึ่งที่ใกล้ทะลวงขั้นสอง นักศึกษามหาวิทยาลัยธรรมดามาหาเรื่องถึงหน้าประตู ใครจะอยากลดตัวไปจัดการเขา?

นี่เป็นหนึ่งในสองมหาวิทยาลัยศิลปะการต่อสู้ที่ดังที่สุดของประเทศจีน!

พวกเขาเลยคิดว่าเลือกนักศึกษาที่เป็นผู้ฝึกยุทธ์ขั้นหนึ่งระดับเดียวกันออกมาสักคน น่าจะพอให้เจ้านั่นลิ้มรสชาติของเลือดได้บ้าง

ปรากฏว่ากลายเป็นฉากที่น่าอเนจอนาถ ถึงกระทั่งต้องให้ผู้ฝึกยุทธ์ขั้นหนึ่งที่หลอมกระดูกสามครั้งลงมือ ท้ายที่สุดยังถูกอัดจนสภาพดูไม่ได้

สุดท้ายต้องให้ผู้ฝึกยุทธ์ขั้นสองลงมือถึงจัดการเจ้านั่นได้

แต่ครั้งนั้นมหาวิทยาลัยศิลปะการต่อสู้เซี่ยงไฮ้ก็ขายหน้าไปไม่น้อยเช่นกัน

ตอนนี้คนพวกนั้นน่าจะอยู่ปีสองปีสามแล้ว ปกตินักศึกษาปีสี่จะไม่ค่อยรั้งตัวอยู่ในมหาวิทยาลัย นักศึกษาปีสองปีสามพวกนี้นับว่าอยู่ติดมหาวิทยาลัยมากกว่า

หากฟางผิงเอ่ยถึงเหล่าหวัง หวังจินหยางกลัวว่าฟางผิงจะต้องหลั่งน้ำตา

หวังจินหยางคิดว่าฟางผิงคงไม่เอ่ยถึงเขาหรอก ในความคิดของเขา เมื่อไปมหาวิทยาลัยเซี่ยงไฮ้แล้ว ฟางผิงคงมีโอกาสน้อยที่จะข้องเกี่ยวกับมหาวิทยาลัยหนานเจียง

หวังจินหยางคิดแบบนั้นเพราะเขาไม่รู้ว่า ฟางผิงลากเขาออกมาข่มขู่คนหลายครั้งแล้ว

ไปมหาวิทยาลัยเซี่ยงไฮ้อาจจะไม่มีโอกาสอ้างชื่อหวังจินหยางอีกแล้ว แต่ถ้ามี ฟางผิงคงไม่ปล่อยไปเหมือนกัน

ฟางผิงมีตัวเลือกแล้ว การนัดพบครั้งนี้จึงเป็นอันสิ้นสุดลง

ตอนที่หวังจินหยางจะไป ยังพูดอะไรบางอย่าง “ไปเซี่ยงไฮ้แล้ว ตั้งใจฝึกวิชาให้ดี บางทีอีกไม่นานพวกเราอาจเจอกันอีก”

ฟางผิงเอ่ยอย่างสงสัย “พี่จะไปทำภารกิจที่เซี่ยงไฮ้?”

“บางทีล่ะนะ”

หวังจินหยางหัวเราะ กลับไม่พูดอะไรอีก

ไปเปิดหูเปิดตาที่เซี่ยงไฮ้หรือปักกิ่งสักหน่อย นี่เป็นเรื่องที่ผู้ฝึกยุทธ์หลายคนเคยทำกันทั้งนั้น

แต่เขาที่ขึ้นชื่อว่าเป็นประธานสมาคมผู้ฝึกยุทธ์หนานเจียง เป็นตัวแทนของนักศึกษา หากไปเซี่ยงไฮ้จริงๆ คงไม่อาจไปเที่ยวดูอย่างเดียวเสมอไป

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน