ระบบเจ้าสำนัก นิยาย บท 1623
ตอนที่ 1623 รวมกันเราอยู่!
“ไม่ว่าเขาจะเป็นใครก็ช่างเถอะ” ผู้ควบคุมขั้นที่ 6 อีกคนพูดขึ้นมา
“เอาชนะได้หรือไม่ หากไม่ลองก็ไม่รู้ไม่ใช่เหรอ? ผู้ควบคุมขั้นที่ 7
นั้น ข้าอ๋าวชิ่งไม่เคยประมือมาก่อน ในเมื่อมีโอกาสทดสอบ งั้นก็
ต้องลองไม่ใช่เหรอ?”
แค่คิดว่าจะได้สู้กับผู้ควบคุมขั้น 7 ก็ทำให้อ๋าวชิ่งเลือดร้อนขึ้นมา
คนที่เหลือได้ยินแบบนั้นก็พากันตื่นเต้นขึ้นมา แม้ว่าพวกเขาจะไม่ได้
คึกแบบอ๋าวชิ่ง แต่พวกเขาก็รู้สึกเช่นนั้นเหมือนกัน
“อ๋าวชิ่งพูดถูก พี่เจียง เราไม่อาจจะพลาดโอกาสนี้ได้ ” ชายวัยกลางคน
พูดขึ้นมา “แม้ว่าเราจะแพ้แต่เราก็ไม่เสียหน้า เพราะยังไงซะอีกฝ่ายก็
ระดับเหนือกว่าเรา”
“พี่เจียงไม่ต้องลังเล” อ๋าวชิ่งพูดขึ้น “ท่าน, ข้า, รวมทั้งเขาและคนอื่น ๆ
มีคนเยอะกว่า หากเราร่วมมือกันแล้วทำไมเราต้องกลัวด้วย ?”
เจียงอู่ซวีหมดคำพูด “คนพวกนี้คิดจริง ๆ รึว่าข้ากลัวแพ้ ? ข้าแค่ไม่
อยากให้พวกเจ้าเจ็บตัวก็เท่านั้น”
ช่างเถอะ ในเมื่อทุกคนตัดสินใจเช่นนี้แล้วเขาก็ไม่อาจจะห้ามได้ เขา
เองก็อยากจะทดสอบฝีมือเช่นกัน เมื่อคนของวังนิรันดร์ร่วมมือกัน
แล้ว พวกเขาจะรับการโจมตีของอีกฝ่ายได้รึไม่
อีกอย่างภาพลักษณ์ของเขาก็ถูกทำลายไปแล้ว ไม่แน่ว่าคนพวกนี้
อาจจะหัวเราะเยาะเขาอยู่ในใจ ดังนั้นเขาก็ไม่รังเกียจที่จะให้พวกนี้
รับรู้รสชาติของการโดนรังแกด้วยตัวเอง
เพราะถึงอย่างไรการโดนคนเดียวก็ไม่ได้รู้สึกดีเท่าไหร่เลย !
ตอนนั้นจางหยูก็เตือนขึ้นมา “อย่าหาว่าข้าไม่เตือน ต่อไปข้าจะเอา
จริงแล้ว พวกเจ้าควรใช้พลังทั้งหมดที่มี ไม่งั้นแล้วอาจจะถูกข้าฆ่า
โดยไม่ได้ตั้งใจ เมื่อถึงตอนนั้นจะมาตำหนิข้าไม่ได้ ” แน่นอนว่าแม้
จางหยูจะพูดแบบนี้ แต่เขาก็ไม่อาจจะทำแบบนั้นได้ หากเขาฆ่าพวก
นี้ไป เขาจะสู้หน้าเบเกิลได้ยังไง ?
เมื่อได้ยินแบบนั้นสีหน้าของทุกคนก็แข็งทื่อไป
แม้ว่าจะตัดสินใจร่วมมือกันต่อสู้กับจางหยู แต่ก็ไม่ได้หมายความว่า
พวกเขามั่นใจว่าจะเอาชนะจางหยูได้
คนของวังนิรันดร์แผ่พลังออกมา จิตผู้สร้างของทุกคนผสานรวมกัน
ก่อนจะรวมตัวกันเป็นร่างหนึ่ง ไม่นานคนพวกนั้นก็หายตัวไปและ
ปรากฏเป็นยักษ์ตัวใหญ่ขึ้นมาแทน
เมื่อเห็นแบบนั้นจางหยูก็อดไม่ได้ที่จะแปลกใจ “นี่มันทักษะอะไร
กัน ?”
เขาไม่คิดเลยว่าจิตผู้สร้างจะใช้แบบนี้ได้ด้วย คนหลายสิบคนกลับ
รวมพลังกัน แม้ว่าการรับรู้และการใช้พลังแห่งการสร้างจะไม่ได้
พัฒนาขึ้น แต่ปริมาณพลังนั้นมากกว่าเดิมถึงสิบเท่า
จางหยูไม่ได้กังวล ยิ่งพวกนี้แข็งแกร่งเท่าไหร่เขาก็ยิ่งฝึกฝนได้ดีเท่านั้น
“เริ่ม !”
เสียงของหลายสิบคนผสมกันเป็นเสียงเดียว เสียงนี้ดังก้องไปทั่วโลก
แยกส่วนจนทำให้โลกสั่นไหวเล็กน้อย
ยักษ์นั้นยืนอยู่ตรงข้ามกับจางหยู ร่างของมันสร้างขึ้นโดยจิตผู้สร้าง
จิตผู้สร้างจำนวนมหาศาลราวกับไม่มีวันหมดทำให้ยักษ์นี่ดูน่าเกรง
ขามขึ้นมา ส่วนจางหยูนั้นตัวเล็กไม่ต่างอะไรจากมดปลวก เขาตัวไม่
ใหญ่เท่านิ้วของยักษ์ด้วยซ้ำ
ฝั่งหนึ่งคือยักษ์ อีกฝั่งคือมนุษย์ตัวเล็ก มันต่างกันอย่างมาก
ยักษ์ได้ลงมือโดยไม่ปล่อยให้จางหยูได้ตั้งตัว มันฟาดฝ่ามือลงมาราว
กับแรงกดดันจากท้องฟ้าที่เกิดขึ้นจากจิตผู้สร้าง พลังแห่งการสร้างนี้
เพิ่มขึ้นมาหลายเท่า แรงกดดันจากฝ่ามือนี้ทำให้พื้นดินแตกราวกับ
วันหายนะของโลก
เมื่อเห็นฝ่ามือฟาดลงมาราวกับจะครอบคลุมได้ทั้งโลก จางหยูก็เตะ
เท้าออกไปจนทำให้มิติพังลงราวกับเกิดเสาที่ค้ำจุนท้องฟ้าขึ้นมาอัด
กระแทกเข้ากับฝ่ามือนั่น
ปัง !
ทั้งโลกสั่นไหวอย่างรุนแรงและเกิดการระเบิดอันน่ากลัวขึ้นมา มิติ
โดยรอบพังลงอย่างรวดเร็วและยังขยายตัวต่อไปไม่รู้กี่กิโลเมตรทำ
ให้ทุกอย่างกลายเป็นความว่างเปล่าทันที
ผลของการปะทะกันทำให้ยักษ์ถอยกลับไปหลายก้าว แต่ละก้าวนั้น
เพียงพอที่จะก้าวข้ามครึ่งหนึ่งของโลกขั้นที่ 9 มันไปหยุดอยู่ที่ขอบ
โลก ฝ่ามือของมันสั่นไหวราวกับรับมือกับพลังอันน่ากลัวมา จิต
ผู้สร้างจำนวนมากถึงกับกระจายออกไป
พลังของยักษ์หายไปกว่า 1 ใน 10 !
ในทางกลับกัน จางหยูยังยืนนิ่งและเอ่ยชมออกมา “ดี ดีจริง ๆ ทักษะ
นี้ทำให้ข้าใช้แรงไปบ้างแต่ก็ไม่อาจจะทำให้ข้าบาดเจ็บได้” ความ
แข็งแกร่งของคนพวกนี้ทำให้จางหยูแปลกใจ พลังนี้ไม่ได้ด้อยกว่า
เขามาก แน่นอนว่ามันต้องถึงขั้นที่ 7
“มาอีก !” จางหยูงอขาเตรียมพร้อมจะเตะออกไป
จางหยูลอยอยู่กลางอากาศ เขาไม่รอให้ยักษ์ได้ตั้งตัวและพุ่งเข้าใส่
ยักษ์ทันที
“เร็วจริง ๆ ! ” คนของวังนิรันดร์พากันตะลึง
เจียงอู่ซวีเคยติดตามเบเกิลไปด้านนอกเขตตะวันออกส่วนเหนือมา
หลายครั้ง เขาเคยเห็นผู้ควบคุมขั้นที่ 7 แต่ไม่เคยเห็นผู้ควบคุมขั้น 7
ที่เร็วแบบนี้มาก่อน ความเร็วระดับนี้อยู่ขั้นที่ 7 จริง ๆ รึ ?
คนของวังนิรันดร์พากันลนลาน พวกเขาไม่ลังเลที่จะควบคุมจิต
ผู้สร้างของตัวเองทั้งหมดออกมา “ต้องรับมือเขาไว้ให้ได้ ! ต้องทำ
ให้ได้ ! ” มือของยักษ์กำเป็นหมัดก่อนจะระเบิดพลังแห่งการสร้าง
อันน่ากลัวออกมา พลังนี้เหนือกว่าพลังแห่งการสร้างทั่วไป มันคือ
พลังดั้งเดิม
จางหยูเหมือนจะคิดไว้อยู่แล้ว เขาได้โคจรจิตผู้สร้างออกไปและ
สร้างเป็นมือขนาดใหญ่พร้อมกับใช้พลังแห่งการสร้าง
ตูม !
มือกับหมัดนั้นปะทะกันจนทำให้มิติรอบข้างพังตัวลงไปอีกครั้ง
แต่ตอนนั้นจางหยูไม่ได้ทำให้ยักษ์นั้นกระเด็นออกไป มือพลังของ
เขาได้จับหมัดของยักษ์เอาไว้ก่อนจะโยนมันกลับหลังไป
ยักษ์นี้ลอยคว้างชนเข้ากับมิติ สุดท้ายมันก็ตกลงไปในความว่างเปล่า
คนของวังนิรันดร์ต่างก็รับรู้ได้ถึงแรงสูบ จิตผู้สร้างของพวกเขาราว
กับโดนสูบไป
ตอนนั้นทุกคนต่างก็ตะลึง
ก่อนที่พวกเขาจะรู้ตัว จางหยูก็ปรากฏตัวตรงหน้าพวกเขาแล้ว
หลังจากนั้นจางหยูก็ใช้วิธีเก่า เขาใช้มือพลังจับที่แขนของยักษ์ด้วย
แรงที่ไม่อาจจะต้านทานได้ ก่อนที่ยักษ์จะโดนโยนออกไปอีกรอบ
จางหยูทำแบบนี้อยู่หลายครั้งก่อนจะปล่อยยักษ์ไป เขาปล่อยให้อีก
ฝ่ายตกลงไปในความว่างเปล่า
“ดีจริง ๆ ! ” จางหยูปรบมือพอใจกับผลงานของตัวเองอย่างมาก
“ความแข็งแกร่งของข้าในตอนนี้ถือว่าอยู่ระดับสูงสุดของขั้นที่ 7
แล้ว หากได้พบกับพี่เบเกิลอีก ข้าคงไม่โดนเขารังแกแล้ว”
ยักษ์ที่ถูกโดนโยนออกไปนั้นไม่คิดที่จะสู้กับจางหยูต่อ หากโดนรังแก
แบบนี้ต่อไปคงทำให้คนของวังนิรันดร์เกิดความสงสัยในตัวเอง
พวกเขารวมร่างกันแต่ก็ยังไม่อาจจะรับมือได้ไหว พวกเขาได้แต่ต้อง
แยกร่างออกจากกัน
ที่พื้นดินนั้นคนของวังนิรันดร์กลับนอนกันเกลื่อนกลาด ทุกคนต่างก็
หน้าซีดเซียว คลื่นพลังของทุกคนอ่อนแรง แม้ว่าจะไม่มีสภาพแบบ
เจียงอู่ซวี แต่ก็ไม่ได้ดีกว่ามากนัก
แทนที่จะลงมืออีกครั้ง จางหยูกลับมองไปที่พวกนั้นและรอให้พวก
นั้นได้สติกลับมา
คนของวังนิรันดร์ได้สติกลับมา ก่อนจะพากันมองหน้ากันแล้วมอง
ไปที่จางหยูที่อยู่บนอากาศ พวกเขาอดไม่ได้ที่จะสะดุ้งและแสดง
ท่าทีลนลานออกมา
ตอนนี้พวกเขาเข้าใจความรู้สึกของเจียงอู่ซวีแล้ว พวกเขารู้แล้วว่า
การโดนรังแกนั้นเป็นยังไง !
พวกเขาอยากจะตะโกนกันออกมา “เขตตะวันออกส่วนเหนือมีคน
โรคจิตชอบรังแกคนอื่นโผล่มาได้ยังไง !”
