ระบบจอมยุทธ์สุดโกงแห่งโลกคู่ขนาน นิยาย บท 98

ตอนที่ 98 แสดงให้เห็นความจริง (1)

ตึกฝึกซ้อมตั้งอยู่ทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือของมหาวิทยาลัย

เป็นตึกที่สูงเก้าชั้น โดยส่วนมากตึกในมหาวิทยาลัยก็สูงเก้าชั้นเช่นกัน

ตึกฝึกซ้อมจึงไม่ถือว่าสูงมาก แต่ครองพื้นที่ค่อนข้างกว้าง

วันนี้ไม่ได้เปิดทุกชั้น มีเพียงสี่ชั้นแรกเท่านั้น

—

ตึกฝึกซ้อม ชั้นเก้า

ชั้นเก้าไม่ใช่ชั้นฝึกซ้อมทั่วไป แต่เป็นห้องโถงโล่งกว้างแห่งหนึ่ง

ทั้งสี่มุมเต็มไปด้วยจอภาพขนาดใหญ่ นี่เป็นภาพจากกล้องวงจรปิดที่จะถูกถ่ายทอดหลังจากพวกนักศึกษาเข้ามาในตึกแล้ว

ปกติชั้นเก้าจะไม่ค่อยมีคนมา เวลานี้กลับมีอาจารย์และผู้มีอำนาจในมหาวิทยาลัยนั่งบ้างยืนบ้างเกือบหนึ่งร้อยคน

นักศึกษาปีหนึ่งมีทั้งหมดไม่ถึงหนึ่งพันหกร้อยคน อาจารย์สายศิลปะการต่อสู้มีประมาณหนึ่งร้อยคน อาจารย์สายสังคมอีกหลายสิบคน

มหาวิทยาลัยศิลปะการต่อสู้เซี่ยงไฮ้มีนักศึกษาทั้งหมดหกพันกว่าคน อาจารย์สายศิลปะการต่อสู้และสายสังคมกลับปาไปกว่าหนึ่งพันคนแล้ว

เทียบสัดส่วนนักศึกษากับอาจารย์ ก็ประมาณห้าต่อหนึ่ง นี่ถือเป็นจุดเด่นของมหาวิทยาลัยศิลปะการต่อสู้เหมือนกัน อาจารย์สายศิลปะการต่อสู้จะสอนลูกศิษย์ไม่เยอะ

ในกลุ่มคนพวกนี้ หวงจิ่งยังคงเป็นที่สะดุดตาเหมือนอย่างเคย อาจารย์และผู้มีอำนาจคนอื่นต่างกระจัดกระจายอยู่รอบกายหวงจิ่ง

รอจนถึงเวลาที่พวกนักศึกษาต้องเข้ามาในตึก กลางห้องโถงก็มีคนเอ่ยขึ้นว่า

“ตอนแรกก่อตั้งสี่สาขา นั่นเพราะว่าไม่อยากให้ผู้ฝึกยุทธ์สนใจแค่ศิลปะการต่อสู้ กลายเป็นคนที่ใช้กำลังเพียงอย่างเดียว แต่ตอนนี้สาขายุทโธปกรณ์กลับได้รับการจัดสรรทรัพยากรมากที่สุด เลือกนักศึกษาที่ดีที่สุดไป นักศึกษาบางคนไม่ได้สนใจการต่อสู้ แต่ชื่นชอบการค้นคว้าวิจัย ธุรกิจการค้าและการเมือง ความรุ่งเรืองของประเทศเกิดจากความหลากหลายของอาชีพ ไม่ใช่พลังของผู้ฝึกยุทธ์อย่างเดียว! ตอนนี้แต่ละสาขาของมหาวิทยาลัยต่างๆ กลับหนีห่างจากความตั้งใจแรกไปไกลแล้ว ลำเอียงให้ทรัพยากรกับสาขายุทโธปกรณ์มากเกินไป ทำให้นักศึกษาหัวกะทิเลือกไปสาขายุทโธปกรณ์กันหมด คณบดีหวง แบบนี้มันเหมาะสมหรือไง?”

