ระบบเจ้าสำนัก นิยาย บท 1612
ตอนที่ 1612 ผู้บัญชาการมาเยี่ยมถึงบ้าน
“ดีเลย” ผู้เฒ่าเหอหัวเราะออกมา “หากเจ้าต้องการความช่วยเหลือ
อะไรก็บอกข้าได้เลย ถึงข้าจะไม่ใช่คนใหญ่โตอะไร แต่ในโลกนี้ข้า
ก็พอรู้จักคนอยู่บ้าง ข้ายังพอช่วยเจ้าได้แต่ในเมื่อเจ้าจัดการธุระเสร็จ
แล้ว งั้นข้าก็คงไม่จำเป็นต้องช่วยอะไร”
จางหยูยิ้มรับออกมา ก่อนจะพูดว่า “ความหวังดีของเจ้า ข้าขอรับไว้
หากมีอะไรที่ต้องรบกวนเจ้าแล้ว ข้ามั่นใจว่าข้าจะไม่เกรงใจ”
“ดีแล้ว” ผู้เฒ่าเหอพอใจกับคำพูดของจางหยูเป็นอย่างมาก
…
ที่สวนชิงสุ่ย
“นายท่าน เรื่องของผู้เฒ่าเหอได้ตรวจสอบเสร็จสิ้นแล้ว” เหอตงได้
เข้าพบกับใต้เท้าซวง
ใต้เท้าซวงนั่งตกปลาอยู่ที่ริมบึง เขายังมองไปที่บึงอยู่ เขาได้ทำความ
สะอาดและสร้างปลาขึ้นมาใหม่ พื้นที่โดยรอบเองก็ได้รับการซ่อมแซม
เช่นกัน มันไม่มีวี่แววเลยว่าที่นี่เคยโดนโจมตีมาก่อน
เมื่อได้ยินคำพูดนั้นใต้เท้าซวงก็วางเบ็ดลงทันทีแล้วถามขึ้นมา
“สถานการณ์เป็นยังไง ?”
เหอตงรีบรายงานเรื่องผู้เฒ่าเหอ ตั้งแต่ตอนที่ผู้เฒ่าเหอเข้ามาในโลกนี้
รวมถึงนิสัยของผู้เฒ่าเหออย่างละเอียด สิ่งที่สำคัญที่สุดคือเรื่องค่าปรับ
ของผู้เฒ่าเหอ
ใต้เท้าซวงครุ่นคิดสักพักแล้วพูดขึ้น “ส่งคนไปติดต่อผู้เฒ่าเหอ บอก
ว่าเราได้ตรวจสอบใหม่แล้ว แม้ว่าผู้เฒ่าเหอจะทำผิดแต่ก็ไม่จำเป็นต้อง
ปรับสูงขนาดนั้น เรื่องนี้ฝ่ายที่ดินทำผิดที่จงใจเพิ่มค่าปรับ เจ้าให้คน
ไปบอกผู้เฒ่าเหอ บอกว่าเราได้รู้ความจริงและทำการลงโทษเจ้าหน้าที่
แล้ว เราจะคืนค่าปรับทั้งหมดให้ นอกจากนี้ก็เอาเงินให้เขาอีก 2,000
หินแห่งการสร้างด้วย เพื่อหวังว่าเขาจะยกโทษให้กับเรา”
เหอตงเงียบไปสักพักแล้วถามขึ้นมา “นายท่าน เราจำเป็นต้องทำแบบนี้
จริง ๆ รึ ? เขาเป็นแค่กุยหยวนเท่านั้น !”
“แต่กุยหยวนขั้นกลางคนนั้นก็เป็นสหายกับท่านผู้นั้น แม้ว่าเขาจะ
เป็นคนทั่วไปแต่เราก็ต้องถือว่าเขาเป็นคนสำคัญ” ใต้เท้าซวงพูดขึ้น
อย่างใจเย็น
นี่คือวิธีการเอาตัวรอดของกองกำลังเล็ก ๆ !
แม้จะดูเหมือนประจบแต่พวกเขาก็ไม่มีทางเลือกอื่น !
“นี่เป็นเรื่องน่าเศร้าของเรา !” ใต้เท้าซวงเริ่มหวั่นไหวแต่ก็ไม่อาจจะ
ทำอะไรได้ “ตอนนี้เราต้องระวังทุกฝีก้าว ถ้าทำพลาดขึ้นมาทุกอย่าง
ก็จบเหกันหมด หากลูกโง่เง่าของข้าไม่สร้างปัญหาขึ้นมา ข้าคงไม่
ต้องทำเรื่องแบบนี้ โชคดีที่ผลลัพธ์ไม่ได้แย่มากนัก…” โลกจิตวิญญาณ
นี้เหมือนกับกลุ่มธุรกิจแต่ในสายตาของผู้ที่แข็งแกร่งจริง ๆ แล้วแค่
โบกมือก็ทำลายได้ “เราน่ะไม่ได้ต่างจากมนุษย์ทั่วไปเลย เราแค่
แข็งแกร่งกว่าพวกนั้น…” ใต้เท้าซวงส่ายหน้าก่อนจะบอกกับเหอตง
“เจ้าส่งคนไปหาผู้เฒ่าเหอ เรื่องนี้เจ้าต้องจัดการโดยเร็วที่สุด ห้ามล่าช้า
เด็ดขาด !”
…
ในบ้านของผู้เฒ่าเหอ หลายคนพากันนั่งดื่มชาและพูดคุยกันอยู่
ตอนนั้นจางหยูได้ถามขึ้นมา “ใช่สิ ปกติพวกเจ้าว่างกันรึ ? ทำไมถึง
ไม่ทำอะไรเลย ?”
“พูดไปแล้วก็ยิ่งหงุดหงิด” ผู้เฒ่าเหอถอนหายใจออกมา “ไม่นานมา
นี้โลกจิตวิญญาณได้ประกาศออกมาซึ่งทำให้ทุกคนลนลาน ร้านค้า
มากมายต้องปิดตัวลง เราเองก็ไม่คิดจะทำอะไรเพราะกลัวว่าสภาจะ
ทำการรีดไถเรา..ข้าอยากหาอย่างอื่นทำ แต่ไม่มีที่ไหนจะจ้างข้าเลย”
อู่ซานและคนอื่น ๆ เองก็พากันแสดงสีหน้าหนักใจออกมา พวกเขา
ไม่รู้เลยว่าเมื่อไหร่เรื่องนี้จะสิ้นสุดลงเสียที
ชายแก่และชายวัยกลางคนน่ะดีกว่าหน่อย แต่อู่ซานยังติดหนี้ผู้เฒ่าเหอ
กว่าพันหินแห่งการสร้าง เป็นธรรมดาที่เขาไม่อยากจะว่างงาน หากหา
เงินได้มากพอ เขาก็จะคืนเงินให้กับผู้เฒ่าเหอ ยิ่งได้เงินมาเร็วเท่าไหร่
เขาก็ยิ่งรู้สึกดี
การติดหนี้คนอื่นมีแต่จะทำให้เขาต้องกังวล
เมื่อพูดถึงเรื่องนี้พวกเขาก็พากันเงียบ ทำให้บรรยากาศตึงเครียดขึ้นมา
ทันที
จางหยูแอบรู้สึกผิดและคิดว่าจะทำลายบรรยากาศอันตึงเครียดนี่ยังไง
แต่ตอนนั้นเองก็มีชายวัยกลางคนสวมชุดที่มีเครื่องหมายพระจันทร์
ครึ่งดวงโผล่มานอกบ้านและตะโกนขึ้น “นี่ใช่บ้านเฒ่าเหอรึไม่ ?”
ทุกคนพากันหันกลับไปมองอีกฝ่ายและอดไม่ได้ที่จะแปลกใจ
ผู้เฒ่าเหอลุกขึ้นและบ่นออกมา “ข้าจ่ายค่าปรับไปแล้ว สภายังไม่
กรอกลงบัญชีอีกรึ ?”
ทุกคนต่างก็พากันแสดงสีหน้ากังวลออกมา
ผู้เฒ่าเหอสูดหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนจะลุกขึ้นจัดเสื้อผ้าตัวเองแล้วเดิน
ไปหาอีกฝ่ายพร้อมกับยิ้ม “ข้าไม่รู้ว่าเจ้ามาที่บ้านข้าทำไม มีเรื่อง
อะไรสำคัญรึ ?”
“ท่านคือท่านเหอใช่หรือไม่ ? “ท่าทีของอีกฝ่ายไม่ได้เย่อหยิ่งเหมือน
คนจากสภาก่อนหน้านี้ กลับกันแล้วเขาสุภาพอย่างมาก ผู้เฒ่าเหอถึง
กับรู้สึกว่าตัวเองตาฝาดไป
ผู้เฒ่าเหอรีบพูดขึ้นมา “ข้าคงไม่เหมาะที่จะเรียกว่าท่านหรอก เจ้า
เรียกข้าว่าผู้เฒ่าเหอก็พอแล้ว ทุกคนต่างก็เรียกข้าเช่นนั้น”
ชายวัยกลางคนโบกมือพร้อมกับพูดออกมาอย่างสุภาพ “ท่านเหอ ข้า
มาจากสภา ข้าชื่อว่าเหอตง เมื่อไม่นานมานี้เราพบว่าฝ่ายที่ดินมีการ
ทุจริต คนของฝ่ายที่ดินทำการเพิ่มค่าปรับและบทลงโทษอื่น ๆ เรื่อง
นี้แย่อย่างมาก ตอนนี้พวกเราได้จับกุมตัวเขาและลงโทษไปแล้ว เมื่อ
วานนี้เราพบว่าเขาได้ทำการปรับท่านไป พวกเราเห็นว่ามันไม่เหมาะ
ดังนั้นข้าจึงมาขอโทษท่านที่นี่ แม้ว่าเรื่องนี้จะเป็นความผิดของเขา
แต่นี่ก็ถือว่าเป็นความรับผิดชอบของสภา ข้าหวังว่าท่านเหอจะยก
โทษให้กับข้าและคนอื่น ๆ ในสภา”
ผู้เฒ่าเหอแปลกใจขึ้นมา
เหอตงพูดต่อ “ตามที่ตรวจสอบมาแล้ว ท่านเหอได้จ่ายค่าปรับไป
1,000 หินแห่งการสร้างซึ่งไม่จำเป็นต้องจ่ายเลย เราจะคืนมันให้กับ
ท่าน สำหรับการขอโทษแล้วเราจะให้หินแห่งการสร้างกับท่าน
2,000 ก้อนเพื่อชดเชย ข้าหวังว่าท่านเหอจะยกโทษให้กับความ
ผิดพลาดของเราในครั้งนี้”
หินแห่งการสร้างที่เสียไปก็ได้คืนและยังได้มาเพิ่มอีก 2,000 ก้อนงั้น
รึ ?
ผ่านไปคืนเดียวโลกเปลี่ยนไปมากขนาดนี้เลยรึ ?
สภาใจดีแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน ?
เมื่อเห็นว่าผู้เฒ่าเหอไม่พูดอะไรออกมา เหอตงก็สูดหายใจเข้าลึก ๆ
และพูดขึ้น “ท่านเหอ หากท่านไม่พอใจอะไรก็บอกมาได้เลย ข้าจะ
พยายามทำตามเงื่อนไขของท่าน หวังว่าท่านเหอจะยกโทษให้กับ
ความผิดของเรา”
“ไม่ ไม่ ข้าไม่ได้ไม่พอใจ” ผู้เฒ่าเหอรีบเรียกสติกลับมา แม้ว่าท่าที
ของผู้เฒ่าเหอจะสุภาพแต่เขาก็ไม่อาจจะเอาเปรียบอีกฝ่ายได้ “ข้าคิด
ว่าแค่ได้เงินคืนมาก็เพียงพอแล้ว ข้าไม่ได้ต้องการอะไรอีก หากมี
การชดเชยอื่นอีก ข้าคงไม่กล้ารับไว้”
สำหรับหินแห่งการสร้าง 2,000 ก้อนที่ได้มาก็ทำให้เขาใจเต้นรัวได้
แล้ว
ยังไงซะ เรื่องนี้เขาก็มีส่วนที่ต้องรับผิดชอบ เพียงแต่ว่าบทลงโทษ
มันหนักเกินไป
“ท่านเหอไม่ต้องกังวล หินแห่งการสร้าง 2,000 ก้อนนี้คือเงินที่เรา
ได้มาจากคนทำผิด”
“งั้นข้าก็ไม่คัดค้านอะไร” ผู้เฒ่าเหอพูดขึ้น “เอ่อ…ข้าจะได้มันจริง ๆ
รึ ?” ผู้เฒ่าเหอแสดงท่าทีลังเลออกมา
หินแห่งการสร้าง 3,000 ก้อนนั้นสำหรับเฒ่าเหอแล้วไม่ต่างอะไร
จากทองหล่นทับเลย เขาไม่อาจจะปฏิเสธได้
สำหรับเฒ่าเหอแล้วมันถือว่าเป็นเงินก้อนใหญ่ไม่ใช่น้อย แม้แต่กุย
หยวนขั้นสูงก็ไม่ใช่เงินน้อย ๆ เลย
เหอตงยื่นแหวนมิติให้กับเฒ่าเหอและพูดขึ้น “เชิญท่านเหอตรวจสอบ”
เฒ่าเหอรับแหวนมาก่อนจะตรวจสอบ จากนั้นเขาก็ต้องตะลึง “มันมี
หินแห่งการสร้าง 3,000 ก้อนจริง ๆ ด้วย !”
“เมื่อข้าได้ส่งมอบค่าชดเชยแล้ว ข้าหวังว่าท่านเหอจะยกโทษให้กับ
ความผิดพลาดของเรา” เหอตงป้องมือและพูดขึ้นมา
“ยกโทษสิ ยกโทษ” ผู้เฒ่าเหอตื่นเต้นอย่างมาก แต่ต่อหน้าเหอตง
แล้วเขาไม่กล้าแสดงออกมาอย่างชัดเจน “ดูเหมือนว่าข้าจะมองสภา
ผิดไป สภาช่างยุติธรรมจริง ๆ”
มุมปากของเหอตงพลันกระตุกแต่ก็ไม่กล้าพูดอะไรออกมา เขาป้อง
มือและพูดขึ้น “เช่นนั้นข้าขอตัวก่อน”
“เดินทางปลอดภัย” ผู้เฒ่าเหอรีบตะโกนออกมา
หลังจากที่เหอตงกลับไปแล้ว ผู้เฒ่าเหอก็รีบกลับเข้าไปในบ้านและ
หัวเราะออกมา “ข้าได้คืนแล้ว ! หินแห่งการสร้างทั้งหมด ! ข้าได้คืน
มาหมดแล้ว ! และยังได้อีก 2,000 ก้อนด้วย !”
ชายแก่, ชายวัยกลางคนและอู่ซานพากันแสดงความยินดีออกมา
เมื่อเห็นท่าทีตื่นเต้นของทุกคน จางหยูก็ยิ้มออกมา สภาถึงกับทำ
ขนาดนี้เลยหรือ
…
ด้านนอกบ้านผู้เฒ่าเหอ เจียงเลี่ยได้เดินเข้ามาที่บ้านพร้อมกับมองไป
ที่ด้านหลังด้วยความสงสัย “ทำไมคนตะกี้ดูคุ้นตา…”
เหอตงนั้นรวดเร็วอย่างมาก จนเจียงเลี่ยมองเห็นแค่เงาแต่รู้สึกว่าอีก
ฝ่ายนั้นดูคุ้นตา เจียงเลี่ยส่ายหน้าก่อนจะพูดขึ้นมา “ข้าไปปลอบเจ้า
เฒ่าเหอก่อนดีกว่า เจ้านั่นต้องเสียเงินไปเยอะ หากเป็นข้าก็คงหดหู่
น่าดู”
นอกจากนี้เขายังได้ยินมาว่าคนในสภาได้ตรวจสอบผู้เฒ่าเหอด้วย
เรื่องนี้เขาต้องรีบบอกให้ผู้เฒ่าเหอรู้
แต่เมื่อเขาเดินไปถึงบ้านเขาก็ได้ยินเสียงหัวเราะดังขึ้นมาจากด้านใน
เขาอดไม่ได้ที่จะรีบเดินเข้าไปและพึมพำออกมา “เขาคงไม่เป็นบ้า
ไปหรอกนะ ?”
เขารู้สึกสลดในใจและรีบเดินเข้าไปในบ้าน
เมื่อเห็นรอยยิ้มสดใสของทุกคน รอยยิ้มที่บ่งบอกถึงความสุขจากใจ
เจียงเลี่ยก็รู้สึกสับสนและถามขึ้นมา “เกิดอะไรขึ้นกัน ทำไมพวกเจ้า
ถึงได้ดูยินดีกันแบบนี้ ?”
“ดีเลย” ผู้เฒ่าเหอหัวเราะออกมา “หากเจ้าต้องการความช่วยเหลือ
อะไรก็บอกข้าได้เลย ถึงข้าจะไม่ใช่คนใหญ่โตอะไร แต่ในโลกนี้ข้า
ก็พอรู้จักคนอยู่บ้าง ข้ายังพอช่วยเจ้าได้แต่ในเมื่อเจ้าจัดการธุระเสร็จ
แล้ว งั้นข้าก็คงไม่จำเป็นต้องช่วยอะไร”
จางหยูยิ้มรับออกมา ก่อนจะพูดว่า “ความหวังดีของเจ้า ข้าขอรับไว้
หากมีอะไรที่ต้องรบกวนเจ้าแล้ว ข้ามั่นใจว่าข้าจะไม่เกรงใจ”
“ดีแล้ว” ผู้เฒ่าเหอพอใจกับคำพูดของจางหยูเป็นอย่างมาก
…
ที่สวนชิงสุ่ย
“นายท่าน เรื่องของผู้เฒ่าเหอได้ตรวจสอบเสร็จสิ้นแล้ว” เหอตงได้
เข้าพบกับใต้เท้าซวง
ใต้เท้าซวงนั่งตกปลาอยู่ที่ริมบึง เขายังมองไปที่บึงอยู่ เขาได้ทำความ
สะอาดและสร้างปลาขึ้นมาใหม่ พื้นที่โดยรอบเองก็ได้รับการซ่อมแซม
เช่นกัน มันไม่มีวี่แววเลยว่าที่นี่เคยโดนโจมตีมาก่อน
เมื่อได้ยินคำพูดนั้นใต้เท้าซวงก็วางเบ็ดลงทันทีแล้วถามขึ้นมา
“สถานการณ์เป็นยังไง ?”
เหอตงรีบรายงานเรื่องผู้เฒ่าเหอ ตั้งแต่ตอนที่ผู้เฒ่าเหอเข้ามาในโลกนี้
รวมถึงนิสัยของผู้เฒ่าเหออย่างละเอียด สิ่งที่สำคัญที่สุดคือเรื่องค่าปรับ
ของผู้เฒ่าเหอ
ใต้เท้าซวงครุ่นคิดสักพักแล้วพูดขึ้น “ส่งคนไปติดต่อผู้เฒ่าเหอ บอก
ว่าเราได้ตรวจสอบใหม่แล้ว แม้ว่าผู้เฒ่าเหอจะทำผิดแต่ก็ไม่จำเป็นต้อง
ปรับสูงขนาดนั้น เรื่องนี้ฝ่ายที่ดินทำผิดที่จงใจเพิ่มค่าปรับ เจ้าให้คน
ไปบอกผู้เฒ่าเหอ บอกว่าเราได้รู้ความจริงและทำการลงโทษเจ้าหน้าที่
แล้ว เราจะคืนค่าปรับทั้งหมดให้ นอกจากนี้ก็เอาเงินให้เขาอีก 2,000
หินแห่งการสร้างด้วย เพื่อหวังว่าเขาจะยกโทษให้กับเรา”
เหอตงเงียบไปสักพักแล้วถามขึ้นมา “นายท่าน เราจำเป็นต้องทำแบบนี้
จริง ๆ รึ ? เขาเป็นแค่กุยหยวนเท่านั้น !”
“แต่กุยหยวนขั้นกลางคนนั้นก็เป็นสหายกับท่านผู้นั้น แม้ว่าเขาจะ
เป็นคนทั่วไปแต่เราก็ต้องถือว่าเขาเป็นคนสำคัญ” ใต้เท้าซวงพูดขึ้น
อย่างใจเย็น
นี่คือวิธีการเอาตัวรอดของกองกำลังเล็ก ๆ !
แม้จะดูเหมือนประจบแต่พวกเขาก็ไม่มีทางเลือกอื่น !
“นี่เป็นเรื่องน่าเศร้าของเรา !” ใต้เท้าซวงเริ่มหวั่นไหวแต่ก็ไม่อาจจะ
ทำอะไรได้ “ตอนนี้เราต้องระวังทุกฝีก้าว ถ้าทำพลาดขึ้นมาทุกอย่าง
ก็จบเหกันหมด หากลูกโง่เง่าของข้าไม่สร้างปัญหาขึ้นมา ข้าคงไม่
ต้องทำเรื่องแบบนี้ โชคดีที่ผลลัพธ์ไม่ได้แย่มากนัก…” โลกจิตวิญญาณ
นี้เหมือนกับกลุ่มธุรกิจแต่ในสายตาของผู้ที่แข็งแกร่งจริง ๆ แล้วแค่
โบกมือก็ทำลายได้ “เราน่ะไม่ได้ต่างจากมนุษย์ทั่วไปเลย เราแค่
แข็งแกร่งกว่าพวกนั้น…” ใต้เท้าซวงส่ายหน้าก่อนจะบอกกับเหอตง
“เจ้าส่งคนไปหาผู้เฒ่าเหอ เรื่องนี้เจ้าต้องจัดการโดยเร็วที่สุด ห้ามล่าช้า
เด็ดขาด !”
…
ในบ้านของผู้เฒ่าเหอ หลายคนพากันนั่งดื่มชาและพูดคุยกันอยู่
ตอนนั้นจางหยูได้ถามขึ้นมา “ใช่สิ ปกติพวกเจ้าว่างกันรึ ? ทำไมถึง
ไม่ทำอะไรเลย ?”
“พูดไปแล้วก็ยิ่งหงุดหงิด” ผู้เฒ่าเหอถอนหายใจออกมา “ไม่นานมา
นี้โลกจิตวิญญาณได้ประกาศออกมาซึ่งทำให้ทุกคนลนลาน ร้านค้า
มากมายต้องปิดตัวลง เราเองก็ไม่คิดจะทำอะไรเพราะกลัวว่าสภาจะ
ทำการรีดไถเรา..ข้าอยากหาอย่างอื่นทำ แต่ไม่มีที่ไหนจะจ้างข้าเลย”
อู่ซานและคนอื่น ๆ เองก็พากันแสดงสีหน้าหนักใจออกมา พวกเขา
ไม่รู้เลยว่าเมื่อไหร่เรื่องนี้จะสิ้นสุดลงเสียที
ชายแก่และชายวัยกลางคนน่ะดีกว่าหน่อย แต่อู่ซานยังติดหนี้ผู้เฒ่าเหอ
กว่าพันหินแห่งการสร้าง เป็นธรรมดาที่เขาไม่อยากจะว่างงาน หากหา
เงินได้มากพอ เขาก็จะคืนเงินให้กับผู้เฒ่าเหอ ยิ่งได้เงินมาเร็วเท่าไหร่
เขาก็ยิ่งรู้สึกดี
การติดหนี้คนอื่นมีแต่จะทำให้เขาต้องกังวล
เมื่อพูดถึงเรื่องนี้พวกเขาก็พากันเงียบ ทำให้บรรยากาศตึงเครียดขึ้นมา
ทันที
จางหยูแอบรู้สึกผิดและคิดว่าจะทำลายบรรยากาศอันตึงเครียดนี่ยังไง
แต่ตอนนั้นเองก็มีชายวัยกลางคนสวมชุดที่มีเครื่องหมายพระจันทร์
ครึ่งดวงโผล่มานอกบ้านและตะโกนขึ้น “นี่ใช่บ้านเฒ่าเหอรึไม่ ?”
ทุกคนพากันหันกลับไปมองอีกฝ่ายและอดไม่ได้ที่จะแปลกใจ
ผู้เฒ่าเหอลุกขึ้นและบ่นออกมา “ข้าจ่ายค่าปรับไปแล้ว สภายังไม่
กรอกลงบัญชีอีกรึ ?”
ทุกคนต่างก็พากันแสดงสีหน้ากังวลออกมา
ผู้เฒ่าเหอสูดหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนจะลุกขึ้นจัดเสื้อผ้าตัวเองแล้วเดิน
ไปหาอีกฝ่ายพร้อมกับยิ้ม “ข้าไม่รู้ว่าเจ้ามาที่บ้านข้าทำไม มีเรื่อง
อะไรสำคัญรึ ?”
“ท่านคือท่านเหอใช่หรือไม่ ? “ท่าทีของอีกฝ่ายไม่ได้เย่อหยิ่งเหมือน
คนจากสภาก่อนหน้านี้ กลับกันแล้วเขาสุภาพอย่างมาก ผู้เฒ่าเหอถึง
กับรู้สึกว่าตัวเองตาฝาดไป
ผู้เฒ่าเหอรีบพูดขึ้นมา “ข้าคงไม่เหมาะที่จะเรียกว่าท่านหรอก เจ้า
เรียกข้าว่าผู้เฒ่าเหอก็พอแล้ว ทุกคนต่างก็เรียกข้าเช่นนั้น”
ชายวัยกลางคนโบกมือพร้อมกับพูดออกมาอย่างสุภาพ “ท่านเหอ ข้า
มาจากสภา ข้าชื่อว่าเหอตง เมื่อไม่นานมานี้เราพบว่าฝ่ายที่ดินมีการ
ทุจริต คนของฝ่ายที่ดินทำการเพิ่มค่าปรับและบทลงโทษอื่น ๆ เรื่อง
นี้แย่อย่างมาก ตอนนี้พวกเราได้จับกุมตัวเขาและลงโทษไปแล้ว เมื่อ
วานนี้เราพบว่าเขาได้ทำการปรับท่านไป พวกเราเห็นว่ามันไม่เหมาะ
ดังนั้นข้าจึงมาขอโทษท่านที่นี่ แม้ว่าเรื่องนี้จะเป็นความผิดของเขา
แต่นี่ก็ถือว่าเป็นความรับผิดชอบของสภา ข้าหวังว่าท่านเหอจะยก
โทษให้กับข้าและคนอื่น ๆ ในสภา”
ผู้เฒ่าเหอแปลกใจขึ้นมา
เหอตงพูดต่อ “ตามที่ตรวจสอบมาแล้ว ท่านเหอได้จ่ายค่าปรับไป
1,000 หินแห่งการสร้างซึ่งไม่จำเป็นต้องจ่ายเลย เราจะคืนมันให้กับ
ท่าน สำหรับการขอโทษแล้วเราจะให้หินแห่งการสร้างกับท่าน
2,000 ก้อนเพื่อชดเชย ข้าหวังว่าท่านเหอจะยกโทษให้กับความ
ผิดพลาดของเราในครั้งนี้”
หินแห่งการสร้างที่เสียไปก็ได้คืนและยังได้มาเพิ่มอีก 2,000 ก้อนงั้น
รึ ?
ผ่านไปคืนเดียวโลกเปลี่ยนไปมากขนาดนี้เลยรึ ?
สภาใจดีแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน ?
เมื่อเห็นว่าผู้เฒ่าเหอไม่พูดอะไรออกมา เหอตงก็สูดหายใจเข้าลึก ๆ
และพูดขึ้น “ท่านเหอ หากท่านไม่พอใจอะไรก็บอกมาได้เลย ข้าจะ
พยายามทำตามเงื่อนไขของท่าน หวังว่าท่านเหอจะยกโทษให้กับ
ความผิดของเรา”
“ไม่ ไม่ ข้าไม่ได้ไม่พอใจ” ผู้เฒ่าเหอรีบเรียกสติกลับมา แม้ว่าท่าที
ของผู้เฒ่าเหอจะสุภาพแต่เขาก็ไม่อาจจะเอาเปรียบอีกฝ่ายได้ “ข้าคิด
ว่าแค่ได้เงินคืนมาก็เพียงพอแล้ว ข้าไม่ได้ต้องการอะไรอีก หากมี
การชดเชยอื่นอีก ข้าคงไม่กล้ารับไว้”
สำหรับหินแห่งการสร้าง 2,000 ก้อนที่ได้มาก็ทำให้เขาใจเต้นรัวได้
แล้ว
ยังไงซะ เรื่องนี้เขาก็มีส่วนที่ต้องรับผิดชอบ เพียงแต่ว่าบทลงโทษ
มันหนักเกินไป
“ท่านเหอไม่ต้องกังวล หินแห่งการสร้าง 2,000 ก้อนนี้คือเงินที่เรา
ได้มาจากคนทำผิด”
“งั้นข้าก็ไม่คัดค้านอะไร” ผู้เฒ่าเหอพูดขึ้น “เอ่อ…ข้าจะได้มันจริง ๆ
รึ ?” ผู้เฒ่าเหอแสดงท่าทีลังเลออกมา
หินแห่งการสร้าง 3,000 ก้อนนั้นสำหรับเฒ่าเหอแล้วไม่ต่างอะไร
จากทองหล่นทับเลย เขาไม่อาจจะปฏิเสธได้
สำหรับเฒ่าเหอแล้วมันถือว่าเป็นเงินก้อนใหญ่ไม่ใช่น้อย แม้แต่กุย
หยวนขั้นสูงก็ไม่ใช่เงินน้อย ๆ เลย
เหอตงยื่นแหวนมิติให้กับเฒ่าเหอและพูดขึ้น “เชิญท่านเหอตรวจสอบ”
เฒ่าเหอรับแหวนมาก่อนจะตรวจสอบ จากนั้นเขาก็ต้องตะลึง “มันมี
หินแห่งการสร้าง 3,000 ก้อนจริง ๆ ด้วย !”
“เมื่อข้าได้ส่งมอบค่าชดเชยแล้ว ข้าหวังว่าท่านเหอจะยกโทษให้กับ
ความผิดพลาดของเรา” เหอตงป้องมือและพูดขึ้นมา
“ยกโทษสิ ยกโทษ” ผู้เฒ่าเหอตื่นเต้นอย่างมาก แต่ต่อหน้าเหอตง
แล้วเขาไม่กล้าแสดงออกมาอย่างชัดเจน “ดูเหมือนว่าข้าจะมองสภา
ผิดไป สภาช่างยุติธรรมจริง ๆ”
มุมปากของเหอตงพลันกระตุกแต่ก็ไม่กล้าพูดอะไรออกมา เขาป้อง
มือและพูดขึ้น “เช่นนั้นข้าขอตัวก่อน”
“เดินทางปลอดภัย” ผู้เฒ่าเหอรีบตะโกนออกมา
หลังจากที่เหอตงกลับไปแล้ว ผู้เฒ่าเหอก็รีบกลับเข้าไปในบ้านและ
หัวเราะออกมา “ข้าได้คืนแล้ว ! หินแห่งการสร้างทั้งหมด ! ข้าได้คืน
มาหมดแล้ว ! และยังได้อีก 2,000 ก้อนด้วย !”
ชายแก่, ชายวัยกลางคนและอู่ซานพากันแสดงความยินดีออกมา
เมื่อเห็นท่าทีตื่นเต้นของทุกคน จางหยูก็ยิ้มออกมา สภาถึงกับทำ
ขนาดนี้เลยหรือ
…
ด้านนอกบ้านผู้เฒ่าเหอ เจียงเลี่ยได้เดินเข้ามาที่บ้านพร้อมกับมองไป
ที่ด้านหลังด้วยความสงสัย “ทำไมคนตะกี้ดูคุ้นตา…”
เหอตงนั้นรวดเร็วอย่างมาก จนเจียงเลี่ยมองเห็นแค่เงาแต่รู้สึกว่าอีก
ฝ่ายนั้นดูคุ้นตา เจียงเลี่ยส่ายหน้าก่อนจะพูดขึ้นมา “ข้าไปปลอบเจ้า
เฒ่าเหอก่อนดีกว่า เจ้านั่นต้องเสียเงินไปเยอะ หากเป็นข้าก็คงหดหู่
น่าดู”
นอกจากนี้เขายังได้ยินมาว่าคนในสภาได้ตรวจสอบผู้เฒ่าเหอด้วย
เรื่องนี้เขาต้องรีบบอกให้ผู้เฒ่าเหอรู้
แต่เมื่อเขาเดินไปถึงบ้านเขาก็ได้ยินเสียงหัวเราะดังขึ้นมาจากด้านใน
เขาอดไม่ได้ที่จะรีบเดินเข้าไปและพึมพำออกมา “เขาคงไม่เป็นบ้า
ไปหรอกนะ ?”
เขารู้สึกสลดในใจและรีบเดินเข้าไปในบ้าน
เมื่อเห็นรอยยิ้มสดใสของทุกคน รอยยิ้มที่บ่งบอกถึงความสุขจากใจ
เจียงเลี่ยก็รู้สึกสับสนและถามขึ้นมา “เกิดอะไรขึ้นกัน ทำไมพวกเจ้า
ถึงได้ดูยินดีกันแบบนี้ ?”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ระบบเจ้าสำนัก