“ไม่ว่าเขาจะเป็นใครก็ช่างเถอะ” ผู้ควบคุมขั้นที่ 6 อีกคนพูดขึ้นมา
“เอาชนะได้หรือไม่ หากไม่ลองก็ไม่รู้ไม่ใช่เหรอ? ผู้ควบคุมขั้นที่ 7
นั้น ข้าอ๋าวชิ่งไม่เคยประมือมาก่อน ในเมื่อมีโอกาสทดสอบ งั้นก็
ต้องลองไม่ใช่เหรอ?”
แค่คิดว่าจะได้สู้กับผู้ควบคุมขั้น 7 ก็ทำให้อ๋าวชิ่งเลือดร้อนขึ้นมา
คนที่เหลือได้ยินแบบนั้นก็พากันตื่นเต้นขึ้นมา แม้ว่าพวกเขาจะไม่ได้
คึกแบบอ๋าวชิ่ง แต่พวกเขาก็รู้สึกเช่นนั้นเหมือนกัน
“อ๋าวชิ่งพูดถูก พี่เจียง เราไม่อาจจะพลาดโอกาสนี้ได้ ” ชายวัยกลางคน
พูดขึ้นมา “แม้ว่าเราจะแพ้แต่เราก็ไม่เสียหน้า เพราะยังไงซะอีกฝ่ายก็
ระดับเหนือกว่าเรา”
“พี่เจียงไม่ต้องลังเล” อ๋าวชิ่งพูดขึ้น “ท่าน, ข้า, รวมทั้งเขาและคนอื่น ๆ
มีคนเยอะกว่า หากเราร่วมมือกันแล้วทำไมเราต้องกลัวด้วย ?”
เจียงอู่ซวีหมดคำพูด “คนพวกนี้คิดจริง ๆ รึว่าข้ากลัวแพ้ ? ข้าแค่ไม่
อยากให้พวกเจ้าเจ็บตัวก็เท่านั้น”
ช่างเถอะ ในเมื่อทุกคนตัดสินใจเช่นนี้แล้วเขาก็ไม่อาจจะห้ามได้ เขา
เองก็อยากจะทดสอบฝีมือเช่นกัน เมื่อคนของวังนิรันดร์ร่วมมือกัน
แล้ว พวกเขาจะรับการโจมตีของอีกฝ่ายได้รึไม่
อีกอย่างภาพลักษณ์ของเขาก็ถูกทำลายไปแล้ว ไม่แน่ว่าคนพวกนี้
อาจจะหัวเราะเยาะเขาอยู่ในใจ ดังนั้นเขาก็ไม่รังเกียจที่จะให้พวกนี้
รับรู้รสชาติของการโดนรังแกด้วยตัวเอง
เพราะถึงอย่างไรการโดนคนเดียวก็ไม่ได้รู้สึกดีเท่าไหร่เลย !
ตอนนั้นจางหยูก็เตือนขึ้นมา “อย่าหาว่าข้าไม่เตือน ต่อไปข้าจะเอา
จริงแล้ว พวกเจ้าควรใช้พลังทั้งหมดที่มี ไม่งั้นแล้วอาจจะถูกข้าฆ่า
โดยไม่ได้ตั้งใจ เมื่อถึงตอนนั้นจะมาตำหนิข้าไม่ได้ ” แน่นอนว่าแม้
จางหยูจะพูดแบบนี้ แต่เขาก็ไม่อาจจะทำแบบนั้นได้ หากเขาฆ่าพวก
นี้ไป เขาจะสู้หน้าเบเกิลได้ยังไง ?
เมื่อได้ยินแบบนั้นสีหน้าของทุกคนก็แข็งทื่อไป
แม้ว่าจะตัดสินใจร่วมมือกันต่อสู้กับจางหยู แต่ก็ไม่ได้หมายความว่า
พวกเขามั่นใจว่าจะเอาชนะจางหยูได้
คนของวังนิรันดร์แผ่พลังออกมา จิตผู้สร้างของทุกคนผสานรวมกัน
ก่อนจะรวมตัวกันเป็นร่างหนึ่ง ไม่นานคนพวกนั้นก็หายตัวไปและ
ปรากฏเป็นยักษ์ตัวใหญ่ขึ้นมาแทน
เมื่อเห็นแบบนั้นจางหยูก็อดไม่ได้ที่จะแปลกใจ “นี่มันทักษะอะไร
กัน ?”
เขาไม่คิดเลยว่าจิตผู้สร้างจะใช้แบบนี้ได้ด้วย คนหลายสิบคนกลับ
รวมพลังกัน แม้ว่าการรับรู้และการใช้พลังแห่งการสร้างจะไม่ได้
พัฒนาขึ้น แต่ปริมาณพลังนั้นมากกว่าเดิมถึงสิบเท่า
จางหยูไม่ได้กังวล ยิ่งพวกนี้แข็งแกร่งเท่าไหร่เขาก็ยิ่งฝึกฝนได้ดีเท่านั้น
“เริ่ม !”
เสียงของหลายสิบคนผสมกันเป็นเสียงเดียว เสียงนี้ดังก้องไปทั่วโลก
แยกส่วนจนทำให้โลกสั่นไหวเล็กน้อย
ยักษ์นั้นยืนอยู่ตรงข้ามกับจางหยู ร่างของมันสร้างขึ้นโดยจิตผู้สร้าง
จิตผู้สร้างจำนวนมหาศาลราวกับไม่มีวันหมดทำให้ยักษ์นี่ดูน่าเกรง
ขามขึ้นมา ส่วนจางหยูนั้นตัวเล็กไม่ต่างอะไรจากมดปลวก เขาตัวไม่
ใหญ่เท่านิ้วของยักษ์ด้วยซ้ำ
ฝั่งหนึ่งคือยักษ์ อีกฝั่งคือมนุษย์ตัวเล็ก มันต่างกันอย่างมาก
ยักษ์ได้ลงมือโดยไม่ปล่อยให้จางหยูได้ตั้งตัว มันฟาดฝ่ามือลงมาราว
กับแรงกดดันจากท้องฟ้าที่เกิดขึ้นจากจิตผู้สร้าง พลังแห่งการสร้างนี้
เพิ่มขึ้นมาหลายเท่า แรงกดดันจากฝ่ามือนี้ทำให้พื้นดินแตกราวกับ
วันหายนะของโลก
เมื่อเห็นฝ่ามือฟาดลงมาราวกับจะครอบคลุมได้ทั้งโลก จางหยูก็เตะ
เท้าออกไปจนทำให้มิติพังลงราวกับเกิดเสาที่ค้ำจุนท้องฟ้าขึ้นมาอัด
กระแทกเข้ากับฝ่ามือนั่น
ปัง !
ทั้งโลกสั่นไหวอย่างรุนแรงและเกิดการระเบิดอันน่ากลัวขึ้นมา มิติ
โดยรอบพังลงอย่างรวดเร็วและยังขยายตัวต่อไปไม่รู้กี่กิโลเมตรทำ
ให้ทุกอย่างกลายเป็นความว่างเปล่าทันที
ผลของการปะทะกันทำให้ยักษ์ถอยกลับไปหลายก้าว แต่ละก้าวนั้น
เพียงพอที่จะก้าวข้ามครึ่งหนึ่งของโลกขั้นที่ 9 มันไปหยุดอยู่ที่ขอบ
โลก ฝ่ามือของมันสั่นไหวราวกับรับมือกับพลังอันน่ากลัวมา จิต
ผู้สร้างจำนวนมากถึงกับกระจายออกไป
พลังของยักษ์หายไปกว่า 1 ใน 10 !
ในทางกลับกัน จางหยูยังยืนนิ่งและเอ่ยชมออกมา “ดี ดีจริง ๆ ทักษะ
นี้ทำให้ข้าใช้แรงไปบ้างแต่ก็ไม่อาจจะทำให้ข้าบาดเจ็บได้” ความ
แข็งแกร่งของคนพวกนี้ทำให้จางหยูแปลกใจ พลังนี้ไม่ได้ด้อยกว่า
เขามาก แน่นอนว่ามันต้องถึงขั้นที่ 7
“มาอีก !” จางหยูงอขาเตรียมพร้อมจะเตะออกไป
จางหยูลอยอยู่กลางอากาศ เขาไม่รอให้ยักษ์ได้ตั้งตัวและพุ่งเข้าใส่
ยักษ์ทันที
“เร็วจริง ๆ ! ” คนของวังนิรันดร์พากันตะลึง
เจียงอู่ซวีเคยติดตามเบเกิลไปด้านนอกเขตตะวันออกส่วนเหนือมา
หลายครั้ง เขาเคยเห็นผู้ควบคุมขั้นที่ 7 แต่ไม่เคยเห็นผู้ควบคุมขั้น 7
ที่เร็วแบบนี้มาก่อน ความเร็วระดับนี้อยู่ขั้นที่ 7 จริง ๆ รึ ?
คนของวังนิรันดร์พากันลนลาน พวกเขาไม่ลังเลที่จะควบคุมจิต
ผู้สร้างของตัวเองทั้งหมดออกมา “ต้องรับมือเขาไว้ให้ได้ ! ต้องทำ
ให้ได้ ! ” มือของยักษ์กำเป็นหมัดก่อนจะระเบิดพลังแห่งการสร้าง
อันน่ากลัวออกมา พลังนี้เหนือกว่าพลังแห่งการสร้างทั่วไป มันคือ
พลังดั้งเดิม
จางหยูเหมือนจะคิดไว้อยู่แล้ว เขาได้โคจรจิตผู้สร้างออกไปและ
สร้างเป็นมือขนาดใหญ่พร้อมกับใช้พลังแห่งการสร้าง
ตูม !
มือกับหมัดนั้นปะทะกันจนทำให้มิติรอบข้างพังตัวลงไปอีกครั้ง
แต่ตอนนั้นจางหยูไม่ได้ทำให้ยักษ์นั้นกระเด็นออกไป มือพลังของ
เขาได้จับหมัดของยักษ์เอาไว้ก่อนจะโยนมันกลับหลังไป
ยักษ์นี้ลอยคว้างชนเข้ากับมิติ สุดท้ายมันก็ตกลงไปในความว่างเปล่า
คนของวังนิรันดร์ต่างก็รับรู้ได้ถึงแรงสูบ จิตผู้สร้างของพวกเขาราว
กับโดนสูบไป
ตอนนั้นทุกคนต่างก็ตะลึง
ก่อนที่พวกเขาจะรู้ตัว จางหยูก็ปรากฏตัวตรงหน้าพวกเขาแล้ว
หลังจากนั้นจางหยูก็ใช้วิธีเก่า เขาใช้มือพลังจับที่แขนของยักษ์ด้วย
แรงที่ไม่อาจจะต้านทานได้ ก่อนที่ยักษ์จะโดนโยนออกไปอีกรอบ
จางหยูทำแบบนี้อยู่หลายครั้งก่อนจะปล่อยยักษ์ไป เขาปล่อยให้อีก
ฝ่ายตกลงไปในความว่างเปล่า
“ดีจริง ๆ ! ” จางหยูปรบมือพอใจกับผลงานของตัวเองอย่างมาก
“ความแข็งแกร่งของข้าในตอนนี้ถือว่าอยู่ระดับสูงสุดของขั้นที่ 7
แล้ว หากได้พบกับพี่เบเกิลอีก ข้าคงไม่โดนเขารังแกแล้ว”
ยักษ์ที่ถูกโดนโยนออกไปนั้นไม่คิดที่จะสู้กับจางหยูต่อ หากโดนรังแก
แบบนี้ต่อไปคงทำให้คนของวังนิรันดร์เกิดความสงสัยในตัวเอง
พวกเขารวมร่างกันแต่ก็ยังไม่อาจจะรับมือได้ไหว พวกเขาได้แต่ต้อง
แยกร่างออกจากกัน
ที่พื้นดินนั้นคนของวังนิรันดร์กลับนอนกันเกลื่อนกลาด ทุกคนต่างก็
หน้าซีดเซียว คลื่นพลังของทุกคนอ่อนแรง แม้ว่าจะไม่มีสภาพแบบ
เจียงอู่ซวี แต่ก็ไม่ได้ดีกว่ามากนัก
แทนที่จะลงมืออีกครั้ง จางหยูกลับมองไปที่พวกนั้นและรอให้พวก
นั้นได้สติกลับมา
คนของวังนิรันดร์ได้สติกลับมา ก่อนจะพากันมองหน้ากันแล้วมอง
ไปที่จางหยูที่อยู่บนอากาศ พวกเขาอดไม่ได้ที่จะสะดุ้งและแสดง
ท่าทีลนลานออกมา
ตอนนี้พวกเขาเข้าใจความรู้สึกของเจียงอู่ซวีแล้ว พวกเขารู้แล้วว่า
การโดนรังแกนั้นเป็นยังไง !
พวกเขาอยากจะตะโกนกันออกมา “เขตตะวันออกส่วนเหนือมีคน
โรคจิตชอบรังแกคนอื่นโผล่มาได้ยังไง !”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ระบบเจ้าสำนัก