เมื่อคำพูดนี้ออกมา ทุกคนต่างคล้อยตามไปด้วย

ผู้พูดไม่ใช่คนอื่นไกล เป็นคณบดีสาขาสังคมศาสตร์ เฉินเจิ้นหวา

แม้เฉินเจิ้นหวาจะไม่ใช่ปรมาจารย์ แต่ก็เป็นผู้ฝึกยุทธ์ขั้นหกตอนปลาย ทั้งยังเป็นศาสตราจารย์ที่มีชื่อเสียงระดับประเทศด้านการคิดค้นวิจัยและการเมือง

สาขาสังคมศาสตร์ของมหาวิทยาลัยศิลปะการต่อสู้เซี่ยงไฮ้ หลายปีนี้ทำคะแนนได้ดีทีเดียว อย่างน้อยก็จัดอยู่อันดับต้นๆ ของสาขาสังคมศาสตร์ในแต่ละมหาวิทยาลัย

ผู้บังคับการในแต่ละมณฑล กลับเป็นศิษย์เก่าจากสาขาสังคมของมหาวิทยาลัยศิลปะการต่อสู้เซี่ยงไฮ้ถึงเจ็ดแปดคนแล้ว กำลังรับหน้าที่ใหม่อีกประมาณสี่คน

แต่เป็นเรื่องจริงที่ทุกปีมหาวิทยาลัยศิลปะการต่อสู้เซี่ยงไฮ้ลำเอียงให้ความสำคัญกับสาขายุทโธปกรณ์มากกว่า สาขาสังคมศาสตร์ได้รับการจัดสรรทรัพยากรน้อยลงเรื่อยๆ เมื่อเทียบคุณภาพของนักศึกษากับสาขายุทโธปกรณ์แล้ว นับวันมีแต่จะแย่ลง

เมื่อก่อนยังมีนักศึกษาเก่งๆ เลือกเรียนสาขาสังคมศาสตร์อยู่บ้าง แต่ตอนนี้แทบจะไม่มีใครเลือกเลย

เมื่อเห็นว่าการแบ่งสาขากำลังจะเริ่มขึ้นอีกครั้ง เฉินเจิ้นหวาจึงนั่งไม่ติดที่ จำต้องออกมาพูดเรื่องนี้สักหน่อย

หวงจิ่งเผยสีหน้าเรียบนิ่ง “นักศึกษาสาขายุทโธปกรณ์เป็นพวกที่ใช้แต่กำลัง? หลายปีมานี้ สาขายุทโธปกรณ์ได้ผลิตต้นกล้าออกไปมากมาย! ผลิตนักการเมืองที่พัฒนาประเทศ ผลิตนักการทูตที่รักษาเขตแดน ผลิตนักธุรกิจที่บริหารกิจการอย่างรุ่งเรือง ผลิตนักวิทยาศาสตร์ที่ชื่อเสียงก้องโลก…ใครกล้าพูดว่านักศึกษาสาขายุทโธปกรณ์ใช้เป็นแต่กำลัง? วิชาความรู้ใช้บริหารประเทศ การต่อสู้และวรยุทธ์ทำให้ประเทศอยู่ร่มเย็นเป็นสุขเช่นกัน! คณบดีเฉิน ไม่อาจจะพูดแบบนี้ได้!”

เฉินเจิ้นหวาเอ่ยอย่างไม่พอใจ “คณบดีหวา อย่ามองภาพรวมของปัญหาแค่ด้านเดียวสิ ศิษย์เก่าสาขายุทโธปกรณ์หลายรุ่นที่จบไป ส่วนมากล้วนเลือกทำงานในกองทัพและหน่วยสืบสวนทั้งนั้น…”

“นั่นเพราะนับวันถ้ำใต้ดินก็อันตรายขึ้นเรื่อยๆ!”

หวงจิ่งเผยสีหน้าเคร่งขรึม “พวกเขากำลังรับใช้ประเทศชาติ”

“พวกเขาสละชีวิตในสนามรบ พลีชีพอย่างกล้าหาญ มีใครบ้างที่รู้เรื่องนี้!”

“เห็นพวกนักศึกษาดีเด่นกลุ่มแล้วกลุ่มเล่า วิ่งออกรบอยู่แนวหน้า ใช้ชีวิตวัยเยาว์มุ่งหาความดับสูญ คนอย่างพวกคุณที่ใช้ชีวิตอย่างสงบสุขอยู่ข้างหลังเข้าใจเรื่องนี้อย่างนั้นเหรอ?”

“ทำไมถึงต้องให้ทรัพยกรกับสาขายุทโธปกรณ์มากกว่า! ทำไมถึงต้องเลือกนักศึกษาหัวกะทิ!”

“เพราะคนที่บัญชาการอยู่แนวหน้านับวันยิ่งน้อยขึ้นเรื่อยๆ ตายมากขึ้นเรื่อยๆ! พวกคุณเคยรู้บ้างหรือเปล่า?”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน